یال‌های شمالی قله رفیع توچال غالباً به سه روستای ایگل ، آهار و شهرستانک می رسند.
از دیرباز تا کنون کوه‌نوردان بسیاری در فصول مختلف در این مسیرها به کوه‌نوردی می‌پردازند ولی صعود این یال‌ها در زمستان به واسطه شمالی بودن که آب و هوائی سردتر ، بادهائی شدیدتر و البته میزان برف بیشتری دارند ، همواره صعودی سخت و فنی محسوب می شود.

 

*************

روز جمعه ۱۸ دی ماه با تیمی ۴۱ نفره از اعضای باشگاه ساعت ۶:۳۰ صبح صعود را از روستای آهار آغاز کردیم.(ارتفاع ۲۱۰۰ متر)
«با رسیدن به عدد ۴۱ رکورد حضور اعضا در برنامه های رسمی باشگاه که قبلاً ۳۹ نفر بود ، دو نفر ارتقاء یافت.»
هوا ابری و میزان برف از همان روستا پر حجم بود.
تیمی جلوتر از ما مسیر را برف‌کوبی کرده بودند . ساعت ۸:۳۰ با رسیدن به دشت بالای (شکرآب)حدود یک ساعت استراحت داشتیم که نکات قابل ذکر برنامه به اطلاع اعضای تیم رسانده شد.

از این ساعت به بعد به دلیل محدودیت زمان ، سرعت صعود هم‌نوردان آزاد اعلام شد و مقرر گردید در ساعت ۱۲ ظهر تقسیم‌بندی نهائی تیم انجام شود.

در همان ساعت (۱۲) تیم پیشرو قله اول مسیر «قزقون‌چال»را صعود نمود. (ارتفاع ۳۷۷۶ متر)
دقایقی بعد تعداد این همنوردان به عدد ۱۷ رسید که بعد از استراحتی کوتاه صعود نهائی را شروع کردیم.
با رسیدن به خط‌الرأس اصلی (شمال غربی توچال) که دقیقاً بعد از این قله هست ، باد و کولاک شدت گرفت . حدود یک ساعت و نیم طول کشید تا در ساعت ۱۴ به قله توچال دست یابیم . مسیر در بیشتر نقاط یخ‌زده و لغزنده بود. در نزدیکی قله شدت باد در بعضی مواقع به حدود ۵۰ کیلومتر در ساعت می رسید.
بعد از استراحت در جانپناه قله ، تعداد ۷ نفر به طرف ایستگاه هفتم تله کابین توچال و ده نفر دیگر از مسیر سنگ سیاه (جانپناه امیری ) از دره اوسون به تهران بازگشتیم.
لازم به ذکر است ۴ نفر دیگر از اعضای تیم قله قزقون چال و الباقی نفرات بین ارتفاع ۳۰۰۰ تا ۳۷۰۰ متر را در این برنامه صعود نمودند که جملگی حدود ساعت ۵ عصر از آهار به تهران مراجعت نمودند.

 یادآوری می شود با GPS ،فاصله هوایی آهار تا قله قزقون چال ۹/۲۷ کیلومتر اندازه گیری شد.

 

