کانال تلگرامی اسپیلت
کانال آپارات اسپیلت
رویدادهای مهم کوهنوردی (قسمت بیست و یکم)
تلاش صعودهای زمستانه ـ هیمالیا ۲۰۲۰
“وزش بادهای شدید اکسپدیشن‌ها را از حرکت باز داشته است”
طوفان‌های شدید در “اورست” و “قراقروم” تیم‌ها را مجبور کرده است که در بیس‌کمپ در انتظار بمانند.
اکسپدیشن‌ها بر روی K2، “اورست”، “برودپیک” و “گاشربروم‌ها” و چند قله دیگر در تلاشند.
وقتی صحبت از تلاش صعود در زمستان به قله‌های بزرگ می‌شود همه چیز بستگی به “شرایط هوایی” دارد.
گذشته از شرایط فیزیکی، مهارت، تجربه و آمادگی امری که باید مدنظر قرار داد اینست که بدن آدمی نمی‌تواند در (منفی ۷۳ درجه سانتیگراد) با بادهای فریزکننده دوام بیاورد.
بادهایی که در قله‌های هیمالیا در حال وزیدن هستند در حدود۱۵۰mph/۲۴۰kmh هستند که در طبقه‌بندی ۵ “هاریکن” قرار دارند و این شبیه طوفانی است که سال گذشته در “باهاماس” آسیب جدی وارد کرد.
طوفان شدید سرانجام فروکش میکند و کوهنوردان می‌توانند به پیشروی خود ادامه دهند اما مشکل با سئوال همیشگی پا برجاست که تا چه زمانی این طوفان‌ها ادامه خواهند داشت؟
هنگامی که آلکس تکسیکون برای صعود زمستانه برروی اورست بدون استفاده از اکسیژن کمکی در دو سال متوالی در تلاش بود، او وارد این بازی”موش و گربه” هوا در زمستان شد و سرانجام بخاطر طوفان‌های شدید و سرمای فریزکننده مجبور شد که دست از تلاش خود بکشد. البته او موفق شد از مسیر نرمال جنوب‌شرقی اورست تا کمی بالاتر از کمپ دوم هم صعود کند.
اما چه باید کرد؟:
«صبوری تنها راه چاره است»
اورست
آلپنیست آلمانی “جوست کوبوش” ۲۷ ساله، بر اساس “ترکر”ش به بیس‌کمپ بازگشته است. او در فیس‌بوک نوشت: من به اتفاق عکاس دانیل هاگ در ارتفاع ۶۰۰۰متری از مسیر Lho La بودیم که طوفان شدید و به تبع آن سرمای فریزکننده باعث شد که به بیس‌کمپ عقب نشینی کنیم. بر اساس اپلیکیشن عالی “آنلاین هواشناسی”، طوفان در بیس‌کمپ اورست با سرعت ۵۵mph/88kmph در حال وزیدن است و سرمای بیس‌کمپ ۱۹- درجه سانتیگراد (منفی ۱۹ درجه سانتیگراد) است.
“جوست کوبوش” در تلاش است بدون استفاده از اکسیژن کمکی و حمایت شرپا و بصورت سولو قله اورست را صعود زمستانه کند. البته تاکنون شخصی این تلاش را با این مشخصات بر روی قله اورست و در زمستان انجام نداده است.
“کوبوش” هم‌هوایی خود را برای صعود زمستانه “اورست” بر روی قله‌های آموستانگ (۶۳۹۳متر)، آیلندپیک (۶۱۸۶متر) و پاچرموپیک (۶۲۵۹متر) انجام داده است.
سومین تلاش زمستانه تکسیکون در قله “اورست”:
ابتدا آمادابلام
آلکس تکسیکون قهرمان اسپانیایی صعودهای زمستانه در مسیر ترکینگ بسوی قله “آمادابلام” است. او در تلاش سومین صعود زمستانه بدون اکسیژن کمکی به اورست است.
آلکس تکسیکون به تازگی قبل از ورود به نپال، اکتشاف چند مسیر جدید به چند قله در جنوبگان (آنتارکتیکا) را به پایان رسانده است.
