هفته‌نامه دیواری باشگاه کوه‌نوردی و سنگ‌نوردی اسپیلت
سال سوم            شماره‌ ۱۴۶              تاریخ ۹۴،۶،۸

پناهگاه سیمرغ – عکاس : مصطفی وزیری(آرشیو باشگاه)

تیتر خبرها ؛

*نشست هفتگی اعضای باشگاه ۹۴،۵،۲۷
*تبریک تولد
*اجرای برنامه های باشگاه ؛ صعود قله دماوند (غربی)و فرود از آبشار شاهان‌دشت 
*قله «توچال» به اینترنت بی‌سیم مجهز شد
*گزارش تصویری غرفه فدراسیون در «جشنواره خانوادگی ورزش»
*انتشار کتاب «برفراز خورشید»، مجموعه تصاویری از «محمد حسن نجاریان
*دعوت به همکاری / بخش حفاظت از یخچال‌های کوهستانی
*اولین جشنواره آموزشی تمرینی صعودهای ورزشی راژیا /نکوداشت مهری زرافشان
*جلسه ماهیانه هیئت رئیسه فدراسیون برگزار شد
*نتایج دومین دوره مسابقات قهرمانی کشور «دوی کوهستان»
*نتای نتایج دومین دوره مسابقات سنگ‌نوردی جانبازان و معلولین
*اعزام تیم‌های ملی سنگ‌نوردی نوجوانان و جوانان به رقابتهای جهانی در ایتالیا
*رول کوبی ، باید ها و نبایدها / اخلاق در دیواره‌نوردی
*سوراخ‌کاری دیواره‌ها، آری یا نه؟ / خلاصه نشست هم اندیشی در انجمن کوه‌نوردان
*نشست پاکسازی کوه دماوند برگزار شد
*تیم آلکس تکسیکون در تالی ساگار
*مگوس THOR’S HAMMER را تکرار کرد
*دو صعود نو در پاکستان
*بسته پیشنهادی هفته :جوراب های محکم تر از فولاد

 

نشست هفتگی اعضای باشگاه ۹۴،۶،۳:
هجدهمین نشست هفتگی باشگاه برگزار شد. در این نشست گزارش برنامه صعود قله ناظر توسط سیدمحمود قاسمی همراه با عکس ارائه شد.
در ادامه آقای حمید محمودی گزارش کوتاهی از صعود قله ۷۱۰۵ متری کورژنفسکایا ارایه کردند.

 

تبریک تولد:
هفته گذشته مصادف با زاد روز چند نفر از اعضای باشگاه بود. ۶ شهریور مهدی موسی نژاد ، ۷ شهریور مازیار مهران و ۸ شهریور حسین کمیلیان.ضمن عرض تبریک به تک تک این عزیزان ، آرزوی سلامتی و موفقیت روزافزون برایشان داریم.

 

اجرای برنامه‌های باشگاه ؛ صعود قله دماوند (غربی)و فرود از آبشار شاهان‌دشت :

برنامه های هفته گذشته باشگاه صعود قله دماوند از جبهه غربی و دو روزه بود که با حضور اعضا و میهمان اجرا شد .
برنامه دوم باشگاه صعود آبشار شاهاندشت توسط تیم فنی باشگاه بود که این برنامه هم با حضور اعضا و میهمانان اجرا شد.

 

قله «توچال» به اینترنت بی‌سیم مجهز شد:

کوه‌نوشت ؛اگر کوه‌نورد هستید، حتما عکس کوه‌نوردان اورست را دیده اید که به صورت آنلاین در مسیر از اینترنت استفاده کرده اند. حالا در توچال هم میتوان چنین کارهایی کرد.
مدیرعامل ایرانسل اعلام کرده است که از روز دوشنبه ۲ شهریور، در قله توچال اینترنت رایگان وای‌فای عرضه شده است. همه مشترکان ایرانسل می‌توانند از آن به رایگان استفاده کنند.

 

 

گزارش تصویری غرفه فدراسیون در «جشنواره خانوادگی ورزش»:

غرفه فدراسیون کوه‌نوردی و صعودهای ورزشی در «جشنواره خانوادگی ورزش» همراه با حضور مسئولین فدراسیون و اجرای برنامه های متنوع برای بازدیدکنندگان / آدرس : ضلع غربی مجموعه ورزشی آزادی ، از ۴ تا ۹ شهریور همه روزه از ساعت ۱۹ تا ۲۴

 

انتشار کتاب «برفراز خورشید»، مجموعه تصاویری از «محمد حسن نجاریان»:

سایت فدراسیون کوه‌نوردی و صعودهای ورزشی ؛ کتاب برفراز خورشید، مجموعه تصاویری است از محمدحسن نجاریان هیمالیانورد باسابقه کشورمان که در اقدامی شایسته تمامی حقوق آن‌را به انجمن خیریه حمایت از بیماران مبتلا به سرطان “مهرانه” تقدیم نموده است …
قرار است این کتاب هم زمان با نمایشگاه عکسی از تصاویر این کوه‌نورد و عکاس از ۹۴،۶،۲۷ لغایت ۹۴،۷،۱در گالری هنرمندان معرفی شود. از این مؤلف پیش از این نیز کتاب “برودپیک سرزمین رؤیا” به چاپ رسیده بود.
برای تهیه کتاب مراجعه کنید به:
موسسه خدماتی موسیقی عارف مرکز نشر و پخش کتب و لوازم موسیقی
تلفن: ۳۱ – ۳۰ ۶۴ ۹۷ ۳۳ نمابر: ۱۴ ۴۳ ۹۱ ۳۳
WWW.AREF-MUSIC.COM
محل برگزاری رو نمایی کتاب برفراز خورشید: فرهنگ‌سرای علیمرادیان(نهاوندی ها) نگارخانه نهاوند.
بلوار میرداماد ، روبروی پمپ بنزین ، جنب مترو به سمت غرب ، پلاک ۲۱۴
روز ۲۷ شهریور جمعه ساعت ۱۶
نمایشگاه عکس از ۹۴،۶،۲۷ لغایت ۹۴،۷،۱ دایر است
بازدید از ۱۶ تا ۲۰ هر روز
تلفن ۲۲۲۵۲۵۰۶
نحو تهیه کتاب دفتر مرکزی انجمن حمایت از بیمارن مبتلا به سرطان مهرانه
تلفن ۶۶۹۱۳۷۰۱
واریز مبلغ ۰۱۰۴۹۱۵۰۹۷۰۰۰ بانک ملی بنام انجمن حمایت از بیماران مبتلا به سرطان
مبلغ هر جلد ۳۴۰.۰۰۰ ریال
با توجه به آن‌که کلیه حقوق مادی به این انجمن خیریه حمایت از بیماران مبتا به سرطان “مهرانه” تعلق دارد، فدراسیون کوه‌نوردی از کلیه همنوردان دعوت به عمل می آورد ضمن بازدید از نمایشگاه فوق به منظور پشتیبانی از این امر خیرخواهانه اقدام به خرید این اثر ارزشمند نمایند.

 

دعوت به همکاری / بخش حفاظت از یخچال‌های کوهستانی:

بخش حفاظت از یخچالهای کوهستانی فدراسیون کوه‌نوردی و صعودهای ورزشی در جهت پیشبرد اهداف این بخش(در زمینه اطلاع رسانی، بررسی های میدانی، تصویر برداری، برگزاری نمایشگاه، ساخت مستند، فعالیت های پژوهشی و …) از علاقمندان به این حوزه دعوت به همکاری می نماید. علاقمندان می توانند جهت اعلام آمادگی و کسب اطلاعات بیشتر با شماره تماس ۰۹۱۹۸۱۸۰۴۱۹ و یا آدرس ایمیل iranglaciers@gmail.com تماس حاصل فرمایند.

 

اولین جشنواره آموزشی تمرینی صعودهای ورزشی راژیا /نکوداشت مهری زرافشان:

سایت فدراسیون کوه‌نوردی و صعودهای ورزشی ؛پیرو بخشنامه شماره ۲۷۸۲/۲۶۳ تاریخ ۱۳/مرداد/۹۴ مبنی بر برگزاری اولین جشنواره آموزشی تمرینی صعودهای ورزشی راژیا، به مناسبت گرامیداشت هفته دولت و نکوداشت مهری زرافشان، از تاریخ ۱۱ تا ۱۳ شهریور ماه ۹۴ ویژه بانوان به میزبانی استان قزوین، اطلاعات تکمیلی جشنواره مذکور را در اینجا ببینید.
¯ مکان پذیرش و برگزاری: استان قزوین، شهرستان آبیک، بلوار امام خمینی، خ طالقانی، خ اداره برق، کوچه یک، دبیرستان شبانه‌روزی نیمه دولتی سوره.
¯ مدارک موردنیاز:
۱٫ رونوشت کارت ملی
۲٫ ارائه گواهی صحت و سلامت
۳٫ ارائه اصل کارت بیمه ورزشی سال جاری
۴٫ رونوشت مدرک مربیگری درجه ۳ صعودهای ورزشی (ویژه مربیان)
۵٫ ارائه رضایت‌نامه ولی برای افراد زیر ۱۸ سال
¯ وسایل موردنیاز:
۱٫ لوازم فنی سنگنوردی انفرادی شامل؛ هارنس ـ کفش سنگ ـ کیسه پودر و… (تمامی لوازم فنی می‌بایست دارای استاندارد لازم باشند)
۲٫ هر تیم باید یک حلقه طناب استاندارد جهت صعود به همراه داشته باشد.
۳٫ تأمین میان‌وعده به عهده شرکت‌کنندگان می‌باشد.
۴٫ همراه داشتن لوازم انفرادی و پوشاک مناسب فصل
¯ توجه:
ـ سهمیه هر استان ۲ ورزشکار و یک مربی می‌باشد.
ـ تأمین خوابگاه و تغذیه (صبحانه، ناهار، شام) در طول دوره بر عهده هیئت کوه‌نوردی و صعودهای ورزشی استان قزوین می‌باشد.
ـ استفاده از پوشش مناسب منطبق بر قوانین جاری کشور (به ویژه برای بانوان) در تمامی طول دوره الزامی می‌باشد.
متقاضیان می‌توانند جهت هماهنگی و کسب اطلاعات بیشتر با خانم بابایی، نایب‌رئیس محترم استان قزوین به شماره ۰۹۱۲۸۸۱۴۰۸۱ تماس حاصل نمایند.
مقتضی است تمامی هیئت‌های کوه‌نوردی و صعودهای ورزشی استان‌ها نسبت به اطلاع‌رسانی موارد مذکور اقدامات لازم را انجام دهند.

 

جلسه ماهیانه هیئت رئیسه فدراسیون برگزار شد:

جلسه ماهیانه هیئت رئیسه فدراسیون روز یکشنبه اول شهریور ماه برگزار شد. در این جلسه پس از ارائه گزارش مصور ارائه شده به صورت پاورپوینت توسط رئیس فدراسیون از برنامه های انجام شده در ماه گذشته، بر اساس دستور جلسه به برنامه های مهم آتی فدراسیون پرداخته شد و مشخصا بر روی مسائل زیست محیطی بحث و تبادل نظر گردید.حاضرین: زارعی، میرسلیم، خسروی، مروتی، افلاکی، داورپور، منصوری، صابری، اکرمی و رضایی.

 

نتایج دومین دوره مسابقات قهرمانی کشور «دوی کوهستان»:

دومین دوره مسابقات قهرمانی کشور در رشته اسکای رانینگ(دوی کوهستان)به مناسبت هفته دولت و با حضور ۱۱ تیم از استانهای البرز-تهران.خوزستان-فارس-آذربایجان شرقی-مرکزی-سمنان-بوشهر-گلستان-خراسان رضوی و اردبیل شامل ۴۴ مرد و ۱۷ زن در تاریخ ۶ شهریور ماه ۹۴ در استان البرز برگزار شد …
در این رقابتها و در بخش انفرادی آقایان حسن شیر قوی از آذربایجان شرقی، سید مهدی شریفی از فارس و سید ستار صید از تیم البرز به ترتیب به مقامهای اول تا سوم دست پیدا کردند.

در بخش انفرادی بانوان هم خانمها ماهزاده نجار از استان تهران ، رقیه قدیمی از استان مرکزی و فاطمه نادری از استان تهران به ترتیب به رتبه های اول تا سوم دست پیدا کردند.
همچنین در بخش رده بندی تیمی ، در بخش آقایان تیم استان فارس به مقام نخست دو تیم های استان آذربایجان شرقی و مرکزی به ترتیب به مقام های دوم و سوم دست پیدا کردند.
در بخش رده بندی تیمی در بخش بانوان ، تیم تهران به مقام نخست و تیم های فارس و آذربایجان شرقی به ترتیب مقام های دوم و سوم را کسب کردند.

 

نتایج دومین دوره مسابقات سنگ‌نوردی جانبازان و معلولین:

سایت فدراسیون کوه‌نوردی و صعودهای ورزشی ؛دومین دوره مسابقات سنگ‌نوردی قهرمانی کشور ویژه جانبازان و معلولین پاسداشت کوه‌نوردجانباز «مجتبی ساقیان» در بخش مردان و زنان، رشته سرطناب از صبح امروز با شرکت ۶ سنگ‌نورد مرد و یک سنگ‌نورد زن از ۴ استان؛ تهران، البرز، اصفهان و مرکزی در سالن سنگ‌نوردی زنده یاد داوودی برگزار شد و درنهایت نفرات برتر به این شرح مشخص شدند و با اهدای لوح و مدال و جوایز مورد تقدیر و تجلیل قرار گرفتند: …
در بخش بانوان (دسته نقص عضو) : مریم جنگروی از اصفهان
در بخش مردان( دسته عصبی عضلانی): مقام اول: بهنام خلجی از تهران – مقام دوم: امیر سبزی از مرکزی
در بخش مردان (دسته نقص عضو): مقام اول: حسن میرزا حسینی از البرز – مقام دوم: مهدی اکبری از اصفهان – مقام سوم: محسن پورقاسم از تهران و مقام چهارم: بیژن اسماعیلی از مرکزی .
شایان ذکر است؛ در مراسم پایانی و اهدای جوایز، از «مجتبی ساقیان» کوه‌نورد جانباز تجلیل شد و از تلاش های «محمد طبیبی» نیز به جهت برگزاری این رقابت‌ها تقدیر شد.

 

اعزام تیم‌های ملی سنگ‌نوردی نوجوانان و جوانان به رقابتهای جهانی در ایتالیا:

به نقل از سایت فدراسیون کوه‌نوردی و صعودهای ورزشی ؛تیم ملی سنگ‌نوردی نوجوانان و جوانان ایران عازم رقابتهای سنگ‌نوردی قهرمانی جهان در آرکو ایتالیا شد. سجاد مستجاب الدعوه، صالح سرچشمه پور، مهدی علی پور شنازندی فرد، حدیث نظری رباطی، مینا آرامیده؛ اعضای تیم اعزامی را تشکیل می‌دهند. این تیم را حمید آسیابان به عنوان سرپرست، عصمت گنجعلی پور به عنوان سرپرست بانوان و محسن مختاریان بعنوان مربی همراهی می‌کنند. شایان ذکر سنگ‌نوردان کشورمان در رشته های سرعت و سختی در رقابتها حضور خواهند یافت.

 

رول کوبی ، باید ها و نباید ها / اخلاق در دیواره نوردی:

کوه‌نامه ؛ سه شنبه ۲۷ مرداد ماه ۹۴ نشست هم اندیشی در مورد رول کوبی و گشایش مسیرهای سنگ‌نوردی در محل انجمن کوه‌نوردان ایران برگزار شد. این نشست که با دعوت انجمن کوه‌نوردان ایران و با حضور تعدادی از پیشکسوتان و مربیان و سنگ‌نوردی ایران برای هم فکری در مورد آسیب هایی که رول کوبی های بی ضابطه و تجهیز غیر مسئولانه ی مسیرهای سنگ‌نوردی به کوهستان وارد می کند برگزار شد.
در این جلسه مباحث مهمی در مورد رول کوبی ، گشایش مسیرهایی که اخیرا در مناطق مختلف سنگ‌نوردی اجرا شده است و بسیاری موارد دیگر مطرح شد.
در این جلسه چندین بار به دو متن منتشر شده از سوی حمید شفقی در وبلاگ (کوه‌نوردی ، نشان زندگی ) و مقدمه کتاب راهنمای دیواره پل خواب ( حسن گرامی ، حمید شفقی ) اشاره شد. مطالعه هر دو مطلب را برای علاقه مندان به موضوع توصیه می کنیم.

بولت کوبی و بایدها و نبایدها
حمید شفقی
Hamid.shafaghi@gmail.com
مدتها بود روی مطلبی در مورد رول کوبی فکر کرده بودم و قصد انتشار آن را داشتم . این مطلب را با توجه به ایراد برخی انتقادات نسبت به گشایش مسیرهای جدید توسط بانوان به تعلیق در اوردم تا مخاطب خاص نداشته باشد . مخاطب این مطلب خود من و جامعه سنگ‌نوردی است و مطالب نوشته شده در این قسمت نظرات شخصی و بر اساس تجربیات مختلفی است که در سنگ‌نوردی و آموزش در کشورهای مختلف به دست آورده‌ام . امیدوارم که همه و از جمله خودم بتوانیم با رعایت این نکات در جهت حفظ طبیعت و گسترش درست سنگ‌نوردی قدمهای مناسبی برداریم .

