معرفی یال وزمین یا (بزمین) چال:

این یال در شرق قله دماوند واقع است و از چهار طریق می‌توان به آن دسترسی یافت؛
اول از معدن ملار
دوم از روستای ملار
سوم از روستای کرنا
چهارم از روستای آب گرم رینه
هر سه این روستاها در دامنه شرقی دماوند واقع اند.

وزمین چال نام گوسفندسرا و چراگاه وسیعی است که از ارتفاع حدود ۳۵۰۰ تا ۴۲۰۰ متری شرق دماوند کشیده شده است و از طرق بالا می‌توان به آنجا رسید.
از ارتفاع ۴۲۵۰ متری یال صعود قله شروع می‌شود که یخچال دائمی و شرقی دماوند در ضلع شمالی آن قرار گرفته است.

دو یال صعود تیغه های سنگی ملار در سمت(راست) شمال شرقی و یال صعود آب گرم در سمت(چپ) جنوب غربی این یال واقع است.
ضمنا باید یادآوری کرد یال روستای کرنا در ارتفاع حدود ۳۵۰۰ متری به یال روستای آبگرم متصل می‌شود.
در سال ۱۳۸۴ نگارنده همراه با زنده یاد ابراهیم شیخی و پیشکسوت گرامی ناصر جنانی هر سه این یال ها را در قالب پروژه صعود ۱۶ یال دماوند در شانزده هفته پیاپی (یادواره زنده یاد جلال رابوکی) به صورت یک‌روزه صعود نموده است که تمام گزارش های آن در وبسایت espilat.com آرشیو می باشد.

این یال از ارتفاع حدود ۵۰۰۰ متری صخره ای و سنگی می‌شود که بیشتر کوهنوردان جهت درگیر نشدن با این صخره ها از بالای پیشانی یخچال شرقی به سمت(راست) شمال تراورس کرده از ادامه یال تیغه های ملار خود را به قله دماوند می‌رسانند که البته ناگفته نماند صعود از این مسیر در فصل سرد و پر برف منطقه باید با وسایل فنی مانند گرانپون و طناب صورت گیرد.

