گزارش تصویری صعود قله اصلی دوبرار (غربی) ـ ۳۱/۰۵/۱۳۹۳

۱۲ دیدگاه to “گزارش تصویری صعود قله اصلی دوبرار (غربی) ـ ۳۱/۰۵/۱۳۹۳”

1. محمود سیانپور می گوید:
   آگوست 24th, 2014 at 8:29 ق.ظ

   با درود فراوان خدمت تمامی همنوردان عزیزم آری .همنورد پیشاپیش عذر خواهی من را از تمامی نوشته هایم پذیرا باشید. نمی دانم شاید درد دلی باشند شاید حرف دلی باشند هر چه هستند در این دو روز گذشته همانند گرد بادی در ذهن من می پیچند، همه چیز را در هم می کوبند . من محمود سیانپور عضو موقت ، عضو آزمایشی از چه کسی باید بیاموزم و چه باید بیاموزم ؟!!! آری .همنورد سوال های بی شماری ذهن من را می آزارد. ای کاش کسی یافت می شد به سوال های من پاسخ گوید . هر آنچه از کودکی درباره گروه ، اتحاد ، همنورد ، هم طناب و… آموخته بودم برای من معنای دیگری پیدا کرد. آیا تمام آموزه های من در تمامی این سال ها اشتباه بوده است ؟!!!!! آنچه من از واژگان همنورد ، هم طناب ، گروه ، هم قدم ، هم کوله و…. آموخته بودم این بود که در تمام این کلمات ، وحدت و اشتراک صفت غالب است. آری .همنورد بالی به اشتراک برای رسیدن به اوج. گذشت و مردانگی و سرافرازی درسهاییسیت که در این یک واژه نهفته برف را میکوبی برای تسهیل پیمایش برای دوستان پشت سر راه را هموار میکنی برای هم پایانی که از آغاز راه با تو پیموده اند این راه رفتنی را بدون چشم داشت و بی قصد و غرضی از لقمه نان خود میگذری برای جبران ضعف همنوردت.از جرعه آب خود چشم میپوشی برای سیراب کردن او از رسیدن به قله که غایت آرزویت است، محروم میشوی تا دوست همنورد مصدوم یا ناتوانت را به مامن دامنه رهنمون سازی ولی آیا این را دیدیم !!!؟؟؟؟ دو بار به دستورات سرپرستان برنامه گوش کردم بار اول مجبور به بازگشت و تکرار مسیری طولانی شدم و بار دوم از فاصله کمی که با قله با غایت آرزوهایم داشتم بازگشتم. آری راضی هستم از اجرای دستورات سرپرست . چون آموزه های من به من می آموخت به جای خیره گشتن به اوج وپروراندن خیال در فتح قله به چهره همنوردتان خیره شوید تا مبادا خستگی و ضعفی رنجورش نموده به ضرب آهنگ قدمهایش گوش دهید تا مبادا ضعف عضلات و درد ش را پنهان کرده که از برنامه عقب نماند به نفسهایش – رنگ رخساره اش – حالت چشمانش – به خشکی لبانش به سکوتش به دیده تامل بنگرید تا مبادا شرم و غرور از بیان درد و ضعف اورا رنجور و پژمرده سازد و از کوه و کوهنوردی خاطره ای تلخ درذهنش باقی بماند. همنوردانمان را دریابیم .تا ما را در روزهای ضعف دریابند ما همه گام مینهیم بر سینه ستبر این استواران سنگی آیا به مانند اینان استوار و با گذشت و سخاوتمندیم در ابراز انسانیت؟ به راستی جز درس انسانیت در این مکتب انسان سازی نباید هم مطاعی دیگر یافت همنوردان را دریابیم. در مسیر باز گشت اگر برای کسی اتفاقی روی داده بود تا زمان پایان برنامه کسی از آن اطلاعی پیدا نمی کرد. در روز جمعه از تمامی واژگان همنورد ، هم طناب ، گروه ، هم قدم ، هم کوله ما فقط نام آن ها را یدک کشیدیم. من محمود سیانپور عضو موقت ، عضو آزمایشی هیچ افتخاری در فتح این قله ندیدم و هیچ قله ای را اینگونه و به هر قیمتی صعود نخواهم کرد و خوشحالم که هر دو بار از دستورات سرپرستانم اطاعت کردم و بازگشتم. از جناب رهبری تشکر ویژه دارم در این دو جلسه که همراه ایشان بودم درس انسانیت را در این مکتب انسان ساز از ایشان آموختم. همنورد ، همنوردان را دریابیم.

