صعود زمستانه قله ” آراگاتس ” ارمنستان (۱۳۹۸/۱۰/۰۹)

ارسال شده توسط در 21 ژانویه 2020 بدون دیدگاه | دسته بندی شده در گزارش صعودهای برون مرزی باشگاه اسپیلت

بنام خداوند جان و خرد                کزین برتر اندیشه برنگذرد

خداوند نام و خداوند جای              خداوند روزی ده رهنمای

خداوند کیهان و گردون سپهر         فروزنده ی ماه و ناهید ومهر

 

گزارش برنامه برون مرزی : صعود زمستانه قله ” آراگاتس ” ارمنستان 

تیم ۲ نفره باشگاه کوهنوردی و سنگنوردی اسپیلت

(سبحان سلیمی و  مهندس فرزانه فرجی)

نهم دی ماه ۱۳۹۸

 

درباره موقعیت جغرافیایی ارمنستان:

ارمنستان کشوری محصور در خشکی، در سرزمین قفقاز جنوبی و در میان دریای سیاه و دریای کاسپین می باشد که مرز بین آسیا و اروپاست.از شمال با گرجستان ،ازشرق با جمهوری آذربایجان، از جنوب با ایران و نخجوان ،از غرب با ترکیه هم‌مرز است. یشتر بخش‌های این کشور از کوهستان و دشت پوشیده شده و رودها و تندآب‌هایی در آن‌ها جریان دارد. شمار جنگل‌های ارمنستان بسیار کم ولی بیشترشان پردرخت هستند. آب‌وهوای این سرزمین قاره‌ای (بری) است: تابستان‌های گرم و زمستان‌های سرد. بلندترین جای ارمنستان کوه آراگاتس است که بلندایش به ۴٬۰۹۰ متر بالاتر از تراز  سطح دریا می‌رسد. این کشور در قاره آسیا/اروپا ودر منطقه خاورمیانه قفقاز می باشد.

مختصات: ۴۰°۰۰′ شمالی ۴۵°۰۰′شرقی

مرز با ایران ۳۵ کیلومتر (۲۲ مایل)

سطح ارمنستان را مجموعه‌ای از کوهستان‌های دارای چین خوردگی بسیار، آتش فشان‌های بزرگ، قله‌های مخروطی، دره‌های تنگ رودخانه‌ای، دریاچه‌ها، چاله‌ها و گودال‌ها فرا گرفته‌ است. حدود ۹۰% اراضی ارمنستان در ارتفاعی بیش از ۱۰۰۰ متر واقع شده‌اند.

مهمترین دریاچه ارمنستان دریاچه سوان (Sevan)، در شرق این کشور واقع شده است و نقش بسیار چشمگیری در اکوسیستم منطقه ایفا میکند و چون در ارتفاع ۱۹۲۴ متری از سطح دریا قرار گرفته است، یکی از مرتفع ترین دریاچه های آب شیرین بزرگ جهان است.بیست و پنج میلیون سال پیش یک خیزش زمین‌شناسیک با فشار دادن پوسته زمین به بالا فلات ارمنستان و مکان‌نگاری پیچیده ارمنستان امروزی را پدید آورد.رشته‌کوه قفقاز کوچک از شمال ارمنستان آغاز شده، به سوی جنوب‌خاوری و جایی در میانهٔ دریاچه سوان و جمهوری آذربایجان گسترش یافته، و سپس با گذر در راستایی نزدیک به مرز ارمنستان و آذربایجان به ایران می‌رسد. از همین رو این کوه‌ها گذر از شمال به جنوب این پهنه را با دشواری روبرو کرده‌اند.دمای هوا در ارمنستان بیشتر به بلندا وابسته است. آرایش کوه‌ها به گونه‌ای است که جلوی جریان‌های هوایی تعدیل کنندهٔ دریای مدیترانه و دریای سیاه را می‌گیرد و نوسان‌ها و ناپایداری‌های موسمی بسیاری را پدید می‌آورد. با این که آب‌وهوای زمستانی بیشتر بخش‌های کشور خشن است، ولی باروری خاک آتشفشانی فلات ارمنستان تا اندازه‌ای بوده که این پهنه را به یکی از کهن‌ترین کانون‌های کشاورزی تبدیل کرده‌است.کوه آراگاتس بلندترین قله ارمنستان است و در استان آراگاتسوتن در شمال غربی ایروان(پایتخت) واقع شده‌است.

