استان قم، کوچک‌ترین استان کشور و جمعیتی حدود یک‌ونیم میلیون نفر را در خود جا داده است. تنها کوهستان قابل صعود برای کوهنوردان و همینطور مهمترین تفریحگاه طبیعی این استان خشک و گرم در فاصله ۶۰ کیلومتری جنوب شهرستان قم واقع است که برف‌انبار شهرت دارد.

 

این کوهستان مرز میان سه استان قم، اصفهان و مرکزی است و برای صعود قله آن باید به روستای فردو سفر کرد.

 

روز جمعه ۱۳۹۴٫۲٫۴ ساعت ۵:۰۰ صبح با تیمی ده نفره برای صعود این قله و همینطور جهت دیدار با همنورد گرامی باشگاه اسپیلت خانم فاطمه عزیزخانی راهی این استان شدیم.

 

لازم به ذکر است این قله بلندترین قله استان قم است که درصورت تمایل با کلیک کردن اینجا می‌توانید در جدول قله‌های مرتفع استان‌های ایران نام آن را مشاهده کنید.

 

ساعت ۹:۰۰ صبح صعود را شروع کردیم. مسیری طولانی پیش رو نداشتیم. با یک‌ونیم ساعت کوهپیمایی موفق شدیم به این قله دست‌یابیم.

 

مسیر دست‌یابی به این قله از تهران بعد از رسیدن به قم به طرف مرکز بخش کهک ادامه مسیر داده، در آنجا تابلوی روستای فردو دیده می‌شود. بعد از رسیدن به روستای فردو به طرف امامزاده بوره که جاده‌ای آسفالته دارد (۳ کیلومتر) حرکت می‌کنیم.

 

قبل از رسیدن به امامزاده جاده‌ای خاکی به طول ۳ کیلومتر تا دامنه کوه برف‌انبار کشیده شده است. این جاده در کنار باغات میوه منطقه که در این فصل شکوفه‌های فراوانی داشت قرار گرفته است. در پایان این جاده چشمه آب گوارایی نیز وجود دارد. در آنجا اتومبیل را پارک کرده و به طرف قله حرکت کردیم.

 

هوا صاف و خنک بود. بر روی قله باد شدیدی وزیدن داشت.
پس از صعود قله در ساعت ۱۱:۰۰ صبح برعکس مسیر صعود از یال جنوب‌غربی فرود آمدیم.

 

لازم به ذکر است پاکوب و علامتگذاری مناسبی تا قله وجود دارد.
ارتفاع قله ۳۲۲۰ متر اندازه‌گیری شد.

 

قله‌ای در جنوب‌شرقی برف‌انبار دیده می‌شد که احتمالاً «اردهال» است.

 

ضمناً گزارش دیگری از این صعود در همین سایت در تاریخ ۱۳۹۰٫۱۲٫۱۲ منتشر شده است که اینجا می‌توانید ملاحظه کنید.

 

چند کلامی درخصوص فاطمه عزیزخانی:
در پایان این سفر به خانه فاطمه عزیزخانی در شهرک پردیسان قم رفتیم و ساعاتی میهمان او بودیم.
چیزی که در پایان این دیدار در اذهان همه ما نقش بست و بر زبان و دلمان جاری شد، تحسین روحیه مبارزه‌طلبی او بود.

 

این موضوع که چطور یک دختر جوان بعد از پشت‌سر گذاشتن حادثه تلخ سقوط از یک دیواره سنگنوردی می‌تواند اینگونه به تمام ابعاد زندگی خود بپردازد برایمان سخت و درک نشدنی بود.

 

مگر نه اینکه آثار رنج و ناتوانی را باید در او می‌دیدیم؟

 

مگر نه اینکه اکنون بعد از گذشتن ۵ سال که این حادثه رخ داده (فروردین ماه ۱۳۸۹) یا باید راه میرفت و یا امیدش را برای همیشه از دست می‌داد؟ پس چرا اینقدر شاداب و خندان است.

 

چطور ما انسان‌هایی که به ظاهر سالم‌تریم، قادر نیستیم لحظه‌ای جای خود را با او عوض کنیم.

 

آیا این بروز حادثه است که به انسان قدرتی مضاعف می‌دهد تا با تبعات آن اینگونه روبرو و به نوعی بر آن چیره شود یا به قدرتی بستگی دارد که درون آنها است؟
آیا قدرت درونی انسان‌ها برابر و یکسان است؟

 

عاملی که باعث می‌شود آنها این چنین به تکامل برسند چیست؟

 

فقط می‌توان گفت آنان از قدرت فکر و اراده خود بیشتر از افراد عادی استفاده می‌کنند تا جای خالی کمبودهای جسمیشان را پرکنند…..

 

آپارتمان و زندگی مستقل ـ اتومبیل ویژه ـ شغلی ثابت با درآمدی معقول ـ ورزش و مطالعه ـ داشتن برنامه منظم روزانه و هفتگی در میان دوستان و خانواده بخشی از زندگی کنونی دختری است که در اثر شکستن یک گیره سنگی در دیواره بیستون کرمانشاه در بهار ۱۳۸۹، حرکت پاهای خود را از دست داد و با کمک فکر و اراده خود توانست کمبود و نقصان فیزیکی خود را برطرف کرده، به جمع افراد مؤثر و مفید جامعه بپیوندد:

 فاطمه عزیز (عضو همیشگی باشگاه اسپیلت) همواره به یادت هستیم و به وجودت افتخار می‌کنیم.

 

اعضای شرکت‌کننده در برنامه: (۱۰ نفر)
خانم‌ها: جمالی ـ شاهرخی ـ محمودی
آقایان: دکتر بلوچی ـ حمیدی (سرپرست) ـ رضا خلیل‌آبادی ـ سنمار ـ صابری ـ طربی ـ ملکی

 

 

گزارش سایت از: ذ. حمیدی
۱۳۹۴٫۲٫۵

 

امامزاده بوره

 

قله دیده می شود

 

قله برف انبار ـ ۳۲۲۰ متر

 

«فاطمه عزیزخانی» نفر نشسته وسط