اکسپدیشن تکسیکون شامل کوهنوردان اسپانیایی (“اسکار کاردو” و “جاناتان گارسیا”) بهمراه شرپاهای نپالی (چیهجی نوربو شرپا، پچهومبه شرپا و تنجن شرپا) می‌باشد.
تلاش صعود زمستانه به قله k2
اکسپدیشن زمستانه k2 به سرپرستی “مینگما گیالجه شرپا” در تلاش برای رسیدن به بیس کمپ k2.
اکسپدیش زمستانه k2، “آسکوله” را ترک کردند تا در ۱۳ ژانویه ترکینگ خود به سوی بیس‌کمپ k2 را آغاز کنند.
“مینگما گیالجه شرپا” مالک کمپانی کوهنوردی “ایمجین نپال” قصد دارد قله k2 را بدون استفاده از اکسیژن کمکی صعود زمستانه کند.
برودپیک :در انتظار فروکش طوفان.
پس از صعود زمستانه “برودپیک”، شاید صعود زمستانه k2
اکسپدیشن صعود زمستانه “برودپیک” شامل “دنیس اوربکو”، “دان بوئی”، “لوتا هینستا” در چند روز اخیر بعلت طوفان‌های شدید در بیس‌کمپ زمینگیر شده‌اند.
هدف “دنیس اوربکو” به زعم او اولین صعود واقعی زمستانه قله “برودپیک” است و سپس البته اگر زمان کافی داشته باشد برای صعود زمستانه به k2 اقدام خواهد کرد.
“اوربکو” و “دان بوئی” برای صعود به قله “برودپیک” تلاش می‌کنند، اما “لوتا هینستا” بانوی کوهنورد فنلاندی برای صعود زمستانه به قله اقدام نمی‌کند ولی برای ساپورت دو کوهنورد در تلاش است. “لوتا هینستا” تا کمپ اول برای حمل تجهیزات کمک کرد و “اوربکو” و “بوئی” کمپ دوم را چند روز قبل در ۶۲۰۰متری دائر کردند.
(جزییات را “دان بویی” در اینستاگرام خود توضیح داده است که قبلا در کانال باشگاه اسپیلت به آن اشاره شده است.)
و در عین حال “لوتا هینستا” در اینستاگرامش نوشته است:
چیزی که خیلی برایم اهمیت داشت این بود که برای اولین بار بعد از ۱۶دسامبر موفق شدم موهایم را بشویم. اما از سوئی قسمت تاسف‌آور قضیه اینجاست که موفق شدیم تجهیزات را به کمپ اول برسانیم و چند شب هم برای هم‌هوایی شب‌مانی داشتیم. در طی آن روزها دو قهرمان “دنیس” و “دان بوئی” ۱۰۰متر طناب را از یخ سخت بین کمپ ۱و ۲ بیرون کشیدند که من تصور کردم که کاری است که از توان من خارج است. من فقط در حدود ۱۵۰متر بالاتر از کمپ اول صعود کردم تا کارشان را ببینم و در مورد وسایلشان کمک کنم.
در هر حال اکنون به اجبار به بیس‌کمپ بازگشته‌ایم و در انتظاریم که طوفان فروکش کند…
تراورس گاشربروم‌ها ـ در انتظار هوای مساعد
“سیمونه مورو” و “تامارا لانگر” دو کوهنورد ایتالیایی در صدد تراورس صعود به دو قله گاشربروم۱ و گاشربروم۲ در یک تلاش از ۶۴۰۰ متر هستند .
سیمونه مورو در فیس‌بوکش نوشت:
“سرانجام” اولین روز واقعی بد زمستان، با برف و طوفان شدید خود را نشان داد. هوا بقدری خراب است که در ارتفاعات، کوهستان بنظر می‌رسد در حال زوزه کشیدن است.
در یخچال دید مسافت جلوتر تقریبا صفر است و تشخیص چیزی در طوفان شدید ممکن نیست.
