کانال تلگرامی اسپیلت
کانال آپارات اسپیلت
هر هفته یک برنامه : این بار گزارش صعود قله سیاه چال ـ ۹ اردیبهشت
این قله روی یکی از خط الرأس های اصلی رشته کوه البرز واقع است. این خط الرأس از شرق به امامزاده هاشم(جاده هراز) و از غرب به گردنه یونه زا(خاتون بارگاه) متصل است.
قله های مشهور ریزان، آتشکوه و مهرچال از همسایگان غربی این کوه به شمار می آیند و قله های دیگر این منطقه پرسون، ساکا و در نهایت هم هن هستند.
این هفته در قالب دو تیم و پس از ۵ ساعت تلاش توانستیم قله های پرسون و سیاه چال را صعود کنیم.
مسیر صعود از روستای افجه(لواسانات)، دشت هویج، گردنه افجه ـ بشم به این دو قله ختم می شود. شاید بهترین قسمت این مسیر، صعود از گردنه افجه ـ بشم تا قله بود که کاملاً بکربود و چشم اندازی
بی نظیر داشت. دیدن نمای کامل دماوند از تیغه غربی یکی از ویژگی های صعود این قله است.
ارتفاع قله ۳۳۶۰ متر اندازه گیری شد.
به همان اندازه که متأسفانه یا خوشبختانه؟! این مسیر کوهستانی مورد توجه طبیعت دوستان و کوهپیمایان عمومی قرار داردپیامدهای بد آن نیز مانندشلوغی مسیر، فراوانی زباله، آلودگی صوتی، دیدن حرکات غیرورزشی و غیرحرفه ای افراد بسیار دیده می شود.ما نیز به همین مقدار از گزارش بسنده کرده و به دلایل فوق سعی می کنیم سالهای آینده در این فصل از مسیرهای دیگر این قله ها را صعود کنیم.
تمام زیبایی های کوهستان در بهار شکوفه درختان، سبزی زمین، آبی آسمان، لطافت هوا، صدای پرندگان، چشمه ها و جویبارهای فراوان است که متأسفانهبا هجوم انسان های به ظاهر طبیعت دوست بی درد و بی مسئولیت به راحتی می تواند تبدیل به مکانی پر سروصدا و سرشار از استرس شود. افراد خودخواهی که گل ها، سبزی ها و شاخه های نورس را می چینند،کسانی که با ایجادسروصدای بلند و بی مورد خود به ظاهر شادی می کنند، کسانی که با ظاهر موجه دوستدار طبیعت زباله خوراکی هایی را که همراه خود آورده اند به پایین باز نمی گردانند و یا کسانی که دست به کارهای غیرکوهنوردی و غیرورزشی می زنند، باید به فکر عواقب و مسئولیت کارهای خود در آینده باشند.
مکان هایی مانند افجه، دشت هویج و قله های اطراف آن مناطقی آشنا و ویژه هستند که در اطراف تهران بسیار نادرند.ما باید بیشتر به فکر حفاظت از این گونه مناطق باشیم و با دست خود بهانه در اختیار افرادی ندهیم که بتوانند این موهبت خداداد را از کف ما کوهنوردان و طبیعت دوستان واقعی بیرون آورند.
سرپرست برنامه: ذ.حمیدی/ ۱۱ اردیبهشت ۹۰
می 28th, 2011 at 5:55 ب.ظ
باسلام خدمت اقای حمیدی
استاد عزیز ازاینکه به فکر بکرماندن و پاک بودن کوهستان هستید خوشحالیم امادرانروز اگریادتان باشد به غیر ازگروه شمایک گروه۴۰ نفره ازفرهنگسرای بهمن جهت صعود پرسون به سرپرستی محمدعلی تاجبخش حضور ذاشتندوگروه۴۱نفره شباهنگ که جهت صعود به هرسه قله ریزان-پرسون-سیاه چال اقدام کرده بودیم وخانواده های مانیز در دشت هویج حضورپیداکرده ویک روزرادرطبیعت سپری کردندکه انهانیزمثل ماوشمادغدغه الودگی محیط کوهستان رادارند پس بااحتساب نفرات تیم شماحدود۱۰۰نفری دردشت حضورداشتندکه درمقابل مسیر دربند و درکه اصلا به چشم نمیاید
وامادررابطه باریختن زباله درمسیرهای کوهستانی
اولا خانواد های ما تمام زباله های اطراف چادرهایشان را با نظارت مسئول کمیته حفاظت ازمحیط کوهستان گروهمان جمع اوری کرده وبه پایین انتقال دادندوبنده نیزکه انروز به سیاه جال صعود کرده بودم پرچم باشگاه شما رابه همراه خودم اوردم برای اینکه ۱- یادگاری باشد از سیاه چال ۲- باوزش تندبادی به زباله های کوه افزوده نشود
می 30th, 2011 at 10:23 ق.ظ
درود بر آقای جلیل خیرالهی
متأسفانه افتخار آشنایی با شما را ندارم، ولی چون از آقای تاجبخش نام برده بودید پیداست که از اهالی دلسوز ورزش کوهنوردی هستید.
در آن روز من متوجه حضور گروه فرهنگسرای بهمن و شباهنگ در منطقه نشدم، پس بدون شک مخاطب انتقاد من نمی تواند از اعضای گروه شما باشد، زیرا مطمئنم مسئولان گروه های رسمی کوهنوردی کشور، آموزش های زیست محیطی کوهستان را در رأس امور کاری خود قرار می دهند.
اما لازم می دانم درباره پرچم باشگاه توضیحاتی ارائه دهم:
۱-هر صعودی برای اعضای شرکت کننده یک تیم و باشگاه مطبوع آن یک ارزش ورزشی ست و نماد این ارزش با آرم یا پرچم آن به نمایش گذاشته می شود.
