گزارش برنامه صعود مسیر شمالشرقی دماوند (گردنهسر) ـ ۲۲ تا ۱۳۹۳٫۰۵٫۲۴
دماوند ۴ مسیر اصلی صعود دارد: «جنوبی ـ غربی ـ شمالی و شمالشرقی»
هر کدام از مسیرها دارای پناهگاه (یا جانپناه) و همچنین دارای پاکوب مشخص صعود میباشند.
علاوه بر این مسیرها، دماوند دوازده مسیر (یال) دیگر صعود دارد که جمعاً تعداد شانزده مسیر است که گزارش تمام این صعودها (شانزدهگانه) در همین سایت در اردیبهشت و خرداد ماه ۱۳۹۳ منتشر شده است و همنوردان گرامی میتوانند با مراجعه به آنها از کم و کیف این مسیرها آگاه شوند.
برنامه این هفته باشگاه اسپیلت صعود دماوند از مسیر شمالشرقی بود که به تعداد نوزده نفر از تاریخ ۲۲ لغایت ۲۴ مرداد ماه ۱۳۹۳ اجرا شد.
مقدمه:
جانپناه سنگی تختفریدون در سال ۱۳۵۶ توسط برخی از کوهنوردان دانشجو ساخته شد.
تختفریدون مکانی است نسبتاً مسطح در ارتفاع ۴۴۰۰ متری که از سه مسیر میتوان به آنجا رسید:
۱- روستای گزانه در کیلومتر ۸۰ جاده هراز که مسیری است طولانی به مسافت حدوداً ۹ کیلومتر
۲- از کنار معدن ملار در شرق دماوند. این مسیر با قطع کردن دره یخار و از کنار چشمه پهنهکوه تا تختفریدون ادامه مییابد.
۳- از گوسفندسرای «گردنهسر» به ارتفاع ۲۹۰۰ متر در شمال دماوند که جاده فرعی دسترسی به آن، از روستای «میانده» آغاز و حدوداً ۸ کیلومتر ادامه مییابد.
دره عظیم یخار در جنوب این مسیر قرار دارد که در حقیقت میتوان گفت از ارتفاع ۴۵۰۰ متری مسیر شمالشرقی دماوند از گرده شمالی (راست) دره یخار میگذرد.
به همین دلیل یکی از محسنات صعود این مسیر دیدن این دره شگفتانگیز است که مسیرهای صعود آن برای کوهنوردان جزء صعودهای فنی و تکنیکال محسوب میشود.
یکی دیگر از محسنات صعود این مسیر عبور از بام برفی دماوند میباشد.
(بام برفی توده عظیم یخ و برفی است که مانند چتری از شمال تا شرق دماوند را از ارتفاع بالای ۵۳۰۰ متری پوشانده است.)
به دلیل خشکسالی متأسفانه هر ساله از حجم این توده یخ و برف و همچنین از برفهای داخل دره یخار کاسته میشود که امسال (متأسفانه) کاملاً مشهود بود.
در گذشته یخچالهای عظیم شمالی دماوند (سیوله و دبیسر) در بام برفی به هم رسیده و قسمتی از آن را پوشش میدادند (که به یخچال عروسکها مشهور بود) که متأسفانه از حجم این یخچالها نیز به مقدار بسیاری کاسته شده است.
(در اولین صعودم سال ۱۳۵۷ در همین مسیر، به یاد دارم بعد از ارتفاع ۵۲۰۰ متری صعود از روی برف های «بام برفی» انجام می گرفت.)
قله منار و یال مشهور مازیار که تا روستای میانده کشیده شده است، از دیگر مشخصات این مسیر میباشد.
شرح صعود :
تیم ما شب اول برنامه را مهمان خانواده گرامی قرباننژاد در روستای ناندل بود. (ارتفاع ۲۳۰۰ متر)
صبح روز پنجشنبه ۱۳۹۳٫۵٫۲۳ با یک وانتنیسان به گردنهسر عزیمت کردیم (ارتفاع ۲۹۰۰ متر)
وضعیت هوا نیمهابری و در ارتفاعات پایین با بارش باران توأم بود.
حدود ساعت ۷:۰۰ با سپردن بارها به قاطرها صعود را شروع کردیم و چهار ساعته موفق شدیم به تختفریدون دستیابیم.
صعود تا تختفریدون از سه مسیر (پاکوب) امکانپذیر است که تیم ما مسیر وسط را انتخاب کرد.