مسیری که ما قبلا برقرار کردیم با برف پوشانده شده است و ما امیدواریم پرچم‌ها و “GPSترک” به ما کمک کند تا بار دیگر مسیر را به مجردی که طوفان فروکش کرد باز کنیم.
بنظر می‌رسد که هوای نامساعد همچنان تا ۱۵ ژانویه ادامه داشته باشد، بنابراین ما از فرصت استفاده می‌کنیم تا استراحت کنیم….
منبع: آلن آرنته
*****
تلاش صعود زمستانه گاشربروم‌ها
سیمونه مورو و تامارا لانگر سرانجام موفق شدند از یخچالی که مانع جدی در مسیرشان به گاشربروم۱ بود صعود کنند.
دو کوهنورد ایتالیایی که ۱۰ روز در لابیرنت این یخچال در تلاش بودند، سرانجام توانستند مسیر به C2 را باز کنند.
خوشبختانه امداد ارتش به کمک آمد و “سیمونه” یک نردبان آلومینیومی ساعاتی قبل ازحرکت از بیس‌کمپ، از واحد ارتشی قرض گرفت و روز ۱۶ژانویه با بکار بردن آن توانستند مسیر به کمپ دوم گاشربروم۲ را باز کنند.
مسیر از یخچال، بر اساس GPS کوهنوردان در حدود ۱۰ کیلومتر تلاش آنها در بین سراک‌ها و شکاف‌ها را نشان می‌دهد.
سیمونه مورو تمامی تلاش خود را برای غلبه بر یخچال را اینگونه در فیس بوکش بیان میکند:
اگر ما بخواهیم تلاش‌ها و کیلومترهایی که در مسیر لابیرنت یخچال برای یافتن راهی به کمپ دوم را خلاصه کنیم؛ باور کنید می‌توان آن را درست به اندازه صعود و فرود هر کدام از ۸۰۰۰متری‌هایی که تا بحال صعود کرده‌ام، قابل قیاس دانست و حقیقتا انرژی و تلاش بزرگی برای غلبه به آن بکار بردیم.
منبع: ویسپینانیه
*****
رکورد سرعتی قبلی آکونکاگوآ (۶۹۶۲متر) با زمان ۳ساعت و ۳۸دقیقه در ۲۷دسامبر درهم شکست
مارتین زوهر کوهنورد چک رکورد سرعتی قبلی آکونکاگوآ (۶۹۶۲متر) را بعد از ۲۰سال با زمان ۳ساعت و ۳۸دقیقه در ۲۷دسامبر درهم شکست.
“مارتین زوهر” موفق شد رکورد قبلی سرعتی به آکوانکاگوا را که متعلق به “برونو بروند”، “فابیو مرالدی” و “جین پلیسیر” در سال ۲۰۰۰ با زمان “۴۰’۳h (سه ساعت و چهل دقیقه)بود را با دو دقیقه سریعتر پشت‌سر بگذارد.
مارتین زوهر درباره رکوردش اعلام کرد:
این فصل بیش از حد خشک بود. من خوش‌شانس بودم؟ آیا صعود از صخره‌ها آسانتر از نواحی پوشیده از برف است؟ دقیقا نمی‌دانم و اهمیتی هم نمی‌دهم.
“در کل کوهستان تصمیم می‌گیرد!”
“مارتین زوهر” سه تلاش در سه هفته در دسامبر برای رکورد سرعتی “آکونکاگوآ” انجام داد که اولین بار حتی به ارتفاع بالاتر از ۵۵۰۰متر هم نرسید.
بار دوم او موفق شد در زمان ۴ساعت و ۳۸دقیقه به قله صعود کند.
بار سوم در ۲۷دسامبر موفقیت از آن او بود و رکورد سرعتی (۳ساعت و ۳۸دقیقه) به قله آکونکاگوآ را به نام خود ثبت کرد. (۵۰متر آخر چهار دست و پا بالا می‌رفتم. وقتی به قله رسیدم نیمه‌جان بودم. بعد از ۲۰دقیقه به سختی می‌توانستم نفس بکشم)
منبع: دسنیوال
*****
تلاش صعود زمستانه هیمالیا ۲۰۲۰
“صعود به ارتفاعات بالاتر”
پیشرفت قابل توجه در “گاشربروم” و “برودپیک” و “جوست کوبوش” در حرکت در اورست.
