یادداشت باشگاه اسپیلت به مناسبت چهلمین روز درگذشت زنده یاد حسین صادق‌زاده

ارسال شده توسط در 9 ژوئن 2020 ۲ دیدگاه | دسته بندی شده در مقالات و نوشته ها

«یادداشت باشگاه اسپیلت به مناسبت»
🌷چهلمین روز درگذشت زنده یاد حسین صادق زاده🌷

 

کوه بهانه‌ای است که ما را در مسیر زندگی به سوی طبیعت کشانده است و بالتبع این تصمیم فرصت‌های کم نظیری را در برابرمان قرار می‌دهد. این دغدغه شیرین شخصی در گذر زمان، به رؤیایی جاه طلبانه‌تر ، که همانا هموار ساختن تجربه زیسته فردی و در اختیار قرار دادن این تجارب و لذت‌ها با دیگران است، بدل شد و اینگونه بود که نسلی از عاشقان و تحسین کنندگان طبیعت و کوهستان، با راه اندازی فعالیت گروهی در قالب باشگاه و انجمن های مرتبط با کوه و کوهنوردی نخستین گام‌های نهادینه کردن این امر مهم را تنها به مدد عشق و علاقه قلبی‌شان از چندین دهه قبل در ایران برداشتند، و ماحصل آن راه اندازی گروه‌ها و باشگاه‌های متعدد کوهنوردی است که در سراسر ایران شناخته شده هستند و اغلب ما کوهنوردان با آنها آشنا هستیم.

باشگاه اسپیلت نیز در ادامه همان روند شکل گرفت و مأمن بسیاری از عاشقان و شیفتگان کوهستان و طبیعت شده است و توانسته به عنوان یکی از مراکز اصلی ترویج کوهنوردی و سنگنوردی به شکل حرفه‌ای در سطح کشور خود را معرفی نماید.

حضور افراد مختلف در باشگاه و عضویت در اسپیلت اگرچه در نگاه نخست غایتی ساده دارد و آن چیزی جز کوهنوردی و سنگنوردی نیست، اما بی شک بزرگترین و ارزشمندترین تجربه یک دهه و نیم گذشته این باشگاه چیزی به مراتب بالاتر و والاتر از کوهنوردی و صعودهای موفق درون مرزی و برون مرزی است.

اگرچه باشگاه ما بین المللی ترین کوهنوردان را به جامعه معرفی کرده است و اعضای باشگاه تجربه صعود به مرتفع‌ترین و سخت ترین قلل هیمالیا را داشته‌اند ، آنچه که سرمایه واقعی باشگاه محسوب می‌شود و اسپیلت بدان می‌بالد همانا افتخار میزبانی از انسان‌ها و زنان و مردانی است که به دنبال تجاربی از جنس دیگر هستند.

انسان‌هایی که با جاه طلبی ها و گوناگونی شخصیتی و رویکردهای شان در این نهاد اجتماعی نه تنها باعث پیشرفت خود و دیگران در عرصه کوهنوردی می‌شوند بلکه مهمتر از آن قابلیت‌ها و خصایل فردی‌شان به شکلی ناخواسته و خودجوش بر دیگر اعضا تاثیر گذاشته و در گذر زمان باشگاه‌مان را سرشار از تجارب غنی انسانی می‌سازند و بالندگی روحی و شخصیتی را نصیب یکدیگر می‌کنند.

اساساً مجموعه‌های انسانی فارغ از هدف اولیه‌ای که بهانه شکل گیری آنهاست منبع ارزشمندی از ویژگی‌ها هستند که به لطف تعاملات درونی اعضا با یکدیگر باعث اعتلا و بالندگی تمامی مجموعه می‌شود. حضور همنوردان در باشگاه این فرصت را در اختیارمان قرار داده است که مصادیق بسیاری از مفاهیم والا و تحسین برانگیز را به عینه لمس کنیم و از آنها بیاموزیم.

یکی از آن انسان‌ها و همنوردانی که برای باشگاه اسپیلت مصداق بارز مفاهیم الهام بخش و ستودنی بوده است بی شک زنده یاد حسین صادق زاده است.

ما در باشگاه اسپیلت همواره حسین را به گشودگی و مهربانی بیدریغش شناختیم. حسین برای ما همواره همنوردی بوده است که خاضعانه آنچه در چنته داشت در اختیار می‌گذاشت. حسین برای ما یکی از مصادیق عینی تلاش و کوشش بی وقفه و مأیوس نشدن بود، و نمادی از دوباره برخاستن و امید بوده است.

