قله ی خرسنگ را می توان از سه مسیر صعود کرد – اول یال غربی که از اول جاده ی گرمابدر به خاتون بارگاه آغاز می شود (یال زمستانی) – دوم مسیر جنوبی که از روستای گرمابدر صعود می شود (کاملاً دست به سنگ) – سوم مسیر شمال شرقی (نرمال) از روستای آبنیک، که با مسیر صعود قله ی جانستون تا دوراهی دره غار بیوک هم مسیر می باشد.

تیم ۸ نفره ی ما موفق شد مسیر سوم را در روزجمعه، ۳ مهر ماه طی ۶ ساعت صعود کند. هوایی که آن روز داشتیم خنک و پاییزی بود بویژه آن که روز قبل باران و برف باریده بود و ما در هوایی فرح بخش صعود می کردیم.

کوه خرسنگ دو قله دارد، شمالی ۳۹۵۲ متر و جنوبی ۳۹۴۰ متر که تیم ما (اجباراً) هر دوی این قله ها را صعود کرد. مسیر صعود از ارتفاع بالای ۳۰۰۰ متر کاملاً  پوشیده از برف بود. از روی این قله می توان یک پانارومای بسیار زیبا را از قله های البرز مرکزی تماشا کرد.

این قله روی خط الرأس اصلی البرز واقع است که از یک طرف (غرب) به قله های جانستون، خلنو، پالون گردن، سینه زا، و در ادامه به قله های دو خواهران و دماوند. و از طرف دیگر (شرق) به گردنه ی یونزا (خاتون بارگاه) و قلل کاسونک، پیرزن کلون، مهرچال، ریزان، آتش کوه، پرسون، سیاه غارها تا قله ی گل زرد و گردنه ی امام زاده هاشم می رسد.

علاوه بر این ها از این قله می توان قله هایی مانند سرکچال، توچال، آبک، روته (در جنوب) و حتی قله های ناظر کوچک و بزدگ را – در شمال – نیز نظاره گر بود. در میان این قلل و خط الرأس ها جایی بود که از بقیه ی جاها بیشتر توجهمان را جلب کرد. جایی میان قله سینه زا و پالون گردن، گردنه ای مرتفع که سال گذشته همنورد عزیزمان ابراهیم شیخی در آن بدرود حیات گفت. مطمئناً شیخی و همنوردان او زمانی که این قله را (خرسنگ) صعود کردند، سودای عبور از خط الرأس توچال به دماوند در وجودشان نجوا کرده بود، سودایی که با مرگ ابراهیم شیخی به صعودی تلخ مبدل شد.

او قهرمانی ارزنده و فردی مهربان بود که خاطره ی صعودهای با او (علی الخصوص) صعود ۱۶ مسیر قله ی دماوند همواره در وجودم زنده و ماندگار خواهد ماند.

یادش گرامی باد.                                                                                ذ.حمیدی ۴/۶/۸۸