ساعت ۴:۳۰ عصر روز چهارشنبه است و هنوز نیم ساعت به شروع مراسم مانده است. به نظر اعضای باشگاه اسپیلت تمامی تمهدیات را از پیش در نظر گرفته‌اند. سالن همایش سازمان‌های مردم نهاد شهرداری که میزبان این مراسم است کاملا آماده به نظر می‌رسد. ذبیح‌اله حمیدی، مدیر باشگاه اسپیلت و مسئول اصلی برگزاری مراسم در حال هماهنگی‌های نهایی است تا از همه چیز مطمئن شود. بر روی سن نیز همه چیز آماده به نظر می‌رسد. در دو سوی سن دو پوستر تمام قد از صعودهای پروانه کاظمی به اورست و لوتسه خودنمایی می‌کند و انعکاس نور پرژکتورها برروی آنها کاملا توجه بینده را به خود جلب می‌کند. هنوز نیم ساعتی  به شروع مراسم مانده است اما تقریبا نیمی از صندلی‌های سالن پر شده است.

این مراسم از جهاتی استثنایی است. نخست اینکه این مراسم به افتخار بانوی قهرمان کوهنوردی ایران و باشگاه اسپیلت پروانه کاظمی برگزار می‌شود که توانسته برای نخستین بار در تاریخ کوهنوردی دنیا به عنوان یک زن، و در صعودی مستقل، در یک فصل و به فاصله‌ی ۷ روز به دو قله‌ی هیمالیایی اورست (۸۸۴۸ متر) و لوتسه (۸۵۱۶ متر) صعود کند. به علاوه با همت خانم کاظمی و با هماهنگی باشگاه اسپیلت شرپای نپالی، نیما گیالژن، که در تمامی صعودهای پروانه کاظمی با وی همراه بوده به عنوان مهمان ویژه‌ی این مراسم به ایران دعوت شده است. البته میگما گیالژی، پسرعمو و شرپای دیگر نپالی نیز به همراه نیما در اینجا حضور دارد تا از هر دو آنها تقدیر شود. کاری که در تاریخ کوهنوردی ایران بی‌سابقه است.

ساعت ۵ است و مراسم با تلاوت قرآن مجید آغاز می‌شود. پس از آن مجری برنامه، رامین شریف‌زاده، شروع مراسم را اعلان می‌کند. خبر صعود موفقیت‌آمیز  سنگنوردان ایرانی به دیواره‌ی ترانگو تمامی سالن را، که دیگر کاملا پر شده، به تشویق وامی‌دارد. بعد از یک دقیقه سکوت به احترام لیلا  اسفندیاری، بانوی کوهنورد فقید ایرانی که سال گذشته جان خود را پس از صعود به قله گاشربروم دو از دست داد، نوبت به ذبیح‌اله حمیدی می‌رسد تا به حضار خیرمقدم بگوید و گزارشی از فعالیت‌های مربوط به صعودهای برون‌مرزی باشگاه اسپیلت ارائه دهد. وی تاکید می‌کند که با وجودی که  زمان کوتاهی از تاسیس باشکاه اسپیلت به عنوان اولین باشگاه خصوصی کوهنوردی ایران می‌گذرد، اما هر ساله  توانسته صعودهای موفقیت‌آمیز برون‌مرزی داشته باشد که مهم‌ترین و آخرین آنها صعودهای هیمالیایی خانم کاظمی به اورست و لوتسه هستند.

نوبت به معرفی دو شریای نپالی و کارنامه‌ی اکسپدیشن‌هایشان می‌رسد…نیما گیالژن..۵ بار صعود به اورست، ۳ با صعود به ماناسلو،…. و بعد میگما گیالژی… ۴ بار صعود به اورست، ۲ بار صعود به ماناسلو…. کارنامه‌ای به غایت درخشان برای قهرمانانی به غایت گمنام… کارنامه‌ای درباره‌ی "فاتحان فروتن هیمالیا"… نیما و میگما به حضار معرفی می‌شوند و به شدت مورد تشویق حضار قرار می‌گیرند… آنها هم با حجب و حیای خاصی به حضار ادای احترام می‌کنند.

اما بخش اصلی مراسم شروع می‌شود. پروانه کاظمی پس از اینکه مجری برنامه کارنامه‌ی ورزشی‌اش را برای حاضرین قرائت کرد در برابر  حضار بر روی سن می ایستد و به همه‌ی آنها ادای احترام می‌کند و آماده‌ی ارائه گزارش صعودهایش می‌شود.

وی با اشاره به اینکه مطالعه و برنامه‌ریزی برای صعود به اورست و لوتسه را از سال قبل و پس از صعود به ماناسلو آغاز کرده بود، بیش از هر چیز خود را مدیون حمایت‌های بی‌دریغ همسرش آرمان ضابط می‌داند و این صعودها را به او تقدیم می‌کند. چرا که با وجود تمامی تلاش‌هایش برای جلب اسپانسر، متاسفانه بنابه دلایلی غیرمنطقی نتوانست حمایت مالی لازم را کسب کند، با وجودی که کارنامه کاری وی حکایت از چیز دیگری داشت.

