روز جمعه ۱۳۹۴٫۶٫۶ همراه با ۱۰ نفر از همنوردان باشگاه و دو نفر مهمان، تهران را به سمت آبشار زیبای شاهان‌دشت ترک کردیم. قرار حرکت رأس ساعت ۵:۰۰ صبح، سیدخندان بود.

آبشار شاهان‌دشت در فاصله تقریباً یکصد کیلومتری تهران، در جاده هراز، روستای شاهان‌دشت واقع می‌باشد و دارای تعداد پنج آبشار بوده که آبشار سوم دو مرحله‌ای و آبشار پنجم هم در وسط یک سکوی میانی دارد.

متراژ آبشارها به ترتیب تقریباً ۷ متر، ۱۵ متر، ۳۵ متر، ۱۵ متر و ۴۵ متر می‌باشد.

حرکت از داخل روستای شاهان‌دشت شروع و پس از نیم‌ساعت به سمت بالای روستا به قلعه‌ای ساخته شده برفراز صخره‌ها می‌رسیم که اطراف آن را پوشش جنگلی احاطه کرده است.

دیواره‌های طبیعی این قلعه با ترکیب دیواره‌های دست‌ساز، ورود به آن را بسیار دشوار نموده و ورودی این قلعه در بالای آبشار سوم با ساخت پله‌هایی در دل سنگ و از معبری که حتی سنگنوردان ماهر نیز به سختی امکان گذر از آن را دارند، می‌باشد. (لازم به ذکر است تعدادی از این پله‌ها در چندسال گذشته شکسته شده است.)

پس از رسیدن به قلعه، به سمت چپ پیچیده و با اندکی دست به سنگ به کارگاه آبشار اول رسیدیم. پس از توصیه‌های اولیه و تقسیم نفرات ماهر و مبتدی، آقای محمدرضا بهروزی شروع به فرود نمودند و به ترتیب نفرات بعد نیز اقدام به فرود نمودند.

در اواسط کار با تعبیه یک کارگاه جدید بر روی تنه یک درخت، کارگاه دوم نیز راه‌اندازی شد که تعدادی دیگر از نفرات تیم همزمان از این کارگاه استفاده و سرعت حرکت تیم افزایش یافت. در انتها نیز خودم فرود رفته و به سمت ابتدای آبشار دوم حرکت نمودم.

پس از طی حدود یکصد متر افقی به ابتدای آبشار دوم رسیدیم. آبشار دوم با ارتفاع تقریبی ۱۵ متر قدری سخت‌تر از آبشار اول بوده و حفظ تعادل کمی مشکل‌تر می‌باشد. این آبشار نیز توسط همه تیم پیموده شد و به ابتدای آبشار سوم رسیدیم. (ورودی قلعه با استفاده از پله‌های حجاری شده به صورت معلق)

کارگاه این آبشار برعکس دو آبشار گذشته در سمت راست ایجاد شده است. این آبشار به صورت یکپارچه نبوده و خود از سه آبشار تشکیل گردیده و انتهای آن به یک حوضچه آب ختم می‌شود که چندی پیش یک نفر به علت نداشتن کلاه کاسکت در این قسمت فوت شد.

در این آبشار فشار آب زیادتر شده و کلاً بر روی بدن فرودرونده فشار وارد می‌کند و چون سطح سنگ‌ها مملو از خزه است، حفظ تعادل مشکل می‌باشد. در پایین این آبشار به یک محوطه باز رسیدیم که نور خورشید در اواسط روز به آنجا تابیده بود و اکثر نفرات تیم مقداری تنقلات خورده و استراحتی کردند.

لازم به ذکر است گشایندگان آبشار در این ناحیه یک طناب در ضلع‌غربی تعبیه نموده‌اند که گفته می‌شود به منظور فرار از آبشار بوده و به قلعه رسیده که معبر فرار می‌باشد.

فرود از آبشار چهارم با طول تقریبی ۱۲ تا ۱۵ متر، کاملاً در مسیر آب بوده و به علت جریان باد قوی که آب ایجاد می‌کند بسیار سرد و سخت می‌باشد و قرار گرفتن در کارگاه آخر در طولانی مدت بسیار سخت و طاقت‌فرسا است.

شروع فرود از آبشار چهارم و آبشار دومرحله ای پنجم را آقای بهروزی اقدام نمود که به علت اطلاعات غلطی که از تیم دیگری گرفته بود، فرود قدری به درازا کشید. خانم شهربانو درزی و مهران دهخدایی زمان نسبتاً طولانی در این کارگاه ناراحت‌کننده معطل شدند و به علت ایجاد نگرانی و عدم امکان برقراری تماس، در نهایت برای حل مشکل یا بررسی وضعیت، خودم اقدام به فرود نمودم و متوجه شدم که مشکل حل شده و آقای بهروزی فرود رفته‌اند.

با قرار گرفتن من در کارگاه، نفرات همگی فرود رفتند و تا رسیدن آقای جهان‌بخش که آخرین نفر تیم در این مرحله بود، زمان نسبتاً طولانی در این آبشار با شرایط سخت باقی ماندم که بسیار سرد و طاقت‌فرسا بود ولی پتوی نجاتی که دکتر همدانچی به من داد در تحمل آن شرایط بسیار مفید واقع شد.

پس از فرود آقای جهانبخش، طناب‌ها جمع‌آوری و به اتفاق بقیه همنوردان به سمت ماشین‌ها که در ابتدای روستای شاهان‌دشت پارک شده بودند رفتیم و پس از صرف ناهار به سمت تهران حرکت نمودیم.

وسایل فنی مورد نیاز:
طناب کوهنوردی حداقل ۵۰ متری، کارابین پیچ، خودحمایت (ترجیحاً کله‌گاوی) و ابزارهای انفرادی بخصوص کلاه‌کاسکت

اعضای شرکت کننده در برنامه :
خانمها: چالنگی ـ ش. درزی ـ ف. درزی
آقایان: بهروزی ـ بیک‌محمدی ـ جهان‌بخش ـ دهخدایی ـ ربانی ـ شمس ـ ظهوری (مربی و سرپرست) ـ همدانچی (پزشک)
مهمانان : خانم ژیلا سیفی و آقای تیمور تیموری‌اصل

گزارش سایت از : صفتدر ظهوری

۱۳۹۴٫۶٫۹