یکی از قلل سرسخت البرز مرکزی، قله آسمان‌کوه است. آسمان‌کوه در جنوب البرز مرکزی و شمال دشت لار و نزدیکی‌های روستای گرمابدر واقع می‌باشد. گرمابدر آخرین روستای منطقه رودبار قصران در ۵۰ کیلومتری تهران است که برای رسیدن به آن باید از تهران این مسیر را پیمود: تهران ـ گردنه قوچک ـ فشم ـ حسن‌در ـ سه‌راه لالان ـ آبنیک و در انتها گرمابدر و گردنه خاتون‌بارگاه (۱۰ کیلومتری گرمابدر)
 

روز جمعه ۱۳۹۳٫۲٫۱۲ ساعت ۵:۰۰ صبح، تعداد ۱۳ نفر از اعضای باشگاه به همراه ۲ نفر مهمان از تهران به قصد صعود قله آسمان‌کوه حرکت کردیم. طلوع آفتاب به روستای گرمابدر رسیدیم. انتهای روستا محیط‌بانی محیط‌زیست قرار دارد و بعد از عبور از آن به جاده خاکی نامطلوبی رسیدیم که ۱۰ کیلومتر تا گردنه خاتون‌بارگاه فاصله داشت که زمان زیادی از ما گرفته شد تا به آنجا برسیم. بالای گردنه ماشین‌ها را پارک کرده و سریعاً صعودمان را شروع کردیم.
 

ابتدای برنامه را با فرود نیم ساعته آغاز، که باید تا دشت لار این مسیر را می‌پیمودیم. برای ورود به دشت لار باید از تنگه‌ای عبور می‌کردیم که از آن مسیر مجوز ورود ما به دشت لار بود.
 

این تنگه برف‌گیر و پرآب «یونه‌زا» نام دارد و بعد از عبور از آن به دشت پهناور و زیبای لار رسیدیم. در این منطقه دو چشمه پرآب وجود دارد که از دل سنگ‌ها بیرون می‌آید و این دو چشمه را «دوبرار» می‌نامند.
 

از همه مهمتر در این دشت رودخانه خروشانی جاریست که به زیبایی منطقه افزوده، عمده آب این رودخانه از ارتفاعات خلنو بوده و رودخانه‌های سودر، پشم‌لش، سفیدآب و دوبرار هم به این رودخانه می‌ریزند. از تنگه یونه‌زا که وارد دشت می‌شویم تا دوبرار را در زبان محلی «پشم‌لش» می‌گویند که ما بعد از عبور از آن به چشمه‌های دوبرار رسیدیم و آنجا برای صبحانه توقف کردیم.
 

بعد از صرف صبحانه، در حالی که اعضا در حمایت یکدیگر بودند از رودخانه لار عبور کردیم که به لذت صعودمان افزود. قله آسمان‌کوه از شمال دشت لار صعود می‌شود و ما اولین یال آسمان‌کوه را برای صعودمان انتخاب کردیم. بعد از نیم ساعت کوهپیمایی، به مسیر دست به سنگ روی یال رسیدیم که تا قله فرعی ادامه داشت.
 

هوا نیمه ابری و همراه با وزش ملایم باد که برای کوهنوردی بسیار مطلوب بود. بعد از مسیرهای دست به سنگ به قله فرعی رسیدیم و تا قله آسمان‌کوه راه زیادی نداشتیم.
 

در ساعت ۱۴:۳۰ همه نفرات موفق به صعود قله شدند و در بالای قله، قلل زیبایی مانند دماوند، زرشکی، خلنو، چپکرو، کاسونک، کافره، پیرزن‌کلون، مهرچال، آتشکوه و … به چشم می‌خورد.
 

خیلی سریع بعد از گرفتن چند عکس، مسیر فرود را در پیش گرفتیم و از اولین دره منتهی به دشت لار فرود آمدیم.
 

مسیر کمی دست به سنگ و گاهی شن‌اسکی بود. حدوداً غروب به دشت لار رسیدیم و بعد از صرف غذا برای عبور از رودخانه‌ای که از صبح پرآب‌تر شده بود، آماده شدیم. به همان شیوه‌ای که صبح عبور کردیم. از رودخانه گذشتیم و سردی آب خستگی را از تنمان بدر کرد. به تنگه یونه‌زا که رسیدیم هوا تاریک شده بود و با استفاده از چراغ پیشانی از یونه‌زا تا خاتون‌بارگاه را صعود کردیم که وقت زیادی گرفت.
 

در نهایت ساعت ۲۲:۰۰ همه نفرات به سلامت به گردنه خاتون‌بارگاه رسیدند.
 

به نظر شخصی اینجانب بهتر است تیم‌ها در برنامه‌هایی که از نظر زمانی طولانی می‌باشد، تلفن ماهواره‌ای (ثریا) همراه داشته باشند در تا مناطق بکر و دورافتاده در صورت نیاز استفاده گردد.

به علت همراه نداشتن GPS امکان ثبت ارتفاع قله میسر نشد.

    گزارش سایت از: رضا خلیل‌آبادی
    13/2/1393
 

همراهان تیم به ترتیب حروف الفبا (۱۵ نفر):
خانم‌ها: اسداله‌نژاد، جمالی، داداشی، کمالی و میری
آقایان: جهانبخش، اسماعیل حیدری (عضو جدید)، رضا خلیل‌آبادی (سرپرست)، سیدمراد، صادق‌زاده (عکاس)، غلامی، فتحیان و محققی
مهمانان: آقایان: ارسلان بیک‌محمدی، امیر پاک‌نژادتجریشی