دیگر سالن جایی برای نشستن ندارد و دور تا دور سالن افراد به صورت ایستاده در حال گوش دادن به گزارش پروانه کاظمی هستند. مجری با عذرخواهی از تمامی کسانی که وارد مراسم می‌شوند می‌خواهد که به سالن دیگری که در کنار سالن اصلی مراسم قرار دارد رفته و از طریق تلویزیون مداربسته مراسم را دنبال کنند چرا که سالن اصلی دیگر ظرفیت لازم را ندارد.

در ادامه پروانه کاظمی به درس‌ها و تجربیاتی که در این سفر کسب کرد اشاره می کند. به آشنایی‌اش با زن و شوهر کوهنورد برجسته آلمانی که بسیاری از قلل بالای ۸۰۰۰ متری هیمالیا را فتح کرده‌اند اشاره می‌کند و از فروتنی و مهربانی‌هایشان به نیکی یاد می‌کند. از حمید محمودی تشکر می‌کند به خاطر کمک‌های بیدریغش و تهیه‌ی تلفن ماهواره‌ای برای او. از مهدی عمیدی به خاطر انتقال بی‌دریغ و سخاوتمندانه‌ی تجارب صعود مشابهش به دو قله‌ی اورست و لوتسه در یک فصل در سال ۱۳۹۰ که بدون اکسیژن انجام داده بود.

از شرپای نپالی‌اش نیما تشکر می‌کند که وی را در این صعودها همراهی کرد و وی را انسانی مهربان و مسئولیت‌پذیر می‌خواند. از باشگاه اسپیلت برای حمایت‌ها و تلاش‌هایش در مدتی که در هیمالیا بوده و بعد از آن و در برگزاری مراسم استقبال و این مراسم تشکر می‌کند.

در پایان گزارشش هم مورد تشویق بی‌وقفه‌ی حاضرین در جلسه قرار می‌گیرد.

گزارش صعودها تمام شده و مجری از دو شرپای نپالی دعوت می‌کند تا به برای دریافت هدایایی که از سوی فدراسیون کوهنوردی ایران و همچنین باشگاه اسپیلت در نظر گرفته شده بر روی سن بیایند. ابوالفضل عظیمی به عنوان نماینده‌ی فدراسیون و از پیشکسوتان کوهنوردی ایران دو هدیه‌ی نفیس از یکی از عکاسان برجسته‌ی طبیعت ایران را از سوی فدراسیون کوهنوردی ایران تقدیم نیما و میگما می‌کند. بعد نوبت به ذبیح‌اله حمیدی می‌رسد که به عنوان رییس باشگاه اسپیلت هدایایی را به این دو قهرمان نپالی تقدیم کند. در ضمن لوح تقدیر و گواهینامه‌ای از سوی هیات کوهنوردی تهران و باشگاه اسپیلت به این دو شرپای نپالی اهدا می‌شود.

آخرین قسمت برنامه است. مجری برنامه پروانه کاظمی را جهت دریافت هدایای درنظر گرفته شده به روی سن دعوت می‌کند و در پی آن همسر حامی و فداکار وی آرمان ضابط را به عنوان کسی که بدون حمایت‌های او چنین صعودهایی برای پروانه کاظمی ممکن نبود با تشویق گرم حضار بر روی سن می‌آید.

آقای شعاعی سرپرست فدراسیون کوهنوردی در سخنانی کوتاه با فوق‌العاده خواندن کار پروانه کاظمی صعود ایشان را مجددا تبریک می‌گوید. در ادامه آقایان کاوه کاشفی، رییس هیات کوهنوردی استان تهران، عباس ثابتیان رییس انجمن کوهنوردان ایران، حمید دهقان هیمالیانورد کردستانی، گروه طبیعت‌گردی و کوهنوردی نمونه جز دیگر اهداکنندگان لوح‌های تقدیر و هدایا به خانم کاظمی بودند.

در پایان ذبیح‌اله حمیدی از سوی باشگاه هدایایی را تقدیم پروانه کاظمی می‌کند و ایشان را مایه افتخار و اعتبار باشگاه معرفی می‌کند.

در پایان نیز گواهینامه‌‌های صعود به دو قله‌ی اورست و لوتسه که از سوی وزارت جهانگردی و توریسم نپال برای پروانه کاظمی صادر شده بود توسط نیما گیالژن به او تقدیم می‌شود همراه با مدال منحصربفرد صعود به اورست به نام "مدال اورست" که به افتخار صعود پروانه کاظمی نیما آن را گردن‌آویز وی کرد؛ مدالی که به افتخار اولین فاتح اورست، ادموند هیلاری، در روز ۲۹ می ۱۹۵۳ تنها به فاتحین اورست اهدا می‌شود.

ساعت ۸:۳۰ دقیقه است و دیگر پروانه کاظمی و شرپاهای نپالی در حلقه‌ی دوستدارانشان هستند.عکس یادگاری، گپ و گفتگوی صمیمانه و باز هم عکس‌های یادگاری…

گزارش از: علی صباغی، عضو باشگاه کوهنوردی اسپیلت
عکاس: مهری جمشیدی