   ………………………

   پاسخ : 

   ………………
   آقای سیان‌پور عزیز:
   کوهستان جلوه‌گاه نمایش قدرت انسان و طبیعت است . 
   قدرتی که باید موازی هم و در کنار هم به پیش رود نه در مقابل هم و رو در رو .
   از طرفی انسان با آن جسم ناتوان ولی روح بلندش قرار گرفته و در طرفی دیگر طبیعتی که سرسخت و خشن است و اگر روحی هم دارد تفسیرش همان جهان هستی‌ست .
   وجود و روح ما در این جهان هستی آمیزه‌ای‌ست از احساس و تعقل که می‌توانیم اینچنین (در مبارزه‌ای یک‌طرفه) بر این طبیعت خشن و سرسخت " به ظن خود" فائق آییم و لحظاتی بر آن پیروز شویم.
   رسیدن به حد توانایی جسمی و روحی و عبور از مرزهای آن ، تجربه‌ای‌ست که شاید در کوهستان‌ها بتوانیم به آن دست یابیم.
   ورزش کوه‌نوردی این امکان را به ما می‌دهد تا در کنار همنوردان خود و البته به دور از خودنمایی و نمایش کاذب "قدرت‌نمایی" در این جهان هستی غوطه‌ خوریم و با لذایذ فلسفی‌ این ورزش بیشتر آشنا شویم.
   ورزشی که ریشه در انس و رفاقت با طبیعت و هم‌اندیشی و همنشینی با همنوردان‌مان دارد و البته در این میان از ضعف و ناتوانی ، بخل و حسد ، کبر و خودپسندی و در مراحل بالاتر از هرچه رنگ ریا و دورویی و کژاندیشی دارد بیزار و منزجر است . 
   ذبیح اله حمیدی 
   مؤسس و مسئول باشگاه اسپیلت
   ۲ شهریور ۱۳۹۳

