کانال تلگرامی اسپیلت
کانال آپارات اسپیلت
باشگاه‌های کوهنوردی بر لبه تیغ «یادداشتی از ذبیح اله حمیدی به بهانه تعطیلی باشگاه کوهنوردی آزادگان مشهد»
رینهولد مسنر، کوهنورد نامی جهان که نویسنده و کوهنویسی شهیر نیز هست جمله ای بدین مضمون دارد:
«من در کوهنوردی به دنبال مرگ نیستم اما کوهنوردی بدون خطر مرگ کوهنوردی نیست.»
من در باشگاه اسپیلت به نوآموزان ، ورزش کوهنوردی را با رانندگی مقایسه میکنم که اگر راننده ای ماهر بوده، اتومبیل هم نقصی نداشته و جاده هم صاف و بدون پیچ و تاب باشد، همیشه احتمال بروز خطر وجود دارد چرا که ممکن است دیگری با شما تصادف کند و یا سنگی از کوه فرود آمده بر سر ماشین آوار شود و یا موارد دیگر…
در کوهنوردی جدی و فنی نیز همیشه این خطر وجود دارد و نمیتوان بدون پذیرش این ریسک کوهنوردی جدی کرد.
بی راه نیست که این روزها با تاسیس باشگاه هایی با عنوان (کوهنوردی) شاهد فعالیت های طبیعت گردی و گردشگری از سوی برخی از آنان هستیم.
و یا در بسیاری موارد این باشگاه ها مانند آموزشگاهی عمل میکنند و کمتر برنامه های جدی کوهنوردی دارند.
به دلایل اجتماعی و جامعه شناسی اکنون شاهد هجوم بی رویه و بی قاعده بخش عظیمی از مردم به این ورزش هستیم که متاسفانه از سوی هیچ سازمانی قابل کنترل و سامان دهی نیستند.
همین امر موجب گردیده باشگاه های گوناگون کوهنوردی از وزارت ورزش و جوانان پروانه فعالیت دریافت کرده در هر سطحی که مایلید به این ورزش بپردازند.
ولی سئوال اصلی اینجاست که کوهنوردی باشگاهی چه نوع کوهنوردی ست؟
به نظرم جواب این سئوال در جمله زیر خلاصه میشود؛
عضوگیری، آموزش، اجرای برنامه‌های کوهنوردی و صعود قلل مختلف کشور در تمام فصول از مسیرهای مختلف و جدید به دور از برنامه های تفریحی، گردشگری و سیاحتی…
برنامه صعود قله کل جنو که در نیمه آذر ۱۳۹۶ توسط باشگاه آزادگان و پلنگ برفی مشهد اجرا گردید دقیقأ از نوع برنامه های کوهنوردی جدی و فنی بود که متاسفانه با وجود رعایت بسیاری از نکات استاندارد کوهنوردی با چند اشتباه و ریزش بهمنی نابهنگام (آذر ماه) طبق قانون بهمن که میگوید؛
«قانون بهمن بی قانونی ست»
۹ نفر از عزیزان و همنوردان ما جان باختند و بسیاری را داغدار و عزادار کردند.
به عنوان یک باشگاه دار کوهنوردی از آذر ماه تا اسفند همان سال سه یادداشت نگاشتم که آخرین آن با تیتر و گرایش انتقادی؛
«بارزترین اشتباه تیم کل جنو چه بود؟ »
در فضای مجازی منتشر و مورد توجه خوانندگان (مخالف و موافق) قرار گرفت.
حال پس از یک سال و نیم شاهد حکم تعطیلی این دو باشگاه کوهنوردی مشهد از سوی وزارت ورزش و جوانان هستیم…
گویا بنا بر شنیده ها باشگاه کوهنوردی پلنگ برفی دیگر وجود خارجی ندارد زیرا که موسس آن متاسفانه در همین حادثه درگذشته است اما باشگاه کوهنوردی آزادگان مشهد با قدمتی چند ده ساله و با صد ها عضو آیا باید به تعطیلی کشیده شود؟
آیا کسانی که در وزارت ورزش این حکم را صادر کرده اند آشنایی کامل به مسایل کوهنوردی فنی دارند؟
آیا آنان میدانند باشگاه آزادگان با چه ملالت و سختی از ده های پر فراز و نشیب کوهنوردی کشور گذشته است؟
آیا این سزای کسانی ست که با عشق و دوستی باشگاه های کوهنوردی را اداره میکنند و خود از بزرگترین مصیبت دیده گان حوادث کوهنوردی هستند زیرا که دوستان و همنوردان خود را از دست میدهند.
مسئولین وزارت ورزش باید دریابند که زمین ورزش ما به وسعت کوهستان های کشور ماست و هر کدام از ما دانسته پای در این راه پر خطر می‌نهیم.
هر چند به قول مسنر بزرگ هیچ کدام به دنبال مرگ نیستیم ولی میدانیم که مرگ همواره در کمین ماست و با اشتباهی هر چند کوچک ممکن است به سراغ مان آید و ما را در چنگال خود اسیر نماید.
اشتباه اول و آخر ما همان عشق ما به کوهستان و قله های سرفراز و ورزش کوهنوردی ست؟
به قول جناب حافظ؛
در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد
عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد
به عنوان کوهنوردی که ۴۵ سال این ورزش را بی وقفه و باشگاهی انجام داده ام هیچ کوهنورد و سازمان کوهنوردی جدی را نمی‌شناسم که در دوران طولانی فعالیت خود دچار اشتباه و خطایی نشده باشد زیرا که کوهستان و انسان هیچ گاه در وضیعت ثابتی نبوده و همواره در حال تغییر هستند.
باشگاه کوهنوردی و سنگنوردی اسپیلت ضمن اعلام همدردی با خانواده های گرامی درگذشتگان حادثه بهمن کل جنو خود را در کنار مسئولین و اعضای باشگاه آزادگان میداند و امیدوار است مسئولین محترم مربوطه با بررسی دقیق تر و کارشناسانه تر به تعطیلی بزرگترین سازمان کوهنوردی استان خود پایان داده راه را برای رشد هر چه بیشتر گروه های غیرقانونی و تلگرامی ، محفلی کوهنوردی (غیر رسمی) مسدود نمایند.
به قول بزرگی،
ما اشتباه نمی کنیم بلکه صرفأ می آموزیم.
«با امید سرفرازی و عافیت برای تمام کوهنوردان ایران زمین»
موسس و مدیرمسئول باشگاه کوهنوردی و سنگنوردی اسپیلت
۱۳۹۸/۳/۲۹ تهران
جولای 5th, 2019 at 7:36 ق.ظ
درود بر استاد
نوشته و حمایتی به جا و متعهدانه بود.
بهتر است از اشتباهات درس بیاموزیم نه اینکه راه را بر آموختن و اشتباه کردن ببندیم.
بقول شما میدان عمل کوهنوردی به بزرگی مساحت ایران است و اشتباه و خطا گریز ناپذیر
برقرار باشید