آزادکوه یا شاهزاده ی گردن کج، هر دو اینها از نام های با مسمایی هستند که برای این کوه زیبا و مرتفع انتخاب کرده اند. نام اولی را به خاطر آزاد بودنش از گریبان کوه های دیگر و نام دومش را به خاطر شکل مخروطی و مورب آن که از دور مانند سری است که یک سرو گردن بلندتر از کوه های دیگرـ البته نه بلندی دماوند، این شاه کوه رفیع ما ایران که هفته آینده تیم باشگاه اسپیلت برای دیدن و صعود قله ی بی مانند و استثنایی آن به منطقه ی لاریجان اعزام خواهد شد.

اختلاف نظر بر سر اینکه آیا آزادکوه دومین قله ی بلند البرز مرکزی است یا خلنو، همچنان برای ما حل نشده باقی مانده است، چون GPS ما روی قله ارتفاع ۴۳۹۰ متر را ثبت کرد. یعنی درست همان ارتفاعی که دو هفته ی قبل روی خلنوی بزرگ ثبت کرده بودیم. 

فکر می کنم با توجه به اختلاف ارتفاع GPSها با هم و ضریب بالای خطای آنها وقت آن رسیده منبع علمی ای اختلاف نظر را برای کوهنوردان حل کند، باید امیدوار بود و منتظر ماند.

این بار تیم ما ۱۸ نفر و سرپرستی تیم به عهده یکی از بانوان فعال باشگاه، خانم زهره ادیب بود. پنجشنبه ۲۰ خرداد ساعت ۳۰/۱۰ با مینی بوس باشگاه وارد روستای کلاک بالا شدیم. اگر صدای پارس سگ های کلاک را ـ که از نیمه های شب شروع شد و تا صبح یکسره ادامه داشت ـ در نظر نگیریم می توان گفت یک شب خنک و بدون مهتاب را در این روستای مرتفع و زیبای ۲۷۰۰ متری گذراندیم. صبح جمعه ساعت ۳۰/۶ روستا را به قصد صعود قله ترک کردیم. بعد از حدود یک و نیم ساعت کوهپیمایی در محلی که یال تیغه های شرقی و سنگی آزاد کوه شروع می شد  به صلاحدید سرپرست، تیم را به دو قسمت تقسیم کردیم. تیم اول به سرپرستی توحید نوروزی عازم صعود تیغه های شرقی آزاد کوه شدند، صعودی کاملاً دست به سنگ و نیمه فنی. تیم دوم هم از مسیر معمولی(گردنه مشهور چورن) به صعود خود ادامه دادند و ساعت ۱۲ ظهر هر دو تیم به فاصله اندکی به قله رسیدند.

زمان بندی صعود، چگونگی وضعیت جوی، حال عمومی اعضا و موارد دیگر همه حکایت از یک صعود موفق و گذراندن یک روز دلپذیر در دل طبیعت بی نظیر البرز مرکزی داشت.

اگر البرز مرکزی را از غرب به شرق، کوه هایی بین جاده هراز و چالوس فرض کنیم و در شمال و جنوب آن دریای خزر و شهر تهران را در نظر بگیریم این میان بیش از ۵۰ قله بالای چهار هزار متر وجود دارد که بر فراز چند خط الرأس اکثراً شرقی غربی و بعضی شمالی جنوبی جای گرفته اند. سال های سال است کوهنوردان بسیاری برای صعود به این قله ها به این مناطق سفر می کنند. قله هایی که هر کدام به خاطر زیبایی و تنوعشان قابلیت صعودی چند باره را دارد. آزاد کوه جزو قله هایی است که صعود هر ساله اش خسته کننده نخواهد بود. به ویژه مسیرهای زیبای صعودش لذت این کوه را چندین برابر می کند. مسیرهای صعود آزادکوه شامل: ۱- روستای وارنگرود ۲- روستای نسن ۳- روستای کلاک ۴- مسیر خط الرأس شمالی آزادکوه از طریق خط الرأس های کمان کوه و نرگس ها ۵- و سرانجام مسیر دیواره جنوبی آزادکوه که مسیری کاملاً فنی و دشوار است.

امیدوارم همنوردان فرصت صعود همه ی این مسیر ها را بدست آورند.

ذ ـ حمیدی
۲۳ خرداد ۸۹