اکسپدیشن‌های زمستانه شامل: K2، اورست، برودپیک و گاشربروم‌ها به اضافه چند صعود زمستانه دیگر در هیمالیا است.
در تصویر کلی با فروکش طوفان‌های شدید در کوه‌های هیمالیا اکسپدیشن‌ها با وجود سرمای شدید برای برقراری کمپ‌های بالاتر تلاش خود را آغاز کرده‌اند، با قرائت متفاوت “زمستان” توسط افراد مختلف، به هر شکل هنوز فرصت کافی برای اکسپدیشن‌ها مهیا است.
برای اکسپدیشن اوربکو و همنوردانش که تفسیر متفاوتی از زمستان دارند، ۲۹فوریه ۲۰۲۰ پایان زمستان محسوب می‌شود اما دستاورد آنها و رسیدن “دنیس اوربکو” تا این مرحله تا ارتفاع ۶۷۰۰متر بسیار پیشرفت قابل توجهی محسوب می‌شود.
اما اکثر کوهنوردان همچون “سیمونه مورو”که پایان زمستان برای آنها ۲۰مارس ۲۰۲۰ با آغاز بهار است، فرصت کافی برای اجرای پروژه‌اش باقی‌مانده است.
برودپیک
“دنیس اوربکو” با فروکش طوفان، با تیمش به صعود ادامه دادند. در عین برپایی کمپ دوم، “اوربکو” موفق شد ارتفاع ۶۷۰۰متر را لمس کند و با توجه به اینکه کمپ سوم آنها در ۷۰۰۰متری دائر خواهد شد برای اکسپدیشن برودپیک که شامل “اوربکو”و “بوئی” و “لوتا هینستا” است پیشرفت خوبی محسوب می‌شود البته باید توجه داشت “لوتا هینستا” در این اکسپدیشن نقش ساپورت دو کوهنورد را ایفا میکند.
“اوربکو” SMSای فرستاد: «ما کار بزرگی انجام دادیم. ما از دره شیبدار عبور کردیم و ارتفاع ۶۷۰۰متر که تقریبا شولدر پلاتو یخی است را لمس کردیم .بیس کمپ فردا.
تراورس گاشربروم
پیشروی به کمپ اول!!
“سیمونه مورو”و “تامارا لانگر” توانستند از میان آبشار یخی مسیری را بیابند که دسترسی به گاشربروم۱ را مسدود کرده بود.
“سیمونه” ساعت‌ها پیاده‌روی کرد که از یک واحد ارتشی آن اطراف نردبانی آلومینیومی را قرض بگیرد تا قادر باشند از شکاف‌های یخی عمیق عبور کنند و سرانجام با وجود ناامیدی که روزهای قبل بوجود آمده بود مسیر به کمپ اول باز شد!
دو کوهنورد ایتالیایی قصد دارند تا دو قله گاشربروم۱ و گاشربروم۲ را در یک تلاش (single push) از “گاشربرومLa” در ارتفاع ۶۴۰۰متر صعود کنند. (صعود به دوقله ۸۰۰۰متری در زمستان)
قابل به ذکر است که رینهولد مسنر و هانس کامرلندر این تراورس به دو قله را در تابستان ۱۹۸۴ برای اولین بار موفق به انجامش شدند و هیچگاه کوهنوردی نتوانست آنرا تکرار کند.
“سیمونه مورو ” در فیس‌بوکش جزییات تلاششان را اینگونه بازگو میکند:
سرانجام مسیر به کمپ اول گشوده شد!