۲-از گذشته تا کنون عکس گرفتن با پرچم هر باشگاه بر فراز قله ها برای اعضای آن تیم بهترین یادگاری است و دست آوردی ست که از اجرای یک برنامه به دست می آید، برنامه ای که با صرف هزینه های فراوان مالی و معنوی نیز همراه است.
۳-در هر صعود باشگاه اسپیلت به هر قله تاریخ، نام و ارتفاع قله که در همان لحظه با GPS اندازه گیری می شود با ماژیک بر روی پرچم نارنجی رنگ و کوچک و بنر بزرگ باشگاه نوشته می شود. مسلماً بنر را همراه خود پایین می آوریم و فقط پرچم کوچک روی قله می ماند.(لطفاً به گزارش و عکس قله گرچان ۶ خرداد ۹۰ مراجعه کنید.)
۴-البته ما موافق افزودن هیچ شیئی به کوه نیستیم، ولی به دلایلی رسم شده بر فراز تمام قله های مهم نمادی از تیم صعود کننده قرار دهند که از نظر من رسم خوشایندی ست. ولی مهم تر از آن این است که این نماد از چه جنسی باشد. باشگاه اسپیلت در طراحی پرچم های کوچک خود تنها پارچه و چوب به کار می برد که پارچه بعد از حدود یک سال پوسیده و از بین می رود و چوب نیز به هیچ عنوان آلودگی محیطی ایجاد نمی کند. از طرفی هنگام نصب هم پرچم را با دقت در میان سنگ چین های قله قرار می دهیم تا تند بادهای عادی آن را سرنگون نکند. گرچه ممکن است تندباد مخالفی بوزد!! و پرچم ۲۰ سانتی کوچک ما تاب ایستادن در مقابل آن را نداشته باشد.
۵-در پایان ضمن تشکر از دقت شما به مسایل زیست محیطی، پیشنهاد می کنم همه گروه های کوهنوردی با مشارکت مسئولان، به فکر نصب سه پایه ای بر روی تمام قله های مهم کشور باشند تا تیم های مختلف بتوانند پرچم های پارچه ای کوچک و یک اندازه را به یادگار و با ذکر نام و تاریخ صعود بر آن بیافزایند.
قله ها مکانی خاص و استثنایی در کوهستان به شمار می آیند، نقطه های عطفی برای حضور انسان های ویژه و تلاش گر. در حقیقت این پرچم ها می تواند یادآور انسان هایی باشد که با روح و جسم خود و با عشق بیکران شان به کوه برای رسیدن به قله ها بدون توقعی خاص حتی تا پای جان تلاش کرده اند. به نظر من طبیعت آن قدر سخاوتمند هست که ما را برای این جسارت بزرگ ببخشاید، تا نظر دیگران چه باشد.(امیدوارم یادگاری ما را دور نیندازید.)
ذبیح اله حمیدی/ ۸ خرداد ۹۰
می 30th, 2011 at 10:25 ق.ظ
آقا تو رو خدا سه پایه رو قله درست نکنید ، من مخالفم. گرچه با نصب پرچم هم مخالفم و قبلا چند نوبت به آقای حمیدی گفتم. درسته که کلا تجزیه می شه اما من ترجیح میدم رو قله که میرسم هیچ اثری از آدمیزاد به استثنای خود کوهنوردان نبینم. من مخالفم
ژوئن 5th, 2011 at 4:14 ب.ظ
یک پیشنهاد ساده
سلام برهمنوردتوانا،جناب آقای ذبیح الله حمیدی
البته شما بهتر ازمن می دانید ،برای ما انسانها در مواقعی نامها در خاطرمی مانند وگاهی چهره ها و زمانی هم خاطره هاوشما ازهر ۳جنبه:اول به دلیل نام (به لحاظ اینکه:دوست بسیار عزیزی دارم به نام ذبیح الله حمیدی البته با پسوند(شال). دوم اینکه:درکوهنوردی چند سال وچند گام از من جلوترید(پیشکسوت من)
سوم آنکه: در آن روز زیبا(نهم اردیبهشت) شما را در بازگشت از پرسون دیدم.به این نشانی که :راجع به گروهی که از مسیرغیر پاکوپ وبه صورت عمودی به سمت قله پرسون می رفتند،سئوال کردم،ولی خودم را معرفی نکردم.
*اینها را نوشتم که مرا خیلی غریبه فرض نکنید .
اما پیشنهاد ساده من: راجع به مطلب شما وپاسخ آقای جلیل خیرالهی وتوضیح دوباره شماست.با تائید نظرآقایان جلیل خیرالهی وتوحید نوروزی واحترام به شما،پیشنهاد می کنم هرگروهی که قصد صعود به قله ای را دارد ،نام ومشخصات گروه خود رابرروی قلوه سنگی حکاکی کند وبا رسیدن به قله در آنجا به یادگاری بگذارد ،آنوقت شما تصور بفرمائید:
۱- تاریخ ماندگاری قلوه سنگ ها را
۲- هرچه گروه ها بزرگتر،قلوه سنگ ها بزرگتر
۳- هرچه گروه های صعود کننده بیشتر ،تعداد قلوه سنگ ها بیشتر
۴- جلوگیری ازآلودگی قله ها وعدم تخریب محیط زیست
۵- تجدیدحیات دوباره هنر حکاکی بر روی سنگ به دست کوهنوردان سختکوش دوستدار طبیعت
دست آخر دوستی والفت بیشتر در بین همنوردان
با احترام _ارژنگ محسنی
ژوئن 7th, 2011 at 5:02 ب.ظ
آقای ارژنگ محسنی عزیز
ممنون از پیام تون. این هم می تواند پیشنهادی قابل تأمل باشد. با تشکر