گزارش صعود؛
ساعت ۱۰ صبح جمعه ۱۳ خرداد ۱۴۰۱ به تعداد ۱۴ نفر با حمل کوله های سنگین (برنامه دو روزه) از داخل روستای ملار صعود را شروع کردیم‌.(ارتفاع ۲۳۰۰ متر)
هوا نیمه ابری و تا حدودی گرم بود که با ارتفاع گرفتن خنک شد.
پس از پیدا کردن پاکوب و طی حدود دو ساعت در داخل دره کم کم بر روی یال زیر گوسفندسرای وزمین چال قرار گرفتیم که سنگ چین های مشخصی دارد.
در ساعت ۱۵ به گوسفندسرا رسیدیم.
پس از استراحت تا انتهای دشت وزمین چال بالا رفته در ساعت ۱۸ زیر یال صعود قله در ارتفاع ۴۲۵۰ متری کمپ شب‌مانی را بر پا کردیم.
روز بعد ساعت ۴ صبح در هوای تاریک و سرد منطقه که با وزش باد ۲۰ کیلومتری همراه بود صعود نهایی را آغاز کردیم.
این مسیر از روی یالی نیمه سنگی و شنی شروع می‌شود که در بعضی نقاط صخره های کوتاهی نیز دارد.
هوای سرد بیش از پیش‌بینی تیم بود و تمام نفرات با پوشاک کامل نیمه زمستانی در حال صعود بودند.
در ارتفاع حدود ۴۸۰۰ به اولین مسیر دست به سنگ رسیدیم که با عبور از دو نقطه کلیدی از آن جا عبور کردیم.
از اینجا به بعد برف زیاد و سفتی نیز بر روی یال قرار داشت.
با رسیدن به ارتفاع ۵۰۰۰ متری می‌باید از بالای یخچال شرقی به سمت راست (شمال) تراورس میکردیم که با بررسی یخچال متوجه شدیم بسیار محکم و یخ‌زده است.
تیم ما گرانپون همراه نداشت اما هر دو نفر یک کلنگ کوهنوردی و طناب انفرادی همراه داشتند.
پس از بررسی یخچال از تروارس آن صرف نظر کرده از مسیر مستقیم صخره ها و دیواره ها ادامه مسیر دادیم.
این قسمت تا رسیدن به ارتفاع ۵۴۰۰ متری و آخرین یال زیر تپه گوگردی در دو نقطه دست به سنگ بود که با توجه به برف مسیر عبور از آن مشکل و دقت و احتیاط زیادی می طلبید.
در ساعت ۱۱ کار فنی مسیر به پایان رسید و ما با فکر برگشت از این مسیر مشکل به طرف قله حرکت کردیم.
وضیعت هوا بهتر شده بود و کوهنوردان مسیر جنوبی از سمت چپ ما از دور مشخص شدند.
در ساعت ۱۲ پس از هشت ساعت تلاش جانانه با همه نفرات بر روی قله ۵۶۰۹ متری دماوند قرار گرفتیم.
پس از عکاسی به طرف یال پر برف مسیر شرقی که محل تلاقی دو یال تیغه های ملار و وزمین چال هست فرود رفتیم.
با مشاهده مسیر فرود یخچال شرقی از بالا و بررسی سفت بودن برف این یخچال و همینطور به دلیل عدم امکان فرود ایمن از یال صعود شده با مشورت اعضای با تجربه تیم تصمیم گرفتیم از یال جنوبی اقدام به فرود نماییم.
مسیر را به شکل تراورس به طرف تپه گوگردی بازگشتیم و از مسیر دره شن اسکی که در این فصل برف زیادی داشت در ساعت ۱۵ به پناهگاه بارگاه سوم به ارتفاع ۴۲۰۰ متری رسیدیم.
پس از یک ساعت استراحت به طرف گوسفندسرای احسان (مسجد) ادامه مسیر دادیم.
با ورود به گوسفندسرا ۵ نفر توسط خودرو و بقیه به شکل کوهپیمایی مسیر را تا رسیدن به پارکینگ جاده پلور که مینی‌بوس باشگاه منتطرمان بود، طی کردند.
در ساعت ۱۹ همه تیم به آنجا رسیده به طرف شهر رینه حرکت کردیم.
سه نفر از اعضای تیم در قرارگاه کوهنوردی و قدیمی رینه شب مانی کردند تا صبح روز بعد با کرایه دو قاطر اقدام به بازگرداندن وسایل کمپ شب مانی نمایند.
آنها ساعت شش صبح روز بعد دوباره از روستای ملار تا ارتفاع ۴۲۵۰ متری صعود کرده وسایل را به پایین بازگرداندند.
(بقیه اعضای تیم همان شب از رینه به تهران بازگشتند‌)
با سپاس ویژه از محمد حسین اله‌یاری ، سبحان سلیمی و بهنام پیروزرام که با از خود گذشتگی روز سوم برنامه را رقم زدتد و همینطور همکاری همه نفرات تیم که موجب شدند این برنامه با کمترین ریسک ممکن و ایمنی بالا به پایان رسد.
ضمنا از دو عضو دیگر تیم رضا حیدری و مینا حقیقی سپاسگزاریم که در روز سوم برنامه با اتوموبیل های شخصی خود از تهران به ملار بازگشتند و سه نفر اعضای دیگر تیم و بارهای به جا مانده را به تهران رساندند.

اعضای شرکت کننده در برنامه :

آقایان : ذبیح اله حمیدی «سرپرست» – محمدحسین اله‌یاری «مربی و راهنما» – سبحان سلیمی – حامدرضا قنبری – نیما علاقه بند – نیکزاد فرزینی – رضا حیدری – بهنام پیروزرام – محمد عظیم نژاد – محمدحسین جلالی
خانم ها : افسانه عزیززاده – نگار حسینی – آنوشا فتح الهی – مینا حقیقی

گزارش از ذبیح اله حمیدی

عکس‌ها از گالری اسپیلت