دریل جدید من با هر باطری ۳۵ رول پتزل می زند !! یعنی با دوتا باطری می تونم روی ۷۰ رول در یک جلسه حساب باز کنم .خوشبختانه اقلیم کوهستانی ایران هم به گونه ای است که در اکثر مناطق دیواره ها و صخره های مناسبی یافت می شود . خوب پس من می توانم شروع کننده مسیرهای زیادی به نام خودم باشم و مقابل دوستانم با غرور اعلام کنم که مسیرهای مختلف با درجات مختلفی گشایش کرده ام ! این مساله باعث ایجاد اشتیاق در نفرات دیگر می شود . چون احساس می کنند که کار گشایش مسیر افتخارات زیادی دارد . خوب هر چند نفر می توانند به صورت مشترک دریلی بخرند و شروع به سوراخ‌کاری طبیعت بکنند . با وجود ادامه این رویه آیا بعد از مدتی چیزی از صخره های زیبای کشور باقی می ماند ؟! حتماً هر کدام از ما هم میخواهیم برای حفظ نام و اعتبار خود پلاکی فلزی نیز در ابتدای مسیر خود پیچ کنیم ؟! خوب نسل بعدی در مورد ما چه می گوید ؟ اصلاً چه کسانی مجوز رول کوبی دارند ؟! استانداردهای رول کوبی چیست و آیا به صرف داشتن یک دریل مجوز سوراخکاری طبیعت را خواهیم داشت ؟ شاید در این قسمت برخی تفاوتها بین دیواره های بلند و مسیرهای اسپرت وجود داشته باشد . به عنوان مثال در هیچ کدام از دیواره های بلندی که صعود کرده ام بین دو کارگاه بولت چندانی ندیدم . یعنی عموماً فقط کارگاهها وضعیت مناسبی دارد و فاصله بین دو کارگاه فقط در صورت نبودن شکاف و عوارض جهت صعود تراد بولت خورده است . حتی در کشوری مانند ماداگاسکار که دیواره بلند آن جزو کم شکاف‌ترین دیواره های دنیا می باشد بولت کوبی به گونه ای انجام شده که به هیچ عنوان توی ذوق نمی خورد . شاید یک مسیر با درجه ۵٫۱۳ و به طول ۵۰ متر ، ۱۰ بولت بیشتر در یک طول خود نداشته باشد . درست است که یکی از دلایل این تعداد بولت کم صرفه جویی در انرژی بولت کوبی باشد ولی مطمئنا فرهنگ بولت کوبی نیز بولت های نزدیک به هم را در مسیرهای غیر آموزشی و بلند رد می کند .
در کنار این نگرش ، نگرش دیگری نیز وجود دارد که به توسعه مسیرهای سنگ‌نوردی می پردازد . عموماً افرادی با تجربه که با هزینه کرد از جیب ، وقت و انرژی خود و با تسط بر تکنیکهای بولت کوبی و روشهای نوین ، اقدام به توسعه مسیرهای سنگ‌نوردی و ایجاد مدرسه های سنگ‌نوردی می کنند . این افراد فارغ از نام و شهرت ، به گسترش این رشته کمک کرده و هزینه های آن را به جان می خرند . بیشتر آنچه که در سنگ‌نوردی امروز ایران داریم مرهون تلاش و زحمت این عزیزان و زحمت کشان است .
در طول این مدت بحثهای زیادی هم بر سر گشایش مسیر از بالا و پایین پیش آمد که البته به نظر من بسیار مفید بود . گشایش مسیر یک مهارت است . این مهارت می تواند شامل دو قسمت باشد . قسمت اول خود بحث انتخاب بولت مناسب ، انتخاب محل مناسب برای کوبیدن بولت و کوبیدن درست بولت بر سنگ می باشد. مهارت دیگر مورد نیاز گشایش سرطناب یا به عبارتی از پایین به بالا می باشد . استفاده از این مهارتها کاملاً به تیپ مسیری که در حال گشایش هستید بستگی دارد . به عنوان مثال برای گشایش یک مسیر یک یا نهایتاً دو طوله اسپرت می توان در صورت امکان دسترسی از بالا بر روی مسیر فرود آمد اقدام به پاکسازی مسیر نمود محل بولتها را مشخص کرد و سپس بولتها را کوبید . این قضیه اتفاقا در مورد مسیرهای درجه بالا که انتخاب صحیح محل بولت جزو الزامات است می تواند بسیار مفید باشد . ( زیرا می توان قبل از کوبیدن بولتها با صعود قرقره بهترین محلها برای انداختن کوئیک را انتخاب کرد ) اما اینکه بر روی یک دیواره بلند نیز چنین اقدامی صورت بگیرد با ذات صعود همخوانی ندارد . مثالهایی از این کار قبلاً در دیواره‌نوردی ایران انجام شده و البته همچنان نیز تکرار می شود . گشایش یک مسیر بلند اصولاً بهتر است که از زمین انجام پذیرد . البته برخی سنگ‌نوردان اسپرت کار در کشورهای صاحب سبک نیز اقدام به گشایش و رول کوبی مسیرهای چند طوله اسپرت از بالا به پایین نیز می کنند که البته تعداد این مسیرها بسیار معدود می باشد و عموماً صعود از مسیر آماده شده برای فرد افتخار است نه بولت کوبی آن . در جایگاه ارزش گشایش از پایین نیز به باید به کلمه Ground up ( از پایین به بالا ) اشاره کرد که یکی از فاکتورهای سخت بودن گشایش می باشد .
در مورد آثار زیان بار فرهنگ تفکری که فرود و بولت کوبی را بر روی مسیرهای دیواره ای تایید می کند می توان فقط به این تصویرسازی استناد کرد که سنگ‌نوردان بیشماری در حال فرود از پله ۱ دیواره بیستون و بولت کوبی بر پیکره جان دیواره هستند . مسلما در چنین فرهنگ و نوع فعالیتی چیزی از دیواره باقی نمی ماند.
در ادامه این مطلب لیستی از اشتباهاتی که در فرهنگ بولت کوبی و گشایش مسیر در ما وجود دارد را لیست کرده ام . این اشتباهات مختص فرد خاصی نیست و شاید هر کدام از ما در هر کدام از این آیتمها نقشی داشته ایم . مهم این است که با افزایش دانش خود و متوجه شدن خطای خود از تکرار آنها بپرهیزیم .
اشتباه اول : هر کسی که دسته رول و یا دریل دارد و بولت بخرد می تواند بولت بکوبد !
این قرارداد که عموماً افراد دارای مهارت و تجربه گشایش مسیر می کنند در بسیاری از کشورهای دنیا نانوشته است ولی سنگ‌نوردان به آن احترام می گذارند . رول کوبی به تنهایی یک هنر است . این که چه رولی کوبیده شود ؟ کجا کوبیده شود ؟ چگونه کوبیده شود ؟ اندازه سوراخ بولت چقدر باشد و همه و همه نکاتی ریز است که عموماً در گشایش مسیرهای جدید رعایت نمی شود . در همین راستا فدراسیون کوه‌نوردی اقدام به برگزاری چندین دوره در مورد بولت کوبی با حضور مدرسین فرانسوی نمود تا این شیوه ها یکسان گردد . هر چند این شروعی خوب در کار آموزش این هنر بود ولی به نظر اینجانب به نتیجه مطلوبی منتهی نشد چرا که پیگیریهای آتی در این خصوص به انجام نرسید . دلیل اهمیت این مساله آن است که فرض ما این است که یک منطقه را به صورت کامل به عنوان یک مدرسه سنگ‌نوردی در نظر گرفته ایم . حال نفرات مختلف و بر اساس سلیقه شروع به بولت کوبی مسیرها می کنند . استفاده از بولت نامناسب برای سنگ نامناسب یکی از اشتباهات عمده ما در بولت کوبی می باشد . شناخت جنس سنگ و میزان مقاومت آن یکی از اصلی ترین پیش نیازهای بولت کوبی است . ما در سنگ گرانیت ، لایم استون ، سند استون و…. عموماً از یک نوع بولت استفاده می کنیم . حتی در مناطق جدیدی که بولت کوبی شده اند و با جنس سنگ نرم می باشد در سقفها از بولتهای گوه ای استفاده شده است مثالی دیگر کوبیدن اشتباه بولت و یا کوبیدن بولت در جای اشتباه می باشد . این اشتباهات در صورت پرتردد بودن مسیر نیاز به ریبولت دارد که خود چهره طبیعت را مخدوش می کند . همه اینها و مسائل دیگر را که در نظر بگیریم به این نتیجه قطعی می رسیم که کسی که بولت را می کوبد باید فردی آموزش داده شده و جنس و نوع بولت کوبی به گونه ای باشد که تا مدتها نیاز به تغییر و ایجاد سوراخ جدید بر سنگ احساس نشود . شاید فدراسیون کوه‌نوردی و انجمن کوه‌نوردان بتوانند با ارایه راهکاری ، مجوز بولت کوبی را فقط به افرادی بدهند که دوره های مربوطه را گذرانده و یا در این مساله به مهارت رسیده اند .
اشتباه دوم : هر منطقه ای که سنگ غیر ریزشی دارد و قابل صعود است باید رول کوبی شود !
مدرسه های سنگنوردی مکان های خوبی برای گسترش دانش سنگنوردی می باشند و البته تعداد این مدارس با توجه به پتانسیل های موجود در ایران بسیار کم است . اما آیا این مساله دلیلی می شود بر کوبیدن بولت بر هر صخره و یا محلی که به نظر مناسب می رسد ؟ در کشورهای متمدن عموماً مناطق با ارزش از کوبیدن بولت در امان مانده اند . پارکهای ملی و پربازدید ، آثار باستانی ، مکانهای تاریخی ، محلهای تولید مثل و زندگی حیوانات وحشی و خیلی جاهای دیگر منع بولت کوبی شده اند . حتی در برخی مکان ها استفاده از دریل ممنوع می باشد . ( با وجودیکه رول کوبی منع نشده ولی با منع استفاده از دریل مانع بزرگی جهت تخریب یکباره طبیعت ایجاد شده است ) . مثال عمده این قضیه بولتهای قدیمی است که بر سینه فرهادتراش کوبیده شده است . البته شاید اون زمان چنین تفکری در مورد حفظ محیط زیست و ظاهر طبیعت و احساس تملک بر روی طبیعت وجود نداشت اما امروزه مشاهده می شود که کمابیش این رفتار در برخی قسمتها ادامه پیدا می کند . اما این مساله مانع گسترش ایجاد مسیرهای سنگنوردی نیست . با انتخاب منطقه مناسب و گسترش سنگنوردی در آن منطقه می توان به گسترش این رشته و ایجاد جذابیت برای آن کمک کرد اما کوبیدن رول بر روی هر منطقه ای و هر سنگی کار اشتباهی است .
اشتباه سوم : انتخاب صفحه بولت رنگی
این مساله چیزی است که جدیداً باب شده و متاسفانه ادامه دار شده است . استفاده از صفحه های رنگی جهت بولتها که باعث می شود رنگ یک شی مصنوعی از فاصله بسیار زیاد بر روی دیواره خودنمایی کند . صفحه هایی با رنگهای مختلف که شکل بولت را از فاصله ای بسیار دور نمایش می دهد . این مساله را تقریباً در هیچ جایی به غیر از ایران ندیده ام . حتی در کشوری مانند دانمارک و با وجود نداشتن مناطق سنگ‌نوردی زیاد ، در آن حداقلی که دارند بولتها را به رنگ سنگ انتخاب کرده و می کوبند تا بیشترین تطابق را با طبیعت داشته باشد و تعارضی ایجاد نکند .
اشتباه چهارم : بریم بکوبیم تا بعد ببینیم چی پیش میاد . ( یاد گرفتن بولت کوبی با سعی و خطا )
عدم انتخاب سیر درست مسیر و بولت کوبی در برخی مناطق محدود اسپرت داخل ایران بسیار وحشت آور است . گویی فرد منطقه ای را نزدیک به خود پیدا کرده و آن را جزوی از ملک شخصی خود می داند . آن وقت هست که احساس می کنیم سعی و خطا بر روی سنگ جزو حقوق مسلم ما است . حتی بدون کوچکترین دانشی از بولت کوبی اقدام به کوبیدن می کنیم . کوبیدن بولت در این حالت شبیه خط خطی کردن دفتر زیبای طبیعت است . گفتن نمونه های این نوع بولت کوبی شاید ناراحت کننده باشد ولی در اکثر مناطق میتوان رد و پای سعی و خطا را دید .
اشتباه پنجم : تمرین بولت کوبی بر روی سنگهای پای مسیرها
تمرین زدن سرمته و سوراخ در ارتفاع ۱ متری دیواره ها و صخره ها و یا بر روی سنگهای افتاده پای مسیر نیز جزو موارد و اشتباهات ما می باشد . برای اموزش رول کوبی و نحوه گرفتن دسته مته و یا سوراخ‌کاری با دریل می توان از سنگهای شکسته و جدا و دور از مسیرهای عبور و مرور استفاده کرد . سوراخی که ما برای آموزش می کوبیم تا همیشه بر روی سنگ باقی می ماند و امکان ترمیم آن وجود ندارد
اشتباه ششم : بستن گیره مصنوعی بر روی سنگ
این اشتباه نیز متاسفانه وجود داشته و شاید تکرار نیز بشود . این اشکال ندارد که ما اگر چنین کارهایی را در گذشته انجام داده ایم ولی اگر کسی امروزه گیره ای مصنوعی را بر روی سنگ طبیعی ببندد جایی برای توجیح وجود ندارد .
اشتباه هفتم : دوخت مسیر با بولت در گشایش مسیرهای مصنوعی
مسیرهای مصنوعی تقریباً در خیلی از مناطق سنگ‌نوردی ایران وجود دارند . جالب آن است که بدانید مسیر مصنوعی که دوخت بولت شده است هیچ وقت درجه ای بیشتر از A0 و یا نهایتاً A1 نمی گیرد . ضمن اینکه گشایش مسیر مصنوعی روی چنین درجه ای تقریباً در اکثر نقاط مدرن سنگ‌نوردی منقرض شده است . متاسفانه بسیاری از مسیرهای سنگ‌نوردی گشایش شده به صورت مصنوعی در ایران به همین حالت هستند . نهایت ابتکار در این مساله ایستادن بر روی پله ۱ رکاب و کوبیدن بولت است . شاید این قضیه در گذشته به خاطر نبود ابزارهای صعود مصنوعی پیشرفته در ایران اتفاق افتاده و عمدی در آن وجود نداشته اما گشایش مسیر مصنوعی آنهم با دوخت بولت این روزها در همه جای دنیا بیشتر مورد شماتت واقع می شود تا تحسین . خراب کردن ظاهر سنگ و ردیفی از بولتها که متاسفانه همچنین شاهد گسترش این روش در بین جوانان هستیم . در یک منطقه سنگ‌نوردی در ایران دوخت بولتی دیدم که فاصله بین هر دو بولت آن ۵۰ سانتی متر بود !!
بهتر است برای گشایش مسیرهای مصنوعی به آموزش استفاده از ابزارهای مصنوعی پرداخته و مسیرهایی در این راستا گشایش کنیم که هم دارای درجه و هم کیفیت صعود مناسب باشند . برای آموزش رکاب زدن هم به اندازه کافی مسیر دوخت بولت در ایران وجود دارد پس لطفاً چیزی به آن اضافه نکنید .
اشتباه هشتم : نصب و پیچ رول پلاک مشخصات مسیر و نام گشایش کنندگان در پای مسیر :
زمانی باب بود که برای نگه داشتن یاد و خاطره نفرات گشایش مسیر ، پلاکی را به یادبود او در ابتدای مسیر نصب می کردند . این پلاک حداقل به ۴ پیچ برای نگه داشته شدن نیاز داشت و معمولاً از جنس استیل می باشد . بازتاب نور این پلاک را در خیلی از دیواره ها می توان از فاصله بسیار دور دید و این شاید برای سنگ‌نوردان برای پیدا کردن ابتدای یک مسیر بسیار مناسب باشد . اما مساله ای که اینجا ایجاد می شود زشت کردن چهره سنگ به خاطر حفظ یاد و خاطره خود و دوستان است . البته دلیل دیگری نیز که در اینجا وجود دارد ضعف ما در تهیه کتابهای راهنمای مسیرها است . یعنی به خاطر اینکه میدانیم این مسیر در آینده فراموش می شود خود را مجاب به تهیه پلاک و … می دانیم . بهتر است به جای درج نام مسیر بر روی پلاکهای استیل و خراب کردن ظاهر سنگ ، نسبت به تهیه کتابهای راهنمای سنگنوردی برای مناطقی که در آن فعالیت می کنیم اقدام کنیم .
اشتباه نهم : کوبیدن رول در اطراف شکافها
این نیز یکی از اشتباهات دیگر است که متاسفانه این اشتباه سنگ‌نوردی تراد ایران را بسیار عقب انداخته است . بسیاری از شکافها در مناطق مختلف سنگ‌نوردی به صورت بولت نخورده باقی می مانند . این مساله دو نتیجه مثبت را در پی دارد . یکی اینکه ظاهر سنگ به هم نمی خورد و دوم آنکه افرادیکه در پی صعود شکاف بر می آیند به مرور زمان و با توجه به نیاز استفاده از ابزار به مهارتهای بیشتری برای صعود دست می یابند . این مساله جایی بدتر خود را نشان می دهد که یک مسیر شکاف توسط پیشگامان سنگ‌نوردی در ایران صعود شده است و ما بدون اجازه و با صلاحدید خود اقدام به رول کوبی آن می کنیم . برای رول کوبی شکافها باید سنجیده برخورد شود شاید این مسیری باشد که در حال حاضر برای ما قابل صعود نیست و ایندگان بتوانند این مسیر را با ابزار و بدون اسیب رساندن به سنگ صعود کنند .
اشتباه دهم : بی تفاوتی سنگنوردان محلی و پیشکسوت
مطرح کردن این مساله شاید حرکت بر روی یک مرز باریک می باشد . سنگ‌نوردان پیشکسوت هر منطقه ای باید با در نظر گرفتن ایجاد شرایط برای پیشرفت سنگ‌نوردان و گشایش مسیرهای نو و جذاب برای سنگ‌نوردان ، در عین حال نظارتی مناسب بر عملکرد و نحوه صعود سنگ‌نوردان در مناطق جدید داشته باشند . حفاظت از محلهای تردد حیوانات وحشی و پرندگان ، جلوگیری از مخدوش کردن سنگها و صخره ها ، نظارت بر گشایش مسیرهای جدید و چک کردن نوع بولت و ابزار مورد استفاده و نظارت بر نحوه صحیح کار در صورت تایید از مسئولیتهای این افراد است . البته نه اینکه فردی بدون هیچ تجربه ای بخواهد به کار دیگران ایراد بگیرد بلکه با بررسی و به روز نگه داشتن خود و داشتن دغدغه های زیست محیطی نسبت به این مساله نظارت درستی را انجام دهد .
در مورد تک تک نکات بالا ، عکسهای زیادی وجود دارد . خیلی در مورد گذاشتن یا نگذاشتن عکس مربوط به هر مساله کلنجار رفتم و در نهایت تصمیمم بر نگذاشتن شد . این تصمیم به این خاطر بود که خیلی از این اشتباهات سهوی بوده و عموماً نیت افراد خیربوده البته خیری که در ذهن آنها شکل گرفته است . اما فکر می کنم در صورتی که این مسائل و نکات مشابه، با خرد جمعی جامعه سنگ‌نوردی جمع آوری شود و از طریق فدراسیون و انجمن کوه‌نوردان اطلاع رسانی گردد دیگر هیچ عذری پذیرفته نیست . فکر می کنم بعد از این ، اطلاع رسانی انجام کارهای اشتباه در سنگنوردی باید انجام شده و حتی توسط نهادهای ذیربط برخورد شود تا دیگر شاهد مشکلاتی اینچنینی نباشیم .

