کانال تلگرامی اسپیلت
کانال آپارات اسپیلت
گذری بر سند چشم انداز آموزش و پژوهش
گذری بر سند چشم انداز آموزش و پژوهش (دکتر ابوالفضل جوادی)
یادداشتی از مسئول باشگاه اسپیلت
شب ۲۷بهمن۹۸ زمانی که این سند را در جلسه انجمن کوهنوردان ایران دیدم به واقع ذوق زده شدم چرا که به عنوان یک باشگاه دار کوهنوردی سالهاست شکاف عظیمی در مبحث آموزش و پژوهش جامعه کوهنوردی را از نزدیک دیده و آن را احساس کرده ام.
اگر بخشی از ماهیت وجودی باشگاه های کوهنوردی را مدرسه های کوهنوردی فرض کنیم بحث آموزش میتواند همان شریان اصلی و حیاتی آن قلمداد شود.
سالهاست جامعه کوهنوردی و رسمی کشور تحت نظر و با دستورالعمل های آموزشی فدراسیون کوهنوردی به پیش رفته و تنها از این مرجع قانونی محترم خط گرفته و آموزش های لازم را بدست می آورد.
ولی آیا این تمام ماجراست؟؟؟
متاسفانه در کشور ما بحث آمار و نظرسنجی و پژوهش در انتهای مباحث آموزشی قرار گرفته و اهمیت چندانی به آن داده نمیشود.
در سالهای اخیر با توجه به سیل علاقه مندان به این ورزش تغییرات کیفی چندانی در بحث آموزش صورت نگرفته ولی از لحاظ کمی به قول عامیانه (سریالی) آموزش ها به پیش رفته و از طرف دیگر (سریالی) مدارک آموزشی صادر گشته و به طبع آن کوهنوردان صاحب گواهی نامه های مختلف شده اند که آن ها را هر چه سریعتر به مقام ارزشمند مربی گری برساند.
آیا تا کنون فدراسیون کوهنوردی آماری از تعداد مربیان فعال و نیمه فعال و غیر فعال خود بدست آورده است؟
آیا تا کنون فدراسیون پرتلاش ما تعداد کارآموزان مبتدی، پیشرفته رسته های گوناگون کوهنوردی را برشمارده و از برآیند فعالیت آن ها آگاه شده است؟
چند درصد از این افراد در جامعه کوهنوردی باقی مانده و به کوهنوردان کارآزموده تبدیل شده اند؟
مگر فدراسیون کوهنوردی به غیر از هیات های کوهنوردی و باشگاه های کوهنوردی بازوهای اجرایی دیگری دارد؟
به راحتی میتوان آماری از تعداد کارآموزان و دریافت کنندگان مدارک کوهنوردی را در مقابل آمار فعالین عرصه کوهنوردی در هیات ها و باشگاه های کوهنوردی بدست آورد و به این سئوال مهم پاسخ داد که این حجم عظیم مدارک متعدد آموزشی کوهنوردی و سنگنوردی تا چه میزان در تبدیل کردن ورزشکاران این رشته به قهرمانان و خبره های ورزشی تاثیر بسزایی داشته است؟
متاسفانه مدرک گرایی فدراسیونی در حال حاضر به یک اپیدمی و مد روز تبدیل شده است و اکثر نسل جدید کوهنوردان برعکس گذشته به دریافت (مدرک تئوری) بیش از (فعالیت عملی و میدانی) و کسب تجربه های لازم و مهم در عرصه کوهستان علاقه مندند.
ما در باشگاه های کوهنوردی که نمونه های کوچک اجتماعی این ورزش هستیم به خوبی درمی‌یابیم در مقابل اعضای تازه وارد و آماده کلاس رفتن چند در صد از آنان تبدیل به کوهنوردان کار آزموده شده و در آینده پرچم داران با افتخار این ورزش خواهند شد.
متاسفانه باید اذعان کرد علی رغم ذوق و شوق اولیه ای که افرادی عضو باشگاه میشوند پس از مدت کوتاهی ۷۰الی۸۰ درصد از آنان از چرخه رسمی این ورزش خارج شده به حواشی و یا چرخه های فرعی آن میپیوندند.