2. نصرت الله طریقی می گوید:
   آگوست 24th, 2014 at 11:12 ق.ظ

   با سلام به باشگاه محترم اسپیلت و آقای حمیدی … متن فوق شبیه یک خودکشی برای باشگاه بود! شخصا تا به امروز ندیده بودم که باشگاهی سرپرست خودش را تخریب کند آنهم به یک دلیل بسیار واهی ! در اسپیلت هم اغلب کم و کاستی ها و اشتباهات بزرگ و کوچک در خود برنامه ها اتفاق میافتد ولی تا بحال ندیده بودم تیشه به ریشه زده شود … هنوز از متن بالا متعجبم ! هرخواننده ای به سرعت متوجه میشود محتوای متن بالا تخریب غیر مستقیم ولی علنی سرپرست برنامه بوده است( بجای تشکر از حسن سرپرستی ایشان در برگشت سلامت و پیروزی تیم در رسیدن به قله ! ) … شخصا یادم هست که برنامه مهمی مثل دارآباد به توچال را ۱۴ نفر با ایشان رفتیم و من شنبه گزارش و عکسها را آماده کرده بودم که در کمال ناباوری آقای حمیدی گفتند گزارشی از این برنامه لازم نیست روی سایت بگذاریم ( و گزارش صعود ۵ نفره به قله ای در کردستان را گذاشتند و برنامه دارآباد در سایت جزو برنامه های باشگاه محسوب نشد!‌ انگار این برنامه در باشگاه اعلام و برنامه ریزی و دریافت هزینه نشده بود و اعضای شرکت کننده از باشگاه دیگری شرکت کرده بودند!!! ) … بحث بایگانی هم به هیچ عنوان از باشگاه محترم و وب سایت فعال آن قابل پذیرش نیست!‌ و نشان از عدم اراده باشگاه برای ثبت این گزارش در وب سایت دارد ( و یا عدم اطلاع مسوولین محترم از امکان آپدیت کردن گزارشها که بعید میدانم اینطور باشد.) بارها و بارها دیده ایم که گزارش ها دیرتر از شنبه بروی سایت رفته است و یا حتی بعدا ادیت و کم و زیاد و اصلاح شده است . در این مورد نمیشد مثلا یکشنبه متن کاملتر گزارش اضافه شود؟! آیا همه مخاطبین وب سایت باشگاه نشسته اند منتظر که شنبه شب گزارش را بخوانند و دیگر از یکشنبه هیچ کس به سایت مراجعه نخواهد کرد؟! اصلا آیا همین شنبه و یکشنبه اول هفته ۲۰ نفر گزارش را مطالعه میکنند؟ ۳۰ نفر ؟ ۵۰ نفر؟ … در مقابل صدها و یا هزاران نفری که در آینده ممکن است به این گزارش مراجعه کنند عدد ناچیزیست …. نکته بعدی آنکه سرپرست برنامه علنا در جمع کل گروه عکاس برنامه رو مشخص کردند ( خوشبختانه یا متاسفانه : بنده ) و این باعث شد طبق معمول همیشه از ساعت ۱۲ شب جمعه که به منزل رسیدم مشغول انتقال عکسها شوم و شنبه هم ساعتها به امر حذف و ادیت و ریسایز و ارسال .. بپردازم و راس ساعت ۶ عصر این عکسها را به دست خانم کرمی فر برسانم که مبادا گزارش دیر شود و به ناگاه با این صفحه و عکسها مواجه شوم! ( البته دست آقای صادق زاده درد نکند که عکس گرفته اند و به باشگاه داده اند- موضوع انتقاد بنده اصلا عکسهای ایشان نیست…) بگذریم که کلیه اطلاعات شفاهی صعود و فرود را هم به آقای کریمی تلفنی عرض کردم که البته ایشان زحمت کار را کشیدند و در بالا آمده است ؛ تشکر میکنم … اینکه باشگاه سرپرست برنامه انتخاب میکند ولی به نظر سرپرستی که خودش انتخاب کرده احترام قائل نمیشود ( و البته به عضوی که عکاسی – ادیت و ارسال کرده) جای تاسف دارد و مایه دلسردیست… در اینجا جهت روشن شدن برخی مطالب لازم میدانم توضیحات ذیل را بعنوان نقطه نظر شخصی خودم به اطلاع مدیریت محترم باشگاه برسانم : برنامه دوبرار به بهترین شکل ممکن سرپرستی شد واز نظر من (به عنوان یک عضو فعال باشگاه) آقای رهبری یکی از بهترین سرپرست برنامه های باشگاه هستند.هم از نظر اطلاعات و آموزش و هم از نظر تسلط بر مناطق و مسیرها و هم از نظر اخلاق … حتی موانعی در این برنامه برای گروه پیش آمد و اشتباهاتی از طرف برخی از اعضای دایم – اصلی و موقت باشگاه اتفاق افتاد ولی ایشان با قدرت و درایت همه را رفع و رجوع کردند و علیرغم سنگین بودن برنامه و مسافت طولانی و فراز و فرودهای بسیار زیاد همه تیم (با آن تعداد بالا و اختلاف فاحش در توانایی اعضا) توانست ساعت ۸:۴۵ عصر و در گرگ و میش هوا به ابتدای جاده خاکی برسد و ۴۵ دقیقه بعد در مینی بوس باشد . ( مسیر برگشت به درستی انتخاب شد و خیلی سریعتر به دشت و جاده رسیدیم ) نهایتا ذکر میکنم کل این انتقاد در جهت بهینه سازی عملکرد باشگاه میباشد و انتظار میرود باشگاه اسپیلت مانند اغلب اوقات از توانایی ها و زحمات اعضای زحمتکش خود قدردانی به عمل بیاورد و نه تخریب و دلسردی ( منظورم بطور مشخص آقای رهبری است و نه شخص دیگر) ….باشگاه اسپیلت اگر میخواهد آنطور که ادعا میکند متفاوت و پیشرو و موفق باشد از نظر من باید به این مسایل پیش از توان فنی و سرعت و قدرت و … اهمیت دهد. کما اینکه فقط کافیست به یک روستای دور افتاده کوهستانی ایران مراجعه کنیم ؛ قطعا تعداد انسانهای قویتر و سریعتر خیلی بیشتری از کل اعضای باشگاه کوهنوردی ما پیدا خواهیم کرد. یا مثلا تمامی چوپانهای کوهستانی این سرزمین از قویترین کوهنوردان ما هم قویتر هستند!‌ و تعدادشان به هزاران هم میرسد… ولی از نظر من نکته تمایز یک باشگاه کوهنوردی در نظم و انسجام گروهی و بسط اخلاق عالی انسانی و ورزشی ست و بعد البته بحث های فنی و تکنیکی … کوهنوردی هم مثل خیلی چیزهای دیگر در ایران در حال تحول است و آینده این ورزش از آن باشگاه ها و افرادی خواهد بود که اصول کار گروهی و اخلاق و صداقت را سرلوحه کارشان قرار دهند. لذا دوست دارم باشگاهی را که برگزیده ام تا با آن به کوهستانها سفر کنم جزو بهترینهای ۱۰ سال و ۵۰ سال و ۱۰۰ سال آینده این کشور باشد… این متن جهت مطالعه آقای حمیدی و سایر اعضای هیات مدیره باشگاه ارسال شد و تاکیدی بر نشر آن وجود ندارد. البته اگر صلاح بر نشر آن باشد مایه امتنان خواهد بود . با تقدیم احترام مجدد به باشگاه اسپیلت و مدیریت محترم آن . نصرت الله طریقی – ۲ شهریور ۱۳۹۳