مقاله دوم مقدمه کتاب راهنمای دیواره پل خواب است که به موضوع اخلاق در دیواره نوردی پرداخته است:
اخلاق دیواره‌نوردی
• ورود و خروج ما به پل‌خواب و هر منطقه‌ی سنگ‌نوردی دیگر باید چنان باشد که کم‌ترین ردّی از خود برجا نگذاریم.
• هرگونه زباله و پسماند خود را باید به شهر بازگردانیم.
• تا حد امکان زباله‌های برجا مانده از دیگران را هم جمع‌آوری کنیم.
• صعود را با حداقل دستکاری و سوراخ‌ کردن سنگ انجام دهیم.
• مسیرهای صعودشده را با رول‌های بیشتر از ارزش نیندازیم.
• به آشیانه‌ی پرندگان نزدیک نشویم؛ به‌ویژه در فصل تخم‌گذاری از صعود مسیرهایی که از نزدیکی آشیانه‌ها می‌گذرد، خودداری کنیم.
• به هیچ جانور و گیاهی آسیب نرسانیم.
• تا حد امکان از پودرهای هم‌رنگ سنگ استفاده کنیم.
• با خودداری از ایجاد سرو صدای زیاد، آرامش طبیعت را حفظ کنیم.
• با متجاوزان به طبیعت و میراث فرهنگی برخورد کنیم.
• بکوشیم از طریق رسانه‌ها، حساسیت همگانی را نسبت به طبیعت بالا ببریم.
• خریدهای خود را از محل‌های نزدیک به منطقه‌ی صعود انجام دهیم.
• به عرف محلی و مقررات مربوط به محیط زیست و منابع طبیعی احترام بگذاریم.
• در انتخاب نام مسیرها دقت داشته باشیم که از نام‌های بامسمّا استفاده کنیم.