این کوه یک آتشفشان مرده به ارتفاع ۴٬۰۹۰ متر است. آراگاتس کوهی تنها است که چهار قله آن گرداگرد یک دهانه آتشفشانی قرار گرفته‌اند. در نزدیکی قله دندانه‌دار آن چمنزارها و سنگلاخ‌هایی وجود دارد.

کوه آراگاتس ارمنستان از مهمترین رشته کوه های منحصر به فرد ارمنستان است که پوشیده از برف و یخچال های طبیعی است که علاوه بر جذابیت های جغرافیایی تاریخچه پرباری دارد.

مورخان نام آن را برگرفته از آرا یا همان خدای ارمنی می دانند که به معنای “عرش آرا” یا “تاج آرا” بوده است.

آرا پادشاه افسانه ای ارمنیست.در مورد کوه آراگاتس یک باور بسیار عام وجود دارد. در گرگ و میش غروب، زمانی که آخرین تابش خورشید در تاریکی ناپدید می شود، یک پرتو نور بین چهار قله آتشفشانی آن دیده می شود که آن را نماد امید در ارمنستان می دانند.

شگفتی های طبیعی معمولا در تمام دنیا با افسانه هایی همراه هستند. قله آراگاتس نیز در میان داستان های کهن ارمنستان همیشه به چشم می خورد که معروف ترین افسانه این بوده است:

قله آراگاتس و کوه آرارات* دو خواهر بودند. آن ها با اینکه خیلی همدیگر را دوست داشتند، اما دعوایی بین‌شان رخ می دهد که تصمیم می گیرند برای همیشه از هم جدا شوند.

کوه آرارات که در مرز ترکیه و ارمنستان قرار گرفته است، از قله آراگاتس ارمنستان بلندتر است اما از لحاظ تقسیمات کشوری جزو

کشور ترکیه محسوب می شود.

با توجه به ماهیت منحصر به فرد آراگاتس، این کوه دارای مناطق آلپاینی و نیمه آلپاینی (کوهی و دامنه ای) و همچنین چهار قله و یکی از بزرگترین دهانه های آتشفشانی جهان می باشد که توسط فوران آتشفشان در گذشته دور شکل گرفته است. دهانه کوه آراگاتس را می توان یک ناحیه نیمه قطبی دانست که ۷۵۰ متر پایین تر از کوه قرار دارد. در داخل دهانه هیچ دریاچه ای وجود ندارد، گرچه در تابستان، زمانی که هوا گرم شده و برف های کوه آب می شوند، حوضچه های کم عمقی را در آن می بینید.

 

برنامه صعود برون مرزی قله ی آراگاتس ارمنستان

مجری برنامه: باشگاه سلام همنورد

به سرپرستی: جناب آقای مجید دلنوا  و مربیگری: استاد عباس علینژاد

 تیم اعزامی: ۲۰ نفره/شامل تیم ۵ نفره از  باشگاه سلام همنورد تهران/ تیم ۲ نفره از باشگاه اسپیلت تهران/ تیم ۷ نفره ازعباس اباد مازندران /تیم ۳ نفره از کرمان/تیم ۲ نفره از مشهد/ ۱ نفر از سنبران لرستان

 