چه نیکو بود فدراسیون کوهنوردی قبل از تدوین طرح درس های خود با باشگاه های فعال و کارشناسان و خبره های (خارج از سازمان خود) مشورت کرده سال به سال این دروس را به روز رسانده و از حواشی و زیاده گی آنها می کاست.
انجمن کوهنوردان ایران به عنوان یک دوست دیرین فدراسیون کوهنوردی سالهاست در مقاطع مختلف انتقادهای موثری را به گوش جامعه کوهنوردی رسانده و بنابر ذات مردمی و غیر دولتی خود ضمن پشتیبانی از اهداف فدراسیون کوهنوردی همواره رهنمود های را در این خصوص مطرح کرده است.
عصر ۲۷بهمن در جلسه کارگروه باشگاه های کوهنوردی انجمن کوهنوردان ایران که ۲۲ باشگاه استان تهران در آن عضو هستند دکتر ابوالفضل جوادی مسئول آموزش این انجمن حضور یافت و از این سند آموزشی پژوهشی رونمایی کرد.
این سند راهبردی به ۸ دوره و در ۳ الی ۷ سطح تقسیم شده که رئوس آن بشرح زیر است:
-
- ایمنی و بقا
- نجات درمانی
- آماپگی جسمانی
- ناوبری
- تغذیه
- مدیریت
- نجات فنی
- زیست محیط
از نگاه نگارنده این سند بسیار هوشمندانه و کارشناسانه تدوین گشته که با توجه به سابقه طولانی و درخشان دکتر جوادی در ورزش کوهنوردی و همچنین در بخش آموزش های گوناگون دور از انتظار نبود.
امید است با راه‌اندازی این سند شکافی که در مقدمه این یادداشت به آن اشاره شد هر چه سریعتر مرتفع گردد.
نکته قابل ذکر اینکه سال هاست ما در باشگاه اسپیلت کمبود بیشتر این دوره ها را احساس کرده و به شکل تئوری و عملی (هر چند بسیار ابتدایی) در میان اعضای خود مطرح و آن ها را اجرا کرده ایم.
در پایان ضمن سپاس از دکتر جوادی امیدوارم مدیران باشگاه های کوهنوردی به اهمیت و ضرورت گذراندن این دوره ها در میان اعضای خود واقف شوند و آن ها را اجرایی نمایند.
ذبیح اله حمیدی/۱۳۹۸/۱۱/۲۹
فوریه 25th, 2020 at 10:56 ق.ظ
با سلام به همه علاقه مندان به این ورزش. زمانی که داشتم این موضوع را که گویا به قلم اقای حمیدی هست مطالعه میکردم نتوانستم که واکنشی نشون ندهم و امیدوارم که این نوشته بتواند کاری برای بهتر شدن اوضاع انجام بدهد. بطور کلی از نوشته استاد حمیدی به نظر می آید که ایشون راه حل را مشورت فدراسیون با باشگاه برای تدوین درس ها و غیره میدانند ولی به نظر من یک راه حل خیلی ساده تر برای این مشکل حداقل برای باشگاه اسپیلت وجود دارد و آن هم کوتاه آمدن از عقیده های شخصی و بیشتر به سود جمعی فکر کردن است. اقای حمیدی از مشکل مدرک گرایی و نبود فعالیت های میدانی دم می زنند ولی ایا کسی هست که این پرسش ها را مطرح کند که اقای حمیدی شما چقدر برای بوجود امدن بستری برای انجام فعالیت های میدانی در رسته های مختلف این ورزش در باشگاه خودتان در ۱۰ سال اخیر زحمت کشیده اید(به جز برنامه های معمول قله های البرز برای مثال)؟ آیا باشگاه شما افراد و یا تیمی فنی منسجم دارد بعد از این همه سال فعالیت؟ اگر نه پس مشکل کجاست؟ نبود افراد؟ من خود شاهد بودم که چه افراد با استعدادی در طی این سال ها به دلیل این که سلیقه ورزش آن ها در این رشته با شما در یک راستا نبود تا ان جا کار برایشان سخت میشد که مجبور به ترک باشگاه اسپیلت میشدند و به باشگاه های دیگر می پیوستند. آیا شما این افراد را جز ان ۷۰ الی ۸۰ درصد میدانید؟ایا این ها به افزایش حاشیه این ورزش کمک نمیکند؟ جای ان که فرصت رشد و ترقی قسمت های مختلف این ورزش وجود بیاید تا در بستری امن افراد به فعالت بپردازند تا احساس تعلق کنند و به حاشیه این ورزش کشیده نشوند. در اخر خواستم بگم بهتر آن است که جای آن که اشکال کار را جای دیگری ببینیم کمی هم صادقانه فکر کنیم خود چه کاری برای بهتر شدن وضع انجام داده ایم.
