این هفته سه شنبه ۹۴،۹،۱۷ برنامه شاخص زمستانی سال ۱۳۹۴ باشگاه اسپیلت اعلام خواهد شد.
این برنامه بنا بر پیشنهاد چند تن از اعضا «صعود گرده آلمانهای علم کوه» خواهد بود.
چنانچه این برنامه به شور گذاشته شده و تصویب گردد ، تا پایان آذرماه به طور رسمی اعلام خواهد شد.
هسته اصلی پیشنهاد دهنده این برنامه اعضایی هستند که در زمستان سال ۹۲ به سرپرستی صفتدر ظهوری موفق به صعود زمستانی قله کل جِنو (اشترانکوه) شدند.
بدین منظور و با توجه به اینکه برنامه هفته گذشته باشگاه که جنگل پیمایی مسیر نهارخوران به جهان نما (گرگان) لغو گردید ، بار دیگر گزارش صعود زمستانی سال ۹۲ قله(فنی) کول جِنون را در معرض دید شما همنوردان و هم‌باشگاهیان گرامی قرار می دهیم.

************************

درجدول برنامه‌های تابستانی سال ۹۲ صعود این قله در دستور کار قرار گرفت و بعد از آن که این قله در شهریور ماه با موفقیت صعود شد ،به پیشنهاد چند نفر از اعضای باشگاه ، این قله به عنوان برنامه شاخص زمستانی انتخاب گردید. قله کل جنو بر روی خط الرأس اشتران‌کوه قرار دارد . اشتران‌کوه قسمتی از رشته کوه زاگرس است که از شمال شرق لرستان ، از روستای چغاگرگ (الیگودرز)شروع می شود و در یالی به نام ۶۶ درود به اتمام می رسد .
قله کول جنون با ارتفاع تقریبی ۳۸۵۰ متر بر روی این خط الرأس ۶۰ کیلومتری قراردارد . مبدأ صعود این قله سرسخت و صخره ای ، روستای کمندان است که از این روستا می توان به چند قله دیگر اشتران‌کوه از قبیل شاه تخت ، ازنادر و پیارو صعود کرد .

روز شمار برنامه :
دوشنبه ۲۱ بهمن :
شب ساعت ۷ به همراه ۶ نفر از اعضای باشگاه به وسیله دو دستگاه ماشین سواری به سمت استان لرستان حرکت کردیم . با ترافیک تهران و توقف هایی که بین راه داشتیم ساعت ۱:۳۰ بامداد به شهر الیگودرز رسیدیم که آقای وحید گودرزی منتظر ما بود . آقای گودرزی مسئول هیئت دوچرخه‌سواری الیگودرز هستند که صعودهای زیادی در منطقه اشتران‌کوه را در کارنامه خود داشت و ایشان از هفته قبل اطلاعات منطقه را به طور کامل در اختیار ما گذاشته بود و آن شب هم نکات لازم را یادآوری کرد و شماره تلفن‌های ضروری را در اختیار ما گذاشت . شب اول را در منزل آقای گودرزی گذراندیم .

