طبق برنامه‌ریزی های قبلی خودمان را آماده صعود زمستانه بام کشور ترکیه می‌کنیم.
قله‌ای به ارتفاع ۵۱۳۷ متر از سطح دریا، که در شرق کشور ترکیه واقع شده است.
قله آرارات دارای ۴۲۰۰ متر برجستگی می‌باشد که در زلزله سال ۱۸۴۰ میلادی، ۱۸۰۰ متر از آن فرو ریخت.

**********

نوزدهم بهمن ماه است که با حدود ۱۰ ساعت رانندگی به مرز ماکو می‌رسیم .
شب را در منزل یکی از دوستان در منطقه آزاد ماکو مهمان هستیم.
آقای حبیب‌زاده ،جانباز ۷۰ درصدی که ضَرب اَلمثل خواستن و توانستن را به درستی صرف کرده و در کارنامه خود چندین صعود ۶ و ۷ هزاری گنجانده است.
ساعت ۴ صبح بیدار می‌شویم و با ۲۰ دقیقه رانندگی به پایانه مرزی بازرگان می‌رسیم .
جمعیت نسبتا زیادی از مردم که در دست هر کدامشان یک پلاستیک مشکی سیگار است!!!
با پرداخت ۴۰۰ هزار تومان و چک کردن پاسپورت‌ها از مرز رد می‌شویم.
بیستم بهمن ماه است.
سوار بر ماشین ون می‌شویم و با پرداخت ۷۰ لیر فاصله ۳۵ کیلومتری مرز تا شهر دوغبایزیت را در پیش می‌گیریم.
طبق قرار قبلی وارد هتل دریا می‌شویم .
ترانسفر ترک زبان آقای نوری آوی منتظر ماست. (با توجه به پنجره هوایی خوب چند روزه ؛کوهنوردانی از روز قبل در آن هتل مستقر شده بودند.)
هتلی ۳ ستاره با پرداخت شبی ۱/۵ تا ۲ میلیون تومان که امکانات و خدمات نسبتاً ضعیفی را به شما ارائه می‌دهد.
به همراه دوستان سوار بر ماشین ون می‌شویم و به سمت ارتفاعات آرارات بزرگ مسیر را در پیش میگیریم.
ماشین وَن قبل از روستا متوقف می‌شود.
ساعت ۹ صبح است که به دلیل حجم زیاد بارش‌ها از ارتفاع ۱۹۰۰ متری استارت می‌زنیم.«قله آرارات با توجه به موقعیت جغرافیایی خاصی که دارد در زمره قللی قرار دارد که آب و هوای به شدت متغیر و سرد ،همراه با بادهایی با سرعت بالا است . همچنین این موضوع بزرگ‌ترین چالش پیش روی کوهنوردان می‌باشد».
به دلیل بالا بودن سختی برنامه و سنگینی کوله‌ها از چندین ماه قبل تمرینات خوبی را انجام می‌دهیم و با برنامه‌ریزی ،چندین شب‌مانی بر روی قلل بالای ۴۰۰۰ متر را انجام میدهیم.
مسیر را در پیش می‌گیریم که کاملاً پوشیده از برف است.
وضعیت هوا در سایت های مختلف خوب به نظر میرسید ولی کاملا برعکس شده بود!
گاهی باد و کولاک ما را در خود در می‌نوردد .
کوله‌هایمان چیزی حدود ۲۱ کیلو وزن دارد .
به نوبت برفکوبی می‌کنیم و هر یک ساعت ۵ دقیقه استراحت می‌کنیم.
در نهایت بعد از ۶ ساعت پیمایش به کمپ ۱ در ارتفاع ۳۲۰۰ متری می‌رسیم.
هوا به شدت خراب ،همراه با بارش برف است . (کلید پناهگاه محض اطمینان همراهمان است تا در صورت بروز مشکل از آن استفاده کنیم، استراحتگاهی متعلق به آقای نوری، که اجازه ورود را به ما داده بود)
از دو تخته چادر نورث فیس ام ۲۴ جهت کمپ و شب‌مانی استفاده می‌کنیم.
با کمی وقت گذاشتن و جمع آوری سنگ ،چادرها را به بهترین شکل ممکن برپا می‌کنیم و سنگ ها را در داخل برف ها دفن میکنیم تا در صورت بالا رفتن سرعت باد مشکلی پیش نیاید.
با آب کردن برف‌ها آب‌رسانی کرده و غذا درست می‌کنیم.
روز دوم چادرها را جمع کرده و ساعت ۷ صبح استارت می‌زنیم.
وضعیت هوا بهبود یافته است و سرعت باد جهشی که گاها به ۳۰ کیلومتر می‌رسد.
از بقیه تیم‌ها عبور می‌کنیم تا در روز دوم چادرهایمان را در محلی مناسب‌تر قرار دهیم که دور آن یک دیوار یک و نیم متری کشیده شده است تا از گزند باد در امان باشیم.
بعد از حدود ۵ ساعت به ارتفاع ۴۲۰۰ متری می‌رسیم.
کمپ را برپا کرده و مثل روز قبل با جمع آوری مقداری برف آماده پخت غذا و آبرسانی می‌شویم. (با تماس تلفنی که در طول سفر با آقای حمیدی مسئول باشگاه داشتم نظر بر این شد که روز صعود به قله ساعت ۳ صبح استارت بزنیم )