   ………………
   پاسخ : 
   جناب طریقی عزیز
   از این که می‌بینم (اینچنین) با حساسیت بالا مطالب فوق را مطرح کرده‌اید از طرفی خوشحال و از طرفی متعجب هستم . خوشحال از اینکه اعضای خوبی مانند شما از کنار مسائل مهم نگذشته ، آن را نقد می‌کنند و اگر لازم باشد به چالش می‌کشند و متعجب از اینکه باید عرض کنم قصد و غرض بنده  از انتقاد از سرپرست برنامه فقط گوشزد این نکته بود که سرپرستی برنامه‌ها فقط مسئله هدایت تیم نبوده و مسئولیت‌های دیگر(درون سازمانی) مهم و حائز اهمیت است زیرا که بقای هر سازمان یا باشگاهی منوط به رعایت آن قوانین است که متأسفانه در برخی موارد (بطور دائم )از طرف بعضی از مسئولین باشگاه رعایت نمی‌شود.
   در مورد عکس‌های شما هم که توضیح واضحات است که بگویم تمامی اعضای باشگاه "تک تک " عاشق آن‌ها بوده و مایلند آن را ببینند و در آرشیو شخصی خود داشته باشند که ما هم "جملگی" مستثنی از این قضیه نیستیم و همین جا باید اعلام کنم آقای نصرت طریقی لطف بزرگی به این باشگاه دارند که همان در اختیار گذاشتن هنر زیبای عکاسی و فیلم‌سازی‌شان است که بدون هیچ چشم‌داشتی در اختیار این باشگاه و اعضای آن و همینطور در اختیار ورزش کوه‌نوردی گذاشته‌اند.
   در مورد آرشیو برنامه‌ها در سایت باشگاه باید بگویم که سعی می‌شود برنامه‌های جدید الویت "اول" ما باشد نه برنامه‌های تکراری ، زیرا که این سایت به کمک شما اعضای عزیز کم کم تبدیل می‌شود به یک آرشیو مستند از اجرای برنامه‌های کوه‌نوردی در سطح کشور.
   به امید اجرای همان سفرهای کوه‌نوردی ۱۰ سال و ۵۰ سال و شاید هم ۱۰۰ سالی که در انتهای متن به آن اشاره کردید.
   ذبیح اله حمیدی
   مؤسس و مسئول باشگاه اسپیلت 
   ۲ شهریور ۹۳

3. مهدی قمری می گوید:
   آگوست 24th, 2014 at 11:59 ق.ظ

   به همگی دوستان و علی الخصوص آقای رهبری عزیز بابت انجام این برنامه سنگین تبریک میگم . خدا قوت

4. biabani-ALBORZ Club gonbad می گوید:
   آگوست 24th, 2014 at 3:32 ب.ظ

   با عرض سلام وتبریک به جهت فعالیت مستمر اعضاو مدیریت،سپاس با تاخیر از بابت پاکسازی مسیر شمال شرقی.نکته حایز اهمیت قید ارتفاع ۵۶۱۵ متر در گزارش برنامه بود،چندین مرتبه در حالتsatellite gps ارتفاع ۵۶۱۷ متری رو واسه قله record کردم.به امید دیدار دوباره.

