هفته‌نامه دیواری باشگاه کوه‌نوردی و سنگ‌نوردی اسپیلت
   سال چهارم             شماره۱۷۳              تاریخ ۹۴،۱۲،۱۶

به توانائی خود ایمان داشتن نیمی از کامیابی است. «روسو»

عکاس : ناصرکاویانی(آرشیوباشگاه) 

تیتر خبرها؛

*گزارش صعود زمستانی گرده آلمان ها درنشست هفتگی باشگاه ۹۴،۱۲،۱۳
*تبریک تولد
*قله شاه دژ صعود شد
*نفرات برتر بولدرینگ جام فجر مردان مشخص شدند
*نفرات برتر شانزدهمین دوره مسابقات جام فجر رشته بولدرینگ بانوان
*اطلاعیه – سرویس‌دهی مجتمع ورزشی کوهستانی پلنگ‌چال
*گشایش مسیری نو در دره یخار دماوند
*دیدگاه آدام اوندرا در باره فرمت سنگنوردی در المپیک
*آخرین اخبار نانگاپاربات «برگرفته از وبلاگ کوه نوردی و صعودهای ورزشی گل کوه»
*سیمونه مورو هرگز روی K2 تلاش نخواهد کرد
*پناه گاههای کوهستانی در سرتاسر دنیا
*کوه‌های آن بالا ! کوه‌های پوشیده از برف «پلوتو»
*بسته پیشنهادی هفته : مایان ، آینس و زنف در پاتاگونیا وبلاگ کوهنوردی و صعودهای ورزشی گل کوه

 

گزارش صعود زمستانی گرده آلمان ها درنشست هفتگی باشگاه ۹۴،۱۲،۱۳:
چهل و دومین نشست هفتگی باشگاه با حضور اعضا و میهمانان برگزار شد.
این نشست اختصاص به ارائه گزارش برنامه صعود گرده آلمان ها- «علم کوه» داشت که توسط صفتدر ظهوری «سرپرست برنامه» همراه با عکس و فیلم ارائه شد.
در پایان گزارش هدایایی که از طرف باشگاه برای اعضای این تیم در نظر گرفته شده بود توسط میهمانان مدعو اهدا گردید.

 

تبریک تولد:
روز ۱۳ اسفند تولد حوریه سادات جمالی بود. ضمن عرض تبریک آرزوی سلامتی و موفقیت روز افزون برایشان داریم.  😉 

 

قله شاه دژ صعود شد:

برنامه جمعه گذشته باشگاه صعود قله شاه دژ در منطقه ارنگه جاده چالوس بود که با حضور ۳۴ نفر و به سرپرستی غلامرضا خلیل آبادی اجرا شد.

 

نفرات برتر بولدرینگ جام فجر مردان مشخص شدند:

به نقل از سایت فدراسیون کوه نوردی و صعودهای ورزشی ؛ شانزدهمین دوره مسابقات سنگ نوردی رشته بولدرینگ بخش مردان با مشخص شدن چهره ی نفرات برتر در مجتمع کوهستانی پلور به پایان رسید. بدین ترتیب؛
غلامعلی برات زاده از تیم کسا قهرمان شد،
خسرو هاشم زاده نیز از تیم کسا به مقام دوم رسید
و میثاق قزلباش از تیم کاراکال به مقام سوم دست یافت.
همچنین ؛ سیدرضا چاشی از تیم کسا، امیرحمزه پورشفیع از طبیعت دوستان پارسه و محمد حسین ساغری از نفت امیدیه به ترتیب چهارم تا ششم شدند.

 

نفرات برتر شانزدهمین دوره مسابقات جام فجر رشته بولدرینگ بانوان:

به نقل از سایت فدراسیون کوه نوردی و صعودهای ورزشی ؛ نفرات برتر شانزدهمین دوره مسابقات جام فجر در رشته بولدرینگ بخش بانوان به این شرح مشخص شد:
مقام اول : الناز رکابی از تیم داوودی ،
مقام دوم: مهیا دارابیان از تیم زنجان
و مقام سوم: زهرا حمزه ایی از تیم آلومینیوم اراک.
همچنین نگار ورشوچی از تیم همدان، سیما سلطانی از تیم زنجان و فرزانه شهروی از تیم داوودی به ترتیب چهارم تا ششم شدند.

 

اطلاعیه-سرویس‌دهی مجتمع ورزشی کوهستانی پلنگ‌چال:
سایت فدراسیون کوه نوردی و صعودهای ورزشی ؛
به آگاهی می‌رساند؛ مجتمع ورزشی کوهستانی پلنگ‌چال از سه‌شنبه آخر سال (۲۵ اسفند ۹۴) تا پایان تعطیلات نوروز (۱۴ فروردین ۹۵) مانند تمام ایام سال به شرح ساعات زیر آماده خدمت‌رسانی به کوه‌نوردان عزیز می‌باشد:

از شنبه تا چهارشنبه: ساعت ۷:۰۰ تا ۲۱:۰۰

پنج‌شنبه و جمعه: ساعت ۰۴:۳۰ تا ۲۱:۰۰

ضمناً خوابگاه مجتمع کمافی‌السابق پذیرای کوه‌نوردان عزیز است.

