قله ی دماوند قله ای مخروطی شکل و تقریباً منفرد در منطقه ی البرز مرکزی می باشد که مورد توجه بسیاری از کوهنوردان و کوه دوستان ایران و حتی سراسر جهان قرار دارد

ارتفاع این قله ۵۶۱۰ متر اندازه گیری شده است.

چهار مسیر اصلی برای رسیدن به این قله وجود دارد؛
۱- مسیر جنوبی استارت از پارکینگ رینه
۲- مسیر غربی پناهگاه سیمرغ استارت از دشت لار
۳- مسیر شمال شرقی استارت از روستای ناندل
۴- مسیر شمالی استارت از روستای ناندل

 

همچنین این قله ۱۶ یال مناسب برای صعود دارد که نام و طریقه دسترسی به آنها توسط مدیر این باشگاه که ایشان این ۱۶ یال را در مدت ۱۶ هفته پیاپی صعود کرده اند در سایت این باشگاه قرار گرفته است

حدود ۴۵ روز پیش باشگاه کوهنوردی اسپیلت برنامه صعود به قله دماوند از مسیر شرقی یال وزمین چال بود این برنامه از لحظه ای استارت خورد مسیر تیغه ای ملار به چشم می خورد مخصوصاً از ارتفاع ۴۵۰۰ تا ۵۵۰۰ که توجه همه را به خود جلب میکرد

تا این که در هفته گذشته در جلسه هفتگی باشگاه دوستانم پیشنهاد صعود قله دماوند از یال ملار را دادند

یال ملار مسیری تیغه ای شکل بین دره یخار و یخچال شرقی قله دماوند می باشد که نسبت به بقیه ی مسیرها کمتر فعالیت به خود دیده است و همین امر انگیزه ما را چندین برابر کرده بود.

**********

ساعت ۱۰ صبح روز پنجشنبه ۲۳ تیرماه ۱۴۰۱ توسط خودروی شخصی نیما علاقه بند به همراه من و نیکزاد فرزینی از فلکه چهارم تهرانپارس به سمت جاده هراز روستای ملار حرکت کردیم.

تا روستای ملار جاده آسفالت می باشد.

از اینجا به بعد مسیر خاکی و جاده مناسب خودروی آفرود بود که خوشبختانه خودروی نیما آفرود بود و تا ارتفاع ۲۶۰۰ متر با خودرو بالا رفتیم. قبل از شروع مسیر طبق راهنمایی های آقای حمیدی و مسیر خواندن از روی ترک یال مناسب صعود را از پایین شناسایی کردیم.

ساعت ۱۴ پس از آماده شدن از ارتفاع ۲۶۰۰ متری با کوله هایی با وزن ۱۳ الی ۱۴ کیلوگرم صعود را آغاز کردیم.
هدف روز اول صعود تا ارتفاع ۴۳۰۰متر بود که محل مناسبی برای کمپ و برپایی چادر وجود داشت.
تا ارتفاع ۳۲۰۰ متر با سرعت و گامی مناسب پیش رفتیم در اینجا مسیر تخت می شد.

دو یال مقابل ما وجود داشت که هر دو یال در یک جا به ارتفاع ۴۳۰۰ می رسید .

ما به علت اینکه امکان داشت در یال چپ از برف چال ها آب تهیه کنیم یال سمت چپ را انتخاب کردیم که تقریباً متشکل از سنگ های بزرگی بود و منحصر به فرد اما متاسفانه خبری از آب نبود و در ساعت ۹ شب در ارتفاع ۴۳۷۰ متری چادر را برپا کرده و شبی آرام و فوق العاده را در کوهستان دماوند سپری کردیم.

ساعت ۵:۴۵ صبح روز جمعه حرکت خود را به سمت قله دماوند آغاز کردیم.

از همان ابتدای مسیر متوجه زیبایی بی حد و وصف مسیر شده هرچه ارتفاع بالاتر می رفت دید ما نسبت به دره یخار و یخچال شرقی دماوند وسیع تر و همچنین یال باریک تر و تیغه ای شکل تر می شد .

تا ارتفاع ۴۹۰۰ متر مسیر عادی بود.
از اینجا به بعد کار کمی مشکل و مهارت سنگنوردی نیاز داشت (ساعت ۱۰ صبح).
از آنجا که در ارتفاع تقریبا پنج هزار متر بودیم تمرکز بالا حرف اول را میزد.

اینجا تصمیم گرفتیم وسایل فنی ای که حدس می‌زدیم مسیر نیاز داشته باشد به خود اتصال کرده و با احتیاط و ایمنی کامل صعود را ادامه دهیم.

در کل این مسیر سه کراکس جدی دارد (از ارتفاع ۴۸۰۰ تا ۵۱۰۰ اصلا سمت راست راه نمیدهد و‌امکان سقوط به دره یخار بالاست)
نیما جلو می رفت و من نفر آخر با سرعتی بسیار کم و تمرکز بالا کراکس اول را به خوبی عبور کردیم در ارتفاع ۵۱۷۰ به برجی برخورد کردیم.

