عباس مژدهبخش، پیشکسوت کوهنوردی، ۱۳۹۳٫۱٫۳۱ درگذشت! (به قلم ذبیحاله حمیدی)
بار دیگر خزان زندگی فرارسید و این بار یکی از جوانان دهه ۲۰ کوهنوردی ایران را با خود به دیار ابدیت رهسپار کرد….
کسی که جزء اولین کوهنوردان تشکیلاتی و باشگاهی کشور محسوب و در اولین صعود گروهی به قله دماوند در سال ۱۳۲۳ به تعداد ۷۰ نفر، به سرپرستی زندهیاد منوچهر مهران شرکت داشته و موفق به صعود قله شده بود.
عباس مژدهبخش متولد ۱۳۰۳، کوهنوردی را از سالهای نوجوانی شروع و در همان زمان و با امکانات اولیه صعود قلل: علمکوه ـ سیاهکمان ـ شاخک ـ تخت سلیمان ـ الوند ـ سبلان ـ هرمداغ و کسرهداغ ـ کرکس ـ تفتان ـ دنا ـ آزادکوه ـ درفک و زمستانی ناز و کهار را در کارنامه فعالیتهای کوهنوردی خود ثبت نمود.
او همچنین غارهای مغان ـ شاپور ـ کرفتو ـ کتلهخور ـ یخمراد ـ اسک ـ علیصدر ـ رودافشان ـ نیاسر را در همان سالهای جوانی پیمایش و بازدید کرده و در سن ۵۰ سالگی برای آخرین بار قله دماوند را صعود و تا سن بیش از ۸۰ سالگی به کوهپیمایی خود ادامه میداد.
ایشان همچنین از بنیانگذاران و اعضای اولیه گروههای کوهنوردی پیکار، نیرو راستی و باشگاه دماوند در دهههای گذشته بودهاند.
در سال ۱۳۸۹ عباس مژدهبخش مصاحبهای با نشریه داخلی باشگاه اسپیلت (شماره ۸ بهار ۱۳۹۰) انجام داد که بسیار خواندنی و نشان از طبعبلند و روحیه اجتماعی و انساندوست ایشان دارد.
همچنین در تیر ماه ۱۳۸۵ او به عنوان اولین نفر در افتتاحیه باشگاه کوهنوردی اسپیلت سخنرانی و با احساسات فراوان و قطرات اشک شعر زیبای «با دماوند خاموش» (سیاوش کسرائی) را با صدای رسای خود قرائت کرد و تمام حضار را تحت تأثیر احساسات پاک و بیآلایش خود قرار داد.
من مفتخر بودم که در سال ۱۳۶۸ در صعود قله سبلان و بار دیگر در سال ۱۳۸۴ در یکی از صعودهای شانزدهگانه یالهای دماوند با او همنورد شده، از تجربیات و سخنان گرانقدرش از نزدیک بهرهمند شوم.
عباس مژدهبخش به نسلی از کوهنوردان تعلق داشت که منش، رفتار، گفتار و پندار نیکشان در سرلوحه فعالیتهای ورزشیشان بود و اخلاق را به عنوان اصلیترین خصوصیت یک «ورزشکار کوهنورد» برمیشمردند. خصوصیاتی که متأسفانه باگذشت زمان و تغییر نسل و مطرح شدن رقابتهای ورزشی کمکم به بوته فراموشی سپرده شد.
ایشان گفتاری سلیس و قلمی رسا و طبعی مهربان و شاعرانه داشت و تمام مخاطبان را تخت تأثیر خود قرار میداد.
از آنجایی که بازنشسته روزنامه اطلاعات بودند، دانش و اطلاعاتی وسیع در موضوعات گوناگون به ویژه ورزش محبوب خود «کوهنوردی» داشتند.
از خصوصیات بارز ایشان روحیه و تفکر آزادمنشی و دمکراسیخواهی بود که کاملاً در اعمال و گفتارشان نمایان بود.
او ورزش کوهنوردی را ورزش انسانساز و مترقی میدانست و از صمیم قلب به فعالیتهای گروهی و اجتماعی معتقد و علاقمند بود و همواره مشوق جوانان و کسانی بود که در راه اعتلای این ورزش کوشش میکردند.