 

گشایش مسیری نو در دره یخار دماوند:

 

بنا بر ارسال خبر به وبسایت کوه نامه تیم کوه نوردان زنجان و باشگاه کوه نوردی تهران موفق شدند بعد از یک برنامه ریزی و تلاش دو ساله مسیر جدیدی را در دره یخار دماوند و به نام «یخچال های ایران» و با شعار «یخچال های کوهستانی،سدهای بی دیوار» به طور کامل گشایش و نیز قله را صعود کنند.این صعود به شیوه سبک بار بوده و در روزهای ۳ الی ۷ اسفند به مدت ۴ روز انجام شده است.
گزارش تفصیلی برنامه مذکور انتشار خواهد یافت.

اعضای تیم:
ابوالفضل زمانی(سرپرست)(زنجان –باشگاه کوهنوردی تهران)
حسین مقدم(مسئول فنی)(زنجان)
اکبر دلریش(زنجان)

 

 

دیدگاه آدام اوندرا در باره فرمت سنگ نوردی در المپیک:

کوه نامه ؛ کریس شارما قبلا اعلام کرده بود که فرمت ترکیبی (بولدر، لید و سرعت) صعودهای ورزشی برای حضور در بازی های المپیک یک فضاحت بزرگ است. آدام اوندرا بهترین سنگ نورد رقابتی در دو سال گذشته نیز به این فرمت انتقاد کرده و همصدا با سایت ۸a نظر خود را اعلام کرده است. برنامه او برای سال ۲۰۱۶ تمرکز بر صخره نوردی است اما احتمالا در رقابت های جام جهانی نیز شرکت خواهد کرد.

او گفته:
” فرمت ترکیبی یک فاجعه برای این ورزش است، تصور من این است که المپیک یک چیز فوق العاده برای سنگ نوردی است اما صادقانه باید گفت هیچ گزینه دیگری نمی توانست بدتر از این فرمت ترکیبی باشد. ناراحت کننده است که دیده شود سنگ نورد لید روی مسیر سرعت و سنگ نورد سرعت روی مسیر لید تلاش کند. برای سنگ نوردان خجالت آور خواهد بود زیرا آنها در سطحی کاملا متفاوت قرار دارند. ورزشکاران مجبور به آموزش آن چیزی خواهند شد که در آن تخصصی ندارند. تماشاگران از یک اجرای فوق العاده لذت می برند اما آنها فقط عملکردی متوسط طبق فرمت را تماشا خواهند کرد. علاوه بر آن هیچ مفهومی را به اشتراک نخواهند گذاشت. صعود رقابتی نشأت گرفته از صخره نوردی در طبیعت است در حالیکه سرعت در آن مورد توجه قرار نمی گیرد ( البته چند استثناء نظیر صعود سرعتی مسیر دماغه ال کپ وجود دارد) آنجه که صعود می شود در هر سبکی از اهمیت برخوردار است. لید و بولدر با این فلسفه متناسب هستند، سرعت اینگونه نیست و وضعیت فعلی را هم منعکس نمی کند. هیچکس در انجام هر سه رشته با هم جز شان (مک کول) خوشحال نخواهد شد. چرا جیزی که فقط یک نفر را در جهان خوشحال می کند باید المپیکی شود؟ من در سال ۲۰۱۴ در رقابت های رشته سرعت در خیخون شرکت نکردم و به همین علت نتوانستم یک قهرمان ترکیبی جهان شوم. من این کار را عمدا انجام دادم، با آگاهی کامل، زیرا من با این قوانین موافق نیستم. IFSC فرمت ترکیبی را برای اینکه کسی را ناراحت و ناامید نکند انتخاب کرده اما حداقل مرا ناامید کرد. به نظر من فقط سرعت، فقط لید، فقط بولدر یا لید و بولدر با هم بهتر از ترکیب هر سه رشته است”
لازم به ذکر است که در آخرین مجمع عمومی IFSC مارکو اسکولاریز گفته: “ما در باره فرمت المپیک حالا نمی توانیم چیزی بگوییم زیرا هنوز تصمیمی گرفته نشده” با این وجود درخواست برای ۳۰+۳۰ ورزشکار رقابتی در لید، بولدر و سرعت و یک مجموعه مدال شده است.

