نام شاه دژ ممکن است در بسیاری از کوهستان‌های ایران به چشم بخورد و همان طور که از معنای کلمه «دژ» بر می آید می توان معنای «قلعه» نیز بر آن اطلاق کرد چرا که بر بلندای اولین قله این رشته کوه سنگی ، در اواخر دهه پنجاه (تا آنجا که به یاد دارم) دیوار دژ یا قلعه ای مستحکم باقی مانده در آنجا بود که سال به سال به لطف کاوشگران گنج های زیرزمینی(وطنی) از آن کاسته شده و اکنون منظره آن از دیواره‌های زیبای یک قلعه به چاله های عمیقی تبدیل گشته است.

روز جمعه ۹۷/۸/۴ در یک روز بارانی ساعت ۱۱ صبح با تیم ۳۱ نفره باشگاه پس از چهار ساعت تلاش ، پای بر این قله نهادیم که در گذشته به آن قلعه شاه دژ می گفتند.

این قله از قلل استان البرز محسوب می شود .

بیشتر دامنه های سنگی این قله به دریاچه سد امیرکبیر و روستای واریان می رسد.

منطقه ارنگه در اوایل جاده چالوس تنها راه دسترسی به این قله است که معمولاً صعود آن از محل زمین فوتبالی‌ شروع می شود که بین دو روستای سی جان و سرزیارت قرار گرفته است.

ابتدای مسیر صعود از داخل دره شروع شده ، در انتها زمانی که دره تنگ و سنگلاخی می شود باید شیب های سمت چپ (غرب) را پیش رو گرفت تا به بالای یال رسید که آن یال به صخره های زیر قله ختم می شود.

مسیر از اینجا به بعد سنگی می شود. که می توان دو مسیر«تراورس» و «مستقیم» را انتخاب نمود.

تیم ما مسیر مستقیم را انتخاب کرد که از داخل تنگه ای دالان مانند می گذشت که سیم بکسل های (ناکارآمد) در آنجا نصب شده بود.

عبور از این گذرگاه نسبتاً دشوار برای تیمی ۳۱ نفره زمان بر بود . اما خوشبختانه به واسطه کار تیمی قوی ای که در بدنه این باشگاه بالقوه وجود دارد ، در ساعت ۱۱ پس از عبور از این نقطه که با کمک کارگاه طبیعی و نصب طناب ثابت صورت گرفت به اولین قله رسیدیم.

هوا مه آلود و بارانی شده بود.

از این به بعد مسیر از روی خط الرأس اصلی به سمت شرق کشیده شده است که تماماً صخره ای و فنی است که باید با دقت مسیریابی و انتخاب گردد.

در ساعت ۱۴:۳۰ به قله اصلی شاه دژ به ارتفاع ۳۰۶۸ متر رسیدیم .

به دلیل ادامه ریزش باران ، مسیر در بسیاری از نقاط خطرناک و لغزنده شده بود که با احتیاط و در بعضی مواقع با استفاده از طناب حمایت انجام گرفت .

لازم به ذکر است خط الرأس به شکل فرود و صعود و همینطور در بعضی مواقع به شکل کاملاً تیغه ای‌ست که ممکن است فرد صعود کننده به خاطر حفظ تعادل به شکل نشسته از آن ها عبور کند.

ساعت ۱۵ فرود را از دره شن اسکی کناری قله (جنوب شرقی) انتخاب کردیم که ابتدای آن فرودی ۱۰ متری قرار دارد.

ساعت ۱۶:۳۰ به اول دره سی جان و رودخانه اصلی رسیدیم.

به دلیل ذیق وقت و هوای بارانی و تاریکی زود هنگام پاییزی از توقف ، استراحت و خوردن غذا صرف نظر کردیم و مسیر فرود را ادامه دادیم.

باید توجه کرد در داخل این دره آبشار بزرگی وجود دارد که باید برای رسیدن به جاده آسفالت از گذرگاه سمت راست (پاکوب شمالی) استفاده نمود.

حدود ساعت ۱۸ با استفاده از نور هدلامپ ها در حالی که باران هم چنان ادامه داشت به انتهای پاکوب رسیدیم و سوار بر مینی بوس باشگاه به طرف تهران حرکت کردیم.

ارتفاع شروع صعود ۱۹۷۲ متر

ارتفاع قله ۳۰۶۸ متر 

کل مسافت رفت و برگشت حدود ۱۳/۵ کبلومتر

کل زمان رفت و برگشت حدود ۱۱/۵ ساعت 

اعضای شرکت کننده در برنامه :
آقایان : ذبیح اله حمیدی«سرپرست» – غلامرضا خلیل آبادی «مربی» – رضا خلیل آبادی «سرپرست فنی»- شنتیا ربانی «مربی»- ارسلان بیک محمدی(کمک مربی) – علیرضا کاظمی(نقشه و gps ) – دکترعلی طوطی(پزشک تیم) – مهدی موسی نژاد – روح اله موسوی – ناصر کاویانی – صادق آوانلو  – علی اکبر فیض آبادی – علیرضا برزگر – فراز ساسانی – محمد زیودار – علیرضا گوهری – مهدی یگانه – نیما اسماعیلی – محمد عراقی – بنیامین سعیدی – محسن بنی طبا – فرامرز فریدی- سیدمحسن حسینی – حجت اسماعیل زاده – علی شیدا
خانم ها : زینب داداشی – نسرین سلطانی – راشا ملک – فاطمه هوشمند – آناهیتا والی – نرگس یاری

گزارش از:ذبیح اله حمیدی
            ۹۷/۸/۵

عکس ها از گالری اسپیلت

نقشه مسیر صعود و فرود قله شاه دژ

قله شاه دژ به ارتفاع ۳۰۶۸ متر