بعد از کمی استراحت، به دلیل مصادف شدن این برنامه با برنامه پاکسازی دماوند، نسبت به جمعآوری زبالههای اطراف پناهگاه تختفریدون اقدام کردیم.
با هماهنگی که با یکی از مسئولین فدراسیون داشتیم، تعدادی گونی و پلاستیک و دستکش دریافت کرده بودیم که با استفاده از آنها موفق شدیم قسمتی از این مکان «زبالهزده» و غیربهداشتی را پاکیزه کنیم.
متأسفانه به دلیل عدم توجه مسئولین امر، این مکان (تختفریدون) مانند بسیاری از مکانهای کوهستانی ایران، علیرغم داشتن جذابیتهای فراوان ورزشی و توریستی (فرهنگی) تبدیل به مکانی غیربهداشتی و آلوده گشته است.
هرچند برخی از کوهنوردان که احتمالاً همان «کوهنوردان توریست» بیمسئولیت میباشند، در این امر دخیل و مقصر هستند، ولی این چیزی از بیتوجهی مسئولین ما نمیکاهد که بیاهمیت و با خیالی آسوده آنجا (دماوند) را که به عنوان اولین اثر ملی طبیعی ایران شناخته شده است، به حال خود رها ساختهاند.
با جمعآوری حدود ۱۰ گونی زباله و سپردن آنها به قاطرها جهت حمل به ناندل (البته با پرداخت نقدی کرایه قاطرها از طرف اعضای تیم) به استراحت پرداختیم.
در ساعت ۵:۰۰ عصر جهت همهوایی تا ارتفاع ۴۸۵۰ متری صعود کرده و حدود ساعت ۸:۰۰ شب به کمپ بازگشتیم.
تیم ما ۵ تخته چادر در اطراف تختفریدون برپا کرده بود.
ساعت ۵:۰۰ صبح روز بعد صعود نهایی خود را جهت دستیابی به قله «بام ایران» آغاز کردیم.
وضعیت هوا بسیار سرد و توأم با وزش باد شدید بود که خوشبختانه همگی با پوشش مناسب و آمادگی جسمانی خوب، موفق شدیم ۵ ساعته قله را صعود کنیم.
مسیر صعود از تختفریدون تا قله به شکل پاکوب و سنگچین مشخص میباشد که ابتدا به شکل یال تپهای و ساده، سپس به صورت تیغهای و سنگی و از میان یخچالهای کوتاه درههای فرعی میگذرد. از ارتفاع ۵۲۰۰ متری به بعد شیبهای بامبرفی شروع میشود که همانطور که ذکر شد، به دلیل خشکسالی، فاقد میزان برفی بود که ما انتظار داشتیم.
حدود ساعت ۱۰:۰۰ صبح روی قله بودیم. به دلیل شدت و جهت وزش باد، هوای قله کاملاً گوگردی بود که تنفس را با مشکل روبرو میکرد. به همین دلیل بعد از نیم ساعت و گرفتن عکس آنجا را ترک کردیم. (با ۲ دستگاه GPS ارتفاع قله ۵۶۱۵ متر اندازهگیری شد.)
موقع بازگشت از قله هوا مهآلود شد که باید دقت بیشتری به خرج میدادیم تا از مسیر فرود خارج نشویم.
ساعت ۱۳:۰۰ به کمپ بازگشته، پس از صرف ناهار و استراحت و جمعآوری چادرها، حدود ساعت ۱۶:۰۰ به طرف گردنهسر حرکت کردیم. (البته با حمل کولهها توسط خودمان)
پس از رسیدن به گردنهسر، با وانتنیسان به میانده برگشته و با مینیبوس باشگاه که منتظرمان بود به طرف تهران حرکت و حدود ساعت ۱:۰۰ بامداد به آنجا رسیدیم.
مسافت از گردنهسر تا تختفریدون ۴٫۷ کیلومتر ـ از تختفریدون تا قله ۶٫۴ کیلومتر
نکات قابل ذکر برنامه:
۱) عدم وجود توالت در تختفریدون، دستشویی رفتن را برای کوهنوردان به یک معضل تبدیل کرده است. به همین دلیل جایجای تختفریدون، آلوده به فضولات انسانی و غیره میباشد.
۲) عدم رعایت شئونات اخلاقی و رفتاری کوهنوردان از قبیل ایجاد سروصدا، از مهمترین عوامل برهمزننده آرامش و استراحت دیگران در آن منطقه است.
