کانال تلگرامی اسپیلت
کانال آپارات اسپیلت
هر هفته یک برنامه: این بار گزارش صعود قله شاه دژ ـ ۱۳/۸/۱۳۹۰
قله صخره ای و منفرد شاه دژ در منطقه ارنگه کرج واقع شده است.
یال های غربی این قله به سد امیرکبیر و پهنه دامنه های شمالی آن به روستای واریان ختم می شود. و اما یال های شرقی شاه دژ بعد از کمی فراز و نشیب از یک طرف به قلل چشمه شاهی (پهنه حصار) و از طرفی دیگر به قلل منار و سه سنگ متصل هستند.
دامنه های جنوبی این کوه تماماً در امتداد جاده روستاهای منطقه ارنگه به ویژه روستای ییلاقی و سرسبز سی جان قرار دارد.
در گذشته بر فراز قله اول شاه دژ (غربی) آثار دیواره های دژی قدیمی به چشم می خورد که به لطف علاقه مندان واقعی آثار باستانی! (گنج یابان محترم کوهستان های ایران) به مخروبه ای از سنگ و ساروج های قدیمی تبدیل شده است.
تیم ۱۵ نفره باشگاه ساعت ۷:۰۰ صبح صعود را از سه کیلومتری قبل از روستای سی جان، از ابتدای دره ای شروع کرد که در غرب آن یالی است که بعد از یک و ساعت صعود به اول دیواره های شاه دژ می رسد. بارش برف سنگین هفته قبل که در دهه های اخیر (تا جایی که من به یاد دارم) در آبان ماه سابقه نداشته است، باعث شد که زمان متوسط ۶ ساعته صعود به ۱۰ ساعت افزایش یابد.
تمام سنگ ها و تیغه های صخره ای مسیر با برف پوشانده شده و عبور از آنها با توجه به تعداد نفرات و خطرناک بودن آن به آرامی و در بعضی نقاط با حمایت طناب انجام گرفت.
شانس بزرگ تیم ما در آن روز، آرام و گرم بودن نسبی هوا بود. چون بازگشت از این مسیر در نیمه های راه به هر دلیلی امکان پذیر نبود و تمام نفرات الزاماً باید به قله می رسیدند و از مسیر دیگری (دره شمال شرقی) فرود می آمدند.
خوشبختانه تمام نفرات تیم با وجود اینکه تعدادی از آنها از اعضای جدید باشگاه و جزء نفراتی بودند که حتی دوره کارآموزی مقدماتی سنگنوردی را نگذرانده بودند، خیلی مصمم و با انگیزه و بدون ابراز شکوه و شکایتی این مسیر دشوار را پیمودند.
ناگفته نماند کمک و یاری دیگر اعضای باتجربه تیم در تمام مراحل بود که سبب شد تا بتوانیم این مسیر مشکل و فنی را به سلامت به اتمام برسانیم که در همین جا از تمامی این عزیزان صمیمانه سپاسگزارم. در ساعت ۵:۰۰ عصر در حالی که سرما در منطقه حاکم می شد، به قله ۳۱۰۰ متری شاه دژ اصلی رسیدیم. (ارتفاع در مبدأ صعودمان حدود ۲۱۰۰ متر بود.)
تمام طول صعود بعد از ۲ ساعت اول کاملاً دست به سنگ از روی تیغه ها می گذشت که در عین دشواری نیاز به برفکوبی نیز داشت. حجم برف در قسمت های انتهای مسیر به یک متر هم می رسید که در این فصل بسیار جای تعجب داشت. بعد از عکاسی در قله، به سرعت از دره منتهی به روستای سی جان فرود آمدیم. لازم به ذکر است به هیچ وجه قبل از رسیدن به قله نمی توان وارد این دره شد. برف سنگینی این دره را پوشانده بود که نیاز به برفکوبی سنگین داشت. در ابتدای مسیر دهلیزی یخی بود که به ناچار مانند سرسره به نوبت از آن پایین آمدیم.
در ساعت ۶:۳۰ عصر به اولین درختان دره رسیدیم. آب زیاد دره و تاریکی هوا موجب شد نتوانیم مسیر پاکوب را به راحتی بیابیم. بعد از ۵/۱ ساعت معطلی و تلاش بالاخره مسیر پاکوب پیدا شد. برای به سلامت
گذشتن از این دره و رسیدن به جاده اصلی، فقط باید از این پاکوب استفاده کرد زیرا اطراف دره را تا صدها متر از دو طرف صخره و دیواره های بلند پوشانده است.
با رسیدن به جاده آسفالت فقط ۲ کیلومتر دیگر باقی بود تا به کنار اتومبیل ها برسیم. در ساعت ۹:۰۰ شب، بعد از ۱۴ ساعت تلاش بی وقفه برنامه در این نقطه به پایان رسید. (میانگین زمان استراحت جمعاً حدود ۲ ساعت بود.)
نکات قابل ذکر برنامه:
۱- بدون تجربه قبلی و آشنایی به مسیر به طور گروهی به این قله صعود نکنید، به ویژه در زمان بارندگی و انباشته بودن برف بر روی مسیر.
۲- تا حد امکان افراد تیم به فنون سنگنوردی آشنا و طناب انفرادی همراه داشته باشند.
۳- در طول مسیر سنگچین هایی قرار دارند که باید به آنها توجه کرد.
۴- مسیر صعود با فراز و نشیب های زیادی همراه است که راهنمای مسیر باید آنها را بشناسد.
۵- این قله ۳ مسیر صعود دارد. در مسیری که ما انتخاب کرده بودیم، در درون دهلیزی سیم بکسلی بود که بسیار بد و ناکارآمد جاسازی شده بود.
۶- با وجود پنجمین صعودم به این کوه به عنوان سرپرست برنامه، اگر از حجم بالای برف و سنگینی آن در مسیر آگاهی داشتم، برنامه را با این تعداد نفرات کنسل اعلام می کردم، ایده ای که در ابتدای مسیر به ذهنم رسید ولی متأسفانه با سهل انگاری و درگیر شدن در صعود به فراموشی سپرده شد.
سپاس خداوندی را که خالق کوه هاست و از کسانی که در کوهستان ها خلقت او را از نزدیک نظاره گرند و با جسم و جان و روح خود با آن ملموس شده اند، در برابر تمام خطرات و سختی ها محافظت می نماید.
اعضای شرکت کننده به ترتیب حروف الفبا:
خانم ها: پریسا حسینی و ساقی محمودی
آقایان: غلامرضا امین، عظیم باباوند، حامد تفضلی، علیرضا حاصلی، جواد حسنی، ذبیح ا… حمیدی (سرپرست)، شنتیا ربانی، حسین سجادیان، سجاد شیرمحمدی (میهمان، از کوهنوردان زنجانی)، علی صباغی، فردین کولائیان، احمدرضا مطهری و رامین منفردزاده
گزارش از: ذ. حمیدی
14/8/1390
نوامبر 6th, 2011 at 6:49 ق.ظ
تبریک به باشگاه و تیم برای یک صعود زیبا
نوامبر 6th, 2011 at 3:44 ب.ظ
عکسها واقعا زیباست ، قله دلی بوده . زنده باد
نوامبر 6th, 2011 at 4:44 ب.ظ
درود بر همنوردان عزیز.پایدار باشید
نوامبر 6th, 2011 at 7:24 ب.ظ
باید می بودی و می دیدی که دل ها اون موقع چه جوری از ترس تالاپ تالاپش شنیده می شد!!!!
نوامبر 8th, 2011 at 10:08 ب.ظ
salam v dorod bar hamnavardan vaghan az didan axhay soud shah dej lezat bordam omidvaram hamishe sarboland bashid .khalilabadi az make moazame.
نوامبر 12th, 2011 at 11:22 ب.ظ
به به برنامه خوبی اجرا کردید اونم تو این هوا. همیشه شاد باشید
فوریه 28th, 2012 at 12:19 ب.ظ
با تشکر از جناب آقای حمیدی گزارش خوب و کاملی بودخیلی استفاده کردم
همیشه در اوج باشید