«ARAGATS»

هر هفته یک برنامه : گزارش برنامه صعود قله آراگاتس ارمنستان

۲۸ اسفند ۸۹ تا ۶ فروردین ۹۰

ارمنستان کشوری است کوهستانی با بیش از سه میلیون نفر جمعیت. این کشور کوچک مسیحی نشین که می توان آن را کشور کلیساها و بناهای تاریخی و موزه ها نامید، دو کوه مهم و مرتفع دارد. اولی قله آرارات  است که در مرز میان ترکیه و ارمنستان قرار دارد و قسمت عمده و مسیر اصلی صعود آن از ترکیه است و دومی قله آراگاتس.

روز دوشنبه اول فروردین سال ۱۳۹۰، ساعت ۷ صبح با یک دستگاه ون از شهر تاریخی ایروان به طرف قله آراگاتس حرکت کردیم. تعدادمان ۷ نفر بود. آقایان لوان و گاریک (Garik & Levan) که هر دو نفر از راهنمایان و کوهنوردان ارمنی و هر دو عضو مرکز کوهنوردی شهر ایروان(HIKING FEDERATION) بودند ما را در این سفر همراه می کردند.

بعد از طی ۳۵ کیلومتر به محلی به نام NOR AMBERT در ارتفاع ۱۹۰۰ متری رسیدیم. هوا سرد و ابری بود و احتمال ریزش برف هم پیش بینی شده بود.

در این قسمت جاده ای وجود دارد که تا کمپ شب مانی در ارتفاع ۳۲۰۰ متری کشیده شده و در فصل تابستان می توان آن را با اتومبیل پیمود. مسافت این مسیر طولانی است و با توجه به شیب کم آن به حدود ۲۰ کیلومتر می رسد.

۲ ساعت اول راهپیمایی مان بر روی برف های سفت شده مسیر ماشین های جت اسکی بود که برفکوبی زیادی لازم نداشت.

بعد از رسیدن به ارتفاع ۲۵۰۰ متری خط ماشین ها به پایان رسید و به این ترتیب برفکوبی ما نیز شروع شد. مسیر حرکت ما از زیر تیرهای خط برق بود که تا کمپ کشیده می شد. حدود ۹ ساعت طول کشید تا توانستیم این مسیر طولانی را طی کنیم.

در ساعت ۴:۳۰ عصر به کمپ رسیدیم. کولاک نسبتاً شدیدی شروع شده و اکثر اعضای تیم توانشان کاهش یافته بود. محل کمپ در ارتفاع ۳۲۰۰ متری بود و ساختمان های زیادی نیز آنجا وجود داشت. گویا در این محل هتلی هست که در تابستان می توان با پرداخت هزینه ای در آنجا مستقر شد.

تیم ما ۳ تخته چادر همراه داشت که خوشبختانه با توجه به باز بودن دفتر هواشناسی، توانستیم یکی از اتاق های آنجا را برای یک شب اجاره کنیم و از برپا کردن چادر فارغ شدیم. لازم به ذکر است مسئولان دفتر هواشناسی با نهایت مهربانی و لطف و با تمام امکاناتی که در اختیار داشتند از ما پذیرایی کردند.

ساعت ۴:۳۰ صبح روز بعد از خواب بیدار شدیم و بعد از چک کردن هوا متوجه شدیم نه تنها از وخامت اوضاع جوی کاسته نشده، بلکه به شدت آن نیز افزوده شده است. کمی صبر کردیم ولی گویا خبری از هوای خوب نبود. درنهایت ساعت ۷ صبح با کاهش نسبی شدت طوفان تصمیم گرفتیم شانس صعود قله را از دست ندهیم و تمام سعی خودمان را برای صعود به کار گیریم. بلافاصله بعد از خروج از ایستگاه هواشناسی برفکوبی را شروع کردیم.

مسیر صعود قله کمی پیچیده و نامشخص بود و ما با توجه به راهنمایی های دوستان ارمنی صعود می کردیم. بعد از ۵/۱ ساعت صعود تا ارتفاع ۳۵۰۰ متری بالا رفتیم و به یک قله فرعی رسیدیم.

با مشورتی که با اعضای تیم و راهنماها داشتیم و با توجه به نامشخص بودن ادامه مسیر و خطرناک بودن وضعیت جوی تصمیم گرفتیم از همان نقطه بازگردیم. بعد از عکاسی، فرود را آغاز کردیم. هنگام بازگشت در بعضی نقاط جای پای قبلی مان محو شده بود.

با پایین آمدن ما به شدت طوفان نیز اضافه شد. به جز یک نقطه از مسیر که باید از میان شکاف سنگی می گذشتیم بقیه مسیر ساده و بدون مشکل طی شد.

بعد از رسیدن به ایستگاه هواشناسی حدود یک ساعت در آنجا استراحت کردیم و در ساعت ۱۰:۳۰ صبح به طرف ماشین بازگشتیم.

تمام مسیر طولانی بازگشت دوباره برفکوبی شد و در ساعت ۱۶:۳۰ به پای ماشین که قبلاً هماهنگ شده و منتظرمان بود رسیدیم.

بدین ترتیب اولین برنامه رسمی باشگاه که صعود قله برون مرزی آراگاتس بود بدون صعود قله به پایان رسید.

آراگاتس ۴ قله مجزا دارد که کوتاه ترین آن ۳۸۰۰ و بلندترین آن حدود ۴۱۰۰ متر ارتفاع دارد. صعود این قلل در تابستان از محل کمپ یک روزه انجام می شود ولی در فصل زمستان این صعود به حداقل دو روز زمان نیاز دارد.

با توجه به کوهستانی بودن کشور ارمنستان و سردتر بودن آن منطقه نسبت به ایران، می توان صعود تیم ما را زمستانی قلمداد کرد زیرا این برنامه چیزی از یک صعود زمستانی کم نداشت.

سرپرست برنامه: ذ.حمیدی/ ۱۴ فروردین ۹۰