قله هم هن با ارتفاع ۳۶۵۰ متر در انتهای غربی یکی از رشته کوه های اصلی البرز واقع است.

این رشته کوه که از منطقه ی فیروز (جاده لاسم) شروع می شود، در منقطه فشم (رودبار قصران) به انتهای خود می رسد. قله های این رشته کوه طویل از شرق با قله های خط الرأس قره داغ یا همان دوبرار آغاز شده، بعد به گردنــه ی امامزاده هاشم در جاده هراز می رسد. سپس در ادامه به قلل سیاه غارها، پرسون، ریزان، آتش کوه، مهرچال، پیرزن کلون و هم هن وصل می شود.

قله ی هم هن را از ۴ مسیر مشخص می توان صعود کرد و مسیر صعودش از هر طرف کمی پیچیده است.

۱- از روستای امامه (ابتدای دره اصلی امامه)
۲- از روستای گرمابدر
۳- از دره حسن در (فشم)
۴- از گردنه ی قبل از روستای امامه

تیم ۱۷ نفره ی ما به سرپرستی آقای باقر یوسفی ساعت ۷:۳۰ صبح روز جمعه ۱۷/۲/۱۳۸۹ در گردنه قبل از روستای امامه به فشم از مینی بوس باشگاه پیاده شد و صعود را آغاز کرد. این صعود که از ارتفاع ۲۴۰۰ متری آغاز شد، تا قله ۵/۶ ساعت به طول انجامید. زمان استراحت در بین راه با صرف صبحانه ۵/۱ ساعت بود.

تمام مسیر طولانی صعود بر روی یالی است که با فراز و نشیب بسیار(که در بعضی از قسمت ها صخره ای می شود) به این قله ۳۶۵۰ متری می رسد.

هواشناسی هوایی نیمه ابری و از ساعت ۲ بعد از ظهر به بعد بارش خفیف پیش بینی کرده بود. ساعت ۱۲ ظهر در ارتفاع ۳۴۰۰ متری به توده ای از ابرهای فشرده همراه با رعد و برق برخورد کردیم. با تصمیم سرپرست تیم از حرکت بازایستاد و حدود ۴۵ دقیقه در منطقه توقف کردیم تا هم استراحتی کرده باشیم و هم تصمیم بعدی گرفته شود.

بعد از رأی گیری و با پایان رعد و برق، سرپرست تصمیم به ادامه صعود تیم گرفت.

از این زمان به بعد هوا کاملاً مه آلود و سرد بود. ادامه مسیر از روی تیغه هایی صخره ای می گذشت که سمت شمال آن دارای نقاب برفی و از سمت جنوب کاملاً صخره ای بود. به هر حال بین ساعت ۱۳:۳۰ تا ۱۴ همه نفرات تیم به قله رسیدند.

در بازگشت بعد از صد متر پایین آمدن از مسیر صعود، در شرایطی که هوا همچنان سرد و ابری بود و روبه وخامت می گذاشت، از گردنه ای که به طرف جنوب می رفت و پس از آن از دره ای که آن را شناسایی کرده بودیم فرود آمدیم. قسمت اعظم این دره شن اسکی بود، به همین دلیل توانستیم به راحتی و به سرعت خود را به اول رودخانه در ارتفاع ۲۸۰۰ متری برسانیم. در آنجا استراحتی کردیم و کسب انرژی لازم در هوایی بارانی، به روستای زیبا و سرسبز امامه بازگشتیم.

در آخر دره وقتی به جاده آسفات رسیدیم، مینی بوس باشگاه منتظرمان بود. با اینکه همگی به خاطر باران خیس شده بودیم و خستگی ۱۰ ساعت کوهنوردی را بر دوش داشتیم، اما سرحال و قبراق از یک صعود موفق و سالم به طرف تهران بازگشتیم.

هوای اردیبهشت ماه امسال واقعاً بهاری و بهشتی است. هر کجا را که در کوه ها می بینیم سبز و زیباست. به قول یکی از دوستان، هوای امسال تهران و کوه های آن مدیترانه ای شده است. باران فراوان، خنکی و فرحبخشی هوا و سرسبزی و زیبایی کوه ها، ما کوهنوردان را به این باور می رساند که ورزش ما واقعاً ورزش دیگری است و دنیای ما دنیایی دیگر.

گزارش برنامه: ذ. حمیدی
۱۹/۲/۱۳۸۹