کانال تلگرامی اسپیلت
کانال آپارات اسپیلت
گزارش صعود قلل چین کلاغ تا دارآباد ۱۴۰۲/۳/۱۲ – هرهفته یک برنامه «شماره ۱۰۳۷»
مقدمه؛
از هر نقطه شهر تهران به شمال که نگاه کنیم خطالرأسی دیده می شود که از غرب تا شرق این (ابر شهر) کشیده شده که در صورت مستعد بودن وضیعت جوی و ایستادن در بلندی تقریبا همه قله های آن قابل رویت هستند.
این قلل از غرب به شرق عبارت اند از:
چین کلاغ، دوشاخ،سیاه سنگ، پلنگچال، شاه‌نشین نشین، توچال، لزون ها، پیازچال، سیاه بند و دارآباد.
بلندترین آنها توچال با ارتفاع ۳۹۶۳ متر و کوتاهترین چین کلاغ با ارتفاع ۲۸۳۰ متر است که با فراز و نشیب زیاد به هم متصل هستند.
سه گردنه (اشتر گردن) (ایستگاه ۷ توچال) (سیاه بند) دره های اصلی کوهستان توچال از شمال و جنوب را به این خطالراس ۳۴ کیلومتری می رساند.
ناگفته نماند ادامه کامل این خط الراس از شرق تا گردنه قوچک کشیده شده است.
شرح برنامه؛
ساعت ۳:۲۰ بامداد جمعه ۱۲ خرداد ۱۴۰۲ با تیم ۱۴ نفره باشگاه از بام تهران/سعادت آباد صعود را شروع کردیم.
مسیر دره را انتخاب کرده پس از دو و نیم ساعت اولین قله چین کلاغ صعود شد.
یال را از روی خطالراس پایین رفته در زیر قله دوشاخ اولین استراحت و صرف تغذیه را داشتیم.
در ادامه، تیم پس از صعود قله دوشاخ و سیاه سنگ به شیب های زیر قله پلنگ چال رسید.
در این برنامه طولانی تقریبا هر یک ساعت حدود ده دقیقه استراحت می کردیم.
پس از گذر از این قله به گردنه مشهور اشترگردن که دره پلنگ چال را به دره امام زاده داود میرساند، رسیدیم.
کمی استراحت کرده شیب های تند قله شاه نشین را پیش رو گرفتیم.
وضعیت هوا عالی و مناسب این گونه صعودهای پی در پی بود.
قله شاه نشین در ساعت ۱۲:۳۰ صعود شد و یک ساعت بعد تیم به گردنه ایستگاه ۷ توچال رسید.
این گردنه دره عظیم کاسه جنوبی توچال را به چمن مخمل یا همان محوطه پیست اسکی توچال می رساند.
باید دقت کرد در این مسیر به جز ایستگاه ۷ توچال، آبی وجود ندارد. تمام ظروف آب را پر کرده به طرف قله توچال حرکت کردیم.
مثل همیشه این مسیر پر از جمعیت بود.
بر روی قله استراحت و عکاسی کرده ساعت ۱۴:۳۰ تیم به ادامه مسیر پرداخت که در اینجا سربالایی ها پایان یافته سرازیری ها آغاز شده بود.
یکی نفر از اعضا از روی قله توچال به دلیل عدم آمادگی لازم به طرف ایستگاه ۷ بازگشت.
تیم یک ساعت بعد به قله پیازچال رسید و پس از کمی استراحت به طرف تیغه های سنگی بخش غربی قله سیاه بند حرکت کرد که مسیری کاملا دست به سنگ و صخره ای است که با توجه به علائم و سنگ چین ها باید راه صحیح را از بخش جنوبی آن پیدا کرد.
در ساعت ۱۷:۳۰ قله سیاه بند صعود گردید.
کمی قبل از این قله گردنه سیاه بند قرار دارد که دره دارآباد را به دره منتهی به روستای ایگل متصل می‌کند.
از این قله تا دارآباد همه مسیر صخره ای و تیغه ای و دست به سنگ است و در مسیریابی باید دقت کرد.
تیم ما با چند اشتباه کوچک در مسیریابی ساعت ۱۹:۳۰ قبل از تاریکی هوا به قله و پناهگاه دارآباد رسید و پس از ۱۵ دقیقه استراحت با استفاده هد لامپ ها از مسیر فرود یال شن‌سیاه به طرف پارک دارآباد حرکت کرد و کمی قبل از ساعت ۲۳ به آنجا رسید و بدین ترتیب این برنامه طولانی ۳۴ کیلومتری با صرف حدود ۱۹ ساعت زمان به پایان رسید.
در این برنامه یک کمک سرپرست، یک مربی، دو مربی راهنما، دو میهمان و چهار عضو موقت و بقیه نفرات به عنوان عضو رسمی حضور داشتند که بدین وسیله از همراهی و همکاری همه این عزیران کمال تشکر و قدردانی به عمل می آید.
شرکت کنندگان در برنامه ؛
آقایان : ذبیح اله حمیدی«سرپرست» – رضا حیدری«کمک سرپرست» – مجتبی توتونچیان – مهرداد امیرآبادیان – حمید زعفرانی – امیر سرافرازی – محسن موسوی – علی نوری/عضو جدید
خانم ها : مهناز محبوب«مربی راهنما»ا – آیسودا راد – لهام مشفق/مربی راهنما
میهمان برنامه : امیر حاتمی«مربی پیشکسوت کوهنوردی – محمد صالحی
گزارش از ذبیح اله حمیدی
عکس ها از گالری اسپیلت
قاه چین کلاغ
قله دوشاخ
قله پلنگ چال
قله توچال
قله دارآباد