پی نویس:
حدود ساعت ۱۳ در آن کولاک شدید هنگامی که به قله فرعی (قبل از توچال)رسیدم در کمال تعجب با جوانی مواجه شدم که با یک دست گرم‌کن (بلوز و شلوار معمولی) بر تن و بدون دستکش و عینک با یک جفت کفش اسپرت (کتانی) به دنبال قله توچال می‌گشت.
از او پرسیدم از کجا تا اینجا را صعود کرده ای و او شیب تندی را نشان داد و گفت : از اینجا!!!
آن شیب نمی توانست مسیر صعود او باشد و مطمئناً اشتباه می کرد. او گم شده بود و دیدن من و تیم باشگاه اسپیلت برای او حکم یک فرشته نجات را داشت.
از من پرسید: از کدام طرف باید بریم قله توچال؟
پاسخ دادم : همراهم بیا…
خوشبختانه چون در زمستان‌های قبلی این یال را صعود کرده بودم ، می دانستم دقایقی دیگر به میله های فلزی و ثابت مسیر خواهیم رسید.
دست‌های یخ زده‌اش را (ها) کرده در جیب های نازک گرم‌کن خود جا داد. دقایقی در آن باد دهشتناک با من همگام شد. مطمئناً ورزشکاری قوی و توانمند بود . با روحیه ای عالی ، ولی آثار سرما و یخ‌زدگی در او کاملاً هویدا بود.
با رسیدن به میله های مسیر گفتم : بالا بیایی به قله توچال اما پائین برگردی به ایستگاه هفتم تله کابین خواهی رسید.مردد بود بالا بیاید یا پائین !
پرسید : تا قله خیلی مونده؟
گفتم : بله ، بهتره بری پائین و هرچه زودتر خودتو به ایستگاه هفت برسونی.
او دیگر مکثی نکرد و با خداحافظی کوتاهی به سرعت به طرف پائین حرکت کرد و خیلی زود از محدوده دید من خارج شد . بعد از چند دقیقه اعضای تیم یک به یک به من ملحق شدند به جز دو نفر آخر که با بی‌سیم متوجه شدم مسیر بازگشت را نمی یابند . با یکی از بچه‌ها به سرعت به طرف آن ها حرکت کردیم.
وقتی نزدیکشان شدیم ، با دیدن ما حرکت کردند و به تیم ملحق شدند .
آن ها به دلیل ایجاد فاصله در تیم ، زیر همان قله فرعی ایستاده بودند که من آن جوان را دیدم . جائی که یال پهن می شود و تشخیص مسیر کمی مشکل و گیج کننده است.
با خود گفتم اگر آن جوان مرا نمی دید شاید تا حالا نمی توانست مسیر بازگشت را بیابد!!…

به یاد داشته باشیم در هوای نامناسب به ویژه در زمستان ، هیچگاه به تنهایی ، بدون تجهیزات و تجربه کافی در ارتفاعات کوه‌نوردی نکنیم زیرا داشتن قدرت بدنی در این مواقع (به تنهائی)کارساز نیست.
قدرت طبیعت و کوهستان در برابر ما انسان‌ها بی‌کران و بی‌نهایت است.

 

اعضای شرکت کننده در برنامه :
خانمها: زینب داداشی – معصومه سوارانی – نسرین سلطانی – پگاه شارخی – آزاده مقدم – سارا هنرجو – مریم بهرامی – بهاران اصلانی – بیتا مهاجر – نرگس غمی‌لویی – مهرنوش تنظیفی – راشا ملک و عضو جدید : سِدا هاکوپیان

آقایان: ذبیح‌اله حمیدی(سرپرست) – رضاخلیل آبادی(سرپرست فنی)- غلامرضا خلیل آبادی (مربی تیم)- حسین ناصری – محسن سلیمی – حسین فقیهی – ناصر کاویانی(عکاس) – نوید ملکی – سعید جوان‌شیر – صادق آوانلو – ارسلان بیک محمدی – علیرضا کاظمی – مهدی صابری – سعید صابری – امیرحسین بیدمشکی – رحیم بیضاوی – علی طوطی(پزشک) – مصطفی وزیری – سید محمود قاسمی(نقشه و GPS )- محمدحسین اله یاری – سروش معمار – محسن فضلی – حسام تکلو – سجاد پاپایی – محمد فاطمی – رضا عبدالهی و عضو جدید: نوید عابدی
میهمان : رضا غلامی

گزارش سایت از : ذبیح اله حمیدی

 

نقشه و مسیر صعود

 

سمت راست قله قزقون چال و سمت چپ قله توچال دیده می‌شود

 

 

 

 

 این برنامه با حضور ۴۱ نفر رکورددار شد

 

 

اول یال صعود

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

دماوند باشکوه در مه فرو می رود 

 

قله قزقون چال در هاله‌ای از مه …
آخرین عکس قبل از شروع بادهای شدید

 

قله ۳۹۶۲ متری توچال