هفته نامه دیواری باشگاه کوه‌نوردی و سنگ‌نوردی اسپیلت
سال دوم         شماره شصت و سوم          تاریخ ۹۲،۱۰،۱۵

سال نو میلادی بر همه پیروان حضرت مسیح (ع) مبارک.

جناب آقای روبن سرکیسیان عضو پایدار باشگاه اسپیلت ؛
ضمن تبریک سال نو میلادی خدمت شما و خانواده محترم ، آرزوی سالی مملو از سلامتی ، نشاط و صعودهای بلند را برایتان داریم.

نشست هفتگی باشگاه ۹۲،۱۰،۱۰ :
این جلسه هفتگی به دلیل تقارن با تعطیلی ۲۸ ماه صفر برگزار نشد.

تبریک تولد :
روز ۱۰ دیماه مصادف بود با زادروز آقای جوادحسنی از اعضای باشگاه . ضمن تبریک برایشان آرزوی سلامتی و موفقیت روزافزون داریم.

برنامه هفتگی :
پیمایش کویر شهداد یا کلوتها برنامه باشگاه در تعطیلات هفته گذشته بود که به سرپرستی آقای حمیدی و حضور ۶ نفر از اعضا و میهمانان اجرا شد.

درگذشت آقای محسن نوری پیش‌کسوت کوه‌نوردی و مربی باسابقه :
روز پنجشنبه ۱۲ دیماه آقای محسن نوری از پیشکسوتان کوه‌نوردی و مربی باسابقه بعد از جدال طولانی با بیماری ، متاسفانه دار فانی را وداع گفت . ضمن عرض تسلیت به جامعه کوه‌نوردی کشور و خانواده محترمشان ، از خداوند منان برای روحشان آرامش ابدی خواهانیم.

زمستان ۲۰۱۴: بازگشت دانیل ناردی به نانگا پاربات :

وبلاگ کلوپ کوه‌نوردان‌ سولدوز (سولدوزکلوب)؛دانیل ناردی(Daniele Nardi)، کوه‌نورد ایتالیایی که در زمستان ۲۰۱۲-۲۰۱۳ بعد از دو تلاش ناموفق به همراه یک کوه نورد فرانسوی به نام الیزابت روول مجبور به بازگشت شده بود از تصمیم خود برای بازگشت به نانگا پاربات خبر می‌دهد. او سال گذشته بعد از شکست دومین تلاش خود چنین گفت:

" متاسفانه داستان زمستان ما در نانگاپاربات و گرده مامری (Mummery Ridge) اینجا به پایان خود رسید. کوهستان چنین تصمیمی گرفت و درهای خود را بار دیگر به روی ما بست. من آن را می پذیرم. این تلاش خارق‌العاده ترین تجربه انسانی و کوه‌نوردی‌ای بود که تا به حال آن را در زندگی‌ام تجربه کرده بودم. به خاطر اینکه نانگا زندگی من را به من بخشید و این اجازه را به من داد تا خشونت و شیرینی آن را بچشم . این ملکه کوهستان، کوه قاتل."
 دانیل ناردی از تلاش آتی خود بر روی نانگاپاربات در زمستان اینچنین خبر می‌دهد که هر اتفاقی بیافتد چه او موفق شود یا خیر، تمرکز او بر روی یک مسیر مستقیم به سمت قله نانگا در فصل زمستان خواهد بود. در حال حاضر نیز بیس کمپ جبهه دایامیر به روی کوه‌نوردان باز بوده و رالف دوجموویتس (Ralf Dujmovits) کوه‌نورد آلمانی خود را به بیس کمپ این جبهه رسانده است و دانیل ناردی نیز تصمیم خود مبنی بر بازگشت به نانگا را تایید کرده است.برنامه این کوه‌نورد ایتالیایی برای حضور در نانگا بدین ترتیب است که او قصد دارد در تاریخ ۲۰ ژانویه ایتالیا را به مقصد پاکستان ترک کرده و صعود خود را بین تاریخ ۲۹ ژانویه و ۲۸ فوریه به انجام برساند. او در این صعود برخلاف سال گذشته که با الیزابت روول فرانسوی همنورد بود، به تنهایی بر روی گرده مامری حاضر خواهد شد.
او می گوید: " یک همراه کمکی و یک آشپز در بیس کمپ دایامیر حضور خواهم داشت اما در کوه کاملا تنها خواهم بود. این یک چالش بر علیه خودم خواهد بود، قبل از اینکه در مقابل کوه قرار بگیرم."
از دیگر تیم‌های حاضر در منطقه نیز خبر می‌رسد تیم لهستانی‌ها در بین بیس کمپ و کمپ یک به هم‌هوایی مشغول هستند. رالف که در این صعود زالوسکی را تا بیس کمپ همراه خود دارد بعد از رسیدن به بیس کمپ دایامیر به همراه دیگر اعضای حاضر در کنار خود برای جان باختگان حادثه تروریستی مراسم کوچکی را برگزار کردند. او و زالوسکی بعد از برقراری بیس کمپ خود به سمت یخچال راه افتادند تا وضعیت برف را در منطقه ارزیابی کنند. آنها تا ارتفاع ۴۸۵۰ متری زیر کمپ یک در مسیر کینشوفر پیشروی کردند. رالف احتمالا در این صعود مسیر ۱۹۷۸ مسنر را در پیش خواهد گرفت. سیمونه مورو نیز به همراه همنوردانش دیوید گوتلر و امیلیو پرویتالی سه روز پیش به سمت پاکستان راه افتاده‌اند.

مصاحبه با سیمونه مورو قبل از عزیمت به نانگا پاربات (بخش اول):

