روز چهارشنبه، هفدهم دی ماه ۱۳۹۳، هیئت کوهنوردی و صعودهای ورزشی استان تهران جلسه‌ای را تحت عنوان: «بحث و تبادل نظر در رابطه با مسائل و مشکلات گروه‌ها و باشگاه‌های کوهنوردی استان تهران» برگزار کرده بود که تعدادی از نمایندگان باشگاه‌ها و گروه‌های کوهنوردی فعال تهران در آن شرکت کرده بودند.
 

در این جلسه آقای غلامرضا خلیل‌آبادی به عنوان نماینده باشگاه اسپیلت حضور داشت که ضمن بحث و تبادل نظر با نمایندگان دیگر، یادداشتی را قرائت نمود که در آن نقطه‌نظرات مسئول باشگاه اسپیلت در رابطه با موضوع مورد نظر به شرح زیر ذکر شده بود:

*****

به یاد دوست

جناب آقای مرتضی رمضانی
ریاست محترم هیئت کوهنوردی و صعودهای ورزشی استان تهران

احتراماً،

عطف به نامه هیئت کوهنوردی استان تهران در رابطه با نظرسنجی از مسئولین باشگاه‌ها و گروه‌های کوهنوردی نسبت به مسائل و مشکلات (پیش‌رو) مطالب زیر را به استحضار می‌رسانم:

۱- شاید مهمترین معضل این بنگاه‌های ورزشی را بتوان عدم وجود یک انجمن صنفی و یا سازمانی عنوان نمود که بتواند نقش یک نهاد حمایتی را با رویکرد یک «سندیکا یا اتحادیه» برای آنان ایفا نماید.
در این دوران هیچ سازمانی را نمی‌توان یافت که از سوی سازمانی بالاتر حمایت نگردد. ولی متأسفانه و یا خوشبختانه حامی اصلی باشگاه‌ها و گروه‌های کوهنوردی همانند دهه‌های گذشته، اعضای وفادار و قدیمی آنانند که همواره پشتیبان و حامی و عامل اصلی پابرجایی باشگاه‌ها و گروه‌های کوهنوردی در ایران هستند.
در این بین متأسفانه فدراسیون کوهنوردی تمام ارتباط تشکیلاتی خود را با باشگاه‌ها و گروه‌های کوهنوردی قطع کرده و تمام مسئولیت‌های مربوطه را به هیئت‌های کوهنوردی واگذار نموده است و از آنجایی که هیئت‌های کوهنوردی خود توسط کوهنوردان داوطلب و با بودجه‌ای ناچیز اداره می‌گردند، به جز حمایت‌های معنوی و ورزشی به هیچ وجه نمی‌توان خارج از این حدود توقع و درخواست بیشتری از آنان نمود.
شاید دلیل اصلی این معضل را غیررقابتی بودن این ورزش و همینطور «بی‌مدال» بودن تلاش‌های ورزشکاران این رشته ورزشی عنوان کرد.
آیا با توجه به این رویکرد می‌توان امیدوار بود که روزی این باشگاه‌ها و گروه‌های کوهنوردی پیشرفت کرده، به خودکفایی و سوددهی و در نهایت به استقلال برسند؟
چه بی‌عدالتی است وقتی که می‌بینیم ورزشی مانند فوتبال چه بودجه کلان دولتی را به خود اختصاص داده است. ورزشی که بیشترین تماشاچی و کمترین ورزشکار را در مقایسه با ورزش کوهنوردی دارد.
آیا زمان حمایت‌های دولتی از گروه‌ها و باشگاه‌های کوهنوردی فرانرسیده است؟
به نظر می‌رسد مسئولین عالی وزارت ورزش چشم خود را بر روی پیشرفت‌های کمی و کیفی این ورزش بسته و آگاهانه یا ناآگاهانه اهمیتی به تعداد پرشمار ورزشکاران و افتخارات آنان در حوزه کوهنوردی (داخلی و خارجی) نمی‌دهند. کوهنوردانی که اکثراً از اعضای گروه‌ها و باشگاه‌های کوهنوردی هستند و به قولی بازوهای اجرایی و اصلی این ورزش محسوب می‌شوند.

۲- یکی دیگر از مشکلات این ورزش به ساختار درونی آن بازمی‌گردد.
متأسفانه مدیریت اداره کردن یک باشگاه و گروه کوهنوردی به دهه‌های گذشته بازمی‌گردد و هنوز نتوانسته است مدیریت جدید و به روزی را در خود تجربه نماید.
چرخشی بود مدیرهای انتخابی ـ نداشتن دفاتر کار ثابت و اختصاصی ـ نداشتن نگاه مالی و درآمدزایی ـ عدم وجود ابتکار و نوآوری در آموزش و صعودهای نو و مبتکرانه، نمونه هایی بارز از نوع مدیریت‌های قدیمی و روبه عقب ورزش کوهنوردی است.

۳- با توجه به برنامه های چندساله توسعه کشور که در آن صریحاً اعلام شده تمام سازمان‌های ورزشی باید به بخش خصوص سپرده و اداره آن به دست مردم قرار گیرد، متأسفانه تاکنون هیچ نشانی از آن به چشم نخورده و مشخص نیست با توجه به گستردگی مشکلات اقتصادی کشور چه زمانی به این هدف دست خواهیم یافت.

۴- مشکلات دیگر سازمان‌های کوهنوردی را می‌توان در حوزه‌های:

    – حقوقی (در مواقع حوادث)

    – زیست‌محیطی و آموزشی (در حین کوهنوردی)

    – فرهنگی (در مسائل اجتماعی و جمعی) جستجو کرد.

در پایان ضمن تشکر از مدیریت محترم هیئت کوهنوردی و صعودهای ورزشی استان تهران، پیشنهاداتی جهت برطرف کردن برخی از این مشکلات که مستقیماً به آن هیئت بازمی‌گردد به شرح زیر اعلام می‌شود:
۱- تلاش و مساعدت هیئت در جهت ایجاد باشگاه‌های جدید کوهنوردی
۲- کمک به امر تبدیل شدن گروه‌های کوهنوردی به باشگاه‌های کوهنوردی
۳- کمک و تشویق به سیاست‌های سرمایه‌گذاری در این بخش و جلوگیری از فرسایش سرمایه‌های موجود
۴- کوتاه کردن دست افراد یا سازمان‌های سودجوی غیرکوهنوردی که مبادرت به کسب درآمد از طریق این ورزش می‌کنند، نظیر آژانس‌های مسافرتی و برخی از NGOها
۵- دور شدن از اجرای برنامه‌های آموزشی و کوهنوردی و سپردن آنها به باشگاه‌ها و گروه‌های کوهنوردی فعال
۶- جلوگیری از اضمحلال و حمایت مطلق از باشگاه‌ها و گروه‌های کوهنوردی به هنگام بروز حوادث و در شرایط دشوار و بحرانی

به امید پابرجایی و پیشرفت باشگاه‌ها و گروه‌های کوهنوردی کشور.

  ذبیح اله حمیدی
  مؤسس و مسئول باشگاه کوهنوردی و سنگنوردی اسپیلت
  دی ماه ۱۳۹۳