    

5. غلامرضا خلیل ابادی می گوید:
   آگوست 25th, 2014 at 8:37 ق.ظ

   با سلام خدمت همه همنوردان .

   جناب اقای محمود سپانپور همنورد گرامی، از بودن در کنار شما درپیمایش قله دوبرار مسرور شدیم. حسن اخلاق و قدرت بدنی بالای شما نشان از سالها تجربه در کوهستان دارد. اما متاسفانه فکر کنم کمی عجولانه نسبت به همنوردانت قضاوت کردی.

   شما به کدام دلیلی فرمودید که اگر در مسیر برگشت برای کسی اتفاقی افتاده بود کسی باخبر نمی شد در حالی که  بنده و اقای حسین صادق زاده تا اخرین لحظه جزء اخرین نفرات تیم بودیم.

   از این که فرمودید شما دو دفعه از دستورات سرپرست تیم اطاعت کردیدمتعجبم! از دیگرهمنوردان سوال بفرمایید دفعه اول که بدلیل اشتباه بنده قرار شد از سرپرست اصلی تیم سوال شود ومن دو نفر از همنوردان را بابت این مسئله فرستادم و به شما گفتم اجازه بدهید تا جواب بگیرم. ولی شما و دو نفر از همنوردان دیگر بدون توجه برگشتید به سمت عقب وگرنه با قدرت بدنی بالای شما حتما در صعود قله با ما همراه بودید.

   از اینکه فرمودید صعود قله به چه قیمتی؟ متوجه منظورتان نشدم مگر ما به چه قیمتی صعود کردیم؟ طولانی بودن مسیر ایجاب میکرد تا تیم سرعت بیشتری داشته باشد و به همین دلیل بود که از دوستانی که توانایی بیشتری داشتن خواسته شد که خودشان تصمیم بگیرند که با تیم اول یا دوم همراه شوند و شما هم با خواست خودتان این کار را کردید.واگر سرپرست تیم از شما خواست که ادامه مسیر ندهید تشخیص درست ایشان به دلیل کمبود وقت بود نه چیز دیگر.

   همنورد عزیز در این برنامه کدام یک از دیگر همنوردان که ضعیف تر بودند به حال خود رهاشدند؟