 

آخرین اخبار نانگاپاربات «برگرفته از وبلاگ کوه نوردی و صعودهای ورزشی گل کوه»:

نانگاپاربات یک صعود ناب زمستانی!:

طبیعی است تومک مکیوویچ کوه نورد لهستانی که ۶ بار تلاش ناموفق برای صعود زمستانی نانگاپاربات داشته تنها کسی باشد که سعی کند صعود ۲۶ فوریه ۲۰۱۶ نانگا پاربات را زیر سئوال ببرد. او با انتشار مقاله ای، تصویر جی چی اس نانگاپاربات را متعلق به قله ای با اختلاف ارتفاع حدود ۶۰ متر با قله اصلی اعلام کرد. با رسیدن تیم به کمپ اصلی بعد از یک فرود دشوار اما بدون مشکل و انتشار تصاویری واضح از قله، چیزی که باطل اعلام شد، اظهار نظر تومک بود. امسال بعد از ششمین تلاش ناموفق که با همراهی الیزابت روول انجام پذیرفت اعلام کرد هرگز به نانگا برنخواهد گشت اما با رسیدن به چیلاس و تجدید قوا مدعی شد هنوز هم هوایی او در حد عالی است و اگر بتواند کمک مالی جمع آوری کند، راهی نانگا خواهد شد. در هفتمین عزیمت خود تا روستای زیر کمپ اصلی جبهه دیامیر پیش رفت اما مشخص نشد به چه علت دوباره از صعود انصراف داد. در هر صورت این تصاویر گویای یک صعود ناب زمستانی در نانگاپاربات است.

علی و آلکس

علی و سیمونه

مسیر صعود، خط آبی علی، خط قرمز آلکس و سیمونه، نقطه سبز تامارا

در طبقه بندی صعودهای زمستانی اختلاف نظرهایی وجود دارد اما امروزه اکثر تیم ها تا قبل از ۲۱ دسامبر(۱ دی) صعود خود را شروع نمی کنند. در واقع “تقویم صعود زمستانی” باید شروعی در همین روز و صعود به قله قبل از ۲۰ مارچ (اول فروردین) داشته باشد. این عرف، به فصل ها و شیب زمین در ارتباط با خورشید نسبت داده می شود. ۲۱ دسامبر تاریک ترین روز سال در نیمکره شمالی است و به طور سنتی نشانه آغاز فصل زمستان است و این واژه عملا با تغییر آب و هوا حس می شود. صعودهایی که قبل از ۲۱ دسامبر آغاز شده باشند اما روز صعود به قله در تقویم زمستانی انجام شده باشد نیز صعود زمستانی محسوب می شوند اما اگر قرار باشد صعود ناب زمستانی محسوب نشوند، چهار صعود مهم در این دسته بندی قرار دارند: کانچن جونگا، لوتسه، دائولاگیری و ماناسلو. ۳۴ صعود زمستانی توسط ۲۷ نفر(برخی از آنها بیش از یک بار) انجام شده که ۱۳ صعود از آنها برای نخستین بار بوده. سیمونه مورو کوه نورد ایتالیایی با ۴ صعود زمستانی که همگی در تقویم کامل زمستانی قرار دارند پیشتاز در این صعودها است بعد از او جرزی کوکوشکا، ماسیک بربکا، دنیس اروبکو و کریستف ویلیچکی قرار دارند البته برخی از صعودهای آنها در فصل پاییز شروع شده است.
علی سدپارا اولین پاکستانی است که یک هشت هزارمتری را در فصل زمستان صعود می کند، پیش از او آنگ ریتا شرپا باربر ارتفاع از نپال قرار دارد که اورست را در ۲۲ دسامبر ۱۹۸۷ صعود کرد. هرچند لفظ باربر توصیف خوبی در این رابطه نمی باشد. آلکس تکسیکون نیز اولین اسپانیایی است که در فصل زمستان یک هشت هزارمتری را صعود می کند. آلکس با برنامه ای بسیار منظم کارگردان اصلی این صعود بود. در واقع مورو و لانجر از ثابت گذاری های علی و آلکس تا ارتفاع ۶۱۰۰ متر بهره مند شدند . حالا فقط K2 باقی مانده، باید منتظر ماند و دید کریستف ویلیچکی چه برنامه ای برای این قله در انتهای سال جاری میلادی در دست تهیه دارد. بی شک هیجان لحظات صعود زمستانی از کوه کوهان را از دست نخواهیم داد.

