هر هفته یک برنامه: این بار گزارش کویر ریگ جن  ۲۴ تا ۲۶ آذر ۸۹
با خواندن دو گزارش برنامه(عبور از ریگ جن) که یکی در سال ۸۴ و دیگری در سال ۸۸ توسط دو تیم ورزیده ی کویرنوردی اجرا شده بود، برآن شدم تا برنامه ای را با این عنوان در تقویم پاییز ۸۹ باشگاه قرار دهم.

هر دوی این تیم ها مسیر طولانی(بیش از صد کیلومتر) شرق دریاچه نمک قم تا غرب روستای جندق را با موفقیت پیموده بودند که جداً می توان از آن به عنوان برنامه های اکسپدیشن کویرنوردی ایران نام برد.
ولی تیم ما به سه دلیل اصلی از این مسیر صرف نظر کرد.
اول نداشتن یک تیم ورزیده و آماده، دوم نداشتن زمان لازم و سوم اینکه در تمام نقشه ها، کویرِ ریگ جن به منطقه ای در شمال غربی چوپانان و جنوب غربی جندق اطلاق می شد.
پس برنامه ریزی ما برای آن منطقه صورت گرفت. روز چهارشنبه صبح زود تیم ۸ نفره ما، با ۲ دستگاه اتومبیل(شخصی) اعضا، به طرف دامغان حرکت کرد. ظهر همان روز ناهار را میهمان عزاداران حسینی روستای معلمان در ابتدای ورود به دشت کویر بودیم.
جاده معلمان به جندق که یکی از بی نظیرترین جاده های کویری ایران است را ۲ ساعته طی کردیم.

در سال ۱۳۶۰ این جاده به شکل خطی بود که فقط تراکتور می توانست از آن عبور کند. آن سال یک تیم از خانه کوهنوردان تهران به سرپرستی زنده یاد جلال رابوکی موفق شد طول این مسیر را که از طرود به معلمان و جندق متصل می شد در ۵ روز طی کند که من نیز یکی از شرکت کنندگان آن برنامه بودم. به دلیل پیدا نشدن شتر، بارهایمان توسط تراکتور حمل شد و خودمان پیاده تمام مسیر حدود ۱۵۰ کیلومتری آن را پیمودیم. این جاده ای است که دشت کویر مرکزی ایران را به دو قسمت تقسیم می کند. سال ۱۳۶۱ نیز موفق شدیم مسیر طرود به عروسان را که حدود ۱۲۰ کیلومتر بود و هیچ خط عبوری نداشت با حمل کوله پشتی هایمان(بدون استفاده از شتر و یا هر وسیله کمکی دیگر) با امکانات آن زمان طی کنیم، که کاری بود کارستان و در خور تحسین.
بهر حال عصر چهارشنبه قبل از تاریکی هوا و با مرور خاطرات آن دوران از جندق خارج شدیم و به طرف چوپانان حرکت کردیم.
بعد از چوپانان جاده خاکی روستای آشتیان را پیدا کردیم و شب هنگام به آنجا رسیدیم. قبل از برپایی چادرهایمان در کنار جوی پر آب قنات روستا، با راهنمایی تنها سکنه آن جا که کشاورزی خوش اخلاق و میهمان نواز بود در مسجد روستا اقامت کردیم. ضمناً ایشان محل دقیق ریگ های جن را برای مان مشخص کردند. صبح روز پنجشنبه کویرپیمایی ما آغاز شد.

برنامه ما برای حرکت، حدود ۳۰ کیلومتر راهپیمایی در مدت زمان یک روز و نیم بود. ساعت ۸ صبح از روستا به طرف شمال غربی حرکت کردیم. ابتدای مسیر، جنگلی گززار بود که درختان فراوانی داشت.

کم کم از تعداد درختان کاسته شد و درختان به بوته هایی کوتاه تبدیل شدند. از همان اول مسیر زمین کاملاً شنی و ماسه ای بود.
بعد از ۵ کیلومتر به تپه های شنی بزرگ تر رسیدیم که راهپیمایی در آنها کمی مشکل بود.

ده کیلومتر به طرف شمال پیشروی کردیم تا رمل ها(تپه های شنی) به پایان رسید. اما طول شرقی ـ غربی رمل ها همچون خطی ممتد ادامه داشت.

در این قسمت به دشت بزرگی وارد شدیم که تا بی نهایت کشیده شده بود و تا جایی که ما در افق دید داشتیم و توانستیم شناسایی کنیم در شرق مان کوه های جندق، در سمت غرب کوه های ملاهادی و یخاب قرار داشت و خط (غربی ـ شرقی) رمل ها، در موازات این کوه ها ادامه پیدا می کرد. بعد از استراحت با کمی تغییر مسیر به طرف روستا بازگشتیم.

پس از طی ۷ کیلومتر دیگر که در بعضی قسمت ها با پیمایش شیب های تند تپه های بلند شنی همراه بود(که بی شباهت به برف کوبی در کوهستان نیست) در مکانی تقریبا مسطح، کمپ شب مانی را برپا کردیم. شب سرد و پرستاره ای را به صبح رساندیم.
روز بعد(جمعه) با پیمایش ۸ کیلومتر دیگر به پای اتومبیل های مان رسیدیم و بدین ترتیب پیمایش و دیدار ما از ریگ های جن به پایان رسید.

با بررسی که با همنوردان داشتیم به این نتیجه رسیدیم که خط غرب به شرق رمل ها شاید به مسیر پیمایش آن دو تیم مورد نظر ختم می شد که البته کمی بعید بود. ولی احتمال دیگر این بود که در مسیر آنها تپه های ریگی دیگری بوده که نام آن را از این منطقه وام گرفته اند.
بهر حال در پایان برنامه همه خوشنود بودیم که توانستیم این قسمت جالب از کویرهای متنوع و منحصر به فرد کشورمان را که تاکنون مشاهده نکرده بودیم، ببینیم و پیمایش کنیم.
سرپرست برنامه: ذ- حمیدی/ ۲۸ آذر ۸۹