اشعار و تک نوشته ها (شماره ۲)
همراهم؛
در هنگامه رویارویی با کوهستان
به نجواهای درونت گوش فرا ده
و دل بر آن بسپار
زیرا با تو سخن های بسیار دارد
هرگه بر صخره و سنگی، گام مینهی
هر زمان که پای بر بلندای چکادی می گذاری
و هر دم که نفست را با هوای کوهستان آکنده می کنی
بدان که او نیز با خاموشی و صلابت نظاره ات می کند
در هنگام گذر از کوره راهها و چمن زارها
علف ها را بنگر
که چگونه باد آنها را به رقصی مستانه وامی دارد
خستگی زانوانت را به دست نسیان بسپار
به افق های دور بنگر
به چشم اندازهای غروب پاییز
و به طلوع گرم و جانبخش تابستان
به لطافت بهار
و به سرمای دل فریب زمستان …
و این بار نداها را به گوش جان بشنو
که از اعماق توده های جانبخش کوهستان برمی خیزد
و به بانگی بلند می سراید:
تو فرزند منی
فرزند کوهستان
فرزند مادرمان زمین
فرزند عشق و دوستی و مهربانی
ذبیح‌اله حمیدی
۱۳۹۷.۰۵.۱۴
دیدگاه خود را بیان کنید
کانال تلگرامی اسپیلت
کانال آپارات اسپیلت