 شاهد مدعا اینکه دوبار آسیب دیدگی شدید زانو وی را از ما و کوهنوردی دور نساخت. چهره گشاده و لبخند و ادب حسین چیزی بود که در اذهان همگی اعضا و همنوردان حک شده است. جاه طلبی در عین دانش اندوزی در کوهنوردی از عادات قابل ستایش حسین بود. قدرشناسی و احترام به پیشکسوتان و بزرگان و همچنین دیگر همنوردان باشگاهی و غیر باشگاهی در حسین بارز بود و همواره یاد بزرگان و دوستانی که در این عرصه افتخار آفریده بودند و یا در مسیر کوهنوردی جان باخته بودند برایش حائز اهمیت بود و همواره صعودهای مهم فردی خود را به آنها تقدیم می کرد و یادشان را گرامی می داشت.

به عنوان مثال هرساله به یاد سه کوهنورد جوان باشگاه آرش بنام‌های آیدین بزرگی، پویا کیوان و مجتبی جراحی که در راه صعود به قله برودپیک جان باخته بودند هرساله به قله دماوند صعود می کرد و یادشان را گرامی می‌داشت. و یا به همین منوال به قله خلنو صعود می کرد و یاد یکی از بزرگان کوهنوردی کشورمان زنده یاد ابراهیم شیخی را پاس می داشت.

حسین عزیز در عرصه رسانه ای هم کم کار نبود و تجارب و اطلاعات خود و بزرگان کوهنوردی را از طریق کانال شخصی اش در فضای مجازی در اختیار علاقمندان به کوهنوردی قرار می داد. همچنین اکثر تازه واردانی که به عضویت باشگاه در آمده‌اند از حسن برخورد و فروتنی حسین یاد می‌کنند و از اینکه وی شخصیتی بی غل و غش و قابل دسترس بود ستایش می‌کنند.

باشگاه اسپیلت بی اندازه از اینکه یکی از فرزندان عزیز و سرمایه والای انسانی‌اش را از دست داده متأثر و حزین است و این فقدان تأثربرانگیز را جبران ناپذیر می‌داند. ما در باشگاه همواره از همنوردان مان آموخته‌ایم و با وجودی که علی الظاهر وقتی دوستان جدید به عنوان عضو و همنورد وارد مجموعه اسپیلت می‌شوند مهمان تازه واردند و ما میزبانیم اما فضای صمیمانه‌ای که در باشگاه بین اعضا شکل می‌گیرد تعریف جدیدی در روابط شکل می‌گیرد و همه از هم می‌آموزیم و به یکدیگر می‌آموزانیم.

بدین اعتبار، فقدان هر یک از همنوردان مان در اسپیلت ما را از موهبت حضور انسان‌ها و برخورداری از تجارب ناب تعاملات انسانی محروم‌مان  می‌سازد و فقدان حضور فیزیکی حسین عزیز در میان مان از این منظر جبران ناپذیر است. اما از آنجایی که انسان‌ها می‌توانند حتی پس از مرگ‌شان نیز امتداد داشه باشند ما نیز امتداد حضور حسین را در باشگاه اسپیلت از رهگذر دستاوردها و خاطرات ناب و ارزشمندی که در اذهان مان به یادگار گذاشته است به تمامی لمس می‌کنیم و آن را قدر می دانیم.

باشگاه اسپیلت بار دیگر فقدان زنده یاد حسین صادق زاده  را به همسر و فرزندان و پدر و مادر و تمامی اعضای خانواده ایشان و همچنین تمامی همنوردان و اعضای باشگاه اسپیلت تسلیت عرض می‌نماید و از خداوند منان می طلبد که روح آن مرحوم در ذیل رحمت الهی در آرامش و صلح باشد.

 

باشگاه اسپیلت 

۱۶ خرداد ۱۳۹۹

۲ دیدگاه to “یادداشت باشگاه اسپیلت به مناسبت چهلمین روز درگذشت زنده یاد حسین صادق‌زاده”

  1. سعيدصابرى می گوید:

    یادش بخیر ١٠روز قبل از این حادثه تلخ و غمبار حسین عزیز را بعد از چند سال در لشگرک به اتفاق آقاى جمیل که با دوچرخه کار میکردنددیدم حسین عزیز چقدر ار من بخاطر صعود یکروزه از جبهه شمال شرقى دماوند تشکر میکرد میگفت هیچ وقت این صعود جانانه رو یادم نمیره یادش گرامى

  2. آرش کریمی می گوید:

    یادش گرامی

    ای کوه تو فریاد من امروز شنیدی
    دردیست در این سینه که همزاد جهان است

    خون میچکد از دیده در کنج صبوری
    این صبر که من میکنم افشردن جان است

دیدگاه خود را بیان کنید