هر هفته یک برنامه: این بار گزارش صعود قله کلکچال ـ ۱۳۹۲٫۰۹٫۲۲

۱۱ دیدگاه to “هر هفته یک برنامه: این بار گزارش صعود قله کلکچال ـ ۱۳۹۲٫۰۹٫۲۲”

1. محسن می گوید:
   دسامبر 14th, 2013 at 10:45 ب.ظ

   برنامه ای با تجربه های جدید و متفاوت تر برای من بود
   تشکر از دوستان عزیز بابت انجام کار گروهی

2. قاسم می گوید:
   دسامبر 15th, 2013 at 12:21 ق.ظ

   باسلام.
   با تشکر از همه دوستان.صعوداز این مسیر در زمستان و هوای نامساعد واقعاً دشوار بود و حتماً بایستی با تجهیزات کامل زمستانی صعود شود.نکته خیلی مهم اینست که درباشگاه اسپیلت واقعاً میتوان یک کوهنورد حرفه ای شد به دلیل آنکه اگر از مسیر غربی یا اردوگاه میرفتیم براحتی مثل دیگران به قله میرسیدیم چون مسیر آماده و برف کوبی شده بود ولی باتشخیص سرپرست ازسخترین مسیر برنامه اجراشد و این نوع برنامه ها ما را در مقابل سختی ها میسازد و آمادگی جسمانیمان را بالا میبرد حتی اگر قله را صعود نکنیم.
   درپایان از همه دوستان خوبم دراین برنامه وباشگاه تشکر میکنم و به داشتن آنها افتخار میکنم. ((درپناه خدا باشید))

3. فردین کولائیان می گوید:
   دسامبر 17th, 2013 at 4:40 ب.ظ

   سلام به همه همنوردان عزیزم بویژه دوستان حاضر در برنامه صعود کلکچال
   برنامه ای به یادماندنی، با تجربه های فراوان، سرپرستی به یادماندنی آقا رضا خلیل آبادی، توان جسمانی خوب و صمیمیت همنوردان، هوای مه آلود به همراه بارش برف، مسیری کمتر صعود شده با شیبی تند، و برفی سنگین و برف کوبی ها و مسیریابی های نوبت به نوبت نفرات، دست به سنگ شدنهای گاه و بی گاه، به راستی دلچسب بود. لذت چنین لحظاتی را در این دنیا با کمتر چیزی می توان جایگزین کرد. به راستی می توان ادعا کرد برای اکثریت قریب به اتفاق علاقمندان به کوهنوردی خلق چنین لحظاتی تنها در قالب کوهنوردی تشکیلاتی، تیمی و باشگاهی امکان پذیر است.

4. hossein می گوید:
   فوریه 20th, 2014 at 11:52 ب.ظ

   همگی خسته نباشید. بسیار خوب بود

5. Hamnavard می گوید:
   اکتبر 30th, 2014 at 1:43 ق.ظ

   من نمیدونم کی به شما گفته کوهنورد،، ……………، ما تو بدترین شرایط از سخت ترین مسیر ٣ ساعت و ١٨ دقیقه کلکچال و میزنیم ،،،آخه اونجا دیگه چی داره که نصفه برگشتید ؟؟؟!!!!!!!!!؟؟؟؟!!!یادتان باشد اگر مرد میدان جنگید برید توچال از رو یال تشریف ببرید و البته در زمستان و البته در مسیر بازگشت به ایستگاه هفت بسیار مراقب باشید یا علی

   ………
   پاسخ:

   آقای یا خانم همنورد، با سلام؛
   احتمالاً بدون توجه به گزارش، مسیر تیم ما را با مسیر عادی جمشیدیه به کلکچال اشتباه گرفتید.
   این مسیر از پارک جمشیدیه به طرف شرق جدا شده، بعد از بالا رفتن از سیصد پله به یال و مسیری می رسد که از شرق اردوگاه با فاصله سیصد متری گذشته و به طرف قله کلکچال ادامه می یابد.
   تمام این مسیر صخره ای و ریزشی است و پیشنهاد می شود بدون راهنما در آن مسیر تردد نکنید (به ویژه در فصل سرما)
   در آن روز هوا ابری و مه آلود بود و وسعت دید تیم به چند متر هم نمی رسید.
   حالا شما توقع دارید که ما ریسک کرده و صعود را به طرف قله کلکچال ادامه می دادیم؟
   یادآوری می شود هیچگاه نباید هیچ کوهی را دست کم گرفت و بدانید که ممکن است روزی از هر مسیری به دلیل هوای نامساعد از صعود بازمانید.
   در پایان تقاضا می شود از این پس در موقع ابراز دیدگاهتان از ادبیات کوهنوردی صحیح استفاده فرمایید:
   «کلکچال را صعود می کنیم» به جای «کلکچال را می زنیم»
   «نیمه کاره رها کردید» به جای «نصفه برگشتید»
   «اگه مرد صعودهای دشوار هستید» به جای «اگر مرد میدان جنگید»
   …. کدام جنگ؟ کدام میدان؟ کدام زدن؟
   مسیری را هم که پیشنهاد داده بودید بارها و بارها صعود کرده ایم و البته مراقب هم بوده ایم!!!
   (با اجازه تان چند کلمه بسیار قصارتان را هم در خط اول نقطه چین کردیم.)

