پنجشنبه ۱۹ مرداد ساعت ۲۰ از زیر پل سیدخندان،محل تجمع همیشگی باشگاه با یک دستگاه خودروی سواری به سمت ونداربن به راه افتادیم.

حوالی ساعت ۱:۲۰ بامداد جمعه به قرارگاه ونداربن رسیدیم.پس از آماده شدن در ساعت ۱:۴۰ به سمت ابتدای یال درختی به راه افتادیم. بعد از عبور از رودخانه، در ساعت ۱:۵۵ خود را به ابتدای یال پرشیب درختی رساندیم.

در تاریکی شب و زیر نور هدلایت و با استفاده از gps، مسیر صعود را در پیش گرفتیم.

در حدود ساعت ۲:۴۱ به اولین درخت بلوط منطقه رسیدیم.کمی استراحت کرده و ادامه دادیم. همچنان در تاریکی مطلق در حال کوهنوردی بودیم که با یک گله گوسفند و چند سگ مواجه شدیم. سگها برای لحظاتی ما را محاصره کردند ولی درنهایت با همکاری چوپان‌، از میان گله عبور کردیم. کمی بالاتر موعد استراحت بعدی بود.بعد از استراحت کم کم هوا رو به روشنی میرفت و ادامه مسیر را در پیش رویمان رویت کردیم.مسیر تا قله پسندکوه فقط از روی همین یال عبور میکرد.

گاهگاهی چالش دست به سنگ داشتیم و گاهی مسیر به سادگی قابل گذر بود.

سنگها ریزشی بود و دقت بیشتری را طلب میکرد.حتی الامکان از روی تیغه ها عبور میکردیم. البته بعضی از نقاط مسیر را تراورس میکردیم تا انرژی کمتری صرف شود.

در نهایت در ساعت ۸:۰۲ به بلندای قله پسندکوه رسیدیم.نکته جالب توجه این بود که ارتفاع این قله روی تابلو ۴۰۰۰ متر ثبت شده بود ولی تجهیزات ناوبری ما، ارتفاع حدود ۳۸۰۰ متر را نشان میداد.

عکسهای یادگاری را گرفتیم و بعد از ۲۰ دقیقه مجدد به راه افتادیم.

قله های چالون و سیاه کمان و مسیر دسترسی به این دو قله نمایان بود.

آسمان آفتابی بود و نسیم نسبتا خنکی می وزید.

قبل از قله چالون، میبایست قله های کل بزان، کلاچ بند و گل گردنک صعود میشد.

بی خوابی شب قبل از صعود، تاثیر منفی در پیمایش تیم گذاشته بود ولی همچنان پرقدرت و مصمم به مسیر خود ادامه میدادیم.

سرانجام پس از عبور از چند برج سنگی، در نقطه ای تقریبا هم ارتفاع با قله چالون رسیدیم. مسیر را تا قله چالون کوچک ادامه داده، عکسی به یادگار گرفتیم و فورا راهی قله اصلی چالون به ارتفاع ۴۵۱۱ متر شدیم.

ساعت حوالی ۱۵:۰۶ بود. پس از مدت زمان کوتاهی جهت استراحت، عزم صعود به قله سیاه کمان کردیم.

از قله چالون فرودی نسبتا پرشیب ولی به صورت شن اسکی پیش رویمان بود.به گردنه مابین این دو قله رسیدیم.مادامی که در این مسیر بودیم، علم چال و قله های منطقه علم کوه دلربایی میکردند.

طبق پیش بینی های هواشناسی انتظار بارش باران را داشتیم ولی خبری از بارش نبود.

با گامهایی مصمم و یکنواخت راهی سیاه کمان شدیم.

پایکوبهای این قله واضح و نمایان بود.

سرانجام در ساعت  ۱۶:۲۰ قله سیاه کمان به ارتفاع ۴۴۷۲ متر صعود شد.

طبق روال هر قله، مختصری استراحت کردیم، عکسهایی گرفتیم و آماده فرود به سمت ونداربن شدیم.

تصمیم بر فرود از دره نفت چاک بود.ترک مسیر را داشتیم و قرار گذاشتیم تا قبل از تاریک شدن هوا، از این دره خارج شویم.پس شن‌ اسکی زیر قله سیاه کمان را در پیش گرفتیم.

در ارتفاعی پایین تر به چشمه های دره نفت چاک برخوردیم، آب لازم برداشته، نهار را صرف کردیم و پس از تجدید قوا سریعا ارتفاع کم کردیم.

سرعت تیم در مسیر فرود خوب بود ولی مسیر طولانی و پر از سنگهای بزرگ بود که برای گام برداری، احتیاط بیشتری را طلب میکرد.

در نزدیکی های انتهای دره بودیم که هوا کاملا تاریک شد.هدلایتها را روشن کرده و ادامه مسیر دادیم.

از اینجا با راهنمایی تو دو تن از کوهنوردان بومی منطقه، خود را به ونداربن رساندیم.

این برنامه در ساعت ۲۱:۳۰ در قرارگاه کوهستانی ونداربن به اتمام رسید.

اعضای شرکت کننده دربرنامه:

آقایان : امین شاه محمدی «سرپرست و مربی راهنما» – علی آبابایی  

بانوان : سعیده بهزاد افشار«مربی راهنما» -مهسا الفتی