گزارش برنامه

در پی ذوق و علاقه ای که به صعودهای زمستانی داشتیم پس از مدتی تحقیق درباره منطقه ارمنستان و اب و هوای زمستانی این کشور تصمیم به اجرای این برنامه رو گرفتیم/ از همین رو تصمیم به همکاری و ادقام با گروهی از باشگاه سلام همنورد گرفتیم.پس از انجام کارهای مربوط به واریز وجه و کلیه هماهنگی های لازم سپس در تاریخ ۶ دی ماه ۱۳۹۸ ساعت ۱۰صبح از ترمینال ازادی به همراه دیگر دوستان وهمنوردان با یک دستگاه اتوبوس به طرف مرز ارمنستان حرکت کردیم/نیمه های شب بود که به مرز نوردوز رسیدیم و پس از پرداخت عوارض خروج و چک وسایل به مرز ارمنستان وارد شدیم و پس از طی کردن چند ساعت مسیر در نزدیکای ظهر به هتلی که از قبل رزرو شده بود رسیدیم.به محض رسیدن بعد از تحویل گرفتن اتاق ها به اتفاق دوستان برای صرف ناهار به رستورانی نزدیک هتل رفتیم وبعد از انجا به یک کلیسای بزرگ و سپس برای استراحت به هتل برگشتیم تا برای جلسه فنی که قرار بود شب برگزار شود اماده شویم/ساعت ۸شب همگی در لابی هتل جمع شدیم تا مربی و سرپرستان اطلاعات کافی را با ما در میان بگذارند.در این میان اقای سورن استپانیان که مسئول فدراسیون کوهنوردی و سنگنوردی ارمنستان هستند در جمع حاضرین حضور پیدا کردند برای راهنمایی بیشتراعضا/بعد از جلسه فنی کلیه تجهیزات توسط استاد علینژاد چک نهایی شد و اعضا در اختیار خود بودند تا فردا صبح که زمان حرکت به سمت منطقه بود.

 

یکشنبه ، هشتم دی ماه ، ساعت ۵ صبح ، حرکت از هتل محل اقامت

صبح روز یکشنبه ساعت ۵ توسط یک دستگاه مینی بوس به همراه یک راهنما به طرف منطقه حرکت کردیم و پس از تقریبا ۲ ساعت به ابتدای مسیر که یک روستا بود رسیدیم.

به دلیل حجم زیاد برف در جاده ، امکان ادامه مسیر با استفاده از خودرو در جاده آسفالت منتهی به کمپ کارا وجود نداشت.

ساعت ۷ صبح ،شروع پیمایش از روستای بیوراکان ، ارتفاع ۱۷۰۰ متربود.در ابتدای مسیر دکل های برق به وضوح دیده میشدند که مسیر صعود را تا حد زیادی نشان می دادند. دلیل زیاد بودن مسیر پیمایش برف کوبی بصورت نوبتی انجام می گرفت.

صعود زمستانی قله آراگاتس یکی از استقامتی ترین صعود ها به لحاظ مسافت پیمایش ، برفکوبی وکوله کشی می باشد.

باگذر زمان از نیمه روز هوا نیز رو به ناپایداری رفت و دمای آن کاهش یافت.ابرها گسترده تر و کم کم مسیر از مه پوشیده شد.

به گونه ای که دید کافی برای تشخیص دکل های برق و مسیر نبود و به سختی انجام می شد.

در طول مسیر با ۲ اتاقک که شبیه به جانپناه هستن مواجه شدیم که دریکی از انها مدت خیلی کوتاهی استراحت کردیم.

ساعت های زیاد برفکوبی تعداد زیادی از همنورد ها رو خسته و کم توان کرد. به گونه ای که با تاریک

شدن و سرمای شدید هوا نفرات ضعیف تر با سرعت کمتری از تیم پیشرو فاصله گرفته و نیاز به کمک در حمل کوله هایشان داشتند.در ساعات پایانی روز هر چه به کمپ کارا نزدیک تر میشدیم حجم برف زیادتر و مسیر از نقاب های برفی پوشیده تر میشد،درمقابل نیز خستگی اعضا بیشتر و انرژیشان برای ادامه مسیر کمتر میشد.تیم های چند نفره با فاصله ازهم پیمایش رو ادامه میدادند و برفکوپی تنها از پس نفرات پیشرو برمیامد تا به مرکز ژئوفیزیک برسیم.هوا کاملا تاریک شده بود و فقط نور هدلایت ها معلوم بود و نور ساختمان ژئوفیزیک از دور مشخص بود.بین اعضای تیم فاصله افتاده بود ودر نهایت ساعت ۲۲:۳۰ ، مسافت ۲۲ کیلومتری پیمایش را در ۱۵ ساعت به پایان رساندیم و به  مرکزژئوفیزیک رسیدیم.

