ای نام تو بهترین سر آغاز
بی نام تو نامه کی کنم باز

با برنامه ریزی که در دستور کار داشتم ابتدا اقدام به چند صعود تمرینی قلل چهار هزار متری جهت تست آمادگی و همینطور چند صعود جبهه دماوند را اجرا کردم مانند صعود یال های شمال شرقی، تخت فریدون و تیغه های شرقی ملار.
به نظر من از آنجایی که موفقیت و سلامتی و رشد روح الهی را در دل کوه جستجو کرده و یافته ام ، اجرای این چند برنامه را با تمام خطراتش به جان خریدم.
زیرا به درک مطالب ارائه شده رسیدم و از آنجایی که به هوشمندی کیهان ایمان دارم از پدر یاد گرفتم از هیچکس و هیچ موجودی واهمه ای نداشته باشم و با وجدانی آسوده همواره‌ در ارامش و شادمانی گذران کنم.
مهم برای من این است که فقط باید جواب یک نفر را بدهم آن هم خداست.
و اما بعد ،،
لحظه موعود فرا رسید،
چو دل شیر نداری سفر عشق مرو
ستیز تیغش ز کمر می‌گذرد ..
ساعت ۱:۴۵ بامداد روز جمعه بیست و هفتم مرداد از سنگ بزرگ دشت ناندل استارت زدم.
بعد از یک ساعت پیمایش در تاریکی شب با روحیه بالا و ذوق و شوق بیش از حد که منم و دماوند همچنان به مسیر ادامه دادم.
در حالی که سکوت شب حاکم بود و من غرق تفکر اسرار خلقت و عظمت خدا بودم‌ ، ناگهان نور هدلایتی را مشاهده کردم که گویی به‌ سمت‌ من می‌آمد.
با نزدیک تر شدن به تیم سه نفره ای خدا قوت گفته، آنها اظهار داشتند که ما مسیر را گم کردیم توهم برگرد و نرو و من در اینجا به یاد توصیه های پدر افتادم که می‌گفت هرگز و هرگز حین برنامه تحت تاثیر حرف هیچکس قرار نگیر ! که با قدرت بیشتری به پیمایش ادامه دادم.
ساعت ۴:۱۵ به پناهگاه اول رسیدم.
بعد از ۳۵ دقیقه استراحت، و پس از رویت کردن سپیده دم قوت قلب و روحیه ام دو چندان شد که همچنان خوشحال از اینکه یک صعود انفرادی را در رزومه خود خواهم داشت لذت میبردم.
با دیدن رمه ای از  کل و بز های وحشی بیشتر به اسرار خلقت پی میبردم.
لاجرم ساعت ۷:۱۵ به پناهگاه دوم رسیدم و ازدیدن یکی از هم باشگاهیان عزیز که درآنجا شب مانی کرده بود خیلی خوشحال شدم.
تا ساعت ۸ استراحت و ریکاوری داشتم.
دوباره صعود را به تنهایی ادامه دادم و به خود میبالیدم و با صدای بلند فریاد زدم ماشالله دختر، دمت گرم و سبک‌بارتر به پیمایشم ادامه دادم.
سرانجام ساعت ۱۲:۴۵ به قله رسیدم و از شادی در پوست خود نمی گنجیدم و رقص کنان به یاد حرف پدر افتادم که میگه در حال حاضر فقط و فقط روی کره زمین یک دختر به این سن داریم که با دو سال تمرین فنی و حساب شده توانسته به این رزومه برسد.
بعد از تهیه چند عکس و فیلم برای ثبت خاطرات و لذت بردن از فضای قله ، فرود را شروع کرده و با رویت دره یخار با سرعت به سمت تخت فریدون ادامه دادم.
ساعت ۱۵ به تخت فریدون رسیده بعد از کمی استراحت و هماهنگی با ماشین به سمت گردن سر سرازیر شدم و سرانجام ساعت ۵:۴۵ دقیقه به گردن سر رسیدم.
در پایان مایلم از استاد ذبیح اله حمیدی قدردانی کنم زیرا یکسری سختگیری ها نسبت به من داشتند که مرا به این نتیجه رساند که باعث رشد و ارتقاء رزومه‌ من شود🙏🏾

               آنوشا فتح الهی/متولد ۱۳۸۱
عضو پایه ۲ باشگاه کوهنوردی و سنگنوردی اسپیلت