در اولین برنامه سال ۱۳۹۶ به سراغ صعود بلندترین قله استان خوزستان «کینو» شتافتیم و با تیم چهارده نفره باشگاه در بامداد روز دوم فروردین سال ۱۳۹۶ با اتومبیل های سواری اعضا ، از طریق شهرهای اصفهان و شهرکرد به طرف جاده کوهستانی شهرستان اردل عزیمت کرده ، بعد از عبور از گردنه مشهور «چِری» که برشی بر زاگرس و رشته کوه زرد کوه بختیاری‌ست ، به منطقه خوش آب و هوا و ییلاقی چمن گلی «بازُفت» دست یافتیم.
منطقه بازُفت منطقه ای بسیار زیبا ، کوهستانی و جنگلی‌ست که بخش عظیمی از زاگرس و کوهستان زردکوه بختیاری را پوشش می دهد .
همان روز با کمک اتومبیل جیپ یکی از اعضا با دوبار تلاش خود را از طریق جاده کوهستانی ، گل آلود و ناهموار «سد لیرو» به روستای لبدِ سفلی در ارتفاع حدود ۲۰۰۰ متری رساندیم.
پس از استقرار در مدرسه روستا به استراحت شبانه پرداختیم.
در نیمه های شب بارش باران و برف توأم با باد شدید و کولاک و مه آغاز شد به طوری که بامداد روز بعد ساعت ۵ صبح پس از اینکه آماده صعود شدیم ، حتی قادر نبودی پای در بیرون از روستا بگذاریم !
بالطبع منتظر هوای مساعد شدیم اما هر ساعت به وخامت اوضاع جوی افزوده شد.
بعدازظهر برف تمام منطقه را پوشاند و ارتباط روستا با جاده اصلی مسدود گردید.
هوای برفی تا بامداد روز بعد ادامه داشت.
ساعت ۸ صبح روز چهارم فروردین با بازشدن نسبی هوا اقدام به ترک روستا و بازگشت به جاده اصلی و راه‌دارخانه‌ای شدیم که اتومبیل های سواری در آنجا پارک بود .
متأسفانه اتومبیل جیپی که همراه داشتیم به دلیل بارش ۶۰ سانتی برف نتوانست از گردنه مابین روستا و جاده اصلی بگذرد و دو نفر به میل خود و با از خودگذشتگی به روستا بازگشته و منتظر هوای مساعد شدند.
بقیه نفرات (دوازده نفر) موفق شدیم طی ۸ ساعت برف کوبی و تلاش مجدانه در ساعت ۶ عصر خود را به اتومبیل ها رسانده ، به طرف مسجد سلیمان حرکت کنیم.
بدین ترتیب اولین برنامه کوهنوردی باشگاه در هوایی استثنایی و غیرقابل پیش بینی که به ظن من هوائی به مثابه «ال نینوی» وطنی بود ، پایان یافت.
لازم به ذکر است در عصر روز دوم فروردین زمانی که روشنایی هوا در روستا حکم فرما بود به لبد سفلی رسیدیم و موفق شدیم مسیر صعود از یال شمالی قله را شناسایی نماییم .
این قله دقیقاً در جنوب روستا قرار دارد و به نظر می رسد که بعد از عبور از رودخانه کم آب و شیب های تند اولیه مسیر به خط الرأسی می رسد که تا قله ادامه دارد .
مطمئناً فصل صعود مناسب این قله مانند بسیاری از قله های سرزمین مان اردیبهشت تا مهرماه می باشد.

اعضای شرکت‌کننده در برنامه:
خانم ها : زینب داداشی – تکیلا بهبهانی – مریم نامنی و آیدا اسیری
آقایان: ذبیح‌اله حمیدی (سرپرست) ـ دکتر همدانچی – دکتر علی بلوچی ـ محمدتقی غلامی – ناصر کاویانی – علیرضا کاظمی – دکتر علی طوطی – علی اکبر فیض آبادی –
میهمانان برنامه: خانم‌ مریم ساعی پارسا «نایب رییس هیئت کوهنوردی و صعودهای ورزشی استان تهران» و آقای دکترعزت‌اله ابراهیمی از کوهنوردان قزوین

پی نویس :
۱- لازم به ذکر است نام این قله به ارتفاع ۳۷۰۰ متر در برخی نقشه ها به عنوان «مُنار» ذکر شده است.
۲- دو نفر اعضایی که در روستا بودند به مدت ۵ روز گرفتار بسته بودن جاده شدند تا اینکه ماشین های راه‌داری منطقه اقدام به بازگشایی جاده مورد نظر نمود.
۳-جنوب این کوهستان به منطقه زیبا و جنگلی شیمبار می رسید که یکی از مسیرهای صعود این قله محسوب می شود.

«با تشکر ویژه از همنورد خوب خوزستانی آقای هادی آقایی که با ارائه راهنمایی های مؤثر و در اختیار قرار دادن فایل gps مسیر صعود ، ما را در این برنامه یاری نمودند.»

گزارش از: ذبیح اله حمیدی
        ۱۳۹۶٫۱٫۱۶