   دانا، مانا و پویا باشید
   ذ. حمیدی
   مسئول باشگاه اسپیلت

6. Hamnavard می گوید:
   نوامبر 4th, 2014 at 1:53 ق.ظ

   عرض شود که بهتر است به ادبیات یکدیگر احترام بگذاریم از نظر من قله را باید زد و نباید فتح کرد یا صعود کرد تاکید میکنم از نظر من ، دوما کوهنوردی یعنی جنگیدن و نه صعود کردن ، سوما این مسیر رو که شما با این آب و تاب تعریف میکنید و میگید بدون راهنما نرید جسارتا باید عرض کنم که اصلا اینگونه نیست و بار ها و بارها رفته ایم حالا در زمستان شاید به دقت بیشتری احتیاج داشته باشد اما دیگه نه …….ضمنا شما به جای دفاع کردن و ابراز عقیده میخواهید با خورد کردن طرف صعود خود را توجیح کنید مثل اکثر مردم ایران… و اینکه من هیچ کوهی را دست کم نگرفتم ولی از نظر ما کوه نشین های شمالی که توی کوه ها بلوغ شدیم قله کلکچال مثل رفتن به گردش میمونه و باز هم تاکید میکنم از نظر من…حالا چه از رو یال باشه چه …..در ضمن پله های منتهی به مسیر یال ٣٠٠ عدد نمیباشد ،یکبار دیگر بشمارید .البته لحن تند من و ببخشید راستش دیگه نمه نمه کوهنوردی داره میشه آلت دست خیلیا به نظر من باید از تجملات گرایی و گزافه گویی جلوگیری کرد….و در آخر برای اطلاع حضرت عالی باید بگم من کسی هستم که دماوند را توی زمان ٣ ساعت ٢٢ دقیقه زدم البته از من زرنگ ترم هست ٣ ساعت و هشت دقیقه…..فکر کنم حالا دیگه بتونی پیدام کنی ،،، بیا تو زمستان همپا شو تا ببینی جنگ با طبیعت یعنی چی…یا علی

7. کوروش پیشکوهی می گوید:
   نوامبر 5th, 2014 at 11:04 ب.ظ

   خانم یا آقای همنورد
   دماوندی که میگین زدین نماد ملی کشورمونه و ما کوهنوردها به بودنش افتخار میکنیم از قدیمیهاوهیمالیا نوردهای باشگاه گرفته تا من تازه وارد وقتی میبینیمش دلمون میلرزه از شادی.
   ما دماوند رو و صعودمیکنیم ولی شما میگی ۳ ساعته زدم چیو زدین نماد ملی کشورمونو؟
   اینکه ادبیات شما با ادبیات جامعه کوهنوردی تفاوت داره آقای حمیدی پیشکسوت کوهنوردی گوشه ای از این ادبیاتو به شماگفتن ولی شما!!!

8. محمود سیانپور می گوید:
   نوامبر 6th, 2014 at 3:22 ب.ظ

   با درود فراوان دوست Hamnavard عزیز

   در باشگاه اسپیلت کسی سر جنگ با شما را ندارد. محیط این باشگاه آنقدر دوست داشتنی و رفتارها انسانی است که کسی به فکر میدان جنگ نیست.
   شما هرچه هستید از زنده یاد جلال رابوکی ها که جناب حمیدی هم از نسل ایشان هستند فاصله بسیار دارید.(فکر کنم این جمله در ادبیات شما اینطور معنی میشود : جلوی پای جناب حمیدی و … باید لنگ بندازی انگشت کوچیکشون هم حساب نمیشی)

   بهتر هست نگاهی به صعود های یکروزه زنده یاد جلال رابوکی به دماوند از چند مسیر و همچنین خاطرات و سوابق جناب حمیدی بیاندازی تا بهتر اساتید را بشناسید تا شاید در جهت رعایت احترام و ادب کوشاتر باشی(فکر کنم این جمله در ادبیات شما اینطور معنی میشود :ماستت رو کیسه کنی و پاتو از گلیمت دراز تر نکنی . جناب حمیدی شاگردانی تربیت کرده که در حد کوچکترینشون هم نیستی چه برسه به خود استاد.)

