هفته‌نامه دیواری باشگاه کوه‌نوردی و سنگ‌نوردی اسپیلت

سال اول       شماره سیزدهم       تاریخ ۹۲،۵،۲۷

ﺁﻥ ﭼﻪ ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ، ﺑﺎ ﺷﺮﻡ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻣﻲ ﺭﺳﺪ.«ﺑﻨﺠﺎﻣﻴﻦ ﻓﺮﺍﻧﻜﻠﻴﻦ»

نشست هفتگی ۹۲،۵،۲۲ :

در این نشست هفتگی آقای حمید محمودی عضو پایدار باشگاه اسپیلت که موفق به صعود قله خانتانگری در ۹ مردادماه ۹۲ شدند ، حضور داشتند و توضیحات مختصری در خصوص صعودشان ارائه کردند . ضمن اینکه ارائه گزارش برنامه صعود قله شاه البرز همراه با عکس و فیلم توسط آقای حسین صادق زاده ارائه گردید.

تبریک تولد :

روز ۲۴ مرداد مصادف بود تولد آقای رستم باقی و روز ۲۵ مرداد نیز تولد خانم مهری جمشیدی از اعضای باشگاه . ضمن تبریک ، برای این عزیزان آرزوی سلامتی و موفقیت در همه ارکان زندگی را داریم .

عضو جدید :

هفته گذشته خانم معصومه علوی زاده و آقای محمدولی عزیزی به عضویت باشگاه اسپیلت درآمدند . ضمن تبریک ، برای ایشان آرزوی صعودهای موفق در کنار هم باشگاهی هایشان را داریم .

برنامه هفتگی :

کوه‌پیمائی مسیر ارنگه به واریان در منطقه سد کرج برنامه جمعه گذشته بود که با حضور ۲۹ نفر از اعضا و میهمان و به سرپرستی آقای حمیدی اجرا شد.

پنجمین جشنواره‌ی دوسالانه‌ی فیلم و گزارش‌های کوه‌نوردی:

سایت انجمن کوه‌نوردان ایران اعلام کرد ؛ پنجمین جشنواره‌ی فیلم وگزارش‌های کوه‌نوردی در آذر ماه ۱۳۹۲ برگزار خواهد شد. بار دیگر از همه‌ی دوستان درخواست می‌کنیم فیلم و گزارش‌های خود را تا آخر آبان ماه ۹۲ به نشانی دفتر انجمن (دبیرخانه‌ی جشنواره) بفرستند.

در مورد جشنواره‌ی پنجم به چند ویژگی باید اشاره کرد:

۱- بخش فیلم جشنواره‌ی پنجم برای نخستین بار به صورت بین‌المللی برگزار می‌شود، در این دوره فیلم‌سازانی از کشور فرانسه و آلمان قرار است فیلم‌های خود را برای ما بفرستند و بنابراین رقابت سنگین‌تر و کیفیت جشنواره بالاتر از پیش خواهد بود.

۲- یکی از هدف‌های شکل‌گیری این جشنواره تشویق کوه‌نوردان و طبیعت دوستان و ایجاد انگیزه برای آنان بوده است تا بنوبسند، عکس و فیلم بگیرند و سفر خود را ماندگار سازند. نگاهی به آنچه که از ما و دیگران در طول دست کم ۷۶ سالی که از تشکیل فدراسیون کوه‌نوردی در ایران می‌گذرد و مقایسه‌ی آن با کارهای پرشماری که در غرب منتشر می‌شود (کتاب، مجله، فیلم و عکس)، ما را از فقر بزرگ‌مان در این عرصه آگاه می‌سازد.

۳- ضرورت دیگری که پرداختن به آن هدف مهم جشنواره بوده است، ایجاد انگیزه کافی برای آموختن و دانستن است. آموختن درست و پاکیزه نوشتن، فارسی نویسی، خوب و باهدف عکاسی کردن و فیلم گرفتن و چگونه ویرایش کردن و تدوین آن. انجمن تاکنون چند دوره‌ی آموزشی برای عکاسی، فیلم‌نامه نویسی و مستند سازی برگزار کرده است که حتما در آینده هم تکرار خواهند شد. بنابراین داوران دوره‌ی پنجم بیش از پیش به اصول حرفه‌ای ساخت مستند تصویری و نیز تهیه یک گزارش نوشتاری خوب اهمیت می‌دهند.

علاقمندان جهت مطالعه بیشتر لطفا به سایت انجمن کوه‌نوردان ایران به آدرس : alpineclub.ir www. مراجعه فرمایند.

پنج کوه خطرناک جهان :

به نقل از کوه‌نوشت ؛ در بین همه کوه‌ها و ارتفاعات بلند و صعب العبور جهان، قله‌ها و ارتفاعاتی وجود دارند، که به شهادت تاریخ، در مواردی متعدد، این طعم شیرین فتح را با اختتامیه‌ای تراژیک می‌آمیزند تا خود را به عنوان خطرناکترین قله‌های جهان معرفی کنند. آنچه درادامه می‌آید معرفی پنج کوه خطرناک جهان است که توسط سایت «توریزم ریویو» انتخاب شده اند.