 

سوراخ‌کاری دیواره‌ها، آری یا نه؟ / خلاصه نشست هم اندیشی در انجمن کوه‌نوردان:

کوه‌نامه ؛ در انجمن کوه‌نوردان ایران، همیشه به موضوع سوراخ‌کاری دیواره‌ها (رول‌کوبی) حساسیت وجود داشته و به همین دلیل نشست‌هایی نیز با موافقان و مخالفان این کار برگزار کرده ایم (از جمله: در مهر ماه ۱۳۸۶ ( لینک) پس از گفتگوهایی که درباره‌ی مسیر اراکی‌ها و صعود مسیر کریستال دیواره‌ی علم کوه پیش آمد). در ابتدای گزارش “برنامه‌ی مبادله‌ی کوه‌نورد با آمریکن آلپاین کلاب” (۱۳۸۹) هم نوشته بودیم که: «ما می‌دانستیم که مکتب کوه‌نوردی – به ویژه سنگ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نوردی آمریکایی، مکتبی غنی است که از بسیاری جهات با مکتب فرانسوی که از دیرباز راهنمای کوه‌نوردی ایرانی بوده، متمایز است. آشنایی از نزدیک با این مکتب می‌توانست گامی باشد در جهت ارتقای کوه‌نوردی کشور و اصلاح پاره‌ای رویکردهای جا افتاده در کوه‌نوردی ما. برای مثال، کوه‌نوردان آمریکایی در موضوع حفاظت کوه‌ها و خوددار بودن در سوراخ‌کاری دیواره‌ها، بسیار مقید هستند».
نشست ۲۷ مرداد ۹۴ در همین زمینه با حضور چند تن از کوه‌نوردان مرد و زن با گرایش‌های متفاوت سنگ‌نوردی، دیواره‌نوردی، تنگ‌پیمایی (دره‌نوردی)، و کسانی که پیشینه‌ی در خور توجه در مربی‌گری و اداره‌ی گروه‌ها و باشگاه‌ها دارند، در دفتر انجمن برگزار شد (گزارش تصویری در کوه‌نامه). در اطلاعیه‌ای که پیش‌تر انجمن منتشر کرده بود، آمده بود: «سوراخ کردن سنگ ها و دیواره ها از مسایلی است که از دیرباز در میان کوه‌نوردان مورد بحث و مناقشه بوده است. با توجه به گسترش فعالیت‌های دیواره‌نوردی در ایران، و نظر به آسیب‌هایی که رول‌کوبی‌های بی‌ضابطه و تجهیز غیرمسولانه‌ی مسیرهای سنگ‌نوردی به کوهستان وارد می‌کند، انجمن کوه‌نوردان ایران نشستی را برای هم‌اندیشی در این زمینه برگزار می‌کند». در نشست، بحث (به درستی) محدود به تاثیرهای ضد محیط زیستی سوراخ کاری نشد و در این مورد هم که رول‌کوبی بی‌ضابطه می‌تواند ارزش فنی مسیرها را کم کند، و یا نصب رول لزوما به معنای ایمن‌سازی مسیر نیست نیز بحث شد.

اگرچه شماری از حاضران به شدت با رول‌کوبی مخالف و چند تنی هم موافق بودند، اما خوشبختانه فضای کلی نشست آرام بود و همگی بر این عقیده بودند که باید با ادامه‌ی چنین گفتگوها، با تدوین یک منشور اخلاقی، و با هم‌اندیشی با فدراسیون و طرح قضیه در دوره‌های آموزشی… به نقطه‌نظرهای دقیق‌تری رسید تا ضمن کمک به پیشرفت سنگ‌نوردی، بتوان محیط کوهستان را هم حفظ کرد. همچنین بیشتر حاضران بر این عقیده بودند که فضاهای آموزشی باید مشخص شوند و در محیط‌های کوهستانی غیرآموزشی، تجهیز و رول‌کوبی و هرگونه دستکاری دیگر در مسیرها، محدود باشد. نکته‌ی دیگر این که بیشتر حاضران، بر ادامه‌ی این‌گونه نشست‌ها و تدوین یک “مرام‌نامه‌ی سنگ‌نوردی” تاکید داشتند.

در زیر، اشاره‌ای می‌شود به خلاصه گفته‌های چند تن از حاضران در نشست:

محمد باقر عیوضی (از کرمانشاه): لازم است توجه بیشتری به ارزش‌های اخلاقی کوه‌نوردی و سنگ‌نوردی داشته باشیم.
حسن گرامی (دیواره‌نورد از تهران، باشگاه آرش): قضیه ساده است! در جایی که شکاف هست، نباید رول بزنیم، روی رخ‌های صاف نباید به تعداد زیاد و به طور دلخواه رول بزنیم. باید بیشتر کار کنیم تا مهارت بییشتری بیابیم و مسیرهایی را که فکر می‌کنیم بدون رول نمی‌شود صعود کرد، صعود کنیم. به قول دانیل دولاک فرانسوی، کسی که می‌خواهد مسیری را رول‌کوبی کند، باید ابتدا چند صد مسیر را طبیعی صعود کرده باشد.
انجمن (و دیگران) نباید برای ارایه‌ی گزارش کسانی که مسیری را بدون رعایت اخلاقیات (با رول‌کوبی سنگین، طناب انداختن از بالا، و…) باز کرده است، وقت بگذارد و از آنان حمایت کند.
مناطق آموزشی و غیرآموزشی مشخص شوند، و در جاهایی مانند علم کوه که در واقع دیگر جایی برای سوراخ‌کاری ندارد، این کار اصلا انجام نشود.
عباس محمدی (مدیر گروه دیده‌بان کوهستان انجمن): اصل مهمی که باید همه‌ی کوه‌نوردان و دیواره‌نوردان در نظر داشته باشند این است که باید در کار کوه‌نوردی و سنگ‌نوردی “خوددار” باشیم؛ هر بار که می‌خواهیم سنگی را سوراخ کنیم، از خود بپرسیم که آیا این کار به‌راستی ضروری است؟! آیا نمی‌توانم با روشی دیگر صعود کنم؟ آیا اگر تمرین بیشتری کنم، نخواهم توانست بر این طول غلبه کنم؟ آیا دیگران نمی‌توانند همین مسیر را بدون پیچی که من می‌خواهم بزنم، صعود کنند؟
واقعیت این است که با زیاد شدن جمعیت و افزایش شمار کوه‌نوردان، طبیعت دیگر ظرفیت تحمل تمام کارهای ما را ندارد. سوراخ‌کاری سنگ‌ها، مانند پناهگاه‌سازی است؛ باید در این کار و هرگونه تجهیز دیگر کوهستان بازنگری کنیم تا طبیعت سالم‌تر و زیباتری داشته باشیم.
جوهره‌ی کوه‌نوردی و سنگ‌نوردی، هیجان‌خواهی و طبیعت‌دوستی و روح ماجراجویی برای چیره شدن بر دشواری‌ها است. نباید با ساده کردن مسیرها یا از میان بردن چالش‌ها، مسیرها را در دسترس و ساده کرد. سوراخ‌کاری دیواره‌ها نه تنها از دیدگاه زیست‌محیطی، بلکه از جنبه‌ی فنی کوه‌نوردی هم به ذات ماجراجویانه و پرکشش کوه‌نوردی آسیب می‌زند. لازم است توجه داشته باشیم که ایمنی در کار دیواره‌نوردی و مساله‌ی رول‌کوبی، دو موضوع مستقل از هم هستند؛ هیچ دلیلی در دست نیست که تجهیز مسیرهای سنگ‌نوردی، ایمنی کار را بیشتر می‌کند. کافی است توجه داشته باشیم که تقریبا همه‌ی کسانی که روی دیواره‌ها و سنگ‌ها دچار حادثه شده اند، به دلایلی جز نبود رول کافی آسیب دیده اند.
خلاصه آن که باید در سنگ‌نوردی هم مانند هرگونه طبیعت‌پیمایی دیگر، یاد بگیریم که هیچ گونه ردی از خود باقی نگذاریم.
محمدتقی بهره‌ور (از تهران، انجمن کوه‌نوردان): سنگ‌نوردی خوب، لزوما سنگ‌نوردی دشوار نیست. ما باید یاد بگیریم که خوب و باکیفیت سنگ‌نوردی کنیم، نه آن که به دنبال صعودهای خیلی سخت باشیم و به خاطر این کار، سنگ‌ها و دیواره‌ها را سوراخ سوراخ کنیم. در مورد این که گفته می‌شود، سوراخ‌کاری برای افزایش ایمنی لازم است، می‌پرسم که آیا ما سنگ‌نوردیم یا مسوول حفاظت جان مردم؟! چه کسی گفته که ما باید دیواره‌ها را تجهیز کنیم تا عده‌ای بروند و سنگ‌نوردی ای بکنند که فکر می‌کنند ایمن است؟! آیا ما مسول بازکردن مسیر برای دیگران هستیم؟! پیشنهاد می‌کنم که بحث‌های سنگ‌نوردان بزرگ جهان را در این مورد بخوانیم و به فارسی ترجمه و منتشر کنیم.
طبیعت جای مناسبی برای آموزش نیست…بهترین جا برای این کار، سالن های سنگ نوردی است.
بابک کیان‌پور (مقیم آمریکا): در کشورهای پیشرفته هم در گذشته کارهای اشتباهی صورت گرفته (مانند دست‌کاری بیش از حد دیواره‌ها) و حتی روی سنگ‌ها گیره درست کرده اند. اما در سال‌های اخیر، بسیاری از رول‌ها را در آورده و جای آن‌ها را پر کرده اند. ما هم می‌توانیم اشتباه‌های گذشته را جبران کنیم.
باید مناطق آموزشی و غیرآموزشی تفکیک شوند؛ در مناطق آموزشی ممکن است رول‌کوبی بیشتری صورت گیرد.
مرجعی مانند یک سایت باید طراحی شود تا اطلاعات مسیرها و الزامات اخلاقی مربوط به آن، در آن کار شود.
رضا خوشدل (مربی، از مشهد): متاسفانه در کتاب‌های کوه‌نوردی ایران بسیار کم به مساله‌ی حفاظت طبیعت، و به‌ویژه حفظ صخره‌ها و سنگ‌ها پرداخته شده است. پیشنهاد می‌کنم که این نشست‌ها ادامه یابد… بهتر است که جلسه‌ها با تعداد کم‌تری برگزار شود تا راحت‌تر بتوان به جمع‌بندی رسید.
شهرام عباس‌نژاد (از تهران، باشگاه دماوند): باید از افراط و تفریط خودداری کنیم؛ در این نشست پرسیده شد که «مگر ما وظیفه داریم که گشایش مسیر کنیم، تا بعد به هر قیمتی به انجام این کار بپردازیم؟!» من می‌گویم که بله! در شرایطی که صدها مربی کوه‌نوردی مشغول آموزش دیگران هستند… گشایش مسیر هم می‌شود یک وظیفه… .در این میان، خیلی‌ها دوست دارند با باز کردن مسیر، “مالکیت” خودشان را بر یک مسیر اثبات کنند. چنین است که مثلا هر دو سال یک بار که جشنواره‌ی بیستون برگزار می‌شود، عده‌ای دریل به دست می‌گیرند تا برای خودشان مسیر باز کنند. در بیستون حتی در کنار شکاف‌ها سوراخ‌کاری شده است.
مساله هم فقط رول‌کوبی نیست؛ بد زدن رول و نابجا زدن آن هم هست. به هر صورت لازم است که از فدراسیون و دیگران بخواهیم که رول‌کوبی را با عنایت بیشتر به طبیعت انجام دهند.
لیلی یگانه رهنما (از تهران): شیوه‌ی برخورد دوستان با ما و منتشر کردن عکس من در حال رول‌کوبی روی یک سنگ، شیوه‌ی درستی نبود. درخواست دارم که شما بزرگان در روش خود تجدید نظر کنید تا تاثیرگذاری حرف‌هایتان بیشتر شود. شما یک دغدغه‌هایی دارید، و ما دختران هم دغدغه‌هایی… . به نظرم عده‌ای هستند که رول‌کوبی را در انحصار خودشان می‌خواهند و اکنون احساس ناراحتی می‌کنند که دختران این انحصار را شکسته اند. اگر جوان ها میدان نیابند و آموزش بیبنند، در آینده این ورزش دچار خلا خواهد شد.
در چشمه سهراب مسیر ۱۰-۵ وجود نداشت و در زنجان هم (دیواره ی آزاد) کار ما (تجهیز و آماده‌سازی مسیرها) باعث افزایش انگیزه‌ی دختران زنجانی شد.
غمی‌لویی (مربی، از تهران): هدف این نشست، محکوم کردن کسی نیست. تاکید بر این است که چرا عده‌ای باید دریل بر دوش بگذارند و هرجا را که خواستند، سوراخ کنند؟! در آلمان این کار جرم است.
در آلمان و دیگر جاهایی که من کار کرده ام مناطق آموزشی و صعودهای بلند جدا شده اند و صعودها زیر نظارت دقیق سازمان های رسمی انجام می شوند.
سنگ نوردان ورزشی (اسپرت کار) دیواره ی علم کوه را با منطقه ی آموزشی اشتباه گرفته اند.
حمید شفقی (دیواره‌نورد): اصلا این طور نیست که عده‌ای (مثلا پسران) رول‌کوبی را در انحصار خود می‌خواهند. از قضا، ما می‌گوییم که پسران بیشتر به سوراخ‌کاری می‌پردازند.
پیشنهاد می‌کنم که با فدراسیون بیشتر تماس بگیرید و از آنان بخواهید که در طرح درس‌ها شیوه‌ی درست برخورد با سنگ و دیواره را آموزش دهند.
محمدرضا احمدیان (کوه‌نورد و دره‌پیما از تهران): برای ایمن‌سازی مسیرها استانداردهایی وجود دارد که در ایران غالبا نادیده گرفته می‌شود؛ باید این استانداردها را یاد بگیریم.
در سال گذشته ما یک دره را شناسایی کردیم و نخستین پیمایش ان را بدون هیچ رول‌کوبی به انجام رساندیم. امسال یک گروه، همان دره را پیموده و چندین ۲۸ رول بر جا گذاشته است.
دره‌نوردان برای امداد رسانی فقط نقاط حساس را تجهیز می‌کنند… بولت نه تنها الزاما ایمن نیست بلکه می‌تواند خطرساز هم باشد.
هادی پیروزحمیدی( وبلاگ فرهنگ چال ): لازم است که یک کارگروه تشکیل شود و مسایل اخلاقی و فنی سنگ‌نوردی را پیگیری کند. خوب است که یک مرام‌نامه در این زمینه تهیه شود.
مرتضی زارع (از کرمانشاه): من تا جایی که بتوانم در اشاعه‌ی رول‌کوبی تلاش خواهم کرد. زیرا دیده ام که مثلا در “چالابه” این کار چقدر به پیشرفت دیواره‌نوردی کمک کرده است.
دلیل رکود دودهه ای سنگ نوردی در ایران انتقادهایی بود که در دهه ی هفتاد به رول کوبی شد.
حسن جواهرپور (مربی، از تهران): بسیاری از رول‌کوبی‌ها را افرادی انجام می‌دهند که می‌خواهند خودنمایی کنند و از خود چیزی باقی بگذارند که این بسیار نادرست است.
مهدی کریم خانی(مربی ، تهران ): در این مورد نباید دچار افراط و تفریط شویم؛ بسیاری از رول‌ها و کارگاه‌ها خراب است و باید ترمیم شوند.
حسین هیزم کار (از تهران، باشگاه آرش): بعضی جاها مانند علم‌کوه و بندیخچال دیگر جایی برای رول‌کوبی ندارند و در این‌ جور جاها باید رول‌کوبی متوقف شود.

