قله خلنو را بلندترین قله البرز مرکزی بعد از دماوند نامیده اند. به کمک دستگاه GPS، ارتفاع ۴۳۳۰ متر را در قله خلنو اول و ۴۳۹۰ متر را برای خلنوی دوم ثبت کردیم. گویا بر سر مرتفع بودن این قله با قله ی آزادکوه رقابتی نامحسوس وجود دارد.
۲ هفته ی دیگر در سفری که به آزادکوه داریم، ارتفاع آن را دقیقاً ثبت و اعلام کنیم، گرچه به نظر
می رسد GPSها نیز با هم اختلاف نظر دارند و هربار ارتفاعی متفاوت با قبلی را به ثبت می رسانند!
سرپرستی این برنامه را آقای حمید محمودی برعهده داشتند. تعداد نفرات تیم، ۳۱ نفر بود که این رقم رکورد تعداد حضور اعضا در برنامه های یک روزه باشگاه را شکست.
ساعت ۷ صبح جمعه مورخ ۷/۳/۱۳۸۹ از روستای لالون صعود را شروع کردیم. اگر بخواهیم مکان های مهم مسیر رفت و برگشت صعود به قله ی خلنوی بزرگ را نام ببریم به شرح زیر است:
تهران، فشم، روستای زاگون و لالون، تنگ لالون، چشمه تلخ آب، آبشار خلنو، گردنه ورزاب، قله خلنوی کوچک، تیغه های ژاندارک، قله خلنوی بزرگ، بازگشت از مسیر جام خلنو، گردنه ورزاب و …. تا تهران.
۲۵ نفر از شرکت کنندگان در برنامه بین ساعت ۱۳ تا ۱۴ به قله خلنوی کوچک رسیدند و ۷ نفر از میان این افراد در ساعت ۱۴:۳۰ بعد از گذر از تیغه های زیبا و سنگی ژاندارک قله خلنوی بزرگ را صعود کردند.

    گزارش برنامه: ذ. حمیدی
    9/3/1389