۱- کوه «آیگر» سوییس:

بسیاری از صخره‌نوردان ،‌دامنه شمالی کوهستان آیگر را به دلیل سختی و خطرناک بودن آن می‌شناسند. پس از فتح شدن این قله در سال  1938تاکنون این دامنه شمالی مورد توجه و علاقه بسیاری از صخره‌نوردانی قرار گرفت که این کوه ۳۹۷۰ متری را «دیواره مرگ» نام نهاده بودند.با این وجود و برخلاف چهره مرگبار خود، این‌کوه زیبایی دلچسبی نیز دارد و آن خط آهنی است‌که از تونل وسط کوه عبور می‌کند.در مسیر این خط آهن دو ایستگاه قرار دارد که مسافران می‌توانند با هربار توقف قطار در ایندو مقطع از طریق پنجره‌ای که روی دیواره کوه نصب شده مناظر بیرونی آن را به وضوح تماشاکنند.این راه آهن به ایستگاهی به نام جونگفروجوک،‌ مرتفع‌ترین ایستگاه راه آهن اروپا ختم می‌شود.

۲- کوه «کانچن جونگا» نپال- هند:‌

این کوه با ارتفاع ۸۵۸۶ متری خود سومین کوه مرتفع جهان نامیده شده است.نرخ حوادث جانی در این کوهستان طی سال‌های اخیر به ۲۲ درصد رسیده که منجر شده است کوهستان «پنج گنجینه برفی» برخلاف روال جاری، متاسفانه دارای شمار بالای حوادث منجر به مرگ باشد.حوادثی که در بیشتر مواقع به دلیل شرایط بد و سخت آب و هوایی آن به وجود آمده اند. این کوه برای اولین بار در سال ۱۹۵۵ توسط یک تیم کوه‌نورد انگلیسی فتح شد، اما آنها به دلیل احترام به عقاید ساکنان بومی این منطقه که قله را مکانی مقدس می‌شمردند، آن را به صورت کامل فتح نکرده و چند متری پایین‌تر از آن را انتخاب کردند. سنتی که از آن روز به بعد توسط دیگر فاتحان این کوه نیز رعایت شد.

۳- کوه «نانگا پاربات»پاکستان:

این کوهستان که ارتفاعی ۸۱۲۶ متری دارد، نهمین قله مرتفع جهان بوده و از نظر صعود سومین کوه پر خطر جهان به شمار می رود.این قله که در رقابت تنگاتنگی با k2 از لحاظ مشکلات فنی صعود است، برخوردار از راه‌ها ومسیرهای باریک و صعب العبوری است که رسیدن به قله را برای کوه‌نوردان بسیار مشکل و سخت کرده است. بلندترین دامنه این کوهستان تا سطح زمین را می‌توان در ضلع جنوبی آن جست، جایی که به دامنه روپال شهرت داشته و ارتفاع آن باکوهپایه بیش از ۴۶۰۰ متر است.لازم به ذکر است به دلیل مشکلات و سختی‌های صعود به قله و به دلیل دامنه خطرناک آن، نام این کوه را " آدم خوار" ‌گذاشته اند.

۴– کوه «K2» پاکستان، چین:

کوهستان K2 در سلسله جبال قراقروم دومین قله مرتفع جهان با ارتفاع ۸۶۱۱ متر به شمار می‌رود. این کوه که « کوهستان وحشی» لقب گرفته یکی از خطرناکترین قله‌های جهان نیزنام گرفته است.عبور از یخچال‌های پر پیچ و خم، صعود ازصخره‌های پر شیب و طی کردن مسیری با ستون‌های یخی که هر لحظه خطر سقوطی ناگهانی را در بردارند، ساده ترین راه‌هایی هستند که کوهنوردان را به قله رهنمون می‌کنند. آمار حوادث مرگباردر این کوهستان بسیار بالا است به نحوی که ازهر چهار کوه‌نورد، تنها سه نفر زنده به قله دست پیدا می‌کنند.

۵- کوه «آناپورنا» نپال:

خطرناکترین قله جهان، کوهی است که با ارتفاع ۸۰۹۱ متر که دهمین کوه مرتفع نامیده شده است.آناپورنا که آنرا « الهه برداشت محصول» نیزمی‌نامند برای اولین بار در سال ۱۹۵۰  فتح شد واز آن زمان تاکنون ۱۳۰ کوه نورد دیگر نیز موفق به رسیدن به قله آن شدند.با این وجود کشته شدن ۵۳ کوه‌نورد در مسیر صعود به این قله نرخ حوداث مرگبار در آن را به۴۰ درصد رساند، که در این بین آناپورنا راتبدیل به خطرناکترین کوهستان جهان کرد.