باشگاه کوهنوردی اسپیلت درگذشت این معلم «اخلاق و ورزش» را به جامعه کوهنوردی، خانواده و همسر محترمشان، به ویژه همنورد گرامی فرزین امینی (عضو باشگاه اسپیلت) تسلیت عرض کرده، امیدوار است روح بلند این پدر بافضیلت، آمرزیده و در آرامش ابدی قرار گیرد.
«یادش گرامی»
مؤسس و مسئول باشگاه کوهنوردی و سنگنوردی اسپیلت
۱۳۹۳٫۲٫۱
زنده یاد عباس مژده بخش در منزل مسکونیشان
زمستان ۱۳۸۹ ـ عکس از مرجان گودرزی
آوریل 21st, 2014 at 5:53 ب.ظ
روحش شاد و یادش گرامی باد . به روان پاکش درود میفرستیم
آوریل 21st, 2014 at 10:34 ب.ظ
زمستان سال ۸۹ به همراه مرجان گودرزی عزیز و آقای فرزین امینی در منزل مرحوم مژده بخش جهت مصاحبه و تهیه فیلم برای نشریه باشگاه حضور پیدا کردم ، ضمن میهمان نوازی ، ایشان و همسر محترمشان را افردی با روحیه بالا و مهربان دیدم …
چه مهربانانه و عاشقانه ما را به اتاقشان راهنمایی کردند (عکس بالا) و با چه روحیه وصف ناپذیری راجع به گذشته و کوهنوردیشان صحبت کردند.
عرض تسلیت خدمت خانواده محترمشان و جامعه کوهنوردی کشور .
روح بزرگشان شاد و قرین رحمت الهی . آمین
آوریل 21st, 2014 at 11:54 ب.ظ
به یاد او که همیشه جاویدان است:ره می سپریم همره امید/اگاه ز رنج و آشنا با درد/یک مرد اگر به خاک می افتد/برمی خیزد به جای او صد مرد/این است که کاروان نمی ماند…..
آوریل 23rd, 2014 at 9:28 ق.ظ
از دیده برفت درون دل خانه گرفت
در فصل بهار هوای جانانه گرفت
عباس که بود مژده بخش گل عشق
با لاله و گل به خاک کاشانه گرفت
عمری گذرانده در دل کوه و کمر
با خاطر خوش ز دوست پیمانه گرفت
آزار کسی به خاطرش راه نداشت
اندر دل نار هوای پروانه گرفت
محمود که از غمش شده نغمه سرا
گریان و غزل خوان ره میخانه گرفت
محمود گودرزی
آوریل 23rd, 2014 at 9:42 ق.ظ
هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق / ثبت است بر جریده
عالم دوام ما
آوریل 23rd, 2014 at 7:06 ب.ظ
سلام بر اعضای باشگاه محبوب اسپیلت . خداقوت .
روحش شاد و یادش گرامی باد
آوریل 24th, 2014 at 9:03 ق.ظ
روحش شاد یادش گرامی
آوریل 26th, 2014 at 12:02 ب.ظ
روحش شاد راهش پررهرو
آوریل 26th, 2014 at 4:55 ب.ظ
«یاد تمامی کوهنوردان و بزرگانی که اکنون در بین ما نیستند زنده باد»
دیروز دلم گرفت وقتی در مراسم تدفین آقای مژده بخش شرکت کردم…
حس غریبی داشتم که به ناگاه با یک صحنه جالب روبرو شدم!
خانواده اش یک تکه سنگ از کوه، به همراه شاخه ای از درختانی که در دل کوه می رویند و همچنین آب چشمه ای را با عشق و زحمت برایش فراهم کرده بودند تا در هنگام دفن، ایشان را با یادگارهایی از کوه و طبیعت به خاک بسپارند.
آنقدر پیکر ایشان با احترام و آرامش فراوان به خاک سپرده شد که گویی از قبل به دامان طبیعت دعوت شده بود.
در این مراسم آموختم که یک کوهنورد در تمام لحظه ها با عشق به دامان طبیعت می رود، حتی هنگام وداع ……….
یادش گرامی
«زندگی صحنه یکتایی هنرمندی ماست
هر کسی نغمه خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته بجاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد»