هر هفته یک برنامه: این بار گزارش صعود قله ناظر کوچک

(مشترک با اعضای گروه آفاق گرگان)

۲۵۶۱۳۹۰

قلل ناظر (بزرگ و کوچک) از مطرح ترین قلل البرز می باشند که در میان مرز البرز مرکزی و شرقی قرار دارند.
برای صعود آنها باید به منطقه نمارستان سفر کرد. این منطقه در جاده هراز و در ۵۰ کیلومتری آمل قرار دارد. جاده فرعی آن به طول ۲۲ کیلومتر از پنجاب شروع شده و بعد از گذشتن از ۵ پارچه روستا به آخرین آنها یعنی روستای ییلاقی، سرسبز و زیبا و پرجمعیت نمار می رسد.
تیم ۹ نفره باشگاه کوهنوردی اسپیلت به اتفاق یک تیم ۴ نفره از باشگاه کوهنوردی آفاق گرگان که همگی کوهنوردانی جوان و قدرتمند و باانگیزه بودند، روز جمعه ۲۵۶۱۳۹۰ ساعت ۸:۳۰ صبح صعود را شروع کردیم. این برنامه ای مشترک بین دو باشگاه تهرانی و گرگانی بود.
از روستای نمار جاده ای خاکی به طول تقریبی ۳ کیلومتر ما را تا نزدیکی دشت مشهور دریوک چمن در ارتفاع ۲۳۰۰ متری رساند. این دشت بسیار زیبا با رودخانه ای بزرگ که از میان آن می گذرد، در میان قلل خط الرأسی شکرلقاس (غرب)، دو خواهران (جنوب) و ناظرها (شمال) واقع شده است. دره معروف پنیری از سوی قلل ناظر و دره ای دیگر از جنوب و از فراز خط الرأس دوخواهران به این دشت می رسد. این دره از چند آبشار زیبا تشکیل شده که یکی از دره های بی نظیر منطقه البرز می باشد.
تیم ما بعد از گذشتن از دریوک چمن وارد دره پنیری شده تا انتهای آن را پیمودیم.
پاکوب مناسبی در این دره کم آب وجود دارد که پس از رسیدن به یک دوراهی به سمت راست (شمال شرقی) ادامه پیدا می کند. گروه هایی که قصد صعود قله ناظر بزرگ را داشته باشند در این دوراهی باید به سمت چپ یعنی شمال غربی تغییر مسیر دهند.
در ساعت یک بعدازظهر به گردنه ۳۴۰۰ متری میان دو قله ناظر بزرگ و کوچک رسیدیم و تصمیم به صعود قله ناظر کوچک را گرفتیم. لازم به ذکر است صعود از روی گردنه به ناظر بزرگ طولانی و مشکل است. از میان ۱۳ نفر، ۷ نفر در ساعت ۱۴:۳۰ موفق به صعود قله ناظر کوچک به ارتفاع ۳۹۱۰ متر شدیم (۴ نفر از باشگاه اسپیلت و ۳ نفر از باشگاه آفاق). در غربمان قله ناظر بزرگ به ارتفاع تقریبی بیش از ۴۲۰۰ متر کاملاً خودنمایی می کرد. قلل آزادکوه و چپکرو به خوبی از روی قله دیده می شدند. تعدادی از روستاهای منطقه جاده بلده در شمال این کوه نیز کاملاً نمایان بودند.
پس از عکاسی به گردنه بازگشتیم، کمی استراحت کرده و در ساعت ۱۶:۰۰ به طرف دریوک چمن سرازیر شدیم. مه بسیار غلیظی در دشت حکم فرما بود که طبعاً به لطافت هوا و زیبایی برنامه می افزود.
ساعت ۸:۳۰ شب بعد از ۱۲ ساعت تلاش به پای ماشین باشگاه رسیدیم. خسته ولی روحاً بسیار شاد و مفرح بودیم. دیدن شبنمی که در اثر مه غلیظ بر روی موی بچه ها نشسته بود زیبا و دیدنی بود. هوای لطیف شبانه، سوسوی چراغ های روستا و احساس یک روز کوهنوردی در کوه ناظر که خاطره ای فراموش نشدنی را رقم می زد، بسیار قویتر و مؤثرتر از خستگی بود که بر تنمان نشسته بود.
زمانی که در حال بازگشت از نمارستاق بودیم، در مه غلیظ منطقه که همچنان ادامه داشت و رهایمان نمی کرد و راننده را حسابی کلافه و هیجان زده کرده بود، به یاد صعودهای متعددم با کوهنوردان گذشته به منطقه ناظر افتادم که نشان از پرباری و تنوع این منطقه برای کوهنوردی دارد.
سال ۱۳۵۹ صعود قله ناظر بزرگ از مسیر نرمال.
سال ۱۳۶۰ صعود قلل خط الرأس شکرلقاس از قله ناظر.
سال ۱۳۶۹ صعود قلل دوخواهران و بازگشت به دریوک چمن.
سال ۱۳۷۷ صعود قله ناظر کوچک در شرایط هوایی ناپایدار.
صعودهایی با همنوردانی که تعدادی از آنها یا در ایران نیستند، یا هستند ولی کوهنوردی نمی کنند و یا از این جهان رخت بربسته اند. البته هستند تعداد انگشت شماری که هنوز به این ورزش روح افزا و دلنشین با عشق و علاقه روز اول ادامه می دهند. روانشناسان معتقدند علامت این که بدانیم واقعاً به چیزی علاقمندیم این است که آن چیز را بعد از گذشتن چند سال و تکرارهای مکرر مانند روز اول دوست داشته و بدان عشق بورزیم. خیلی ها مثل من هنوز هم مانند روز اول از اجرای برنامه های کوهنوردی لذت برده و به هیجان می آیند. مطمئناً عامل اصلی این امر همانا بودن در طبیعت زیبای کوهستان و بهره مندی از فواید بی نظیر و بی پایان آن است.
افراد حاضر در این برنامه:
از باشگاه آفاق گرگان:
آقایان دریانی، شاهینی، غفاری (سرپرست) و قربانی
از باشگاه کوهنوردی اسپیلت:
خانم ها: جمشیدی ، سلطانی، کیانی ولامعی
آقایان: بهرامی، جمشیدی، حمیدی (سرپرست)، رحیمی و یوسفی

    گزارش از: ذ. حمیدی
    2661390