 

پرونده نانگاپاربات بسته شد:

با صعود زمستانی نانگاپاربات، عملیات متوجه سمت کوه کوهان K2 شده است که همسان با کوه قاتل است. کریستف ویلیچکی در حال حاضر در پی تامین منابع مالی برای تکمیل سری صعودهای زمستانی است که از سال ۱۹۸۰ آغازکرده. یک زمانی قزاق بعد روسی و حالا لهستانی، دنیس اروبکو قبلا تمایل خود را برای صعود K2 در زمستان اعلام کرده، چه کس دیگری در این برنامه خواهد بود؟ آلکس تکسیکون؟ آدام بلیسکی؟ دانیل ناردی؟ آیا سیمونه مورو نظر خود را برای صعود K2 تغییر خواهد داد؟ منتظر هستیم و خواهیم دید. K2 تاکنون سه تلاش زمستانی توسط سه تیم قدرتمند داشته که هیچکدام به هزارمتر آخر نرسیدند.
نکاتی از تجربه یک صعود زمستانی موفق
شنبه ۲۷ فوریه آلکس تکسیکون، علی سدپارا، سیمونه مورو و تامارا لانجر در سلامت کامل به کمپ اصلی برگشتند در نتیجه صعود زمستانی نانگاپاربات کامل و پرونده آن بسته شد. فرود و صعود اگرچه خسته کننده و طاقت فرسا بود خوشبختانه بدون هیچ گونه حادثه ای به پایان رسید. به گفته کوه نوردان حمله به قله سخت و طولانی بوده، شیب دوزنقه ای قله تندتر از حد انتظار و دهلیز منتهی به قله کاملا یخ زده بوده. تیم به زودی گزارش رسمی خود را منتشر خواهد کرد . حالا در حال استراحت، تجدید قوا و آمادگی برای برگشت به خانه هستند. ایگونه ماریزکورنا، مدیر کمپ اصلی تصاویر جدیدی از قله و جزئیات مسیر تهیه کرده که بنا به دلایلی هنوز قابل دسترسی نمی باشد و نشان می دهد که کوه نوردان مسیرهای مختلفی را تا قله طی کرده اند. علی سدپارا بیشتر به سمت چپ متمایل شده و با صعود از بخش سنگی ذوزنقه، به قله رسیده، آلکس، سیمونه و تامارا دهلیز منتهی به قله را در پیش گرفتند. آلکس ، علی و سیمونه به قله می رسند و تامارا از ادامه راه باز می ماند، او واقعا به قله نزدیک بوده، کمتر از صد متر و تصمیم شجاعانه ای بوده که به پایین برگردد.
نقطه عطف مهم
قله ای که به نظر شکست ناپذیر می رسید عاقبت صعود شد و یکی از هیجان ترین فصل های تاریخ هیمالیا ورق زده شد. مبارزه ای که ادیسه اولین صعود زمستانی نانگاپاربات بود. ۳۱ تیم در این فصل روی آن تلاش کردند و اکثر آنها از ارتفاع ۷۰۰۰ متر فراتر نرفتند. به طور عمده شکوه عارفانه کوهستان کوه نوردان زمستانی را به خود جلب می کند. ایستاده در تنهایی بدون هیچ گونه همسایه بزرگی در اطراف، نانگاپاربات دارای الگوی آب و هوایی متمایزی است، شرایط، یخ آبی، برف، طوفان، از سال ۸۹-۱۹۸۸ تا به حال تمامی داوطلبان را به مبارزه طلبیده. همه چیز در سال های اخیر به نظر قابل کنترل رسیده، دیگر از رولت روسی خبری نیست اما رویکردی روشمند برای رسیدن به قله در پی گرفته شده. ۲۹ اکسپدیشن ناموفق اساسا نقش محوری را ایفاء کردند برای قرار دادن تکه های یک پازل پیچیده در کنار یکدیگر.
حاصل افکار آلکس تکسیکون
اشتباه نیست اگر گفته شود روش موفقیت آمیز صعود به نانگاپاربات حاصل افکار آلکس تکسیکون بوده. بعد از شکست اکسپدیشن های بزرگ سنتی، ناکارآمدی تیم های کوچکتر که امید صعود سبکبار داشته اند و عدم موفقیت تلاش از سمت شمال شرقی، جنوب غربی و سمت غرب، این او بود که دوباره به اصول برگشت. برنامه او ساده بود، صعود از مسیر نرمال با نصب طناب و کمپ های استاندارد. یک صعود سبکبار و سریع با تحمل فوق بشری نبود اما ترکیبی از قدرت، سرعت و شکیبایی بود. نکته کلیدی عملکردی ایمن با ریسک های حساب شده بود. اگر آلکس ۹۰% کار را در زمستان ۲۰۱۵-۲۰۱۴ انجام داد، ۱۰% باقیمانده در سال جاری تحقق یافت. نانگاپاربات یازدهمین هشت هزارمتری کوه نورد اهل باسک است.
خطر حساب شده
پنجره آب و هوا در زمستان نانگاپاربات به اندازه کافی طولانی نیست که امکان صعود کامل از کمپ اصلی به قله و برگشت در شرایط خوب جوی را فراهم آورد، از این رو تیم تصمیم به صعود از بخش های کوتاه تر در هوای بد و استفاده از بهترین بخش برای حمله به قله گرفت. کمی خطرناک بود اما کمتر از موقعی بود که در شرایط بد به قله حمله می شد. اگر کوه نوردان از کمپ اصلی در ۲۴ فوریه زمانی که هوای خوب وارد شد صعود را آغاز می کردند نتیجه ای متفاوت بدست می آمد. از طرفی تیم خوش شانس بود که علیرغم هم هوایی نامناسب، در ارتفاع بالا آسیبی ندید. آنها قبل از صعود به قله فقط یک شب در کمپ ۲ در ارتفاع ۶۱۰۰ متر بسر بردند ( آلکس و علی یک بار تا ارتفاع ۶۷۰۰ متر صعود کردند اما تقریبا یک ماه پیش بود)
قدرت علی سدپارا
بعد از دو صعود ناموفق در فصل زمستان به برودپیک، سرمازدگی در گاشربروم یک، گم کردن مسیر نانگاپاربات فقط با یک پیچیدن اشتباه، محمدعلی سدپارا عاقبت اولین صعود زمستانی یک هشت هزارمتری را به کارنامه خود اضافه کرد. در کل سومین صعود او به نانگاپاربات است، رکوردی که بیش از کوه نوردان دیگر در اختیار دارد. حالا او اولین پاکستانی است که یک هشت هزارمتری را در فصل زمستان صعود می کند. سهم او در این اکسپدیشن غیرقابل انکاراست. در سال ۲۰۱۵-۲۰۱۴ آلکس او را سرپرست واقعی اکسپدیشن نامید، کار او چندان به چشم نیامد!
استاد صعودهای زمستانی
اگر لهستانی ها پیشگام در صعودهای زمستانی هستند، سیمونه مورد که هنر صعود را در شرایط سخت دارا است، با چهار صعود زمستانی (شیشاپانگما، ماکالو، گاشربروم ۲ و نانگاپاربات) استاد مطلق صعودهای زمستانی است. او حالا در بیشترین تعداد با جرزی کوکوشکای افسانه ای شریک است. همچنین این نهمین هشت هزارمتری او در کل می باشد.
بانوی شجاع و جوان
تامارا لانجر سزاوار تحسین برای نزدیک شدن به قله علیرغم نداشتن سلامتی و تشویق به ایستادگی است. از نقطه ای که او برگشته تقریبا می توانسته قله را لمس کند. وضعیت کلی اگر اصرار به ادامه صعود داشت، چندان مناسب نبود. شهامت زیادی لازم است که با وجود نزدیکی به قله عزم برگشت کند.