……..
پاسخ ؛
آقا یا خانم ….
با خواندن نقد شما به این فکر افتادم که باید از عملکرد باشگاه اسپیلت دفاع کنم یا از نوشته خود؟
ظاهرأ شما با یک تیر میخواهید چندین هدف را نشانه گذاری کنید که البته اشکالی هم ندارد سعی میکنم به تمام صحبت تان پاسخ دهم؛
اولا در این مقاله آموزشی به هیچ عنوان ادعایی مبنی بر بی عیب بودن عملکرد باشگاه اسپیلت در ضمیمه آموزش های رسمی دیده نمیشود که این چنین به آن تاخته اید.
آگاه باشید آموزش کوهنوردی فقط آموزش های مختص فدراسیون نیست و میتواند جنبه های بسیاری داشته باشد که ما مدعی هستیم تا حدودی این کار را انجام داده ایم.
در ضمن ترک کردن باشگاه ها توسط اعضا در همه سازمان های کوهنوردی به چشم میخورد و این اتفاق خاص باشگاه ما نیست. بنظرم این امر کمی اپیدمی شده و برخی افراد تنوع طلب ، باشگاه گردی را پیشه خود کرده اند.
اما آن دسته هم که مدیریت مرا قبول ندارند باید در حضور فردی بی طرف حضور یابند و دلایل خود را عنوان نمایند و من هم حق دفاع از تصمیمات و عملکرد باشگاه داشته باشم.
در مورد عملکرد باشگاه ها اسپیلت در طی این چهارده سال هم قطعأ میتوانم صفحات بسیاری را در این مورد مرقوم کنم که این حال و مقال را مناسب این کار نمیبینم.
کافی ست هر فرد منصفی فقط نگاهی کوتاه به وب سایت ده ساله ما داشته باشد و آن را با وب سایت های دیگر مقایسه ای کوتاه کند تا دریابد این باشگاه به غیر از (صعود قلل معمول البرز) در این مدت چه فعالیتی های دیگری داشته است.
دومأ در مورد پیشنهاد من مبنی بر مشورت فدراسیون کوهنوردی با باشگاه های کوهنوردی در هنگام تدوین دستور العمل های آموزشی متاسفانه شما شتابزده به نتیجه رسیده اید زیرا که منظور من جمیع باشگاه ها بوده است نه فقط باشگاه اسپیلت.
معتقدم فدراسیون کوهنوردی به عنوان عالی ترین مرجع کوهنوردی و (دولتی) کشور بهتر است برای تسهیل در انجام امور اجرایی و آموزشی خود علاوه بر نخبگان سازمانی خود با دست اندرکاران (مردمی) این ورزش مانند انجمن کوهنوردان و باشگاه های کوهنوردی نیز گفتگو کند و مشاوره بگیرد زیرا این باشگاه ها هستند که در نهایت باید آن دستور العمل ها را رعایت و به آن عمل نمایند.
این کار در تمام کشور های مترقی جهان مرسوم و متداول است و آن را همکاری دستگاه های دولتی با سازمان های مردم نهاد مینامند.
امیدوارم توضیحات کوتاه من که سعی کردم (شخصی) نوشته نشود تا حدودی نظر منتقدانه شما را مرتفع کرده باشد.
اگر هم قانع نشده اید چون این فضا را برای ادامه این گونه بحث ها مناسب نمیبینم در صفحات اجتماعی میتوانید با من تماس گرفته صحبت ها را دنبال نماییم.
هدف اصلی ما در این باشگاه جذب علاقه مندان و استعداد یابی از میان آنها و همچنین ارتقاع، رشد و ترقی آن در میان ورزش های دیگر است.
اینکه در این امر به چه میزان موفق شده ایم سئوالی ست که بهتر است دیگران به آن پاسخ دهند.
(ذبیح اله حمیدی)
۱۳۹۸/۱۲/۱۱