قله خشچال یا خِشته چال با ارتفاع ۳۹۶۰ بلندترین قله استان قزوین است که در البرز غربی واقع شده است .
خط الرأس این قله در جهت شمال غربی به جنوب شرقی است که از جهت جنوب شرقی به قله سیالان و از جهت شمال غربی به دو قسمت شمالی و غربی تقسیم می شود.یال شمالی آن به قله سماموس و یال غربی آن به قله پرچ کوه متصل می شود.

این خط الرأس در واقع مرز طبیعی شهرستان قزوین و تنکابن به شمار می رود یعنی دامنه های جنوبی مشرف به استان قزوین است و دامنه های شمالی آن به استان مازندران و منطقه اشکورات می رسد.

این کوه جاذبه های دیدنی فراوانی در خود نهفته که می توان به دریاچه اِوان اشاره کرد که در منطقه الموت واقع شده است. این دریاچه از چهار روستا بنام های زرآباد ، وربن ، اِوان و زواردشت احاطه شده که مرکزیت آن را روستای زرآباد از آنِ خود کرده است .

 

روز شمار برنامه:

پنجشنبه ۹۴،۱۱،۲۲
صبح ساعت ۵ از درب باشگاه ، تیم ۵ نفره اسپیلت با حرکت به سمت قزوین برنامه خود را آغاز کرد.
ساعت ۷ به میدان «مینودر» قزوین رسیدیم که دکترعلی بلوچی (از اعضای باشگاه) به همراه ۵ نفر از کوه‌‌نوردان قزوینی منتظر ما بودند.
بعد از قزوین وارد جاده الموت شدیم و بعد از رجایی دشت (نرسیده به معلم کلایه)تغییر مسیر دادیم و بعد از طی ۱۰ کیلومتر مسیر کاملاً کوهستانی ، ساعت ۹ به روستای وربن رسیدیم.

ساعت ۹:۳۰ حرکتمان را از روستا شروع کردیم . با دیدن حجم برفی که در روستا بود متوجه شدیم که برف‌کوبی سنگینی در پیش رو داریم.
بالای روستا چشمه‌ای پر آب وجود داشت که مکان مناسبی برای صرف صبحانه بود. بعد از آن به سمت یال خشچال حرکت کردیم .

از همان ابتدا برف‌کوبی شروع شد تا به یال اصلی خشچال رسیدیم.
حجم برفی که روی یال اصلی بود نوید این را می داد که تا رسیدن به قله باید تلاش زیادی کرد . تیم یک دست و جوان باشگاه اسپیلت با فراز و نشیب های زیاد و بعد از ۶ ساعت برف‌کوبی سنگین ، ساعت ۱۶ به پناهگاه خشچال (ابوترابی)رسید که پناهگاه بسیار تمیز و مجهزی بود.

آن روز هوا کاملاً آفتابی و تقریباً گرم بود اما شب ، کوهستان چهره واقعی زمستانی خود را نشان داد و برودت هوا تا ۱۵ درجه زیرصفر هم رسید اما به لطف پناهگاه مجهز و وسایل همنوردان شب آرامی را سپری کردیم.

 

جمعه ۹۴،۱۱،۲۳
صبح ساعت ۷:۴۰ دقیقه تیم باشگاه اسپیلت و تیم آزاد کوه‌نوردی قزوین از پناهگاه به سمت قله حرکت کرد. صعود از پناهگاه تا قله کاملاً قابل دسترس بود اما سنگ های زیر قله بیانگر این بود که برای رسیدن به این قله  سرسخت، باید کمی کار فنی را هم چاشنی صعود کرد.

بعد از عبور از دو دهلیز و همچنین مسیرهای یخ زده ساعت ۹:۴۵ دقیقه به قله رسیدیم . وضعیت هوا از پناهگاه تا قله آفتابی به همراه وزش باد سردی بود اما روی قله به مدت نیم ساعت از باد و سرما خبری نبود و ما از این فرصت استفاده کردیم و از مناظر زیبای الموت و منطقه اشکورات لذت بردیم .

ساعت ۱۰:۳۰ دقیقه از قله حرکت کرده و بدون استراحت در ساعت ۱۱:۴۵ دقیقه به پناهگاه بازگشتیم.
بعد از خوردن غذا و جمع آوری وسایل ، ساعت ۱۲:۴۵ از تیم قزوین خداحافظی کردیم و از یال اصلی خشچال فرود آمدیم .

لازم به ذکر است که در این برنامه در صعود و هم در فرود با برف‌کوبی سنگینی مواجه شدیم چرا که در مسیر فرود به دلیل باد شدید مسیر برف‌کوبی روز گذشته کاملاً پوشیده شده بود.
در نهایت ساعت ۱۵ به چشمه روستای وربن رسیدیم و بدین ترتیب یکی دیگر از برنامه های باشگاه اسپیلت به پایان رسید.

 

«با تشکر ویژه از دکتر علی بلوچی (عضو باشگاه اسپیلت) جهت هماهنگی با پناهگاه خشچال و اعضای تیم آزاد قزوین»

 

اعضای شرکت کننده در برنامه:
رضا خلیل آبادی (سرپرست) – علی بلوچی(پزشک و راهنما)-رحیم بیضاوی – سروش معمار(عکاس) – علی اکبر فیض آبادی- رضا عبدالهی

کوه‌نوردان قزوین آقایان : حبیب هاشمیان – محمدرضا رشوند – عزت اله ابراهیمی – احمد زرآبادی

 

گزارش سایت از : رضا خلیل آبادی

 

روستای وربن با اعضای تیم

 

 

منظره روستا و دریاچه اِوان

 

 

 

ابتدای یال صعود

 

 

 

 

داخل پناهگاه – صبح روز دوم

 

 

 

مسیرصعود قله خشچال از پناهگاه 

 

 

 

دهلیز قبل از قله

 

 

 

آخرین گام های قبل از قله

 

 

قله ۳۹۶۰ متری خشچال