 

سیمونه مورو هرگز روی K2 تلاش نخواهد کرد:

با صعود موفقیت آمیز زمستانی نانگاپاربات بازگشت تیم ها به خانه شروع شده، سیمونه مورو و تامارا لانجر در اسلام آباد هستند، آلکس تکسیکون و علی سدپارا نیز ظرف چند روز آینده به اینجا خواهند آمد. این دو فعلا خیال دارند چند روزی با خانواده علی و آشپز تیم باشند.
علت انصراف تامارا از صعود به قله

تامارا ۱۰۰ متر مانده به قله نانگاپاربات از صعود بازماند. در مصاحبه اخیر، او جزئیات و دلایل بازگشت خود را اعلام کرده، همه چیز روز قبل از صعود شروع می شود. کوه نورد ایتالیایی هنگام عبور از یک شکاف یخی زیر کمپ ۴ لیز می خورد و حدود ۲۰۰ متر روی زمین کشیده می شود، به لطف برف تازه آهنگ سقوط آهسته می شود و می تواند خود را متوقف کند. صبح روز حمله قبل از عزیمت تامارا مشکل معده و حالت تهوع داشته، او با فاصله ای ۴۵ دقیقه ای و با تحمل درد عمومی بدن و خستگی شدید به صعود ادامه می دهد وی در این رابطه گفته:
” درد کل بدنم را فرا گرفته بود و آسیب کوچکی دیده بودم، ناراحتی معده و سرمای شدید همگی دست به دست هم دادند تا در ارتفاع بین ۷۰ تا ۱۰۰ متری قله به تنهایی به پایین برگردم، به طور مستقل بدون اینکه سیمونه، آلکس و علی را به خطر بیندازم” سیمونه در این رابطه گفته کمتر کسی در دنیا قادر به انجام این تصمیم است، برگشت به پایین علیرغم نزدیکی به قله.
مصاحبه آلکس تکسیکون