حاضران در نشست
عباس ثابتیان، عباس محمدی، سپیده جاودان، عطیه صادقی، لیلی یگانه رهنما، مژگان عبدی، مرتضی زارع، شهرام (حسین) عباس نژاد، کیومرث بابازاده، محمد باقر عیوضی، حسن غمی لویی، بابک کیان پور، محمد رضا احمدیان، حمیدرضا شفقی، حسین هیزم کار، محمد تقی بهره ور، هادی پیروز حمیدی، فرامرز نصیری، حسن گرامی، پویا آزادانی پور، کیا همتی، مهدی کریم خانی، رضا خوشدل، حسن جواهرپور، مژگان عبدی، محمود بهادری، محمد نوری، محمد طبیبی، وحید بهرامی، جمال کبیر رضایی
تهیه متن و گزارش ( عباس محمدی ، دیده بان کوهستان )

 

 

نشست پاکسازی کوه دماوند برگزار شد:

کوه‌نامه ؛ در تاریخ ۳ شهریور ۱۳۹۴ در قرارگاه فدراسیون در منطقه پلور، نشستی برای پاکسازی زباله های پناهگاه‌های اطراف قله دماوند با حضور رضا زارعی، ریس فدراسیون کوه‌نوردی و صعودهای ورزشی کشور برگزار شد.

در این نشست نمایندگانی از فدراسیون، اداره محیط زیست آمل، هیأت کوه‌نوردی آمل، انجمن دوستداران دماوندکوه و انجمن کوه‌نوردان ایران – نمایندگی آمل، حضور داشتند.
امین معین از فدراسیون ابراز امیدواری کرد که با فرهنگ‌سازی روزی فرابرسد که دیگر نیازی به پاکسازی نباشد.
رضا زارعی از اهمیت دماوند کوه و حفظ آن صحبت کرد واعلان نمود که عده ای از کوه‌نوردان فکر می کنند زباله باید توسط افراد دیگر جمع آوری شود. سال گذشته پس از جمع آوری زباله توسط کوه‌نوردان بعد ازمدت یک ماه حجم زباله ها دوبرابر شد! از ابتدا دماوند را به غلط جزء سرمایۀ منطقه حساب کردند.از طرفی جلوی معدن کاوی گرفته شد ولی زباله ها وارد معادن می شود. ایشان از ساخت خانه کوه به مساحت دویست متر توسط فدراسیون در منطقه ناندل در آینده خبر داد. وی از چرای بی رویه دام در منطقه هم انتفاد کرد.
مهدی مسچی از انجمن کوه‌نوردان آمل و انجمن دوستداران دماوندکوه از زارعی درخواست کرد که فدراسیون نظرات خود را در مورد معضلات کوه دماوند و حفاظت از آن رسانه ای نماید.
علی اسماعیلی از انجمن کوه‌نوردان آمل و از اعضای انجمن دوستداران دماوندکوه خواستار آموزش دانش آموزان در زمینه حفظ محیط زیست در مدارس شد.
معین در زمینه کار فرهنگی در زمینه حفظ محیط زیست در مدارس از وجود طرح هایی خبر داد که در دست اقدام است. همچنین اعلام نمود کلاس مبانی محیط زیست کوهستان برای مربیان کوه‌نوردی برگزار می شود.
محمد یوسفی از هیأت کوه‌نوردی آمل خواستار اطلاع رسانی در زمینه پاکسازی پناهگاه ها و تشکیل کمیته ای در این زمینه شد. وی داشتن امکانات مالی برای پاکسازی و سنگ چین کردن مسیر برای صعود به قله دماوند را ضروری دانست.
دکتر حسن قلیچ نیا عضو هیات علمی انجمن دوستداران دماوندکوه و از هیأت کوه‌نوردی آمل، از وجود سی و دو گونه گیاهی نادر در کوه دماوند خبر داد و مطرح کرد که این گونه ها در هیچ جای دنیا وجود ندارد و این گیاهان تا منفی ۴۵ درجه در مقابل سرما مقاوم هستند ولی توسط کوه‌نوردان در حال نابودی هستند. ایشان خواهان ظرفیت سنجی حضور کوه‌نوردان در دماوند شدند.
امین معین هم خواستار بازنگری مسیرهای صعود شد، اعلان نمود که مسیرهای صعود باید بسته شود.
محمد حسن بطحایی مسئول انجمن کوه‌نوردان ایران – نمایندگی آمل، از عدم صعود سراسری به قله صحبت کرد و خواستار آن شد که پاکسازی با هماهنگی هم، در یک روز انجام شود و مسیرهای صعود با نصب تابلو مشخص شوند.
رضا طاهری از انجمن دوستداران دماوندکوه از فعالیت های شانزده ساله پاکسازی پناهگاه دماوند توسط هیأت کوه‌نوردی آمل صحبت کرد و اعلان نمود بعد از یک هفته پاکسازی، دوباره زباله ها در اطراف پناهگاه به وفور دیده می شد. وی خواستار حل ریشه ای این مسئله شد.
وحید رضاییان معاون اداره محیط زیست شهرستان آمل در مورد دفن زباله در معدن رینه ابراز نگرانی کرد و از عدم هماهنگی این مورد با اداره محیط زیست آمل خبر داد. با توافق جمع، دوم و سوم مهرماه برای پاکسازی پناهگاه‌ها تعین شد.
در پایان توسط وحید رضاییان و رضا طاهری در موارد زیر مطالبی به اطلاع جمع رسانده شد. احداث شش کیلومتر جاده غیرقانونی توسط دهیار ناندل و نماینده دامداران درضلع شمالی دماوند کوه، برپایی بیش از سی عدد چادر توسط یک شرکت گردشگری تهران در منطقه تخت فریدون برای اجاره به کوه‌نوردان خارجی، عدم اجرای تخریب تاسیساتی که حکم تخریب آن ها از یک سال پیش صادر شده است، چگونگی بستن معادن اطراف کوه دماوند از ارتفاع ۲۲۰۰ متر به بالا و گاها برداشت غیرمجاز دوباره از آن ها.
رضا زارعی ضمن اطلاع داشتن از موارد ذکر شده همکاری خود را برای حل این معضلات اعلان نمود.

 

تیم آلکس تکسیکون در تالی ساگار:

آلکس تکسیکون، دانیل ناردی، اکایتز مایز، فلیکس کریادو، تکسوس لیزاراگا
و آدریان لگارا وارد دهلی شدند تا جبهه شمالی تالی ساگار را صعود کنند.

کوه‌نامه ؛دومین تابستان است که آلکس به دیواره‌نوردی روی می آورد، سال گذشته همراه با مایز مسیر “شعله ابدی” برج بی نام را صعود کرد. سبک آنها برای این برنامه کپسوله خواهد بود. برنامه آنها بین ده تا دوازده روز طول خواهد کشید وباید تجهیزات، آب، غذا، طناب و… را برای این مدت تا پای کار حمل کنند. بعد از رساندن لوازم صعود خود را از دیواره شمالی تالی ساگار به ارتفاع ۱۴۰۰ متر شروع خواهند کرد. این دیواره ترکیبی از یخ و سنگ در طول های متعدد و دشوار می باشد. انتهای دیواره نیز سطح صخره تجزیه شده است.

این ۶ نفر مسیر خاصی برای صعود در ذهن ندارند و ترجیح می دهند هنگام کار تصمیم خود را بگیرند. در هر صورت شرایط جوی نقشی کلیدی در این برنامه دارد زیرا این منطقه دارای شرایطی کاملا ناپایدار است. فصل بارش باران در ارتفاعات نیز در پیش است و در اواخر سپتامبر بارش برف هم شروع خواهد شد. برنامه آنها ورود به دهلی در ۲۲ آگوست(۳۱مرداد) بود و در عرض ۲ تا ۳ روز به کمپ اصلی خواهند رسید. آلکس تکسیکون به دور از هشت هزارمتری ها راه دیگری برای لذت بردن از کوهستان پیدا کرده او در این رابطه گفته :
” دومین تابستان است که تلاش دیواره نوردی دارم و قطعا برای من انگیزه بدنبال خواهد داشت . این کار متفاوت از فعالیتی است که معمولا انجام می دهم به ویژه کار گروهی بسیار مهم است و خوشحالم که برای نخستین بار به این بخش از جهان، غروال هندوستان آمده ام که جذابیت کمتری برای سفر و فعالیت نسبت به مناطق دیگر هیمالیا دارد زیرا دارای قله های هشت هزار متری نمی باشد. بنابراین ما با چالشی مملو از شور و اشتیاق روبرو خواهیم بود.
ما تیم کاملی را تشکیل داده ایم، با اکایتز در تابستان گذشته ترانگو را صعود کردم (تصویر بالا) اگرچه شاید همه چیز آنطور که پیش بینی کرده ایم پیش نرود اما باید اعتماد بنفس داشت و حرفه ای عمل کرد. سروکار داشتن با مقامات هندی بسیار مشکل است، صدور ویزا، مجوز ورود و … بنابراین تمامی این مراحل را در خانه انجام دادیم. وقتیکه در مسیر دیواره قرار گرفتیم مهمترین کار ما دسترسی راحت تر به پای دیواره و حمل لوازم است، بعد از آن پیدا کردن بهترین مسیر روی دیواره خواهد بود. شرایط جوی نیز در این منطقه بسیار ناپایدار است و برای مدت کوتاهی از یک پنجره هوای خوب برخوردار خواهیم بود. زیرا از اواخر آگوست تا اواخر سپتامبر فصل بارش باران است و بعد از آن نیز بارش برف شروع خواهد شد. بگذارید ببینیم شانس با ما خواهد بود یا نه !”