6. محمود سیانپور می گوید:
   آگوست 25th, 2014 at 5:44 ب.ظ

   درود بر شما دوست عزیز جناب خلیل آبادی
   در وحله اول از لطفی که به من داشتید بسیار سپاسگذارم.
   لازم میدانم عرض کنم من سال ها زمان و اموزش نیاز دارم تا شاید کمی به اندازه شما بزرگان مطلب بدانم و تجربه کسب کنم.
   در مطلب اول سعی کردم وارد جزئیات نشوم.
   باز هم به ذکر نمونه بسنده میکنم تا بیش از این موجب رنجش شما اساتید گرامی نشوم.
   در برگشت ,خود من بیش از یک ساعت از مسیر را به تنهایی طی نمودم و می دانم جنابی به نام آقای شنتیا (اسم کامل ایشان را نمیدانم) قسمتی از مسیر را به تنهایی طی نمود.
   در هنگام فرود جناب رهبری بارها نفرات تک مانده در قسمت های بالاتر را از لحاظ مسیر هدایت میکردند
   حتی جناب رهبری جنابی به نام آقای حسین (اسم کاملشون را نمی دانم) در قسمتی از مسیر جهت راهنمایی نفرات تک مانده و یا گروه های چهار یا پنج نفره گماردند .
   خود من در مسیر بازگشت بعد از طی قسمتی از مسیر به صورت انفرادی به گروه سه نفره دیگر که خوشبختانه یک نفر با تجربه در آن بود پیوستم
   بیش از این گفتن خطاست.
   تنها سوال من این هست
   آیا تمام صعود و فرودهای شما در مسیر مشترک به صورت صد پاره هست؟!!!!
   آیا ورزش کوهنوردی به این شکل هست؟!!!
   آیا مقصود به رخ کشیدن آمادگی جسمانی هست؟!!!
   جناب طریقی در بالا بسیار زیبا فرمودند که چوپانان ایران زمین(که برای همه شانآرزوی سلامتی دارم) از لحاظ جسمانی از بهترین کوه نوردان ما بهتر و آماده ترن.
   جناب خلیل آبادی روز جمعه هدف گم شد.
   مرام ورزشکاری گم شد.
   ولی اگر تمام اتفاقات روز جمعه از نظر شما درست بود و تمام صعود و فرودهای شما به این شکل هست !!!!!!!!
   ……. واقعا نمی دانم چه باید گفت.
   برنامه روز جمعه برای من تداعی کننده مسابقات دوی صد متر بود و نه کوهنوردی.
   اگر من روز جمعه برای اولین بار بود که با گروهی به کوهنوردی می رفتم و اگر این اولین گروهی بود که دیده بودم برای همیشه این ورزش را رها می کردم و عطای آن را به لقایش می بخشیدم.
   در هر صورت برای شما آرزوی موفقیت دارم
   بیش از این دوست ندارم باعث رنجش شما بزرگان شوم.
   بنده را حلال بفرمایید.

7. رویا قدیمی(گروه شاهین اراک) می گوید:
   آگوست 26th, 2014 at 10:19 ق.ظ

   درود بر شما
   موفق و پایدار باشید

8. حمید جهان بخش می گوید:
   آگوست 26th, 2014 at 12:01 ب.ظ

   باسلام خدمت همنوردان گرامی. هرچند ادبیات نوشتاری آقای سیانپور به نظر زیباست ولی ارتباط مطالب ایشان با برنامه اجرا شده چندان برایم قابل درک نیست.

9. احسان می گوید:
   سپتامبر 7th, 2014 at 1:19 ق.ظ

   درود بر شما

   بنده جزو هیچ باشگاه خاصی نیستم و آزاد کوهنوردی میکنم مطالبی رو که اینجا دیدم که اقای سیانپور مطرح کردند من رو یاد یکی از برنامه های گروه اسپیلت به تاریخ سوم مرداد ماه بر روی قلل کهار و ناز میکنه میندازه که به صلاحدید مدیر سایت و باشگاه و فقط به قصد نقد و نه چیز دیگه ای میخوام بیان کنم.
   نخست بنده ادبیات نوشتاری قدرتمندی ندارم و اگر جایی از سخنان من به زعم دوستان نوشتاری کوبنده یا غیره باشه اینجوری نخواهد بود و فقط نقدی هستش که اکنون با نشانی هایی که میدم امیدوارم قابل درک باشد.
   روز سوم مرداد ماه من و برادرم به قصد صعود قله ی کهار و در ادامه ناز راهی منطقه شدیم ما چون زودتر از همگی وارد منطقه شدیم حوالی ساعت ۵ و چون برادر بنده اصلا کوهنوردی نکرده بود آرام و یواش یواش راهی بالا شدیم در ادامه افرادی به نزدیکی ما رسیدند و ما بعد از چندین ساعت به جانپناه رسیدیم سپس دوباره شروع به صعود کردیم و اگر اشتباه نکنم حوالی ساعت ۱۲:۳۰ تونستیم قله کهار رو صعود کنیم که به دلیل حال ناخوش جسمانی برادرم از صعود به ناز بازماندیم حال نزدیک به یال پایانی قله من گروهی طویل رو دیدم که در هر حال صعود در چند یال پایینتر بودند و این گروه به اصطلاح دوم اسپیلت بود که من هنوز نمیدونستم اما گروه دیگه رو دیدم که نفر اول گروه داره توی کوه انگاری مسابقه (دو) گذاشتم بود این گروه اول بود که به قصد قله صعود رو سریعتر کرده بود و موجب … کوهنوردان بالادستی شده بود از طرفی گروه دوم هر کسی به طرفی … بود و به اصطلاح خسته و کوفته (…) شده بودن که واقعیت نشان از بی نظمی کاملی میداد و بیشتر حالت … داشت تا کوهنوردی، اون همنوردی هم که داشت توی کوه میدوید همین آقایی هستش که توی قله کهار و ناز پرچم اسپیلت رو گرفته توی عکس اسمشون رو من نمیدونم ایشون بودند خب سوال بنده اینه دویدن توی کوه به چه معناست ؟ گروه دومی چرا به هم ریخته بود ؟ و سوالهایی دیگه ای که نه در ذهن من بلکه در ذهن کوهنوردان دیگه ای که اون روز امده بودند بود.
   حال ما چه کسانی هستیم ؟
   هر دو گروه به قله صعود کردند و ما هر دو گروه رو توی قله دیدار کردیم ما همون چهار نفری بودیم که توی قله کهار داشتیم نهار میخوردیم فکر کنم همنوردان ما رو یادشون هست من و برادرم و دوتن از کوهنوردان شهریاری بودند که با ما نشسته بودن نشان به این نشان که گروه اول رو به ناز رفت و گروه دوم بعد از صعود به قله و گرفتن عکس پانوراما به پایین یال پایانی فرود کردند و در همانجا نهارشون رو سرو کردن
   اقایی که عکس گرفت و خانمی به نام (…) اخرین نفراتی بودند که قله رو ترک کردن و به پایین فرود کردند این نشانی برای اثبات سخنان من هستش بدون هیچکونه غرض ورزی…
   در نهایت امیدوارم واقعا همچین صعودهایی با این ترکیب و در این حد باشگاه جایی مشاهده نشود چون فقط نام اسپیلت اینجا مطرح میشود و عامی ضرر میرساند نه به شخص خاصی (دیدگاه شخصی بنده)