وبلاگ کلوپ کوه‌نوردان سولدوز(سولدوزکلوب)؛سیمونه مورو، کوه‌نورد نامی ایتالیا که با سه صعود زمستانی بالای هشت هزار متری برای همگان شناخته شده است، چند روز پیش برای تلاش بر روی نانگا پارات راهی پاکستان شد. اما قبل از عزیمت او به پاکستان آماندا پادون، از گزارش‌گران سایت اکس وب، مصاحبه‌ای را با این کوه‌نورد معروف ایتالیایی انجام داده که قسمت اول آن در ادامه تقدیم حضورتان می شود.
اکس وب: مسیر شِل (Schell route) یک مسیر طولانی بر روی یکی از مرتفع ترین جبهه های کوهستانی در جهان می‌باشد. آیا حادثه کشتار کوه نوردان در جبهه دایامیر باعث جنین انتخابی شده است؟
سیمونه: بله، به خاطر اینکه برنامه من این بود که به جبهه دایامیر برگردم و بر روی مسیری تلاش کنم که دو سال پیش با دنیس اوروبکو بر روی آن بودم. این مسیر (مسیر فعلی) یک مسیر جدید به شمار می رود که مسنر در سال ۲۰۰۰ بر روی آن تلاش کرده بود و منتظر کسی ست که این مسیر را تکمیل کند.
ابتدا گفته شد که جبهه دایامیر بسته شده و من هم مجبور شدم مسیر دیگری را انتخاب کنم. به همین خاطر من مسیر طولانی تر اما امن تر در جبهه روپال را انتخاب کردم.
مسیر شِل بدون شک طولانی ترین مسیر به شمار می رود. خبر خوب اینست که بر خلاف جبهه دایامیر در سمت غرب که در سایه قرار دارد در این جبهه در زیر نور آفتاب صعود خواهم کرد. اما بیس کمپ این جبهه درست در ارتفاع ۳۶۰۰ متری قرار دارد و مورد ناخوشایند دیگر نیز این است که به نظر می رسد در این جبهه باد بیشتر از سمت جنوب می وزد به همین خاطر احتمالا وزش باد زیاد خواهد بود .شاید چون هنوز مطمئن نیستم. نظرات در اینباره متفاوت هستند.
اکس وب: زمستان نانگا پاربات به سخت و بی امان بودن شهرت دارد. استراتژی شما در مسیر شِل، بخصوص در تلاش طولانی قله بعد از ارتفاع ۷۰۰۰ متری چه خواهد بود؟
سیمونه: در این فکرم که در قلل نزدیک تر به هم‌هوایی بپردازم. دوست ندارم به دفعات زیاد در این مسیر بالا پایین برم. نمی‌شود یک کوه را همانند تابستان صعود کرد چون دریچه هوایی خوب به اندازه کافی وجود نخواهد داشت و بنابراین تمامی تلاش ها و هم‌هوایی باید در هوای بد به انجام برسند. میشود در مسیر نیز هم‌هوایی کرد و در این دوره مقداری از تجهیزات را نیز با خود بالا برد و از دریچه هوایی نادری که اتفاق می افتد استفاده کرد و اقدام به صعود کرد.
این شیوه را نمی توان "شیوه آلپاین" نامید اما می توان آن را "شیوه سبک" نامید. همانطور که این روش را در گاشربروم II نیز به کار بردیم. بنابراین برنامه ما این است که در قلل نزدیک تر هم‌هوایی کنیم و سپس در مسیر اصلی تا ارتفاع ۷۰۰۰ متری پیش بریم و بعد ادامه مسیر را صعود کنیم. در صعود گاشربروم II نیز تا ارتفاع ۶۴۰۰ متری صعود کردیم و سپس مستقیما به سمت قله رفتیم. این صعود تقریبا یک صعود آلپاین به شمار می رفت.
در ضمن ما می دانیم که یک اکسپدیشن لهستانی نیز در بیس کمپ هستند و در همان مسیر تلاش خواهند کرد و احتمالا در این صعود با هم همکاری داشته باشیم چون با هم دوست هستیم. ما همدیگر را دو سال پیش دیدیم و بعد امسال وقتی در لهستان بودم باز هم همدیگر را ملاقات کردیم. ما رابطه بسیار خوبی با یکدیگر داریم و آنها چند روز پیش به بیس کمپ رسیده اند و به زودی همدیگر را در بیس کمپ ملاقات خواهیم کرد.
اکس وب: چطور صعود زمستانی نانگا پاربات را با گاشربروم II و یا ماکالو مقایسه می کنید؟ عوامل کلیدی موفقیت در این کوه کدام هستند؟