امروز از میان شکاف‌های یخی و سراک‌ها مسیری در حدود ۱۰کیلومتر را (براساس GPS) پیمودم. “تامارا” در جلو حرکت می‌کرد و برفکوبی می‌کرد و من در پشت سر با نردبان مشهور بردوشم که به لطف ارتشی‌ها قرض گرفته بودم در حرکت بودم. هوا خوب بود و با تلاشی که ما داشتیم مانع از این می‌شد که سرما را حس کنیم. بعضی مواقع مجبور بودم بخزم یا به گوشه‌های مسیر بروم. البته با توجه به نردبان در پشتم این اجبار بود تا در گذر از سراک‌ها و باتل‌نک‌ها اینگونه عمل کنم.
ما در ۹:۱۲ صبح حرکتمان را آغاز کردیم و در ساعت ۳بعدازظهر به محلی رسیدیم که فکر کردم بالاخره باید نردبان را در دو سوی شکاف یخی قرار دهم که دسترسی امن به “سامیت پلاتو” امکان‌پذیر شود.
اما سورپرایز باعث سکوتمان شد. همه چیز فروریخته بود و شکاف یخی دو برابر نردبان بود. اما ناامید نشدیم و سرانجام شکاف بسیار عمیقی را مشاهده کردیم که بیشتر از شش فیت نبود. با تلاش “تامارا” در یافتن مکان مناسب و من هم طبق معمول در پشت سر، سرانجام با دقت توانستیم محلی را بیابیم که لبه به لبه نردبان را برای عبور در آن قرار دهیم.
عالی و بی نقص!!!! حالا ما راهی را به کمپ اول و کمپ‌های بالاتر گشوده‌ایم.
اگر ما بخواهیم مسیری که در این پیچ در پیچ و لابیرنت طی کردیم را محاسبه کنیم، شامل کیلومترها و انرژی بسیار زیادی بود. باور کنید، به اندازه صعود و فرود هر کدام از ۸۰۰۰متری‌هایی بود که تا به حال صعود کرده‌ام.
به ما گفته شد که زلزله یک ماه قبل باعث فروریختگی و باز شدن یخچال و شکاف‌ها و تغییر کلی مسیر شده است. من نمی‌دانم که آیا این گفته صحیح است یا خیر، اما واقعا احساس خستگی می‌کنم. “تامارا” و من حالا احساس می‌کنیم که این کابوس بی‌پایان برای ما به انتها رسیده و خوشالیم. با امید به آنکه سورپرایز به پایان رسیده باشد…
“تامارا لانگر” هم در اینستاگرامش نوشت:
صبح که از خواب برخاستیم هوا صاف و فوق‌العاده بود و علیرغم پیش‌بینی هوا، نور خورشید کل دره را درخشان کرده بود. ما برای رسیدن به کمپ اول لحظه‌ای درنگ نکردیم. برای ۲روز غذا و تجهیزات برداشتیم و ارزیابی ما این بود که احتمال رسیدنمان به کمپ دوم وجود دارد.
اکسپدیشن زمستانه k2
اکسپدیشن “ایمجین نپال” به سرپرستی “مینگما گیالجه شرپا” در ترکینگ خود بسوی بیس‌کمپ k2 هستند. “مینگما کیالجه شرپا” قصد دارد صعود زمستانه به k2 را بدون اکسیژن کمکی به انجام رساند.
سازمان‌دهنده لجستیکی اکسپدیشن k2، “تورهای آپریکوت واجاهات خان” گزارش داد:
اکسپدیشن k2 در ۱۸ژانویه به کمپ اردوکاس رسیدند. هوا بسیار نامساعد است اما آنها در روز یکشنبه ۱۹ژانویه به کنکوردیا خواهند رسید. همه افراد شامل باربرها در شرایط مساعدی هستند.
صعود زمستانه آمادابلام
“زولتان سلانکو” بهمراه کوهنورد آمریکایی “آلکس گلدفارب” در تلاش صعود زمستانه “آمادابلام” هستند. آنها اکنون در نامچه بازار در ترکینگ هستند و برف و باران را در منطقه تجربه می‌کنند.