محل شب مانی تیم ساختمان مرکزی بود که تنها سه نفر از کارمندان این مرکز در آن حضور داشتند.

اقامت در این مرکز که تنها با هماهنگی های جناب سورن استپانیان رییس فدراسیون کوهنوردی ارمنستان ممکن بود تنها ۱۰ دلار برای هر نفر بود. اسنقبال گرم و رفتار محترمانه یشان نشان از مهمان نوازی مردم ارامنه داشت که محیطی کاملا گرم با امکانات خوبی را در این شرایط سخت در اختیار ما قرار دادند.

مرکز ژئوفیزیک در ارتفاع ۳۲۰۰ متری قرار دارد. که در مجاورت هتل آراگاتس و دریاچه ی کارا می باشد.

دریاچه کارا که از جاذبه های این مرکز اقامتی میباشد در فصل زمستان کاملا یخ زده و پوشیده از برف است و امکان زدن چادر و کمپ در این فصل نمی باشد.

هتل آراگاتس که در نزدیکی این مرکز قرار دارد با بارش سنگین برف و مسدود شدن جاده کل زمستان و ماه هایی از پاییز تعطیل می باشد.

پس از صرف شام و کمی استراحت جلسه ای برگزار شد که در ان اعضای صعود کننده به قله با صلاح دید سرپرست و مربی مشخص میشدند.چند تن از اعضا بدلیل خستگی و طولانی بودن مسیر و همچنین سرمای زیاد از ادامه ی برنامه خودداری کردند و تصمیم به ماندن در کمپ رو گرفتند.

 

دوشنبه ، نهم دی ماه، ساعت ۵ صبح ، حرکت به سمت قله

۶ نفر از اعضا با تصمیم سرپرست و مربی که نیازمند استراحت و ریکاوری برای برگشت مسیر پیمایش بودند در اقامتگاه ماندند و تیم با ۱۴ نفر از اعضا در تاریکی صبح برای صعود قله اعزام شد.

از کنار هتل آراگاتس و دریاچه ی پوشیده از برف کاری، برف کوبی را آغاز کردیم .حجم برف از همان ابتدای مسیر زیاد بود و به ناچار سرعت حرکت تیم کم بود.حجم زیاد برف مسیرمان را به اولین یال که شیب بسیار تندی داشت و دارای سنگ های ریزشی بود، منحرف کرد.نفرات قویتر مسیر را برف کوبی میکردن وبا سرعت بیشتری به سمت بالا حرکت میکردن عده ای هم با سرعت کم و فاصله از سرقدم در حال پیمایش بودن ، سرمای شدید و باد انگشتان دست و پا را در معرض سرما زدگی قرار می داد و کار برای کسانی که پوشش مناسب نداشتن را خیلی سخت کرده بود.

به محض رسیدن به یال باد و بوران شدید شروع به وزیدن کرد که ادامه ی مسیر را دشوار و خطر سقوط را زیاد می کرد. سرتاسر یال نقاب های برفی شکل گرفته بود که نمایانگر بادهای شدید محلی بود.

وزش و سرعت باد متغیر بود و به محض کم شدن تیم ازین فرصت استفاده کرده و با سرعت به مسیر ادامه می داد.

قسمت زیادی از مسیرسنگلاخی و ریزشی بود که خطر لغزش و سقوط را افزایش میداد که باید با دقت بیشتری پیموده می شد.

