بیدارباش ساعت ۳:۳۰ بود، پس از جمع کردن چادرها، بستن کوله ها و آماده شدن در ساعت ۴:۲۵ از روی پل آهنی ابتدای مسیر، شروع به پیمایش کردیم.

شب مهتابی و آسمان پر از ستاره بود.

برای مسیریابی بهتر، هدلایتها را روشن کردیم.

در حدود ساعت ۵:۲۵ به سراب خشک شده بهادر رسیدیم که نماد آن یک تابلوی فلزی است.

کم کم هوا رو به روشنی میرفت و تیم یکدست و آماده به مسیر خود ادامه میداد.

در هوای گرگ و میش، تیغه های شگفت انگیز کول جنو نمایان بود.

حوالی ساعت ۶:۲۰ بود که به چشمه ناصر رسیدیم.این چشمه به نام زنده یاد ناصر خوشه‌چین که در زمان ساخت پناهگاه سلیمانی از دنیا رفته نام گذاری شده است.

اندکی توقف کرده و سپس به سمت پناهگاه راهی شدیم.

کم کم وزش باد شروع شده بود.شیب مسیر را با گامهای یکنواخت و کوتاه سپری کردیم تا اینکه در ساعت ۶:۵۰ به پناهگاه رسیدیم.به جهت تایم خوبی که پیمایش کرده بودیم زمانی در حدود ۴۵ دقیقه جهت استراحت و صرف صبحانه در نظر گرفتیم.سرعت باد شدت گرفته بود.

ساعت ۷:۴۰ از پناهگاه به سمت ابتدای تیغه ها راهی شدیم.

سرعت باد گاهی کم و گاهی زیاد میشد.دو تیم جلوتر از ما بودند که یکی از این تیمها به سمت قله کول جنو و تیم دیگر به سمت قله شاتخت در حرکت بودند.

ساعت ۸:۵۰ به ابتدای تیغه ها رسیدیم، کمی توقف و تجدید قوا کرده، باتونها را جمع کردیم و از همان ابتدا سوار بر تیغه ها شدیم.

باد روی تیغه ها بیشتر شده بود و طبیعتا تمرکز و دقت بیشتری نیاز بود.

خوشبختانه همکاری و حمایت در سطح بسیار خوبی بین اعضا تیم برقرار بود.

بعد از دو توقف کوتاه بر روی تیغه ها، در ساعت ۱۱:۱۵ تمامی نفرات با انرژی کامل بر بلندای قله کول جنو ایستادند.

اعضا شرکت کننده در برنامه:

آقایان : امین شاه محمدی«سرپرست و مربی راهنما» – علی شیدا «مربی راهنما» – سعید جامعی – علی بابایی – رضا حیدری – محمد خلیل‌ راد – ابراهیم چاوشی – حمید زعفرانی – محسن موسوی – سعید نوروزی – محمود حاتمی

خانم ها : آیسودا راد – منیر رحمانی – نسترن مرادی و عضو جدید هانیه سهراب

گزارش از امین شاه محمدی