۳) نامرتب بودن وضعیت تیمهای کوهنوردی از لحاظ «سازمانی، پوشاک، آمادگی جسمانی و غیره» کاملاً مشهود بوده که به دلیل ارتفاع بالا و تغییر ناگهانی وضعیت جوی میتواند در هر صعود خطر آسیبهای جسمانی را افزایش دهد.
در پایان گزارش لازم میدانیم از بذل محبتهای خانواده گرامی قرباننژاد بویژه حسین قرباننژاد (عضو باشگاه اسپیلت) که ضمن پذیرایی، هماهنگیهای لازم را جهت این صعود انجام دادند کمال تشکر و قدردانی را ابراز نمایم.
ضمناً در این صعود ده نفر از اعضای تیم، موفق شدند برای اولین بار به بام ایران دست یابند که از طرف خود و هیئت رئیسه باشگاه به این عزیزان تبریک و شادباش میگویم.
در این برنامه حسین صادقزاده (عضو گرامی باشگاه اسپیلت) موفق شد دوبار قله دماوند را صعود نماید:
بار اول: پنجشنبه (از ساعت ۱۱:۳۰ الی ۱۶:۰۰) از پناهگاه تا قله به همراه کوهنورد آزاد تهرانی آقای سعید صابری که در آن روز مهمان ما بودند که از مسیر جنوبی اقدام به فرود نمودند.
بار دوم: جمعه (از ساعت ۵:۰۰ الی ۱۰:۰۰) به همراه تیم
این موفقیت ورزشی را به حسین عزیز تبریک میگویم.
گزارش سایت از: ذبیحا… حمیدی
1393.5.25
همراهان تیم به ترتیب حروف الفبا (۱۹ نفر):
خانمها: داداشی، جمالی و مقدم
آقایان: الستی، بلوچی (پزشک تیم)، جوانشیر، جهانبخش، حمیدی (سرپرست)، سنمار، شاهینی، صادقزاده، طریقی (عکس، نقشه، GPS)، قرباننژاد، قربانی، قمری، کاویانی، ملکی و منصوری
مهمان این برنامه: آقای گودرز مرادی
نقشه مسیر
گردنه سر ـ ۲۹۰۰ متر
مه در حال بالا آمدن
سبزه لش – قبل از تخت فریدون
در حال جمع آوری زباله
سایه دماوند (غروب)
دره یخار
در حال صعود به قله
بام برفی (عروسک ها)
دهانه شمالی قله
ورود به بالاترین نقطه
قله دماوند ـ ۵۶۱۵ متر
در حال فرود
تخت فریدون
آگوست 16th, 2014 at 8:18 ب.ظ
یک برنامه عالی و به یادماندنی. باتشکر از جنای آقای حمیدی و محبتهای خانواده محترم قربان نژاد
آگوست 16th, 2014 at 10:01 ب.ظ
بسیار خوب و عالی، برای همه کوهنوردان عزیز آرزوی موفقیت های روز افزون رو دارم.
آگوست 17th, 2014 at 6:33 ق.ظ
با سلام بدینوسیله از همه کسانی که باعث شدن من بتونم به بزرگترین ارزوم برسم وبرای اولین بارقدم به بام ایران زیبا بذارم خصوصا جناب آقای حمیدی ( مدیر باشگاه اسپیلت ) و دوستان هم باشگاهی، کمال قدر دانی و سپاس انجام بدم . نکته جالب این برنامه ،،صعود با کیفیت و فنی بود که باعث شد کل تیم سر حال و قبراق در کوهتاهترین زمان قدم به بام ایران زیبا بذارن. البته لازمه که یاداور بشم که آمادگی تیم ( ذهنی، جسمی )بدلیل شرکت تو برنامه های خوب و با کیفیت باشگاه بود که نه تنها به کیفیت توجه میشه بلکه در کنارش درس مهربانی، لذت بردن از مسیر صعود، اخلاق، کمک به همدیگر و شکیبایی می گیریم و هدف فقط صعود قله ها نیست.