مسیر منتهی به قله شامل چندین قله های کوچکتر بود که فراز و نشیب هایی را بر سر راهمان قرار داده بود، به طوری که بعد از عبور از اولین بلندی و سرازیر شدن قله ی بلندتری در جلو ظاهر میشد.بعد از ۴ ساعت به یال اصلی قله ی جنوبی رسیدیم که قله کاملا مشخص بود اما مسیر طولانی پیش رویمان بود .ساعت ۱۱:۳۰ بعد از ۶:۳۰ ساعت پیمایش، به ارتفاع ۳۷۰۰ متر رسیدیم.هوا کاملا صاف شده بود هیچ ابری در بالای سر دیده نمیشد.۲ نفر از اعضا بدلیل خستگی  وسرمای زیاد از صعود انصراف داده و به همراه سرپرست برنامه به سمت کمپ برگشتند.بدلیل نداشتن وقت زیاد با تصمیم مربی تیم کوله ها را در همان ارتفاع قرار دادیم و تلاش نهایی رو شروع کردیم.چند تن از دوستان که قویتر بودندمسیر رو برفکوبی میکردن و پیشرو بودند و در نهایت ساعت ۱۳:۱۰ با اختلاف ۱۵ دقیقه از نفر اول  برفراز قله ی جنوبی آراگاتس ۳۰۹۰ متر لحظاتی ایستادیم.مربی تیم به احترام دوستانی که نتوانستند صعود کنند کمی پایین تر از قله ایستادند.بعد از گرفتن عکس و فیلم مسیر برگشت رو اغاز کردیم و مسیر برگشت مسیر جدیدی بود که تراورس میشد به سمت محل کمپ.ساعت ۱۷:۳۰ عصرهمان روز به محل کمپ رسیدیم دوستانی که شب قبل از صعود انصراف داده بودند همراه با راهنما به طرف روستا برگشته بودند و تیمی که برای قله تلاش کرده بودند بعد از استراحت کمی در ساعت ۱۹ مسیر پیمایش رو به سمت روستا اغاز کردند.هوا کاملا تاریک و سرمای بسیار زیادی همنوردان را بشدت مورد اسیب قرار میداد.مسیر پیمایش طولانی و افراد تیم خسته و کم توان به مسیر ادامه میدادند.در نهایت ساعت ۲بامداد به روستا رسیدیم که مینی بوس منتظر اعضای تیم بود در انجا.بلافاصله به سمت هتل حرکت کردیم و بعد از رسیدن به استراحت پرداختیم برای برنامه ی جشن صعود.فردای ان روز سه شنبه  ۱ژانویه بود و مراسم جشن سال نو میلادی در شهر به پا بود. روز چهارشنبه از هتل به طرف مرز ایران حرکت کردیم و در نهایت روز ۵شنبه عصر به تهران رسیدیم و از طرف فدراسیون کوهنوردی ارمنستان حکم صعودی دریافت شد.

قله اراگاتس ارمنستان به گفته ی افراد محلی توسط هیچ تیمی از هیچ کشوری زمستانه صعود نمیشود بدلیل پیمایش طولانی و سرمای طاقت فرسا و چند سالی هست که فقط توسط تیمی از ایران برروی این قله تلاش می شود .

این برنامه برای ما چالش های زیادی داشت اول از همه اینکه برنامه ریزی و تحقیق درباره ی محلی که قراره صعود بشه بسیار حایزاهمیت است و به هیچ وجه نباید بدون اطلاع قبلی اقدام به صعود کرد.دوم اینکه صعودهای زمستانه نسبت به صعودهای تابستانه در مناطق مختلف کاملا متفاوت میباشد و به هیچ وجه نباید صعود های زمستانه را دست کم گرفت و ریسک کرد.از تجهیزات مناسب فصل حتما استفاده شود و با امادگی جسمانی بالا در این برنامه ها حاضر شویم که تا حد امکان از حوادث بکاهیم.

در اخر جا داره که تشکر کنیم از استاد عزیز و بزرگوار جناب اقای ذبیح الله حمیدی ریاست محترم باشگاه اسپیلت  برای اعتمادی که به ما کردند و اجازه دادن در این برنامه خودمون رو به چالش بکشیم.همچنین تشکر ویژه داریم از استاد بزرگ و گرانقدر جناب اقای عباس علینژاد که قوت قلبی بودن در تمام طول سفر و همچنین جناب اقای دلنوا ریاست محترم باشگاه سلام همنورد که بسیار زحمت کشیدن برای هماهنگی های لازم و تشکر میکنیم از همه دوستانی که مارو یاری کردن در این سفر دوستانی که حضوری و غیابی از ما حمایت کردن تا بتوانیم  پرچم کشورمون رو به بالای قله ببریم.

 

چو ایران مباشد تن من مباد    بدین بوم و برزنده یک تن مباد

 

دیدگاه خود را بیان کنید