“آلکس تکسیکون” که در تلاش هم‌هوایی در “آمادابلام” و سپس تلاش صعود زمستانه قله اورست در زمستان ۲۰۲۰ است اعلام کرد:
ما “فاکدینگ” را شنبه در ۸:۳۰ صبح ترک کردیم و به نامچه بازار در حدود ۴ساعت بعدازظهر رسیدیم. تمام روز باران می‌بارید که بعدا با برف جایگزین شد. نزدیکی نامچه برف بر روی زمین نشسته است و سرانجام چهره زمستانی واقعی به خود گرفته است. هوا نسبتا هنوز گرم است، اما دما همچنان در حال کاهش است. ما باید یک روز در نامچه بمانیم تا خشک شویم و به حرکت ادامه دهیم.
سقوط بهمن باعث مرگ چند نفر در مسیر بیس‌کمپ آناپورنا شد
حداقل سه تایوانی و دو چینی که در مسیر ترکینگ به بیس‌کمپ آناپورنا بودند، با سقوط بهمن در نزدیکی دورالی در ناحیه کاسکی گرفتار ریزش بهمن شدند که حدس زده می‌شود به علت بارش برف سنگینی که در دو دهه گذشته بی‌سابقه بوده است این ضایعه بوجود آمده است.
“باتورا سار” در قراقروم
“تلاش اولین صعود زمستانه”
لهستانی‌ها که امسال قصد آمادگی برای اولین تلاش زمستانه k2 در ۲۰۲۰/۲۰۲۱ را دارند، برای آمادگی درصدد هستند تا اولین صعود زمستانه “باتورا سار” در قراقروم غربی پاکستان به ارتفاع ۷۷۹۵متر را به نام خود رقم بزنند. کوهنوردان این اکسپدیشن شامل “آدام بلیچکی”، “پیوتر تومالا”، “فیلیپ بابیز”، “رافال فرونیا” هستند که اکنون به پاکستان پرواز کرده‌اند.
سرپرست اکسپدیشن لهستانی‌ها به “باتورا سار” را “پیوتر تومالا” به عهده دارد. کوهنوردان قصد دارند پس از صعود تا ۱۰ مارس به لهستان بازگردند.
“باتورا سار” ۲۵مین قله مرتفع جهان است. این قله در ابتدا در ۱۹۷۶صعود شد ولی تا بحال صعود زمستانه نداشته است.
تا بحال یک تلاش صعود ناموفق در زمستان بر روی این قله ثبت شده است. (اکشپدیشن اتریشی‌ها در ۱۹۸۱).
در جولای ۱۹۸۸، دو لهستانی (پاول کوبالسکی و زیگموند هاینریش) به قله “باتورا سار” صعود کردند.
منبع: آلن آرنته
*****
اجرای یک برنامه ناب و بی‌نقص زمستانی در سطحی بسیار بالایی در کشور
طی روزهای ۱۰ تا ۲۴ دی ماه ۱۳۹۸ سعید فراهانی و مجتبی قهیه‌ای موفق شدند بخشی از خط‌الرأس فنی و طولانی علم‌کوه را صعود نمایند.
آنان برنامه خود را از قرارگاه ونداربن آغاز کرده، پس از گذر از دوراهی کلجاران به ترتیب قلل اسپید، سره‌کمر، سیاه‌قوک شمالی و جنوبی، برج‌های دندان اژدها، تخت سلیمان، شانه‌کوه، گرده آلمان‌ها، علم‌کوه، شاخک، سیاه‌سنگ‌ها، چالون، نفت‌چال و پسنده‌کوه را صعود کرده به ونداربن بازگشتند.
باشگاه اسپیلت ضمن شادباش به این دو همنورد جوان و فعال، امیدوار است در آینده نیز شاهد اجرای برنامه‌های موفق و ایمن از این عزیزان باشد.
*****
حادثه‌ای خطرناک برای سیمونه مورو و تامارا لانگر در گاشربروم
“مورو” و “لانگر” دچار حادثه‌ای جدی در پلاتوی بالای یخچال گاشربروم ۱ شدند.
“سیمونه مورو” نوشت: الان همه چیز خوب است و ماجرا بخوبی تمام شد.
“با این وجود نمی‌توان این امر را نادیده گرفت که با وجود جراحات کوهنوردان، آنها از ادامه اکسپدیشن منصرف شوند.”