آگوست 17th, 2014 at 8:26 ق.ظ
ای دیو سپید پای در بند ای گنبد گیتی ، ای دماوند صعود به دماوند همیشه زیباست حتی اگر به قله نرسیم، لیکن از نظر من این صعود دارای زیبائیها و ویژگیهای خاصی بود که ارزش این را خواهد داشت تا هر از چند گاهی نگاهی دوباره به آن بیندازیم. چرا که به واقع تمام اصول و قواعد یک صعود تیمی و باشگاهی و در یک کلام یک صعود ارزشمند را دارا بود ویژگیهائی چون :
۱- انسجام ، یکدلی و صمیمیت مثال زدنی یک تیم بیست نفره در قالب یک خانواده و تبلور این جمله ی زیبا که: همزبانی ها اگه شیرین تره همدلی از همزبونی بهتره
۲- احترام به طبیعت : بیش از دوساعت از فرصت اعضای تیم جهت استراحت فقط به موضوع جمع آوری ، پاکسازی ، بسته بندی و انتقال زباله های اطراف پناهگاه، به روستا اختصاص داده شد کاری که وظیفه هر کوهنوردی میباشد لیکن بسیاری بی تفاوت از کنار این زشتیها میگذرند
۳- احترام به دیگر تیمها و گروهها : اعضای تیم اولین گروهی بودند که روز پنج شنبه وارد پناهگاه تخت فریدون شدند لیکن فقط پنج نفر از پناهگاه استفاده نمود تا جا و فضا برای دیگر تیمها نیز محیا باشد و بقیه اعضا با برپائی چادر شب سردی را در چادر ها سپری نمودند
۴- سرپرستی :مدیریت ، تجریه و درایت عالی سرپرست تیم جناب آقای حمیدی که با برنامه ریزی مناسب و بخصوص اجرای فرآیند هم هوائی در زمان مناسب و تا ارتفاع ۴۸۵۰ متری باعث گردید تمام اعضای تیم با سرعت و شرایط روحی و جسمانی مناسب موفق به صعود قله دماوند گردند .
در پایان بی انصافی خواهد بود تا از زحمات دوست و هم باشگاهی عزیزمان آقای قربان نژاد و خانواده محترمشان قدردانی نکنیم چرا که جلوه ها ئی زیبا از صفا ،صمیمیت ،مهمان نوازی و زندگی را عملا به ما آموختند.
و من از لطافت صبح –
من از لطافت نور –
من از نوازش آن مهربان چنان سرمستم-
که گاه، در همه آفاق می گشودم پر
آگوست 17th, 2014 at 8:38 ق.ظ
درود بر اسپیلت و همنوردانم و عرض خسته نباشی خدمت استاد گرامی جناب حمیدی.خوشحالم از اینکه شاگرد کوهنورد بزرگی چون شما هستم بنده وظیفه ام را انجام دادم و افتخار پذیرایی از شما ودوستان را داشتم و ممنون از جنابعالی بخاطر برنامه منظمی که انجام گردید ومدیریت شما باعث شد تجربه خوبی بدست بیاورم. پایدار باشید.
آگوست 17th, 2014 at 11:48 ق.ظ
۱- دماوند : هر گوشه از دماوند مناظر و تصاویر خاص خودش را دارد که همه مبهوت کننده هستند… شخصا در این برنامه و بعد از دیدن مسیرهای “جنوبی ؛ غربی ؛ شمال غربی ؛ شمالی و شمال شرقی “به این نتیجه رسیدم که دماوند فقط یک کوه نیست ؛ مجموعه ایست از صدها کوه و تپه و دره و عوارض دیگر طبیعی که همه با هم و درکنار هم به یک اوج مخروطی شکل میرسند و میشوند بام ایران ؛ دماوند . برای رسیدن به قله دماوند ( از هرجبهه یا مسیری که باشد ) میبایست اول از چندین دره و تپه و کوه بالا بروی تا برسی به پای اصلی کار! و از آنجا تازه شروع میکنی به صعود مخروط اصلی که خودش شامل دره ها و صخره ها و یخچالها و عوارض خاصی ست … و نهایتا میرسی به گنبدی که اوج ماجراست و همانجا حالی داری که دیگر یادت میرود از چه دنیاهایی عبور کرده ای تا با این اوج برسی …
۲- همنوردانم: با اراده و محبت خاصی که داشتید باعث شدید لذت این صعود در حین آن و بعد از آن دوچندان در خاطرم ثبت شود. از همه تان سپاسگزارم .