آلکس تکسیکون جزئیات صعود را در مصاحبه ای با سایت دسنیول اعلام کرده، از کمپ ۴ تا قله صعود فنی نیست، بدون طناب ثابت یا اتصال تیم به یک طناب نیز امکان پذیراست با این حال شرایط سرمای شدید کوه نورد اسپانیایی را ترغیب به استفاده از طناب برای ایمنی بیشتر و فرود می کند. یخ در بازهین سفت و پر از شکاف بوده، باد ملایمی حدود ۴۰ کیلومتر در ساعت می وزید و روز را سردتر کرده بود. آلکس تکسیکون تصور کرده بود شروع حمله به قله راس ساعت ۶ صبح به وقت محلی یک تصمیم خطرناک بوده، ترک کردن کمپ ۴ در صبح زود مثل سال گذشته ساعت ۳ خسته کننده خواهد بود اما نور خورشید وجود خواهد داشت. وقتیکه ازاحساس روی قله بودن از او پرسیده شد آلکس گفت بیش از حد سرمان شلوغ بود تا جشنی برپا کنیم از سیمونه باید تشکر کنم که دوربین همراه داشت زیرا من هرگز دوربین حمل نمی کنم. چند ثانیه ای کمی هیجان زده بودم اما بسیار دشوار بود که احساس شادی و آزادی کنم هنوز فرود تا کمپ ۴ را در پیش داشتیم و قبل از آن نمی توانستیم آرام باشیم. هنگامی که به کمپ ۴ رسیدیم شروع به تفکردر باره روز بعد کردیم. اینکه روز بعد با انرژی کار را شروع کنیم و از همه گذشته آیا می توانیم به کمپ اصلی برسیم زیرا کوهستان در کمپ ۳ یا ۲ به پایان نمی رسد اما در کمپ اصلی همه چیز تمام خواهد شد.
مراحل پایانی
اما اکسپدیشن برای آنها در ۲۷ فوریه زمانی که به کمپ اصلی رسیدند پایان نیافت. تیم همه چیز را از کمپ های ۴ و ۳ و آنچه که در کمپ ۲ بارگذاری کرده بود(چادر، بیل برف، کپسول گاز قابل استفاده در آینده) به پایین برگرداند. ۲۹ فوریه آنها دوباره بالا رفتند تا ۵۵۰۰ متر طناب را از کمپ یک برگردانند. با پا درد و سرمازدگی مختصر، تیم گفته: ” رفتن به بالا دشوار بود اما تصورما این است که یک تعهد می باشد”
رویای K2
با تحقق صعود به نانگاپاربات حالا همه توجه ها به K2 خواهد بود. آیا آلکس به آن فکر می کند؟ تا حدودی بله اما همین حالا هنوز باید به بالا برویم، به خانه برگردیم و به تعهدات خود عمل کنیم… بلیط برگشت ۱۲ مارچ است و فرصتی برای رفتن به اسکاردو و گذراندن اوقاتی با خانواده آشپز و علی است. با این حال سیمونه مورو گفته من ازاین مسابقه خارج شدم. آن را به آدام بلیسکی، دنیس اروبکو و تمامی کوه نوردان جوان می سپارم. دوست ندارم با احساسات همسرم بازی کنم که خواب دیده من در زمستان K2 کشته می شوم. چند روز بعد از صعود به گاشربروم ۲ همسرم خواب دیده که من حین صعود زمستانی K2 کشته شده ام. او هرگز در باره برنامه های من چیزی نمی گوید، در باره کاری که انجام می دهم، کجا را صعود می کنم ، چه تصمیم در زندگی گرفته ام، هیچگاه هیچ چیز نمی گوید اما اولین بار است که او خیلی صریح می گوید سیمونه اگر خیال داری به صعودهای زمستانی ادامه بدهی، این کار را بکن زیرا تو یک متخصص در این کار هستی و بخوبی آن را انجام می دهی اما لطفا به K2 نرو. پرسیدم چرا او گفت خواب دیده ام که تو حین صعود به K2 در زمستان کشته شده ای. بنابراین بعد از این خواب من در سال ۲۰۱۲ سراغ نانگاپاربات رفتم. چندان به خواب معتقد نیستم اما به حساسیت های انسان اعتقاد دارم شاید باربارا کاملا آن را پیش بینی کرده است.

 

پناه گاههای کوهستانی در سرتاسر دنیا:

