جمعه ها تبلور عشق در طبیعت است.

جمعه ای دیگر و شوق وصف نشدنی دیگری چهار صبح ما را زیر پل سید خندان می کشاند تا با یک دستگاه خودروی ون و یک دستگاه سواری به سمت روستای گرمابدر راهی شویم.

می خواهیم برای صعود به قله پیرزن کلوم از یال شمالی تلاش کنیم.

ساعت ۵:۴۵ صبح از ون پیاده شده و در یک جاده خاکی یخ‌زده با احتیاط گام بر می داریم و ساعت ۶ با بقیه دوستان (که این مسیر را با سواری طی کرده اند) همنورد می شویم.

متأسفانه ساخت و سازهای مختلف، راه‌های رفتن به ابتدای مسیر صعود را یکی یکی بسته است.

در جاده خاکی کنار رودخانه حرکت می کنیم تا به پلی فلزی برسیم و به طرف دیگر رودخانه برویم.

از اینجا تا بالای ویلاها که ابتدای مسیر است در یک روز عادی حدود یک ربع ساعت کوهپیمایی ساده دارد. امروز اما حجم برف خیره کننده است ….
تیم برف‌کوب را مشخص کرده و سرپرستی آن را به دوست کاربلد و عزیزم حسین قربان‌نژاد می سپارم.

این همنوردان در تمام مسیر صعود زحمت برف‌کوبی را برعهده داشتند و در ۲ ساعت ابتدای مسیر خودم نیز در کنارشان بودم.

با فاصله کمی از آنها بقیه آقایان و در انتهای تیم، خانم ها را قرار می دهم.
ساعت ۸ صبح به بالای ویلا ها می رسیم (ابتدای مسیر) و نیم ساعتی برای استراحت و صبحانه توقف می کنیم.
هوا آفتابی است و باد ملایمی می وزد.

سایت های هواشناسی برای بعد از ظهر پیش بینی وزش باد بالای ۲۵ کیلومتر برساعت و افت دمای حسی را ثبت کرده اند.
در ادامه مسیر هرچند حجم برف کمتر شده ولی شیب مسیر همچنان پیمایش را کند و نفس‌گیر می کند.

در میانه مسیر یال شمالی دو گرده با فاصله کمی از هم قرار دارند که هردوی آنها را می توان در شرایط مناسب هم صعود و فرود داشت و هم از سمت راست با احتیاط دورشان زد.

پس از گرده اول می توان دورنمای قله را مشاهده نمود.

بعد از گرده دوم و کمی فرود به ابتدای یال اصلی صعود می رسید.

پیمایش این یال بیش ازیک ساعت و نیم طول خواهد کشید.

گرده اول را بسلامت دور زدیم.

ساعت ۱۰:۳۰ به نزدیکی گرده دوم رسیدیم.

برای عبور از گرده حدود بیست متر را باید تراورس می کردیم و…

در این قسمت با توجه به شیب، حجم و جنس برف احتمال ریزش بهمن، تیم پیشرو را متوقف کرد.

تیم اصلی را در منطقه ای امن برای استراحت متوقف کردم.

دو نفر از دوستان قدیمی و پایدار را دیده‌بان تیم پیشرو قرار دادم و خودم به تیم پیشرو پیوستم.

مسیر را بررسی کردیم.

ادامه مسیر تراورس بشدت خطرناک به نظر می آمد.

به پیشنهاد آقای قربان‌نژاد به سمت تاج بهمن رفتیم تا تخلیه مصنوعی بهمن را بررسی کرده و در صورت امکان انجامش داده و گشایش مسیر کنیم.

با توجه به دهلیز بالای تاج از چنین اقدامی صرف‌نظر شد.

به بالای گرده رفتیم و مسیر فرود را هم بررسی نمودیم اما هم زمان‌بر بود و هم پر خطر….

ساعت یازده و نیم پس از بررسی مسیرهای مختلف و مشورت با آقای قربان‌نژاد در ارتفاع ۳۳۰۰ متری پایان صعود را اعلام کردم.

عکسی به یادگار با پرچم باشگاه گرفتیم.

از همان مسیر صعود، فرود نمودیم.

ساعت ۱۲:۳۰ نیم ساعتی برای ناهار توقف کردیم.

پس از تلاشی ستودنی با کوله باری از تجربه های مفید ساعت ۱۴:۰۰به خودروی ون رسیدیم.

ساعت ۱۵:۳۰ خشنود از یک برنامه خوب و خوشحال از رفت و برگشت بدون ترافیک خسته کننده منطقه لواسانات، زیر پل سید خندان به امید جمعه ای دیگر و تبلور عشقی دوباره از هم خدا حافظی کردیم.

*سپاس از باشگاه اسپیلت که فرصت های همدلی را برای دوستان همنورد ایجاد می کند.
*سپاس از نفرات تیم پیشرو که در مسیر صعود برف کوبی را بر عهده داشتند.
*سپاس از تک تک اعضای تیم که یکدیگر را حمایت کردند و با سرپرست برنامه همراهی و همدلی نمودند.

 

اعضای شرکت کننده در برنامه ؛
آقایان : شنتیا ربانی «سرپرست و مربی» – حسین قربان نژاد «کمک سرپرست» – محمود نادری – مسعود علیزاده – فرامرز فریدی – دانیال طهرانی – نیما علاقه‌بند – علیرضا بابایی – محمدرضا جعفری – میثم کریمی – حمید زعفرانی 
خانم ها : سعیده بهزادافشار – نگار حسینی و عضو جدید مینا حقیقی

 

گزارش از شنتیا ربانی
عکس ها از گالری اسپیلت