چند روز قبل “مورو” و “لانگر” که در لابیرنت و پیچ در پیچ یخچال گاشربروم۱ در تلاش دائم بودند، سرانجام بعد از ۱۰روز مسیری را بسوی کمپ۲ یافتند. بعد از استراحتی کوتاه در بیس‌کمپ، هر دو کوهنورد ایتالیایی بار دیگر به بطرف بالا رفتند.
هدفشان این بود که این بار ۲روز را در ارتفاعات سپری کنند. ابتدا کمپ اول را برقرار کنند و استراحتی داشته باشند و بسوی کمپ دوم حرکت کنند و سپس به بیس‌کمپ باز گردند.
اما متاسفانه سرنوشت تیم ایتالیایی‌ها به گونه‌ای کاملا متفاوت رقم خورد.
بعد از عبور از یخچال و آخرین شکافی که “مورو” و “لانگر” تصمیم گرفتند در آنجا از نردبان آلومینیومی که از ارتشی‌ها قرض گرفته بودند استفاده کنند و راه بسوی بالا بازکنند و بدین ترتیب دو آلپنیست ایتالیایی وارد “پلاتو” شدند.
همچنان که باهم همطناب بودند و با دقت منطقه را تراورس می‌کردند و البته کاملا آگاه بودند خطر همچنان درکمین است.
بقیه ماجرا را از زبان سیمونه مورو می‌خوانیم:
“با نزدیک شدن به شکاف بعدی، من خودم را طبق معمول در موضع حمایتی قرار دادم، “تامارا” ابتدا از شکاف پرید و در فاصله‌ای ایمن ایستاد (در حدود ۲۰متر از شکاف)، بعد من شروع به پریدن کردم. در نقطه‌ای زمین زیر پایم دهان باز کرد و با سر بطرف پایین سرازیر شدم حدود ۲۰متر در تاریکی شکاف فرو رفتم.
طناب بقدری شدید به “تامارا” فشار آورد که او تقریبا تا نزدیکی شکاف کشیده شد.
طناب در اطراف دست “تامارا” بشدت فشرده شده بود که باعث درد شدید و بی‌حسی‌اش شده بود. “تامارا” (با کفش‌های مخصوص در پاهایش) در حالی که من در مغاک فرو می‌رفتم به آرامی به سمت دیواره شکاف سر می‌خورد.”
“سیمونه مورو” ذهن خود را هوشیار نگاه داشت و موفق شد که یک پیچ یخ در دیواره فرو کند تا از سقوط هر دو در شکاف جلوگیری کند. بعد از دو ساعت تلاش وحشتناک در تاریکی و ریزش نازک دیواره، “سیمونه” موفق شد با کمک “تامارا” خود را به سطح بالایی شکاف برساند.
سیمونه ماجرا را ادامه می‌دهد:
“در حالیکه من در تلاش طاقت‌فرسا برای بالا آمدن از شکاف بودم، “تامارا” با تمام انرژی خود، موقعیت مستحکمی برای من ایجاد کرده بود که در عین حال باعث آسیب شدیدی به دستش شد. هنگامی که به سطح رسیدم هر دو در حالی که می‌لرزیدم بهت‌زده بودیم.”
دو کوهنورد از شرایط مخاطره‌آمیز جدی جان سالم بدر بردند، اما شرایط جسمی و روحیشان اجازه ادامه تلاششان را نمی‌داد و به بیس‌کمپ باز گشتند. جایی که افراد دیگر در تیمشان از طریق بی‌سیم از ماجرایی که از سرگذرانده بودند مطلع شده بودند.
“سیمونه مورو” برای انتقال و کمک‌های پزشکی امروز دوشنبه هلی‌کوپتری برای پرواز به بیس‌کمپ ساماندهی کرد چون هر دو کوهنورد دچار آسیب شده‌اند و دست “تامارا” نسبتا بی‌حس است.
منبع: ویسپینانیه
*****
جمع‌آوری، ترجمه و تدوین: محمد اسماعیلی
۱۳۹۸٫۱۰٫۳۰