 پناه گاه مونته روزا در فرانسه

پناه گاهها
پناه گاه کوهستانی (جان پناه ، سرپناه، خوابگاه، کلبه، …) ساختمانی است واقع در کوهستان که دسترسی به آن تنها با پای پیاده امکان پذیر باشد و برای ارایه غذا و جای خواب به کوه نوردان و کوه پیماها ساخته می شود. پناه گاه های کوهستانی معمولا توسط انجمن های کوه نوردی و سازمان هایی که به کوه پیمایی و تفریحات کوهستانی اختصاص دارند، اداره می شود.
پناه گاههای کوهستانی می توانند خدماتی به کوه نوردان ارایه دهند که با سرپناه و محل خواب ساده شروع می شود. برخی از آنها در مناطق دورافتاده خدمه ندارند اما برخی دارای خدمه هستند که غذا و آشامیدنی و سایر خدمات ارایه می دهند. امکانات پناه گاهها معمولا در دسترس همگان است و برخی از آنها نیاز به رزرو جا دارند.
انجمن کوه نوردی سوئیس در حدود ۱۵۰ سال پیش (سال ۱۸۶۳ میلادی ) پناهگاه ساخته است. در ایالات متحده امریکا، باشگاه کوه نوردی آپالاچی اولین پناهگاه را در مدیسیون اسپرینگ در نیوهمپشایر در سال ۱۸۸۹-۱۸۸۸ ساخته است.
امداد و نجات کوهستان
بحث امداد و نجات مقوله ای است جداگانه. گروه های امداد و نجات در تمامی دنیا افرادی هستند حرفه ای و داوطلب که برای این کار آموزش دیده اند و کار با تجهیزات حرفه ای را فرا گرفته اند، امداد رسان باید کار فنی با طناب و امدادرسانی در برف، بهمن، یخ ،شکاف یخی، یخچال و محیط های مرتفع و دورافتاده کوهستانی را فرا گرفته باشد. راهنمایان بومی و امدادگران حرفه ای داوطلب در اکثر نقاط جهان وظیفه امداد رسانی کوهستان را بعهده دارند. امداد و نجات در تمامی جهان رایگان انجام می پذیرد اما هستند کشورهایی که برای این کار هزینه دریافت می کنند. به طور مثال امدادرسانی در سوئیس بسیار گران است و از ۲ تا ۴ هزار دلار هزینه در بر دارد.
بد نیست از عرف ، قوانین و آنچه که در سایر نقاط جهان وجود دارد آگاه باشیم تا بدانیم در مواقعی که حادثه ای رخ می دهد باید با کجا تماس بگیریم و توقع داشته باشیم چه کسانی به ما کمک کنند!
رشته کوه آلپ
تاریخ طولانی کوه نوردی در کوه های آلپ منجر به ساخت تعداد زیادی پناه گاهها و جان پناه های خصوصی در امتداد مسیرهای کوه نوردی شده است. این پناه گاهها با توجه به مکان و امکانات آنها دسته بندی می شوند، ممکن است تخت یا ماتراتزنلاگر(اتاق تشک) برای اقامت شبانه داشته باشند.

اتاق تشک ویتوریو امانئول، ایتالیا

بریتانیا و ایرلند
رسم است که پناه گاههایی با امکانات نسبتا ابتدایی برای اقامت وجود دارند که نزدیک به مناطق کوه نوردی هستند و ساختمانی بوده اند که تغییر کاربری یافته اند (ساختمان متروکه یک معدن یا یک کلبه چوبی) و جز در مواقع اضطراری در آنها به روی عابران باز نمی شود. بسیاری از باشگاه های کوه نوردی در بریتانیا چنین سرپناه هایی در اسنودونی یا در لیک دیستریک دارند. یک نمونه معروف کلبه یادبود چارلز اینگلز کلارک زیر صخره های شمالی بن نیوس در اسکاتلند است. این کلبه در ارتفاعات کوهستانی به صورت هدفمند ساخته شده است.

جان پناه برتول در سوئیس

جمهوری چک
در جمهوری چک و اسلواکی شبکه ای متراکم از پناه گاههای کوهستانی (چاتا) در بسیاری از مناطق کوهستانی و جنگلی وجود دارد. برخلاف وضعیت گذشته که توسط اتحادیه رسمی توریستی اداره می شد حالا مالکیت مرکزی ندارند و اغلب در اختیار بخش خصوصی هستند. پناه گاههای رسمی درواقع شبیه به مهمان خانه ها هستند و توسط مدیرانی تمام وقت اداره می شوند. در چکسلواکی سابق در دوران کمونیست، پناه گاههای کوهستانی نقش مراکز اجتماعی و فرهنگی را داشتند. پیاده روی و کوهپیمایی در آن زمان ویژگی های سبک زندگی مستقل را داشت که تحت کنترل دولت نبود.

پناه گاه بیلیکوا در اسلواکی

نروژ
موسسه کوه پیمایی نروژ حدود ۴۶۰ خوابگاه را در کوهستان ها و مناطق جنگلی اداره می کند که ۴۰۰ خوابگاه آن نظیر مسافرخانه ها می باشد. بسیاری از این خوابگاه ها فاقد خدمه هستند و تمامی سال باز می باشند، در حالی که خوابگاه های دارای خدمه فقط طی تابستان ها باز هستند.

پناه گاه فاناراخیاتا در ارتفاع ۲۰۶۵ متری نروژ

لهستان
پناه گاههای لهستان و جان پناه ها توسط جامعه گردشگری لهستان اداره می شوند. اکثر آنها فقط جای خواب و استراحت ارایه می دهند. امکاناتی برای ارایه غذا وجود ندارد، پناه گاههای لهستانی موظف به پناه دادن به هر شخصی می باشند که قادر به پیدا کردن جایی دیگر قبل از غروب آفتاب نمی باشد. هر چند که ممکن است امکانات آن چندان مناسب نباشد، فاقد اتاق تشک یا امکانات گرمایشی باشد) پناه گاهها باید برای هر مسافر یا کوه نورد آب جوش رایگان ارایه دهند.