   امیدوارم موفق باشید
   ……………
   پاسخ :
   آقای احسان با سلام :
   قبل از اینکه به پاسخ شما بپردازم ذکر این نکته لازم است که نام آن آقایی که به آن اشاره کردید رضا خلیل آبادی و سرپرست آن برنامه است و چون فعلا بدلیل (امری خیر) قادر به جواب دادن نیست ، بنابر مسئولیتم جواب شما را به شرح زیر اعلام می‌کنم :
   اول : ممنون از اینکه با این سایت در ارتباط هستید.
   دوم : چیزی که شما آن را” بی‌نظمی ” استنباط کردید معمولا در انتهای برنامه‌های این باشگاه رخ می‌دهد و آن یک ساعت آخر صعود قله‌هاست که افراد تقریبا به شکل آزاد با هر توانی که مایلند(البته زیر نظر سرپرست و یا معاونین او)سعی می‌کنند با نهایت سرعت به قله دست یابند تا ضمن تمرین و تخلیه انرژی ، سرپرست برنامه را در تنظیم گزارش (سنجش توان‌مندی اعضا)به باشگاه یاری رسانند.
   البته این موضوع برای شما که کوه‌نوردی آزاد و غیر باشگاهی هستید ممکن است غیر قابل قبول تلقی شود ولی معمولا افرادی که به باشگاه‌های کوه‌نوردی می‌پیوندند در بیشتر مواقع مایلند توان کوه‌نوردی‌شان را افزایش دهند که این یکی از راه‌های دست‌یابی به آن هدف است.
   ضمنا دویدن در کوه (در کوه‌نوردی امروز) Sky Running نامیده می‌شود که مسابقات آن اخیرا زیر نظر فدراسیون کوه‌نوردی برگزار شده است که می‌توانید گزارش آن را در سایت msfi.ir مشاهده کنید.
   سوم : با اجازه‌تان چند کلمه از جملات نوشتاری شما را که به قول خودتان کوبنده یا غیره (به تعبیر ما کمی دور از فرهنگ ادبیاتی) بود نقطه چین کردیم که امیدواریم بر ما ببخشید.
   چهارم : باز هم منتظر نقد سازنده شما هستیم(البته این بار با ارائه پیشنهادهای پربار ، علمی و اصولی این ورزش).
   ذبیح اله حمیدی
   مؤسس و مسئول باشگاه اسپیلت
   ۹۳،۶،۱۶

