هر هفته یک برنامه: این بار گزارش صعود قله آزادکوه ـ ۱۳۹۰/۶/۴
آزادکوه بعد از دماوند بلندترین قله البرز مرکزی است.
این کوهی است منفرد که فقط از یک سو (یال جنوبی) به کوه های دیگر متصل است. سمت شمالی آن کاملاً دیواره ای است و غرب و شرق آن را صخره ها و گرده های سنگی تشکیل داده اند. فقط یال جنوبی آن سنگی و خاکی است و پاکوب مناسبی جهت صعود قله در آن قرار دارد.
آزادکوه را از ۴ مسیر می شود صعود کرد: کلاک، نسن، والنگرود و یال جنوبی که مسیری خط الرأسی و از طریق قله یخچال (سرماهو) به کمان کوه در غرب و نرگس ها در شرق وصل می شود.
مسیر قله توچال به قله آزادکوه یکی از مسیرهای خط الرأسی جالب و قابل توجه کوهنوردان هست که از قله های فراوانی می گذرد و در ۳ الی ۴ روز طی می شود.
تیم ۱۵ نفره باشگاه روز پنجشنبه ۳/۶/۱۳۹۰ ساعت ۵ بعدازظهر تهران را با مینی بوس باشگاه ترک کرد و از طریق جاده هراز ـ دوراهی (هردورود) به روستای مزید در نزدیکی شهر بلده وارد شد و شب را در منزل یکی از اقوام کوهنورد به صبح رساند. در طول شب بارش باران تا صبح ادامه داشت.
روز جمعه ۴/۶/۱۳۹۰ در ساعت ۵صبح بیدار شده و بعد از صرف صبحانه در حالی که هنوز بارش ادامه داشت به بلده رفتیم. جاده بلده به طول ۱۲۰ کیلومتر از یک طرف به جاده چالوس (پل زنگوله) و از طرف دیگر به جاده هراز (هر دورود) می رسد. روستاهای زیبا و فراوانی در این مسیر وجود دارد که بیشتر آنها کوهپایه ای بوده و هر کدام می توانند مبدأ یا مقصد مسیری کوهنوردی باشند، مانند روستاهای تاکر، یوش، یالرود، دونا و ….
در ساعت ۷:۴۵ صبح کوهپیمایی خود را از روستای کلاک بالا شروع کردیم. صعود در آن هوای ابری و مه آلود بسیار دلچسب و فرح بخش بود. رطوبت زیاد هوا به همراه بارش ریز باران باعث شده بود که سرعت تیم بالا رفته و کمتر احساس خستگی و تشنگی کنیم. ناگفته نماند در بعضی مواقع بارش شدت یافته به شکل تگرگ یا باران شدید نمایان می شد که ناگزیر بودیم سرپناهی یافته برای دقایقی در آنجا تحمل کنیم تا وضعیت هوا تثبیت یابد.
خوشبختانه در آن روز برعکس روز قبل از رعد و برق خبری نبود و ما با اطمینان خاطر بیشتری گام برمی داشتیم. در ساعت ۱۱:۳۰ به گردنه چُرن در ارتفاع ۳۸۰۰ متری رسیدیم. در این نقطه هوا بهتر از قسمت های پایین تر بود. ابرهای دره نسن و دره کلاک در این قسمت از هم جدا می شدند. قله رفیع کمان کوه که در هاله ای از ابر فشرده فرو رفته بود از دور خودنمایی می کرد.
یک و نیم ساعت دیگر طول کشید تا به قله ۴۳۸۵ متری آزادکوه شرقی دست یافتیم. روی قله هوا ابری و آرام بود به طوری که توانستیم ۴۰ دقیقه در آنجا توقف کنیم.

بعد از عکاسی و استراحت از همان مسیر صعود به پایین بازگشتیم.
در ساعت ۶:۰۰ عصر به پای مینی بوس باشگاه که در کلاک منتظرمان بود رسیدیم. موقع بازگشت هوا همچنان مه آلود و بارانی بود اما تیم ما شادمان از آن بود که توانسته شاهزاده گردن کج کوه های البرز را یک بار دیگر صعود کند.
اسامی اعضای تیم:
خانم ها: کیانی، محمودی، داداشی، جدی، فتحی، جمشیدی و لامعی
آقایان: خلیل آبادی، تفضلی، قلندر، کاتبی، باباوند، زارعی، تیموری، حمیدی (سرپرست)

    گزارش از: ذ. حمیدی
    1390/6/5