قله مهرچال از غرب به قله پیرزن کلون و از جنوب شرق به قله فرعی موسوم به سای و در نهایت به روستای راحت آباد می رسد.(لواسانات)

جنوب این قله به روستای امامه و از شمال به یکی از دره های شمالی دشت لار ختم می شود.

قله مهرچال بر روی خط الرأس اصلی البرز مرکزی است و ارتفاع تقریبی آن ۳۹۲۰ متر می رسد.

روز جمعه ۹۸/۱۰/۶ با تیم باشگاه اسپیلت جهت صعود قله سای به مهرچال ساعت ۷ صبح در هوائی سرد و زمستانی در حالی که دانه های ریز برف در حال بارش بود از روستای راحت آباد به طرف شمال حرکت کردیم (ارتفاع ۲۴۵۰ متر)

ابتدای یال صعود خاکی و شنی‌ست و شیب زیادی دارد.

پس از دو ساعت صعود در ارتفاع ۳۰۵۰ متری توقف و صرف صبحانه داشتیم.

هوا سرد و توأم با وزش باد بود.

۵ نفر از اعضای تیم به دلیل عدم آمادگی لازم و ناقص بودن لوازم زمستانی به سرپرستی آقای علیرضا کاظمی از صعود بیشتر باز ماندند و به ارتفاعات پایین تر بازگشتند و بقیه نفرات به طرف قله حرکت کردند.

از این نقطه به بعد مسیر سنگی و صخره ای‌ست که پس از یک ساعت صعود به یال دیگر وصل می شود که از روستای امامه کشیده شده است.

این یال صخره‌ای که دیواره های کوتاه و زیادی دارد با کم و زیاد شدن ارتفاع ادامه می یابد و به دلیل حجم برف شدید تیم ما با برف کوبی سنگینی روبرو شد که توسط تیم پیشرو به سرپرستی رضا خلیل آبادی انجام پذیرفت.

پس از فرود و صعود دو دهلیز سنگی و پر برف به قله ای فرعی دست یافتیم که به نظر قله سای می آمد (ارتفاع ۳۳۴۰ متر)

«در گزارشات هم نوردان دیگر ارتفاع این قله ۳۷۵۰ متر ذکر شده است که به نظر اشتباه است»

هوا مه آلود و بارش ریز برف ادامه داشت و وزش باد گاه گاه دمای هوا را به زیر صفر می رساند (منفی ۱۰ درجه)

برف کوبی مسیر شدیدتر از آن بود که تصور می کردیم .ضمناً بستر مسیر صعود نیز با کم و زیاد کردن ارتفاع توأم بود به طوری که پس از ساعت ها تلاش در ساعت ۱۳ فقط به ارتفاع حدود ۳۵۰۰ متری رسیدیم.

خستگی زیاد تیم ، ادامه هوای مه آلود بارشی و همینطور رسیدن به ساعت پایان صعود حکایت از آن داشت که ادامه مسیر در آن روز نا ممکن است.

پس از عکاسی از همان مسیر صعود که به دلیل یخ زدگی ، دشوارتر از صعود شده بود ، مسیر بازگشت را پیش رو گرفتیم.

باید توجه کرد در فصل تابستان از قله فرعی به بعد نیازی به صعود این تیغه های بلند صخره‌ای نیست و می توان تمام آنان را از زیر تراورس کرد اما در فصل زمستان تمام آن (مسیر تراورس)خطرناک و بهمنی است.

همه صخره هایی را که صعود کرده بودیم دوباره فرود رفتیم که بسیار زمان بر بود.

بعد از قله فرعی صرف غذا و استراحت داشتیم و در نهایت ساعت ۱۷:۳۰ به کنار پارک اتومبیل ها و دوستان مان بازگشتیم.

جهت آگاهی از صعود کامل این مسیر در زمستان لطفاً به گزارش ۹۶/۱۰/۸ برنامه شماره ۷۲۳ در همین سایت (اینجا) مراجعه فرمایید.

*با تشکر از راننده مینی بوس باشگاه آقای مجید عظیمی و هم باشگاهی های گرامی آقایان علی شیدا ، بهزاد زرین کوب و مجید رضاپور که اتومبیل های شخصی خود را در اختیار این برنامه گذاشتند.*

اعضای شرکت کننده در برنامه :

آقایان : ذبیح اله حمیدی«سرپرست» – غلامرضا خلیل آبادی «مربی» – رضا خلیل آبادی «سرپرست فنی» – مهدی موسی نژاد – علیرضا کاظمی – رضا عبدالهی – محمد زیودار –  مجیدرضاپور – علیرضا قره داغی – بهزاد زرین کوب – مهدی یگانه – فرامرز فریدی – بنیامین سعیدی – علی شیدا – دانیال طهرانیان – حامدرضا قنبری – حجت اسماعیل زاده – آرمین فرازمان – احمد مشیری – نیما علاقه بند – محمد امین خلیلی – بیوک نقدی و عضو جدید مهدی عبادزاده

خانم ها : راشا ملک – فاطمه هوشمند«پزشک» – نرگس یاری – سپیده میرشانی – آناهیتا والی – منیژه انداچه – حنا صیرفی – رویا تاراسی – الهام بیک

گزارش از ذبیح اله حمیدی

عکس ها از گالری اسپیلت

قله فرعی به ارتفاع ۳۳۴۰ متر 

نقطه پایانی صعود ۳۵۰۰ متر