سه شنبه ۲۲ بهمن :
صبح وسایلمان را آماده کرده و با آژانس از الیگودرز در یک جاده آسفالته و کمی خاکی پس از عبور از روستای دولت آباد به کمندان رسیدیم که حدود ۳۰ کیلومتر را با ماشین پیمودیم. منطقه کاملا پوشیده از برف بود و به لطف جاده خوبی که تا کمندان کشیده شده بود ، بدون هیچ مشکلی ظهر به کمندان رسیدیم و حرکتمان را از بالای روستا آغاز کردیم .
 در آنجا تأسیساتی بنا شده بود که سرآب تأمین آب شهر الیگودرز و حومه بود . در کنار این تأسیسات رودخانه کمندان جاری بود که آب آن از دامنه‌ی قله ازنادر و پیارو ، دره تونل برفی ، دره هزار بهمن و سرآب شاه تخت تأمین می شد . برای عبور از رودخانه پل آهنی احداث شده بود که بهترین نشانه برای پیدا کردن ابتدای مسیر بود .
این منطقه بکر و زیبا در هفته اخیر از نعمت برف فراوان بهره برده و برف دست نخورده‌ی آن پذیرای تیم ما بود . از ابتدای صعودمان با برف کوبی سنگین همراه با کوله های سنگین مواجه شدیم . مسیر صعودمان از کنار رودخانه بود که شیب زیادی نداشت و تنها حجم زیاد برف بود که انرژی فراوانی از ما گرفت .
آفتاب کم کم به سوی مغرب می رفت که تیم ما به یال آخری که منتهی به پناهگاه می شد رسید. ابتدای یال شیب تندی داشت و با حجم برفی که روی یال بود ، سرعت ما را کاهش می‌داد . بعد از این شیب ، با سنگ‌های یخ زده و تا حدودی صعب العبور روبرو شدیم که در بعضی معابر مجبور بودیم اول خودمان صعود کنیم بعد کوله ها را با طناب بالا بکشیم . هوا تاریک شده بود و راه زیادی تا پناهگاه در پیش داشتیم . بعد از ۱۰ ساعت برف کوبی همراه با کوله های سنگین ، ساعت ۱۰ شب در زیر نور مهتاب به پناهگاه رسیدیم.

چهارشنبه ۲۳ بهمن :
با فعالیتی که روز قبل داشتیم ، تصمیم گرفتیم امروز کمی استراحت کرده و دیرتر به سمت گرده کول جنون حرکت کنیم . قبل از ظهر حرکتمان را آغاز کردیم . از پناهگاه تا زیر گرده راه زیادی نبود فقط برف زیاد و دو شیب بهمنی را در پیش داشتیم . با احتیاط از مسیرهای بهمنی عبور کرده و بعد از ۴ ساعت به زیر گرده رسیدیم . دو نفر از اعضای تیم برای شناسایی و ثابت گذاری سه طول از گرده را صعود کرده و بازگشتند و بقیه نفرات چادرها را برای شب مانی برپا کردند. شب سردی را زیر گرده کول جنون سپری کردیم .

پنج شنبه ۲۴ بهمن :
ساعت ۶:۳۰ به سمت گرده حرکت کردیم . سه طول ابتدای مسیر را که از روز قبل ثابت گذاری شده بود با سرعت صعود کرده و به دلیل نبود کارگاه مجبور به تشکیل کارگاه در تمامی مسیر شدیم . یک نفر سرطناب حرکت می کرد و بقیه افراد در حمایت یومار مسیر را صعود می کردند . صعود به صورت طبیعی بود و در نقاطی که مسیر یخ زده یا زیر پوشش برف بود احتیاج به دقت بیشتری داشت . ابزار مورد استفاده در طی صعود ، میخ ، تسمه و بلوکهایی که با استفاده از منقارهای سنگی مورد استفاده قرارمی گرفت ، به دلیل یخ زدگی مسیر امکان استفاده از دیگر ابزار میانی مثل کِیل ، فِرِند و ترای‌کـَم نبود وهمچنین به دلیل عمق کم یخ (۲ سانتی متر) از پیچ یخ نیز نمی توانستیم بهره ببریم.

