این مسیر بین دو مسیر مشهور جنوبی (گوسفندسرا) و غربی (سیمرغ) قرار گرفته است و جزء ۱۶ مسیری است که در سال ۱۳۸۴ توسط تیم ۳ نفره خانه کوهنوردان تهران، زنده‌یاد ابراهیم شیخی، ناصر جنابی و من (ذبیح‌ا… حمیدی) در ۱۶ هفته به مناسبت سومین سال درگذشت کوهنورد توانمند و فقید ایران، جلال رابوکی، شناسایی و صعود شد.

این مسیر از جاده پلور (ورارو) بعد از گذشتن از گوسفندسرای ”چال‌چال” و ”وزاو” آغاز می‌شود.

تیم ۱۷ نفره باشگاه روز چهارشنبه ۱۳۹۱٫۶٫۲۲ ساعت ۱۹:۰۰ در همان نقطه از جاده، به ارتفاع ۳۲۳۰ متر و در کنار چمن‌زاری زیبا کمپ اول خود را برپا کرده، شب را در آنجا به صبح رساند.

صبح روز بعد، نفرات تیم با حمل کوله‌های خود تا ارتفاع ۴۷۳۰ متری صعود کرده، کمپ دوم را در آنجا برپا کردند. توضیح صعود تا این نقطه بدین گونه است که:
این یال در ابتدای مسیر، کمی به طرف شرق حرکت کرده، سپس در ارتفاع ۳۷۰۰ متری با رسیدن به کنار صخره‌هایی کوتاه که دو طرف مسیر را فرا گرفته است، دقیقاً به طرف قله ادامه می‌یابد.

در ارتفاع ۴۰۰۰ متری شیب‌هایی شروع می‌شود که تقریباً حالت شنی دارند و کمی صعود را دشوار می‌کند.

در ارتفاع ۴۴۰۰ متری شیب کم می‌شود. سپس با ادامه مسیر در ارتفاع ۴۶۰۰ متری به صخره‌های ریزشی و کوتاه می‌رسیدیم که بعد از آن در ارتفاع ۴۷۳۰ متری، مکانی مناسب جهت برپایی کمپ وجود دارد که یخچالی جهت تأمین آب نیز در کنار آن واقع است.

تیم ما در این نقطه ۵ تخته چادر برپا کرده و بعد از ۲ ساعت استراحت، در ساعت ۱۷:۰۰ جهت هم‌هوایی بیشتر و شناسایی مسیر تا ارتفاع ۵۰۰۰ متری صعود و در ساعت ۱۹:۳۰ به کمپ بازگشت.

شب دوم برنامه با تغییر در وضعیت هوا، برودت آن به شدت پایین آمده و به ۱۰ درجه زیر صفر رسید.

روز جمعه ساعت ۶:۱۵ دقیقه صبح صعود نهایی را شروع کردیم. هوا بسیار سرد و گزنده بود. اکثر نفرات مانند خود من، با لوازم و پوشاک معمولی در این برنامه حضور داشتند. سرمای صبحگاهی آن روز تیم را غافلگیر و کمی دچار مشکل کرد. بعد از ۲ ساعت صعود با برآمدن آفتاب، که به دلیل غربی بودن مسیر دیرهنگام رخ داد، کمی از شدت سرما کاست و توانستیم کمی گرم شویم.

توضیح مسیر روز دوم بدین گونه می‌باشد که در ابتدا بعد از گذشتن از یک یال کم‌شیب، به زیر صخره‌هایی رسیدیم که ریزشی است بعد از آن شیبی تند و شنی می‌شود که به صخره‌هایی دیگر می‌رسد.

عبور از این صخره‌ها کمی دقت لازم دارد. به ویژه این که در بعضی قسمت‌ها مسیر یخزده بود. بالای این صخره‌ها، کم‌کم به طرف شرق کشیده می‌شود.

در ارتفاع ۵۴۵۰ متری به اول خاک زردهای تپه گوگردی می رسیم. بعد از آن فقط ۴۰ دقیقه دیگر زمان لازم است که به قله ۵۶۲۵ متری دماوند (بام ایران) دست یابیم.

چهارده نفر در قالب دو تیم ۹ و ۵ نفره در ساعت‌های ۱۰:۱۵ و ۱۱:۱۵ به قله رسیدند و همگی در ساعت ۱۳:۰۰ به کمپ بازگشتیم.

در ساعت ۱۴:۰۰ بعد از جمع‌آوری بارها به طرف پایین حرکت کرده و در ساعت ۱۷:۰۰ به محل کمپ اول بازگشتیم. با آمدن وانت‌ها و طی جاده خاکی تا پلور در ساعت ۱۹:۰۰ سوار بر مینی‌بوس باشگاه که در قرارگاه پلور منتظرمان بود، به طرف تهران حرکت کردیم.

و بدین‌ترتیب یکی از یال‌های شانزده‌گانه دماوند، به جزء ۴ مسیر اصلی جنوبی، غربی، شمالی و شمال‌شرقی، توسط اعضای باشگاه اسپیلت صعود شد. امیدوارم بتوانیم در سال‌های آتی جهت صعود یال‌های دیگر دماوند برنامه‌ریزی داشته باشیم.

جهت آگاهی همنوردان عزیز، اسامی ۱۶ یال دماوند که در سال ۱۳۸۴ با همراهی آقایان زنده‌یاد ابراهیم شیخی و ناصر جنایی صعود کردیم، در جهت حرکت عقربه‌های ساعت به شرح زیر می‌باشد:
گوسفندسرا ـ لومر ـ قرقه ـ چال‌چال ـ سروزان ـ سیمرغ ـ داغ ـ شمالی اول ـ شمالی دوم ـ گردنه‌سر ـ تخت فریدون ـ تیغه‌های ملار ـ بزمین‌چال ـ آب‌گرم ـ پادگان و ملاخوران

اعضای شرکت‌کننده به ترتیب حروف الفبا:
خانم‌ها: جمشیدی، پروانه کاظمی (هیمالیانورد نامدار ایرانی و عضو پایدار باشگاه کوهنوردی اسپیلت)
آقایان: امین، اسدی، باباوند، بلوچی (عکاس و گزارش برنامه‌نویس)، حاصلی، حمیدی (سرپرست)، ابوذر شعبانی (مهمان)، غلامی، فتحیان، منفردزاده و مصطفی ناظم (عضو اسبق)
اعضای گروه کوهنوردی کاوه اراک: آقایان سعید و مهدی باقربیگی، علی فراهانی و مازیار مهران

     گزارش سایت از: ذبیح‌ا… حمیدی
     1391.6.25