بعد از غروب آفتاب ،هوا به شدت سرد می‌شود و برودت هوا باعث برفک زدن داخل چادر می‌شود .
از تمامی تجهیزات پوششی استفاده می‌کنیم و به داخل کیسه خواب‌هایمان می‌رویم. (با تجهیزاتی که دو هفته پیش در ارتفاع ۴۸۰۰ متری قله سبلان شب‌مانی انجام داده بودیم)
شام را ساعت ۱۹ صرف می کنیم و قبل از خوابیدن کوله‌هایمان را جمع و کرامپون هایمان را نیز فیکس می‌کنیم که اول صبح زمان را از دست ندهیم .
بعد از ۱۲ شب به شدت هوا سرد می‌شود به نحوی که دیگر نمی‌توان خوابید و فقط گاها به ساعت خیره می‌شوم.
ساعت ۳ صبح است که ساعت گوشی زنگ می‌زند .
هیچ گروهی آماده نیست و فقط و فقط باد بالا که به جان چادرهایمان افتاده است!!!چادر یک فرانسوی آسیب می‌بیند.
ساعت ۵ صبح هست از چادرهایمان بیرون می‌زنیم ،به امید اینکه بعد از طلوع آفتاب کمی از سرعت باد کاسته شود.
به سمت بالا مسیر را در پیش می‌گیریم که اکثراً به صورت پیمایشی می‌باشد و نیاز به دست به سنگ شدن یا ایجاد کارگاه نیست .
ولی باید توجه کرد به دلیل یخ زدگی اکثر مسیر حتماً از ارتفاع ۴۲۰۰ متری به بالا از کرامپون استفاده شود.
بعد از طلوع آفتاب از سرعت باد کاسته می‌شود و سرعت‌مان هم بهبود می‌یابد.
ساعت ۱۱ است که در ارتفاع ۴۹۰۰ متری به اول یخچال قله آرارات می‌رسیم.
یخچالی با یخ‌های بلورین و شفافی که مرا یاد دریاچه یخ زده زیبای سبلان می‌اندازد. (یخچال طبیعی در قله آرارات که وسعت آن از ۸ کیلومتر مربع به ۵ کیلومتر در این چند دهه کاهش یافته است)
ساعت مچی ام ۱۲ ظهر را نشان میدهد که بر فراز قله اصلی آرارات بزرگ می‌ایستیم …
حسی وصف نشدنی و ماندگار…
۵۱ ساعت تلاش با ارزش چشمانی پر از اشک شوق و آغوش دوستانمان که برای ثبت لحظاتی ناب منتظرمان است.
کوله را بر زمین میگذارم و پرچم ایران عزیزم….
چند عکس یادگاری و فیلمی کوتاه که بعد از آن مسیر فرود را به سرعت در پیش می‌گیریم.
ساعت ۱۴:۳۰ به کمپ می‌رسیم و چادرهایمان را به سرعت جمع می‌کنیم تا آماده فرود شویم.
با ۵ ساعت پیمایش با سرعت بالا به پای کار می‌رسیم و با هماهنگی که از قبل با آقای نوری آوی داشتیم با اتومبیل وَن به دنبالمان آمده بود.
در هتل مبلغ ۲۰ دلار بابت حکم صعود پرداخت می‌کنیم و با یک خودرو به مبلغ ۸۰ لیر خودمان را به مرز می‌رسانیم و متوجه حضور آقای حبیب‌زاده می‌شویم که با گل و شیرینی به استقبالمان آمده است.
در طول این سفر هدفمان این بود تمام کارها را در خاک ایران انجام دهیم و به دلیل بالا بودن هزینه‌ها در خاک ترکیه از حداقل خدمات استفاده کنیم.
♦نکات مهم:
۱- تیم ما جهت ارتباط با ایران از یک سیم کارت ترکیه‌ای استفاده می‌نمود، که در اکثر مناطق آنتن می‌داد و اینترنت ۴G هم آنتن داشت( سیم کارت ایران اکثرا آنتن نداشت و بر روی حالت هواپیما بود)
۲- در بهمن ۱۴۰۲ ارزش هر لیر به پول ایران، حدود ۱۸۰۰ تومان و هر دلار ۵۵ هزار تومان می‌باشد.
۳- مبلغ ۴۰۰ هزار تومان جهت عوارض خروج از کشور پرداخت شد.
۴- پناهگاه آرارات کمپ ۱ همانند بارگاه سوم نیست که متعلق به همگان باشد و باید با آقای نوری آوی هماهنگ شود.
۵- با توجه به موقعیت جغرافیایی منطقه کوه آرارات، دارای شرایط آب و هوایی بسیار سرد، همراه با بادهای شدید است.
۶- فاصله تهران تا منطقه آزاد ماکو ۹۰۰ کیلومتر است که حدوداً ۱۱ ساعت به طول انجامید و بهتر است در صورت تنها بودن از اتوبوس‌های بین شهری استفاده کنیم. ۷- مبلغ ۶۰ دلار جهت مجوز صعود به دولت ترکیه پرداخت شد.
۸- در کوله خود مقداری دارو به همراه داشته باشید (هزینه دارو در ترکیه زیاد است)

نفرات شرکت کننده ؛
علیرضا دلربا – پیمان ابراهیمی – بهفر حسین زادگان و علی نوری

         همواره برفراز باشید
ارادتمند علی نوری (باشگاه اسپیلت)