طول‌های صعود ما از ۲۵ متر تا ۶۰ متر متغیر بود و در بعضی از معابر صعود هم‌زمان داشتیم.
هرم اول تقریبا خشک و بدون برف و یخ بود که تقریبا به راحتی صعود شد . هرم دوم برف بیشتری داشت که با احتیاط صعود می کردیم . ناگفته نماند که از ابتدای طول مسیر با وزش باد با سرعت ۵۰ – ۶۰ کیلومتر مواجه بودیم که سختی صعودمان را دو چندان می‌کرد . از طرفی توجهمان به صعود و پیدا کردن گیره های مسیر و حفظ تعادل بود و از طرفی باید در مقابل جریان باد مقاومت می کردیم . شدت باد به حدی بود که در بعضی نقاط روی سنگ می خوابیدیم تا تعادل‌مان را بر هم نزند .
تا پایان هرم دوم و اوایل هرم سوم ، باد همراه با ذرات برف را تحمل کردیم که تقریبا شدت باد به نصف کاهش یافت . در هنگام صعود متوجه شدیم که ۳ نفر از اعضای تیم لرستان نیز از سمت پناهگاه به سوی چادرهای ما در حرکت هستند. مجموعا ۳۵ طول طناب استفاده شد تا ساعت ۵ عصر که به قله رسیدیم . آخرین کارگاه در ۵ متری قله نصب شد و بعد از گرفتن عکس یادگاری سریعا به سمت پائین و منطقه مشهور به «شصت خدا«»راهی شدیم . با گذشتن از چند برف‌چال و مسیرهای بهمنی ، با احتیاط فراوان و با فاصله ۳۰ تا ۱۰۰ متری از یکدیگر بعد از ساعت‌ها تلاش و برف‌کوبی ، ساعت ۹ شب به کمپ و چادرها رسیده و با چای و سوپ دوستان پذیرایی شدیم .

جمعه ۲۵ بهمن :
صبح چادرها و وسایلمان را جمع‌ کرده و برای حرکت به سمت کمندان آماده شدیم . یک تیم که روز قبل از الیگودرز در پناهگاه حضور داشتند به زیر گرده رسیده و تصمیم داشتند قله را صعود کنند . تیم ما به سرعت و درعرض یک ساعت به پناهگاه رسید و با یک استراحت کوتاه به فرودمان ادامه دادیم . در مسیر بازگشت ، یال پناهگاه را از سمت غرب فرودآمدیم و با برف‌نرمی که داشت به سرعت فرودمان کمک کرد .
تا کنار رودخانه بدون توقف آمدیم و بعد از نوشیدن آب گوارای رودخانه ، خود را به روستای کمندان رساندیم که آقای گودرزی به استقبالمان آمده بودند . ساعت ۳:۳۰ به شهر الیگودرز رسیده و پس از صرف ناهار به میزبانی آقای گودرزی به سمت تهران حرکت کردیم .
در پایان جا دارد از آقای گودرزی برای هماهنگی این برنامه و همچنین از مهمان‌نوازی ایشان کمال تشکر و قدردانی را نمائیم.

لیست لوازم مورد نیاز این برنامه :
چادر زمستانی – پوشاک کامل گورتکس – پوشاک کامل پر(لوازم ضروری امداد ونجات)
طناب – انواع میخ – تسمه های ۱۲۰ و ۱۸۰ سانتی متر – چکش ۲ عدد – تبر یخ – کلنگ کوه پیمائی – پیچ یخ – بیل برف – کیسه خواب زمستانی – کلاه کاسک – هارنس – کارابین پیچ‌دار – اسلینگ – یومار – ریورسو- کفش دوپوش – کرامپون – کلاه طوفان – عینک طوفان

اعضای تیم به ترتیب حروف الفبا:
محمدرضا بهروزی – رضا خلیل آبادی – محسن سلیمی(عکاس) – حسین صادق‌زاده(عکاس) – صفتدر ظهوری (سرپرست برنامه )- حسین فقیهی

گزارش سایت از رضاخلیل آبادی

              ۹۲،۱۱،۲۶  

نمای قله کل جِنو از دهکده کمندان

قله کل جِنو

محل کمپ شب‌مانی 

تیم درحال صعود قله (هرم ۲)

صعود قله کل جِنو ارتفاع ۳۸۵۰ متر(عکاس : محسن سلیمی)

اعضای تیم از راست به چپ:حسین فقیهی-حسین صادق‌زاده – رضا خلیل‌آبادی-

صفتدر ظهوری(سرپرست تیم)- محسن سلیمی – محمدرضا بهروزی

سمت راست وحیدرضا گودرزی کوه‌نورد و مسئول هیئت دوچرخه‌سواری الیگودرز

«بدین‌وسیله از طرف مدیریت باشگاه اسپیلت از همکاری ایشان صمیمانه تشکر می نمائیم»