 

 

مگوس THOR’S HAMMER را تکرار کرد:

کوه‌نامه ؛ آلکس مگوس دومین صعود از Thor’s hammer = چکش ثور(اساطیر) به درجه ۵٫۱۵a در غار فلتنگر نروژ را تحقق داد. این مسیر ۶۰ متری که توسط مگنوس میتبو تجهیز و آماده شده نخستین بار توسط آدام اوندرا در سال ۲۰۱۲ صعود شده است. مگنوس به ۳ روز وقت برای غلبه بر این هیولا نیاز داشت، او در اینستاگرام نوشته:
” تصور می کنم دشوارتر از مسیرهای دیگر در همین درجه باشد که تا به حال صعود کرده ام، سه روزطول کشید تا بر این مسیری که بیش از ۶۰ متراست و از شیبی بین ۵۵ تا ۸۵ درجه برخوردار است غلبه کنم”
مگوس یکی از قوی ترین اسپرت کاران جهان است، اوندرا اعلام کرده که Thor’s hammer می تواند ۵٫۱۵b باشد.

 

دو صعود نو در پاکستان:

۲۶ آگوست اسکات بنت و گراهام زیمرمن از امریکا مسیر جدیدی روی K6 غربی(۷۰۴۰ متر) در قراقروم ایجاد کردند . این قله قبلا فقط یک بار از یال شمال غربی صعود شده بود. این دو به اتفاق استیو سونسون به تازگی اولین صعود از برج چانگی به ارتفاع ۶۵۰۰ متر را نیز انجام داده بودند.
تیم امریکایی – نیوزلندی (زیمرمن در نیوزلند بدنیا آمده اما در شمال غربی اقیانوس آرام بزرگ شده و سونسون و بنت هر دو امریکایی هستند) کمپ اصلی را در دره نانگماه در ۱۰ جولای برپا کردند. تمام ماه بعدی صرف هم هوایی و ایجاد مسیری پیچیده به سوی برج چانگی، یک مخروط سنگی وحشی و بکر شد. از ۸ تا ۱۰ آگوست در هوایی آشفته آنها اولین صعود از چانگی را از یال شمالی (۵٫۱۰ A2 M6) تحقق دادند. زیمرمن در ایمیلی از پاکستان نوشت:
” صعود ما زیبا و مستمر روی گرانیتی با کیفیت بالا بود، اسکات نمایشی بسیار عالی روی این مسیر داشت، کراکس های بالا را به سرعت هدایت کرد واین امکان را برای تیم فراهم آورد که درست قبل از تاریکی روی قله باشد. برگشت ما به ۱۸ فرود فنی برای رسیدن به یخچال طبیعی نیاز داشت”.

تیم امیدوار به تلاش روی ستون مرکزی جبهه غربی K6 مرکزی به ارتفاع ۷۱۰۰ متر بود، کوهی که فقط یک بار صعود شده بود، اما آنها ناامید از دیدن بخش پایینی مسیر شدند که به شکل بدی توسط برج های یخی تهدید می شد. آنها بدنبال گزینه های دیگری بودند و به روی یال جنوب غربی K6 غربی مستقر شدند. کوهی که فقط یک بار در سال ۲۰۱۳ توسط رافائل اسلاوینسکی و یان ولستد از طریق جبهه شمال غربی صعود شده بود.

سونسون که هنوز در حال تجدید قوای برنامه برج چانگی بود تصمیم گرفت که در برنامه K6 شرکت نکند. ۱۸ آگوست بنت و زیمرمن با حداقل غذا وتجهیزات عازم شدند به این امید که صعود سریعی را انجام دهند تا از مواجهه با هوای بد که پیش بینی شده بود خودداری کنند. مسیر با شیب برفی آغاز شد که منتهی به تاج یک یال می شد که در ۱۸ آگوست روی آن برای بیواک متوقف شدند. گرمای شدید در ارتفاع ۵۸۰۰ متر آنها را مجبور به این بیواک نمود. ساعت ۲ صبح روز بعد دوباره صعود را شروع کردند. یال فرصتی برای چالشی فوق العاده به آنها داده بود. روی تاج و هر دو سمت آن نقاب ضخیمی وجود داشت، زیمرمن در این باره گفته : ” هر دو این عوارض به یک جفت مانع روی جبهه غربی تبدیل شده بودند و کراکس های فنی صعود روی سطحی ترکیبی نمایان شده بود” . درنهایت آنها به سطحی بزرگ و شیب دار از یخ رسیدند که منتهی به دومین مانع می شد، جایی که در ارتفاع ۶۶۰۰ متر بیواک کردند. بیست آگوست با طلوع آفتاب چادر خود را ترک کردند و درون برف عمیق به سمت قله حمله کردند و دومین صعود از قله تحقق یافت. آنها ساعت ۴ بعدازظهر به چادر خود برگشتند و تا تاریکی به استراحت مشغول شدند. دمای سردتر، فرودی ایمن تر برای آنها فراهم می آورد و آنها به پای جبهه غربی شروع به حرکت کردند. ۱۹ فرود فنی، یک تراورس طولانی و دوباره هفت فرود فنی دیگر آنها را به پای مسیر رساند. ۱۲ ساعت بعد از بازگشت به کمپ اصلی توفان سه روزه شروع شد. این مسیر ۱۸۰۰ متری سختی تا M6 داشت ویخ آن ۹۰ درجه بود. این اکسپدیشن توسط انجمن کوه نوردی امریکا، شماری از بنیادها و حامیان مالی، پشتیبانی شد.

 

 

بسته پیشنهادی هفته :جوراب های محکم تر از فولاد:

وبلاگ کوه‌نوردی و صعودهای ورزشی گل‌کوه ؛ جوراب‌های محکم‌تر از فولاد عنوان افراطی محصولی است که قرار است به زودی به بازار آید. جوراب هایی که گفته می شود دنیای ورزش های طبیعی را دگرگون خواهد ساخت. این جوراب ها که آن را آزاد کننده پاها Free Your Feet می نامند ضد آب هستند و پوشش انگشت های پا با آنها نظیر دستکش است و به دلیل عدم تعریق نیازی به تعویض مداوم ندارند. ورزش کاران و ماجراجویان این جوراب ها را برای صخره نوردی، موج سواری، بندبازی و حتی شنا مورد آزمایش قرار داده اند.

در صورتی که Kick Starter (وب سایتی است برای کمک به پروژه های خلاق در زندگی بشر که از ایده های نوین و خلاقانه استقبال می کند) از آن حمایت کند با قیمت مناسب به بازار خواهد آمد. کمپانی سوئیسی Bare Foot (پا برهنه) از پارچه ای فوق العاده قوی به نام داینما برای تولید آن استفاده کرده. داینما روی آب شناور می ماند و از پاها در مقابل رطوبت، نور UV و حتی مواد شیمیایی مضرمحافظت می کند.کف این جوراب نیز تقریبا به هر نوع سطحی می چسبد و برای ماجراجویان این امکان را فراهم می آورد که روی هر نوع سطحی آن را مورد استفاده قرار دهند.

دکتر دیترهش بنیانگذار این کمپانی قصد دارد چیزی تولید کند که به ورزشکاران کمک کند در ورزش مورد علاقه خود احساس پا برهنگی طبیعی داشته باشند. انگیزه او در طراحی این جوراب بریدگی پای او هنگام موج سواری بود، او عملکرد این جوراب را ایمن و راحت اعلام کرده. به طور مثال در ورزش هایی آبی و ورزش های رزمی، موازنه و تعادل بسیار مهم است. از بریدگی پا نیز خودداری می کند و به بزرگسالان در مشکلات پشت و بهبود خلق و خود کمک می کند .
با این حال این جوراب ها در مقابل اشیاء نوک تیز مثل سوزن یا خارپشت دریایی مقاوم نیستند. در صورتی که برای فروش عرضه شود، قیمت آن ۵۲ پوند خواهد بود.

گردآورنده و تنظیم : ساقی محمودی