سیمونه: خوب ما در گاشربروم از ارتفاع ۵۰۰۰ متری (بیس کمپ) شروع می کردیم ولی اینجا باید از ارتفاع ۳۶۰۰ متری شروع به صعود کنیم. ما به شرایط هوایی بهتر بیشتری نیاز داریم تا در صعود موفق باشیم یا اینکه در شرایط هوایی سخت مجبور به صعود خواهیم شد.
همچنین مسیر شِل همانند تراورس کردن کوهستان می ماند، ابتدا باید در جبهه روپال صعود را شروع کنیم و سپس در ارتفاعات بالاتر به سمت جبهه دایامیر تراورس کنیم تا به قله برسیم و در مسیر بازگشت نیز باید از مسیر دایامیر فرود بیاییم و سپس به سمت جبهه روپال تراورس کنیم. این عمل نسبتا پیچیده ست. ما باید از سمت آفتابی به سمت سایه ای بریم و برعکس. در بخش بالایی نیز صعود از لحاظ فنی سخت تر است. صعود در مقایسه با گاشربروم سخت تر خواهد بود. در مقایسه گاشربروم II، نانگا ۱۰۰ متر مرتفع تر است و مهم تر این است که در نانگا ۱۵۰۰ متر مسیر عمودی بیشتر داریم.
اکس وب: اولین صعود یولی استک بعد از افتضاح اورست (دعوای شرپاها) سر و صدای زیادی کرد. آیا فکر میکنید حوادث بهار بر روی صعود نانگا تاثیر خواهد گذاشت؟
سیمونه: قطعا نه. فکر نمی کنم آن حادثه تاثیری بر روی ذهن و اندام هایم داشته باشد. آن حادثه چند روز بعدش فراموش شد. دقیقا برای من سه روز طول کشید، وقتی آنها ما را مجبور به ترک منطقه کردند من پریدم تو هلیکوپترم و در بیس کمپ نشستم. من بدون هیچ ترسی بین چادرها حرکت می کردم، یا احمق هستم یا اینکه خیلی زود به مشکلاتم غلبه می کنم.
بنابراین حوادث یاد شده هیچ تاثیر روانی بر روی من نداشته تا باعث ایجاد انگیزه اضافی در من شده تا بخواهم به خاطر نشان دادن چیزی به کسی به نانگا صعود کنم.   «بزرگترین خطر این است که سعی کنم با این صعود چیزی را به رخ کسی بکشم. اگر سعی کنم چیزی به کسی ثابت کنم معنیش این است که من به آن شخص اهمیت و  توجه زیادی می دهم. من تا به حال کاری نکردم که چیزی را به رخ کسی بکشم مخصوصا در صعودهای زمستانی که میزان موفقیت تنها ۱۵درصد می باشد.»
کاری که کردم دیگر تمام شده و اکنون بعد از پنج شش اکسپدیشن مردم من را دوست دارند و این دوست داشتن ادامه دارد. آنهایی که از من متنفر هستند در صورتی که به قله نانگا هم برسم از من متنفر خواهند بود. پس چیزی که من میخواهم یک تجربه خوب است و با چیزی که اتفاق افتاده تحت تاثیر قرار نگرفته ام.
من به نپال و به اورست بازخواهم گشت. هیچ کس درباره آن حرفی نمی زند و اگر باشد خیلی جزئیست و دولت نپال نیز این شانس را به ما داده تا دوباره به اورست برگردیم و صعود کنیم. آنها به من یک مجوز تمدیدی صعود داده اند. وقتی گفتم که درخواست یک مجوز تمدیدی صعود خواهم کرد همه گفتند که با فشار شرپاها و افکار عمومی نمی توانی این مجوز را بگیری اما کار شجاعانه دولت نپال احترام من را نسبت به آنها افزایش داد.
دولت نپال مجوز تمدیدی صعود را برای سال ۲۰۱۵ به شکل رایگان در اختیار من گذاشتند و به این ترتیب یک سال آرام را خواهیم داشت که از لحاظ راهبردی کار هوشمندانه ای ست. سال ۲۰۱۵ من به اورست بازخواهم گشت و شاید هنوز یکی که از دست من عصبانی‌ست منتظرم باشد ولی مطمئنم زیاد نیستند. امسال نیز من آنجا خواهم بود اما با هلی کوپتر پرواز خواهم کرد و فکر می کنم که خیلی عاقلانه باشد من را به عنوان یک دوست بپذیرند تا یک دشمن. آنها ممکن‌است هر لحظه به دردسر بیافتند و باید گفت که تعداد زیادی نیستند که بتوانند به آنها کمک کنند.

