“زیستن در جامعه کوتاه مدت” یادداشتی برای شانزده سال پایداری و استمرار “اسپیلت”

ارسال شده توسط در 6 جولای 2022 بدون دیدگاه | دسته بندی شده در گزارش مراسم و جشنها, مقالات و نوشته ها

“زیستن در جامعه کوتاه مدت”

یادداشتی برای شانزده سال پایداری و استمرار “اسپیلت”

شاید درک اینکه مجموعه ای نسبتاً کوچک توانسته جشن ۱۶ سالگی تولد و حضورش را اعلان کند، برای برخی امری عادی و عاری از هر گونه شگفتی به نظر برسد . اما همواره باید هر اتفاق و رویدادی را به گمان من در درون بافت و زمینه بزرگ‌تری به نام جامعه درک و تحلیل کرد.

اگر با رویکرد تاریخی به این مسأله بنگریم و مختصات و ویژگی های این جامعه را واکاوی کنیم، در می یابیم که ایران ما تاریخ و سرشت اجتماعی به شدت پویا و متلاطمی در سده های پیشین داشته است،که به تبع آن فردیت و همچنین ناخودآگاه جمعی همه ما ایرانیان در گذر تاریخ از آن تاثیر پذیرفته است.

دکتر محمد علی کاتوزیان در مقاله بسیار مهمش به نام “ایران، جامعه کوتاه مدت”، این خصیصه ی کوتاه مدت گرایی و عدم غایت اندیشی درازمدت و عملگرایی مبتنی بر تأمل و تحمل برای ببار نشاندن اندیشه و ساختارهایی از جنس نهاد، انجمن، مؤسسه، پروژه های زیربنایی و زیرساختی و…، را همچون ویروسی مزمن در ناخودآگاه فردی و جمعی عمده مان می داند که در چند صد سال گذشته رسوب کرده است.
بنابراین، با این مقدمه می توان مقوله ی ” شانزده سالگی باشگاه اسپیلت “ را به شکل دقیق تری مورد بررسی قرار داد چرا که در همین زمینه تاریخی ایرانی نشو و نمو یافته است.

وقتی در سال ۱۳۸۵ جمعی از کوهنوردان و همنوردان، که دغدغه راه اندازی مجموعه ای حرفه ای و کاملاً مستقل و خصوصی را داشتند، باشگاه کوهنوردی و سنگنوردی اسپیلت را تإسیس کردند با حسی مملو از هراس و امید توأمان. همت کردند و طرحی نو در انداختند و به پیش رفتند.

مسیر پیش رو روشن و هموار نبود. اما سرعت عضوگیری اسپیلت در ۵ سال نخست واقعاً تحسین برانگیز بود به طوری که قریب به ۴۵۰ نفر در این مدت کوتاه به عضویت باشگاه در آمدند و باشگاه با دیسیپلین و نظم و انضباطی که در اجرا و مدیریت برنامه ها از خود نشان داده است – که در واقع وجه ممیزه اسپیلت و متأثر از دیدگاه مدیران و گردانندگان مجموعه و مشخصاً مسئول باشگاه، آقای ذبیح اله حمیدی، بود توانست برند “اسپیلت” را در میان جامعه کوهنوردی ایران به جایگاه شایسته و درخور برساند. اما سرگذشت شانزده ساله اسپیلت خود شبیه یک برنامه یا اکسپدیشن سخت و دشوار در دل کوه های صعب العبور و مصداق گذر از گردنه ها و تیغه ها و یال ها و دیواره هایی است که باید در این اکسپدیشن از آن با موفقیت عبور می کرد.
به عنوان کسی که درست در روز پنجمین سالگرد تأسیس باشگاه به عضویت آن درآمدم به عینه خود شاهد فشارها و بحران های ناخواسته بیرونی و درونی بوده ام که هر یک به تنهایی می توانست کمر مجموعه نوپایی چون اسپیلت را بشکند: از افتراق و جدایی خواهی جمعی از دوستان و همنوردان گرفته تا بحران های شدید اقتصادی ناشی از تحریم های سیاسی و اقتصادی که دامن تک تک افراد و نهادها و گروه های مستقل و خصوصی را گرفت و بسیاری را به ورشکستگی و انحلال کامل رساند و امروزه اثری از آنها نیست.
در واقع اسپیلت بسیار کمر خم کرد و بسیار بسیار به مرز انحلال نزدیک شد اما پایمردی و مقاومت سترگ آقای ذبیح اله حمیدی که حتی هزینه های اقتصادی تکلیفی به باشگاه و عدم انتفاع مالی را در مقاطعی بجان خرید اصلی ترین عامل در سربلندکردن و استواری و استمرار این باشگاه بود.

شاهد مثال اینکه ، بحران اقتصادی علاوه بر فشار تحریم بر روی قیمت ابزار و پوشاک کوهنوردی که عمدتاً وارداتی بودند تأثیر جدی گذاشته بود. عدم استقبال از برنامه ها در مقطعی به حدی بود که به شکلی استثناگونه برخی برنامه های شاخص باشگاه که در سالهای پیش از آن با استقبال ۶۰ نفره روبرو شده بود (مثل صعود به قله علم کوه در تابستان ۱۳۸۹) ، در سال ۹۱ تنها به اندازه انگشتان یک دست برای برنامه ثبت نام کردند که تنها دلیل آن نیز تورم افسارگسیخته و فشار اقتصادی بر روی دوستان و اعضا همنورد بود. در نهایت باشگاه نیز آن برنامه را اجرا نکرد. 

بحث پاندمی کرونا نیز خود آخرین بحران فراگیری بود که شاکله بسیاری از امور جهان و سیستم ها را به لرزه درآورد ولی اسپیلت به گونه ای مناسب و با وجود همه دشواری های بهداشتی و جانی و اقتصادی که کرونا با خود به بار آورده بود توانست خود را استوار نگه دارد.

اما از نکات بارزی که مشخصاً در چند سال اخیر به تداوم و استمرار اسپیلت کمک شایانی نموده است توجه ویژه مدیریت به مقوله هم افزایی و تربیت نیروی انسانی و مشارکت دادن روزافزون همنوردان پیشکسوت‌تری است که مدارج مربی‌گری و بحث های فنی کوهنوردی و سنگ‌نوردی را طی کرده اند.

امروزه به جرات می توان اقرار کرد مدیریت باشگاه برای اجرای هیچ یک از برنامه های هفتگی دغدغه سرپرستی و هدایت امن و مدبرانه و فنی ندارد و به لطف مربیان و پیشکسوتان قابل اتکا بسیاری از آنها در حال اجرا شدن هستند.
سخن آخر اینکه، چه بخواهیم و چه نخواهیم ، اسپیلت به عنوان یک برند معتبر در کوهنوردی خود را معرفی کرده است. برند اسپیلت اگر چه تا حد زیادی با نام مؤسس و مدیر مسئول آن آقای ذبیح اله حمیدی تداعی می شود ولی هر چه بیشتر در گذر تاریخ به پیش می رود به پاس داشتن نیروهایی که در دل مجموعه رشد و تعالی یافته اند و البته فرصتی که مدیریت مجموعه هوشمندانه برای استعلای اسپیلت و اعضای‌ش بدانها اعطا کرده است فراتر از نام ها و افراد به حیات خویش ادامه می دهد.

به امید بزرگداشت چند صد سالگی اسپیلت در پس دوران ها.

        علی صباغی
عضو پایدار باشگاه اسپیلت
       تابستان ۱۴۰۱

دیدگاه خود را بیان کنید