10. احسان می گوید:
    سپتامبر 7th, 2014 at 8:13 ب.ظ

    از شما سپاسگزارم که پست بنده رو پاسخ دادید
    در مورد مسئله دوم که مطرح کردید دیگه جای سخنی باقی نذاشتید ما میتونیم این شیوه رو به نام باشگاه شما نامگذاری کنیم چون تا به امروز همچین شیوه ای جایی مشاهده نشده حداقل اینکه بنده ندیدم تا به امروز .
    در مورد Sky Running که فرمودید بنده هم قبلا این مقاله رو مطالعه کردم اما این شیوه دارای یه سری اصول هستش که البته سیمون مورو یک مقاله کامل به زبان ایتالیایی در سایت نورث فیس منتشر کرده که خواندنی هستش البته من برگردان انگلیسیش رو خوندم شما چیزی رو که من دیدم توی کوه از ایشون دیدید ؟ که میفرمایید اسکای رانینگ بوده ؟
    اون اسکای رانینگ نبود با عرض پوزش..
    مسئله سوم که مطرح کردید نظر شخصی شماست و راحت باشید.
    چهارم هم بالا که فرمودید بنده رهگذرم وقتی دیدم همچین بحثی شده اومدم بیان کردم وگرنه نه قصد تخریب و نه چیز دیگه ای داشتم
    امیدوارم سخنی رو به غرض ورزی یا چیز دیگه ای تلقی نکرده باشید
    موفق باشید
    ……….
    پاسخ:
    من هم خوشحالم که این بار با جملات و کلمات و نوشتار زیبا و «اطلاعات علمی» شما مواجه شدم.

11. احسان می گوید:
    سپتامبر 8th, 2014 at 12:10 ب.ظ

    درود

    پوزش میخوام من الان متوجه شدم شما کلی از سخنان بنده رو سانسور کردید من میخوام بدونم کلمات (خنده) و (پیک نیک) کجاش دور از فرهنگ و ادب هستش ؟؟
    ……….
    پاسخ:
    این کلمات «خود به خود» دور از ادب و نزاکت نیستند. ولی زمانی که در جایی قرار می گیرند که روح یک کار «جدی و ورزشی» را به یک کار «خنده دار و پیک نیک وار» تبدیل می کنند، آن وقت کلماتی می شوند ناپسند و دور از انصاف….
    به هر حال بیست و هشت نفر از طرف یک باشگاه رسمی به قصد یک صعود جدی در منطقه حاضر بودند که نمی توان در این فضای محدود (مجازی) بیش از این بدان پرداخت و اجازه داد همه آن بیست و هشت نفر از خود دفاع کنند که آیا قصدشان تفریح و پیک نیک بوده است یا ورزش؟
    امیدوارم شما هم قانع شده، اجازه دهید این بحث همین جا به پایان رسد.
    (ایمیل باشگاه به آدرس email@espilat.com در اختیار شماست تا نظرات تکمیلی خود را برای ما ارسال کنید.)
    با سپاس
    ذ. حمیدی

12. غلامرضا خلیل ابادی می گوید:
    سپتامبر 14th, 2014 at 9:03 ق.ظ

    باسلام خدمت همنورد خوبم اقا احسان از توجه شما به برنامه های باشگاه بسیار خوشحال شدم.اقا احسان باید در پاسخ به شما به چند نکته اشاره کنم.در مورد حرکت سرعتی بعضی از اعضائ باشگاه باید عرض کنم این روال باید وجود داشته باشد تا کوهنوردانی که از امادگیی بالایی برخوردار هستند بتوانند این امادگی را حفظ کنندو چون باشگاه هرهفته تعداد زیادی از اعضائ جدید و کاراموز و میهمان را بهمراه دارد همپا نمودن اعضائ قدیمی وسرعتی را باین همنوردان دور از انصاف می باشد . ضمنا اقا احسان چند قسمت بودن تیم در مسیر قله دلیل بی نظمی در تیم نیست همنطور که عرض کردم افراد متعدد با توانایی های مختلف در مسیر حضور داشتن اما تیم ما داراری جلو دار و وسط دار و عقب دار می باشد که بنده اخرین نفر تیم بودم که در قله خدمت شما هم رسیدیم.

دیدگاه خود را بیان کنید