سال ۱۳۵۶ اولین بار به قله ی ناز و کهار صعود کردم. آن زمان یک راهنمای محلی در روستای کلوان زندگی می کرد(متأسفانه نام او را فراموش کرده ام)  که کوهنوردان شب را در منزل او سپری و با راهنمایی او این دو قله را صعود می کردند.
حالا بعد از سال ها دیگر مسیر این قله ها شناخته شده است و همان طور که روز جمعه ۰۹/۰۷/۸۹ شاهد آن بودیم، تیم های زیادی برای صعود این قله ها در منطقه حاضر بودند.
این تیم ها یا به قصد صعود قله ی ناز آمده بودند یا برای صعود قله ی کهار، و بعضی ها هم مثل تیم ما به قصد صعود هر دو قله.
این بار تیم ما ۱۷ نفر بود و در نهایت ۵ نفر قله ی کهار و ۱۲ نفر(در طول ۱۲ ساعت تلاش) هر دو قله را صعود کردند.
آغاز صعود هر دو قله روستای کلوان در کیلومتر ۴۰ جاده ی چالوس کرج است.
در این بخش از جاده چالوس ۵ پارچه روستا به نام های ابیذر، آیگان، کلوان، کلها و نشتارود وجود دارد. قله هایی که از این منطقه قابل صعود هستند به ترتیب از شرق به غرب عبارتند از: گرچان، هفت خوان، کهار، ناز و خوان کهار.
تیم ما ساعت ۶:۳۰ صبح صعود را شروع کرده و به شکل نعل اسبی ابتدا از مسیر یال و پناهگاه ۳۲۰۰ متری کهار به قله ی ۴۰۳۰ متری کهار را صعود کرد سپس از طریق گردنه ی ۳۷۵۰ متری بین این دو قله، موفق شد در ساعت ۱۴:۳۰ قله ی ۴۱۰۰ متری ناز را نیز صعود کند و از طریق جانپناه ۳۰۵۰ متری سیادر (یا همان ناز) در ساعت ۶:۳۰ عصر دوباره به روستای کلون به ارتفاع ۲۳۵۰ متر بازگردد.
به قول نویسنده ای بعضی از خاطرات (خوب و بد) مانند خال هایی در زمان هستند که هیچگاه از یادمان محو نمی شوند، پیوسته می شود به آن ها فکر کرد و از مرور آن ها لذت برد و مسرور شد. حالا بعد از ۳۴ سال که از اولین صعودم به ناز و کهار می گذرد، آن خاطره مانند خالی زیبا و فراموش نشدنی در آن زمان و فضای متفاوت، برایم تداعی خوش و به یاد ماندنی دارد.

ذ.حمیدی ۱۲/۰۷/۸۹

(حاوی عکس نمیباشد)