۳-مهمترین نکته : همانطور که به خوبی در گزارش آقای حمیدی ذکر شده است دیدن بی توجهی مشترک کوهنوردان و مسوولین مربوطه به امکانات موجود در منطقه باعث تاسف و تاثر فراوان میشود ( کلیه مسوولین مرتبط کشوری و محلی ؛ نه فقط مسوولین ورزش کوهنوردی! ) … تنها مقایسه ای کوچک با مسیرها و تسهیلات و جانپناه های بسیاری از کشورهای پیشرفته ( و حتی پیش نرفته! ) کافیست که به عمق بی توجهی و خیانت ما ایرانی ها به دماوند عزیز ( بعنوان اولین اثر طبیعی ملی ثبت شده در ایران ) و اغلب کوهستانهای مهم دیگر کشور پی ببریم . وضعیت پراکندگی زباله ؛ فضولات انسانی؛ عدم مشخص بودن مسیرهای صعود؛رفتارهای ناهنجار برخی کوهنوردان در ارتفاعات و جانپناه ها نظیر ایجاد مزاحمت های صوتی ؛عدم رعایت حسن همجواری در شب مانی ها و … باعث میشود لذت صعود موفق به قله شدیدا تحت الشعاع قرار بگیرد! گویی برخی آمده اند که فقط رکوردی برای خودشان یا گروهشان ثبت کنند و باقی اصول کوهنوردی و کوهنوردان هیچ اهمیتی برایشان ندارند … به امید شروع یک جنبش جدید در حیطه کوه و کوهنوردی جهت پاسداری و نکوداشت این موهبت طبیعی عظیم و جلوگیری از تخریب این سرمایه های واقعی ملی …
۴- از آقای حسین قربان نژاد و خانواده محترم بابت پذیرایی گرم و انجام هماهنگی های قبل و بعد از برنامه صمیمانه سپاسگزارم .آقای قربان نژاد و خانواده شان بسیار مردمان با عشق و صفایی هستند و در بهشتی بنام ناندل خانه ای دارند که غبطه برانگیز است .
۵- سپاس فراوان از آقای حمیدی – سرپرست برنامه و مسوول باشگاه – بابت برنامه ریزی و اجرای این برنامه از این مسیر بسیار زیبا…
آگوست 17th, 2014 at 4:51 ب.ظ
ضمن قدردانی ازچیدمان صحیح و به جای تیم به لحاظ قدرت بدنی اعضاء ازجناب آقای حمیدی برخود لازم میدانم که از زحمات بی دریغ خانواده قربانژاد به دلیل پذیرایی گرم و صمیمی شان نهایت تشکر را داشته باشم .
این برنامه برای شخص من یک برنامه به یاد ماندنی بود که هماهنگ و همگام بودن تیم لذت برنامه را صد چندان کرده بود .به امید بر افراشته شدن پرچم باشگاه اسپیلت بر فراز قله های بلند در کنار همنوردان اسپیلت …..
آگوست 17th, 2014 at 6:20 ب.ظ
با سلام ودرودبه باشگاه اسپیلت واستاد بزرگ اقای حمیدی وتشکر از همنوردای عزیزی که تو صعود اولم به دماوند بام ایران حمایت کردن و سپاس از همنورد عزیزمون اقای قربان نژاد و خانواده محترم ایشان
بیشترین لذت صعود صعود تمام گروه به قله بود که با نظم قدرت خاص که با سرپرستی و برنامه ریزی اقای حمیدی به انجام رسید
اقای حمیدی از شما ممنونم برای حمایت ما در اولین صعود به دماوند
آگوست 17th, 2014 at 11:05 ب.ظ
سلام و درود به دوستان وهمنوردان عزیز و تبریک ویژه به همنوردان عزیزم که برای اولین بار به قله دماوند رسیدند..تشکر از دوست و همنورد عزیزمون آقای حسین قربان نژاد و خانواده محترمشون که تو این برنامه برای تیم باشگاه زحمات زیادی کشیدند….متاسفانه کوهستانهای ایران به طرز فجیعی توسط یک عده ای به اصطلاح کوهنورد درحال تخریبه و جالبه هیچ کسی هم جلودار این اقراد نیست….شب صعود به خاطر مزاحمتهای یک عده( توریست کوهنورد نما) کل تیم استراحت خوبی نداشتیم ولی با درایت و سرپرستی خوب آقای حمیدی تمامی تیم تونستیم بایک زمان خوب به قله برسیم ….باآرزوی سلامتی و سربلندی برای تک تک اعضای تیم و صعود های به یاد ماندنی دیگر……
آگوست 18th, 2014 at 9:33 ق.ظ
سپاس و قدردانی فراوان از مدیریت بی نظیر جناب اقای حمیدی در سرپرستی تیم و مهمان نوازی خانواده محترم قربانژاد که یکی از خاطره انگیزترین سفرهای زندگی من و اولین صعود من به بام ایران را رقم زد
آگوست 18th, 2014 at 3:19 ب.ظ
تقدیم به همنوردان گرامی باشگاه اسپیلت.