   من جمله ای از بزرگی در دنیای کوهنوردی خواندم که گفته بود :

   در کوهنوردی مابین حماقت و شجاعت فاصله به اندازه تار مویی باریک هست. دوست Hamnavard بیان جمله بالا در ادبیات شما اینطور میشود: استاد حمیدی در اسپیلت کوهنورد تربیت می کند نه ……

   از حضور استاد گرامی جناب حمیدی و همچنین کلیه همنوردانم عذر خواهی میکنم.

9. امیر حبیبی می گوید:
   دسامبر 20th, 2014 at 3:09 ب.ظ

   باسلام به تمامی اعضا باشگاه اسپیلت و آقای حمیدی.
   من از اعضا باشگاه تهران هستم.خواستم بپرسم مسیر یال شرقی کلکچال دقیقا از کجا شروع میشه و اینکه این یال تا خوده قله ادامه داره؟؟؟؟؟؟
   با تشکر.

   ……….
   پاسخ:

   آقای امیر حبیبی با سلام؛
   مسیر شرقی صعود قله کلکچال ابتدا از پارک جمشیدیه (مسیر پله ها) شروع شده، سپس با یک راه پاکوب به گردنه ای کوتاه که چشمه ای نیز دارد میرسد. از آنجا مسیر صعود از میان صخره ها به طرف شمال ادامه دارد.
   پیمایش این مسیر در زمستان وقت بیشتری میطلبد. زیرا که برف در بیشتر این قسمتها باقی مانده، کمتر ذوب میشود و به دلیل سنگلاخی بودن دارای تله برفی های زیادی است.
   انتهای مسیر به گردنه ای میرسد که مشرف به گردنه اصلی پیازچال است و از این نقطه قله کلکچال از یال شرقی اش صعود میشود.

   موفق باشید.
   ذبیح ا… حمیدی

10. مجید می گوید:
    سپتامبر 16th, 2015 at 2:34 ب.ظ

    ببخشید آقای همنورد شب بود سیبیلاتو ندیدم شما به جور میگی کوهنوردی شده آ لت دست انگار که بنیان گذار کوهنوردی تو ایران هستی به جای پز دادن مثل بچه ها برو اخلاقتو حرفه ای کن بالا رفتن از کوه که هنر نیست بز کوهی از شما سریعتر میره. متاسفانه افرادی مثل شما با دادن اطلاعات غلط به تازه کارها باعث میشه که اونا تو دردسر بیفتن اینجوری که نمیشه هر کاری اصولی داره امیدوارم نصیحت منو آویزون گوشت کنی بری خودتو اصلاح کنی و با طبیعت نجنگی وگرنه کار دست خودت میدی.
    …………
    پاسخ:
    برای ما جالب است که بعضی از دیدگاه‌های خوانندگان سایت مربوط به برنامه‌هایی است که مدت‌ها قبل اجرا شده است.
    در آن برنامه همان‌طور که مشاهده می‌کنید از سوی خواننده‌ای به نام HAMNAVARD نظراتی (البته به عقیده من) خارج از قاعده و عرف معمولی عنوان گردید که از سوی خوانندگان دیگر پاسخی مناسب دریافت نمود . حال بعد از این مدت خواننده دیگری به نام مجید نظر خود را در چهارچوب مطالب بالا اعلام نموده است که امیدوارم آقا یا خانم HAMNAVARD آن را ملاحظه نماید.
    مسئول باشگاه اسپیلت

11. مهدی قمری می گوید:
    سپتامبر 19th, 2015 at 9:30 ق.ظ

    جناب یا سرکار همنورد
    من فکر میکنم شما زیاد فیلم های اکشن میبینی .. شاید خودتون رمبو فرض کردی یا شایدم ترمیناتور که دوست داری همه رو بزنی حتی طبیعت وکوه .
    امیدوارم اینقدر خوش شانس باشی که تو رو کوه نزنه وگرنه در خاطرات دوستانت میشی زنده یاد
    در ضمن با این لحن تندت فکر کنم بیشتر کوهرو باشی ( از این مدل ها که کف رودخونه میشینن و چیپس و پفک میخورن ) تا کوهنورد .
    به قول خودت یا علی

دیدگاه خود را بیان کنید