هر هفته یک برنامه : این بار گزارش کلون بستک به سرکچال – ۲۵ تیرماه ۱۳۸۹

ارسال شده توسط در 19 جولای 2010 بدون دیدگاه | دسته بندی شده در اخبار, گزارش برنامه های اجرا شده باشگاه

در گذشته کوهنوردان قدیمی به جای کلمه ی کلون بستک از واژه ی خورتوک برای این کوه استفاده می کردند.
این قله ی رفیع که ۴۱۸۰ متر ارتفاع دارد در شمال شرقی گردنه ی دیزین واقع است. مسیر صعود آن از تهران از طریق جاده ی فشم شمشک دیزین می باشد.

به دلیل ارتفاع بالای مبدأ (۳۲۰۰ متر) زمان لازم جهت صعود ۴ ساعت کافی ست. تیم ۲۷ نفری ما به سرپرستی کوهنورد ارزنده مجتبی رحمان نژاد در ساعت ۷ صبح صعود را از گردنه ی دیزین شروع کرد.

مانند کوه های مشهور دیگر کشورمان در این فصل ترافیک انسانی حرف اول را می زند. ساعت ۱۱ صبح بعد از عکاسی قله یک تیم ۸ نفری به اتفاق سرپرست برنامه برای صعود قلل سرکچال از تیم اصلی جدا شدند.
آن ها بعد از ۴ ساعت صعود و در ادامه ی آن ۴ ساعت فرود، پس از صعود هر ۳ قله ی سرکچال از طریق گردنه ی لجنی به روستای سپیدستان (شمشک بالا) بازگشتند.
ارتفاع قله ی سرکچال ۱ که با خط الرأسی حدوداَ ۴ کیلومتری به کلون سنگ متصل است ۴۲۰۰ متر می باشد.


ادامه ی این خط الرأس به قلل خلنو و پالون گردن می رسد و از آن جا به دو قسمت تقسیم می گردد. شاخه ی اول به قله ی دماوند از طریق گردنه ی مشهور قو و قلل چپکرو و دو خواهران متصل است و شاخه ی دوم بعد از قلل نرگس ها به گردنه ی مشهور گون پشته و قله ی یخچال می رسد. پس از آن این خط الرأس نیز به دو قسمت تقسیم می شود، سمت شمالی تا قله ی آزادکوه و سمت غربی تا قله ی کمان کوه و در ادامه تا قلل سوتک و سرخاب و در نهایت بعد از گذر از گردنه ی کندوان (جاده ی چالوس) به قلل لشکرک های علم کوه می رسد.

از روی قله ی کلون بستک به دلیل مرکزی بودن آن می توان عکس پانارومای زیبایی از منطقه ی البرز مرکزی گرفت.

پی نوشت : به اتفاق دوستان در سال ۱۳۵۴ برای اولین بار این قله را صعود کردیم. در آن زمان با یک شب مانی در روستای سرسبز دربندسر، یک و نیم روزه این قله را از طریق یال بالای روستا صعود کردیم، در آن زمان صعودی سخت و نفس گیربود. ولی اکنون به دلیل وجود فراوان چهارچرخه ای به نام ماشین، دیگر لازم نیست این همه زمان صرف صعود کنیم.

ظاهراّ این کار را باید پیشرفت بنامیم، ولی وقتی به خاطره های آن صعودها باز می گردیم و به خلوتی کوه ها، به بکری مسیرها و به حال و هوایی که مختص آن زمان بود فکر می کنیم، در می یابیم (یا حداقل من) که همیشه و همه جا پیشرفت ماشین نمی تواند دلچسب و روح افزا باشد.
کاش این همه جاده و امکانات در کوه ها ایجاد نمی شد و یا حداقل جلوی این پیشرفت ماشین را میشد یک جوری گرفت.

ولی گویا این دیگر یک رویای دست نیافتنی ست شاید دفعه ی آینده که به قله ی کلون بستک سفر می کنیم، مسیر را باز هم شلوغ تر و پرزباله تر و … ببینیم.

ظاهرأ شمارش معکوس آغاز شده، باید صبر کرد ومنتظر ماند.

گزارش از ذ.حمیدی
۲۸/۰۴/۸۹

دیدگاه خود را بیان کنید