حماسه دماوند کوه
بلندترین نقطه فلات ایران مظهر شکوه و سربلندی ملی،نماد دلتنگی مهاجران دور از وطن،الهام بخش شاعران و نویسندگان، سوژه بی بدیل عکاسان و هنرمندان و بالاخره نهایت آرزوی هر کوهنورد ایرانی است که امکان و شرایط فتح قله های خارج از کشور را ندارد میباشد.قله در مرکز البرز واقع شده و مرتفع ترین کوه در میان چکادهای آسیای غربی و اروپاست.
دماوند جایگاه ویژه ای در ادبیات حماسی قدیم دارد .در کتابهای یونان قدیم از این قله به عنوان بلندترین کوه دنیا نام برده شده واین عقیده تا شناسایی هیمالیا رایج بوده است. در اوستا از “زیمه ونت” یاد شده “زیمه” به معنی سرما است که در زبان پهلوی تبدیل به”دمه” شده و”ونت” به معنی دارنده است که در پهلوی “وند” شده وبه معنی دارنده است لذا دماوند یعنی جای سرد.استاد معین هم از “دم” به معنی بخار و گاز یاد کرده و “آوند” را هم به معنی ظرف و دارنده میداند لذا”دم آوند” را جایگاه و محل بخار میداند که شاید اشاره به همیشه سرد و ابری بودن آن است.
قله دماوند در ادبیات حماسی ما هم یک محل اسطوره ای بشمار رفته و شاعران و حماسه سرایان در وصف آن سروده اند.در ادبیات حماسی ما آمده است آنگاه که ایرانیان و تورانیان از سالها جنگ و نزاع بستوه آمده بودند بنا را بر آ ن داشتند که از دو امپراطوری یک جنگاور انتخاب شده وبا پرتاب تیر ،مرز میان دو کشور را تعیین کنند .از ایران آرش کمانگیر پهلوان بی بدیل انتخاب شد .آرش با تیرو کمان به قله دماوند صعود کرد و چنان تیری از کمان رها کرد که دو روز ونیم در راه بود تا بر کرانه جیحون فرود امد،پس آن نقطه مرز میان ایران و توران شد و به سالها جنگ خاتمه داده شد.آرش پس از آن پرتاب هرگز به زمین بازنگشت گویا او تمام هستی خود را در آن تیر نهاده و پس از پرتاب جان به جان آفرین تسلیم نمود.
یکی مرد بود در دماوند کوه که شاهش جدا داشتی از گرو
همی تاختی تا دماوند کوه کشان و دوان از پس اندر گروه فردوسی
فردوسی میگوید آشیانه سیمرغ بر فراز دماوند بوده امروزه عقاب طلایی تنها گونه عقاب در جهان که در ایران زیست میکند در دامنه دماوند است شاید او وارث همان سیمرغ باشد.
در داستان ضحاک ستمگر و کاوه آهنگر آمده پس از آنکه ضحاک به بند کشیده شد او را درون غاری در دماوند محبوس کردند این حماسه میگوید صداهایی که هنوز از دماوند بگوش میرسد همان ناله های ضحاک ستمگر است.
زبیدادی سحر گشته است ضحاک
که گویند او به بند است در دماوند ناصر خسرو
گو نیست به جور کم ز ضحاک
نی زندانت کم از دماوند خاقانی
و بالاخره ملک الشعرای بهار ادیب بزرگ معاصر عظمت و بزرگی دماوند را با شاه بیت خود به اوج رسانده
ای دیو سپید پای در بند ای گنبد گیتی ای دماوند
در پایان بخشی از نثری زیبا نوشته دکتر محمود صناعی ارایه شده که حاصل احساسات زیبای نویسنده پس از فتح قله دماوند است.
“نمیدانم زمین وقتی خواسته بوسه بر پای آسمان زند قد برافزاشته و دماوند پیدا شده
یا فرشتگانی که که با زمینیان سروکار دارند برای اینکه در زمین مسکنی داشته باشند
و از کار آسمان ها هم بی خبر نمانند این قصر آسمانی را برای خود بنا نهادند.دماوند کوه
سرزمین آسمانیهاست در آنجا صاحبخانه فرشتگان و پریانند،سرما و برف مقیم همیشگی
هستند و طوفان پیوسته مهمان است.گویا دماوند پیر سالخورده ایست که خضروار زندگی جاوید یافته
و در آن بالا پشت ابرها و نزدیک به آسمان دور از غوغای جهانیان مسکن گرفته………
محمد پورزادی