(کراکس دوم)سنگهای آن کاملاً ریزشی و شیب تقریبا ۹۰ درجه که سمت چپ آن یخچال شرقی و راست آن دره یخار وجود داشت. همین امر کار را کمی سخت کرد و من و نیما با استفاده از ابزار و طناب با حمایت یکدیگر روی مسیر تلاش کردیم تا بهترین راه ممکن را برای عبور از این برج گرده ای را پیدا کنیم .

تایم ما برای رسیدن به قله عالی بود. تقریباً ۱ ساعت روی این مسیر تلاش کردیم راه مناسبی پیدا نکردیم و به علت جابجایی سنگ ها و خطرناک بودن مسیر از صعود برج صرف نظر کرده ساعت دوازده و نیم بود جلوتر که رفتیم در همان برج مسیری دیگر توجه ما را به خود جلب کرد که شاید بتوانیم از آن عبور کنیم اما متاسفانه باز هم نشد و مسیر اصلاً ایمن نبود و از آنجا که هدف اول ما اول ایمنی و سلامتی بود به فکر راهی دیگر افتادیم.
تقریباً ۱۸۰ متر فرود آمدیم .

ارتفاع ما به ۵۰۰۰ متر رسید.

اینجا یک تصمیم سخت باید می‌گرفتیم .ساعت ۱۳:۳۰ بود. یا باید از همان یخچال شرقی از صعود قله صرف نظر کرده و به سمت روستای ملار فرود می آمدیم یا اینکه به سمت قله ادامه مسیر میدادیم.

از آنجا که این بیست و دومین صعود من به قله دماوند بود و تقریباً تجربه کافی را نسبت به این قله داشتم، همچنین آمادگی جسمانی نفرات تیم هم عالی بود و وضعیت آب و هوا هم بسیار مناسب برای صعود بود تصمیم گرفتیم تا ساعت ۱۷ تلاش کنیم.

از ارتفاع ۵ هزار حرکت خود را در مسیری شن اسکی که کار ما را دشوار کرده بود،ادامه دادیم تا ارتفاع ۵۳۰۰ مسیر به همین شکل بود در اینجا به کراکس سوم رسیدیم.(از اینجا تا قله مسیر از راست)

برج پیش رو داشتیم که سمت چپ آن اصلا راه نمی داد و سمت راست آن بالای دهانه دره یخار بود.

با احتیاط مسیر را به شکلی تراورس ای تا ارتفاع ۵۴۰۰ دادیم .

در ادامه مسیر به گرده ی سنگی کوچکی برخورد کردیم که سمت چپ آن مناسب نبود و باز هم از سمت راست در یخچال ادامه مسیر دادیم و تا ارتفاع ۵۵۰۰ متر که مسیر تقریبا با مسیر جنوبی یکی می شد ادامه دادیم و در نهایت ساعت ساعت ۱۷ روز جمعه بیست و چهارم تیر ماه ۱۴۰۱ تیم باشگاه اسپیلت موفق شد قله دماوند را از مسیر تیغه های ملار صعود نماید.
پس از گرفتن عکس و ویدیو مسیر فرود را مسیر جنوبی انتخاب کردیم و با سرعتی بالا ساعت ۱۹:۳۰ به بارگاه سوم رسیدیم و پس از استراحتی در نهایت ساعت ۱۲ شب در پارکینگ جنوبی این برنامه با موفقیت کامل به پایان رسید.

خودروی ما در روستای ملار وجود داشت و مجبور بودیم یک شب دیگر در منطقه سپری کنیم و روز شنبه خودرو را به پایین آورده و به تهران بازگشتیم .

♦وضعیت آنتن دهی: اکثر نقاط مسیر آنتن دارد.
♦وضعیت آب: پیشنهاد میشود با توجه با تغییرات فصلی مقدار آب کل برنامه را همراه داشته باشید.

♦به علت مشخص و واضح نبودن مسیر حتماً با راهنما وارد منطقه شوید یا اطلاعات کامل را قبل از وارد شدن به منطقه کسب نمایید.

 

نفرات تیم ؛
آقایان : نیما علاقه بند «سرپرست» – بهنام پیروزرام – نیکزاد فرزینی

گزارش از بهنام پیروزرام

ارتفاع ۳۱۰۰ متر

 

ارتفاع ۳۳۰۰ متر – برف چال یال سمت چپ صعود

 

محل کمپ شب مانی ۴۳۷۰ متر

 

ارتفاع ۴۶۵۰ متر

 

ارتفاع ۴۹۰۰ متر

 

عبور از کراکس اول – ارتفاع ۴۹۵۰ متر

 

 

کراکس دوم برج یخچال شرقی – ارتفاع ۵۱۵۰ متر

 

مسیر شن اسکی – ارتفاع ۵۲۵۰ متر

 

تراورس بالای دهانه یخار – ارتفاع ۵۳۰۰ متر

 

ارتفاع ۵۴۰۰ متر (قله نمایان است)

 

بام برفی – ارتفاع ۵۴۵۰ متر

 

♦

قله دماوند به ارتفاع ۵۶۱۰  متر