پناه گاه ساموتنی در لهستان

ایالات متحده امریکا

پناه گاه گرین لیف، امریکا

در ایالات متحده امریکا نیز پناه گاههای بی شماری وجود دارد که روی کوه های راکی، کوه های آپالاچی و سراسر مناطق کوهستانی مین پراکنده هستند. پناه گاههایی نظیر “کوه های سفید” سرویس کامل از ماه ژوئن تا نیمه های سپتامبرارایه می دهند(آشپز غذا سرو می کند) درمابقی ماه های سال سلف سرویسی هستند.

نیوزلند

جان پناه دلا سله در فرانسه

وزارت حفاظت نیوزلند مدیریت شبکه ای بیش از ۹۵۰ پناهگاه را در اشکال و اندازه های مختلف بعهده دارد.

 

کوه‌های آن بالا ! کوه‌های پوشیده از برف «پلوتو»:

این تصویر در اندازه ی بسیار بزرگ تر (۳.۳۷ مگ)

کوه نوشت ؛ دانشمندان ماموریت «نیوهورایزنز» زنجیره ای از کوه های پوشیده از برفی سپید را بر پهنه ی تیره‌ی ناحیه ی «کاتولو» روی «پلوتو» یافته اند.
یکی از شناسایی ترین ویژگی های سطح پلوتو که به نام غیررسمی کاتولو (Cthulhu) خوانده می شود، از سمت باختر، از فلات بزرگ و پوشیده از یخ نیتروژنِ اسپوتنیک آغاز شده و تا حدود نیمی از کمربند استوایی پلوتو ادامه دارد. کاتولو با درازای نزدیک به ۳۰۰۰ کیلومتر و پهنای ۷۵۰ کیلومتر، کمی بزرگ تر از ایالت آلاسکا است.
کاتولو از دید ظاهری رنگ تیره ای دارد. از نظر دانشمندان دلیل این تیرگی آنست که سطح این ناحیه با لایه ای از تولین تیره رنگ – مولکول پیچیده ای که در اثر تابش آفتاب بر متان پدید می آید- پوشیده شده. بر روی ناحیه ی کاتولو انواع چشم انداز با زمین‌شناسی های گوناگون دیده می شود، از کوهستان تا دشت هموار، و از بخش های پر از دهانه تا سطح های ترک خورده و شکسته.
چارچوب میانی، نمای پیوستِ بخشی از چارچوب سرخ پررنگ سمت چپ است و یک رشته کوه به درازای ۴۲۰ کیلومتر را در جنوب خاوری کاتولو نشان می دهد. این بخش در میان دهانه ها جای گرفته و دره هایی باریک قله هایش را از هم جدا می کند. دامنه های بالاییِ بلندترین کوه ها با موادی به رنگ روشن پوشیده شده اند که بر زمینه ی سرخ تیره ی دشت های پیرامون به شدت نمایان است.
به گمان دانشمندان بیشتر این مواد تیره می تواند متانی باشد که در جو پلوتو چگالیده شده و به شکل برف بر ستیغ کوه های آن باریده. جان استنسبری، عضو گروه علمی نیوهورایزنز از بنیاد علمی تلسکوپ فضایی در بالتیمور مریلند می گوید: «این که تنها دامنه های بالایی کوه ها با این مواد پوشیده شده نشان می دهد که متان در آنجا احتمالا رفتاری مانند آب در جو زمین دارد: به شکل برف چگالیده شده و جاهای بلند را می پوشاند.»
در چارچوب سمت راست داده های پیوندیِ به دست آمده از یکی از دوربین های فضاپیمای نیوهورایزنز ناسا به نام دوربین نور دیدنی چندطیفی/رالف (MVIC) را می بینیم. در این داده ها یخ متان به رنگ بنفش نمایانده شده و مقایسه ی آن با چارچوب میانی نشان می دهد که جای یخ های روشن روی ستیغ کوه ها تقریبا درست با پراکندگی یخ متان در ارتباط است.
وضوح تصویر پررنگ شده حدود ۶۸۰ متر در هر پیکسل است و چارچوب پیوست پهنه ای نزدیک به ۴۵۰ در ۲۲۵ کیلومتر را می پوشاند. فضاپیمای نیوهورایزنز این عکس را در روز ۱۴ ژوییه ی ۲۰۱۵، از فاصله ی تقریبی ۳۳۹۰۰ کیلومتری پلوتو و حدود ۴۵ دقیقه پیش از رسیدن به نزدیک ترین فاصله ی آن گرفته است.

 

بسته پیشنهادی هفته : «مایان ، آینس و زنف در پاتاگونیا »وبلاگ کوه نوردی و صعودهای ورزشی گل کوه

 

گردآورنده و تنظیم : ساقی محمودی