 نانگا‍‌پاربات خیلی زود اولین اکسپدیشن را تسلیم خود کرد:

هفته گذشته در این بخش درخصوص اکسپدیشن نانگاپاربات به نقل از وبلاگ کلوپ کوه‌نوردان سولدوز (سولدوزکلوب ) خواندید؛یکی از پیشکسوتان کوه‎نوردی آلمان به نام رالف دوجموویتس (Ralf Dujmovits) برای تلاش سولو بر روی این کوه اقدام به دریافت مجوز کرده است.

طبق آخرین خبری که این وبلاگ منتشر کرده ، این کوه‌نورد آلمانی به خاطر ریسک بالای بهمن تصمیم گرفت این اکسپدیشن را تمام شده اعلام کند. او می گوید دو برج یخی درست بالاتر از ارتفاع ۶۰۰۰ متری قرار دارند که هر لحظه ممکن است فرو بریزند. تمام مسیر رالف و همین‌طور کمپ یک در زیر برج‌های یخی تماما در خطر سقوط قطعات یخی قرار دارند.
رالف در گزارش نهایی خود می نویسد: "من انتظار سطح مشخصی از خطر در جبهه دایامیر و در مسیر مسنر را در زمستان داشتم اما نه این خطرات غیر قابل محاسبه و نامعلوم. من نمی خوام چنین ریسکی کنم. آن حادثه جدی K2 در سال ۲۰۰۸، وقتی که یک قطعه یخی بزرگ بالای "تنگه" فرو ریخت، یکی از اتفاقات بی‌شماری‌ست که می توانست پیشگیری شود."
رالف قبل از عزیمت به نانگا چند روز را جهت هم‌هوایی در قله آکونکاگوا ، واقع در آمریکای جنوبی، سپری کرده بود. برنامه او این بود که یک صعود سریع و سبک بار را درست بعد از رسیدن به بیس کمپ شروع کند اما زمستان نانگا با چنین صعودهای راحتی میانه‌ای ندارد. رالف بعد از رسیدن به بیس کمپ در ۲۴ دسامبر اقدام به تحقیق به درباره جبهه دایامیر کرده و مشاهده نمود که مسیر انتخابی او یعنی "کینشوفر" پر از یخ‌هایی به رنگ آبی ست و به همین دلیل او تصمیم گرفت به سمت مسیر مسنر تغییر مسیر دهد. در تاریخ ۳۰ دسامبر او و دارک زالوسکی قبل از بازگشت به بیس کمپ به خاطر هوای بد به ارتفاع ۵۵۰۰ متری رسیده بودند.در یکم ژانویه هوا صاف شد و آنها توانستند تمام جبهه دایامیر را برای اولین بار ببینند. اما این هوای خوب حاوی خبرهای خوب هم نبود و برج‌های یخی در معرض سقوط مشاهده شدند. البته به غیر از این رالف بعد از شب‌هایی که در قله آکونکاگوا گذرانده بود، نگران کمبود هم‌هوایی و عدم دریچه هوایی مناسب تا هشتم و نهم ژانویه هم بود.
در نهایت او دیروز پنجشنبه ۲ ژانویه تصمیم گرفت تا صعود را رها کند. او می‌گوید: "ما بعد از ارزیابی‌های دقیق ریسک، دوباره یخچال را در برف عمیق به مدت دو ساعت صعود کردیم و تصمیم گرفتم صعود را رها کنم. من در یک حس و حال نوستالژیک منطقه را ترک می‌کنم. این یک ماجراجویی سخت اما رام نشده و زیبا بود."
لازم به ذکر است با شکست این اکسپدیشن هیجدهمین اکسپدیشن ناموفق در نانگا رقم خورد.
از دیگر اکسپدیشن‌های موجود (سه اکسپدیشن باقی مانده)تیم سیمونه مورو و لهستانی‌ها در جبهه روپال بوده و دانیل ناردی به دایامیر خواهد رفت. لهستانی‌ها با وجود دریچه هوایی خوب بعد از سال نو میلادی قصد دارند از امروز تا حدودا یک هفته آینده اقدام به صعود و ثابت‌گذاری مسیر تا کمپ سه را کنند. سیمونه نیز در پیام ارسالی تویتر اعلام کرده هوا در طول روز منفی ۲۰ درجه بوده و شب ها سردتر هم می شود. آنها همچنان منتظرند. دانیل ناردی ایتالیایی نیز آخرین هفته ژانویه به بیس کمپ دایامیر خواهد رسید.

گردآورنده و تنظیم : ساقی محمودی