برگزاری مسابقات سنگ نوردی جام افلاک:

به‌نقل ازسایت فدراسیون کوه‌نوردی و صعودهای ورزشی کشور ، مسابقات سنگ‌نوردی جام «افلاک » پاس‌داشت مربی ارزنده «مهدی زنده کار» و پیش‌کسوتان ورزش سنگ‌نوردی روز جمعه ۲۵ مردادماه در استان لرستان برگزار شد. در قسمت آقایان در رشته لید ۳۹ ورزشکار از ۱۰ استان حضور داشتند و در نهایت «امیر حمزه پورشفیع» از کرمانشاه موفق به کسب مقام اول شد و همچنین «غلام علی برات زاده» و «احمدرضا سلگی» به ترتیب دوم و سوم شدند.

ترانگو ، تکرار مسیر اسلوانی‌ها :

وبلاگ کوه‌نوردی و صعودهای ورزشی گل کوه به نقل از سایت فدراسیون کوه نوردی روسیه  نوشت ، دو کوه‌نورد اهل ایرکوتسک (شهری در سیبری)« یوگنی باشکرسف» و« دنیس ورتنین »برج بی نام ترانگو را از مسیر اسلوانی ها در عرض یک روز و نیم + فرود صعود کردند ، اطلاعات دیگری از این صعود درج نشده اما سرعت اجرای این برنامه  جالب بود .

سال ۱۹۸۷  «اسلاوکو سانکار» ،« فران نیز »و« بوجان اشروت» دومین مسیر را برروی برج بی نام ترانگو ایجاد می کنند که به مسیر اسلوانی ها معروف است . این مسیر در جبهه جنوب – جنوب شرقی ایجاد شده و اگرچه اسلاوکو برنامه ریزی کرده بود که با ۶ نفر این صعود را اجرا کند اما فران کوه‌نورد دهه هشتاد یوگسلاوی هدایت بیش از نود درصد از مسیر را بعهده می گیرد، صعود آنها در شرایط بسیار سرد جوی انجام می شود ، تا گردنه طناب ثابت نصب می کنند و در بالای گردنه فقط چند رول نصب می شود و روز بعد به قله می رسند ، شرایط جوی که برای صعود سرد و یخ‌بندان بوده هنگام فرود به طوفان تبدیل می شود . این صعود به عنوان اولین صعود آزاد این برج شناخته می شود که یک سال بعد توسط کورت آلبرت ، ولفگانگ گولیچ و هارتموت مونشنباخ با ثابت گذاریهای بیشتر ، تکرار می شود.

صعود آزاد از جبهه شمالی آیگر:

به نقل از وبلاگ کوه‌نوردی و صعودهای ورزشی گل کوه ؛ «رابرت جاسپر» از آلمان و« راجر شالی» از سوئیس مسیر" گلینی پیولا دیرتیسیما" به ارتفاع ۱۴۰۰ متر d 5.12 در جبهه شمالی آیگر را به صورت آزاد تکرار کردند.صعود اصلی این مسیر در سال ۱۹۸۳ توسط شارلت گلینی و مایکل پیالو دیرتیسیما  A4 d5.10 انجام شده بود و در سال ۲۰۰۶ علیرغم شرایط طوفانی رابرت و راجر اکثر طول ۱۴۰۰ متری مسیر را به صورت آزاد تکرار کردند و در اینجا بود که رویای یک صعود آزاد و فراتر از آن یک روزه در ذهن آنها ایجاد شد. سال ۱۹۸۳ این تلاش جدی مستلزم دیواره نوردی حرفه ای آلپاین روی عمیق‌ترین شیب جبهه شمالی آیگر بود ، در کل مسیری است ترسناک ، در معرض سنگ‌های شکننده و بدون حمایت ، علی الخصوص روی طول آسانتر مسیرو باید در ایمنی کامل و بدون سقوط طی شود.در دوم آگوست آنها برای سومین تلاش آماده بودند ۳۰۰ متر ساده تر را به صورت سولو و بدون طناب صعود کردند ، بعد از رسیدن به استولن لاش برای ۳۲ طول دشوار بعدی مجهــــز بـه طناب شدند ، ۱۴ ساعت را روی این جبهه که اغلب مرطوب و سنگ آهــک لغزنده است سپری کردند و اولین صـعود آزاد مـــحض d 5.12 تحقق یافت که یک هت تریک (موفقیت در چیزی برای سومین بار و در کوتاهترین زمان) رقم خورد.این دو بعد از صعود سال ۲۰۰۶ با هماهنگی با یکی از ایجاد کنندگان مسیر، مایکل پیالو تصمیم گرفتند که رولهای قدیمی و بسیار فرسوده را به دلیل خطرات آن تعویض کنند ولی طبق گفته آنها بی هیچ جابه جایی دوباره در همان مکان ها برای حفظ روح صعودهای آلپی نصب شدند . آنها در سال ۲۰۰۹ مسـیر دیــرتیسیمای ژاپنــی (۱۸۰۰ مترb M5  5.13) و در سال ۲۰۱۰ مسیر جان هارلین دیرتیسیما (۱۸۰۰ متر  M8 d 5.11) را به صورت آزاد صعود کرده بودند.

گردآورنده و تنظیم : ساقی محمودی