قله هزاربند از قلل سنگی و فنی البرز غربی که در کیلومتر ۶۰ جاده چالوس واقع شده است. قله‌ای تیغه‌ای با دندانه‌های فراوان که به دلیل مسیر سنگی و صخره‌ای و ابهت خاص آن نام هزاربند را برآن گذاشته‌اند.

مسیرهای صعود به قله هزاربند:

۱- جبهه شمالی: مسیر شمالی از روستای حسنکدر به سمت غرب و خلاف جهت رودخانه شروع می‌شود و به دلیل فنی بودن و زیبایی خاصی که این مسیر دارد، مورد توجه اکثر کوهنوردان قرار دارد. صعود قله هزاربند در فصل زمستان از این جبهه نسبت به فصل تابستان کاملاً متفاوت بوده و در داخل تمامی دهلیزها مملو از برف بوده و مستلزم ثابت‌گذاری می‌باشد. درضمن تمامی تیغه‌های مسیر دارای نقاب‌های خطرناک و سنگ‌های ریزشی در مسیر صعود می‌باشد و در بعضی از نقاط دهلیزها، کاملاً مستعد ریزش بهمن می‌باشد.

۲- جبهه جنوبی: مبدأ صعود از جبهه جنوبی روستای همه‌جا می‌باشد. مسیری بسیار دشوار که به دلیل دیواره‌ای و ریزشی بودن میسر نیاز به صرف وقت بیشتر و حمایت‌های لازم می‌باشد.

۳- جبهه غربی: برای صعود از جبهه غربی می‌توان از روستای حسنکدر یا کیاسر خود را به گردنه کرچان رسانده و از آنجا قله هزاربند را صعود کنیم. همچنین این مسیر به دلیل ریزش بهمن برای صعود زمستانی اصلا مناسب نمی‌باشد.

بهترین زمان صعود قله هزاربند:

بهترین زمان برای صعود این قله خرداد ماه و مهر ماه می‌باشد.

وضعیت آنتن‌دهی موبایل:

در اکثر مسیر صعود از هر ۳ جبهه آنتن‌دهی سرویس‌های موبایل وجود دارد.

پوشش گیاهی منطقه:

آویشن ـ چای کوهی ـ گون ـ بومادران ـ درختچه‌های اورس ـ زرشک

پوشش جانوری منطقه:

کل ـ بز کوهی ـ گراز ـ عقاب ـ کبک ـ گرگ ـ شغال

نکات مهم برای صعود این قله:

از ویژگی‌های این قله در فصل زمستان می‌توان تیغه‌های باریک، نقاب‌های متعدد و شیب‌های بهمنی را بیان نمود. صعود این قله در فصل تابستان در اکثر نقاط توام با سنگنوردی بوده و در فصل زمستان به صورت ترکیبی از سنگنوردی و یخنوردی درای‌تولینگ می‌باشد. در مسیر صعود هیچگونه جان‌پناهی وجود نداشته و نزدیکترین مرکز امدا و نجات به منطقه روستای نساء می‌باشد.

قله هزاربند از لحاظ کوهپیمایی و شیب تندی که دارد قله انرژی‌بری محسوب می‌شود. خصوصاً در فصل زمستان که اکثر نقاط آن برفگیر بوده و صعود ۱ روزه زمستانی این قله بسیار دشوار است و نیاز به آمادگی جسانی و فنی بالایی دارد.

گزارش صعود زمستانی قله هزار بند

(صعود از روستای حسنکدر و فرود از روستای همه‌جا)

شرح صعود:

روز جمعه ۲۹ دی‌ماه ۱۳۹۶، ساعت ۴:۰۰ صبح با دو دستگاه خودرو شخصی به طرف جاده چالوس و روستای حسنکدر، مبدأ صعود حرکت کردیم. ساعت ۶:۰۰ صبح به روستا رسیده و هر دو خودرو را در کنار مسجد روستا پارک کرده و آماده صعود شدیم. ارتفاع مبدأ صعود ۲۵۰۰ متر بوده و هوا بسیار سرد و باد بسیار ملایمی در حال وزیدن بود. از همان یال تابستانی صعود را شروع کرده و با حرکت در غرب مسیر بر روی یال اصلی صعود قرار گرفتیم. مسیر از همان ابتدا مملو از برف بوده و نوید صعودی لذت‌بخش را می‌داد. ساعت ۸:۰۰ صبح به ابتدای یال صعود رسیدیم و برای خوردن صبحانه استراحتی ۳۰ دقیقه‌ای داشتیم. بیشتر مسیر از این قسمت به بعد به صورت دست‌به سنگ از گرده‌های مسیر و عبور از کنار دهلیزهای فرعی بود.

ساعت ۱۰:۳۰ صبح به ابتدای دهلیز اصلی که حدود ۱۰۰ متر طول داشت رسیدیم. برف بسیار زیادی داخل این دهلیز قرار داشت و کاملاً مستعد ریزش بهمن بود. قبل از شروع این قسمت از مسیر، تمامی نفرات تیم هارنس و لوازم فنی را آماده کرده و صعود را از قسمت راست دهلیز، جایی که بخاطر ریشه سنگ‌ها استحکام بالاتری داشت، به‌صورت دست‌به سنگ آغاز کردیم.

در اواسط مسیر بخاطر شیب بالا و خطرناک بودن مسیر، آقای محمدرضا بهروزی به صورت سرطناب مسیر را صعود کرده و با گرفتن کارگاهی طبیعی و ایمن در بالاترین نقطه این دهلیز، سایر نفرات به ترتیب در حمایت یومار صعود کردیم. ساعت ۱۲:۳۰ زیر دهلیز دوم که به قله فرعی منتهی می‌شد رسیدیم. قلل زیبای آزادکوه، کمان‌کوه، سرخاب و … رخ‌نمایی می‌کرد و ارتفاع این نقطه تقریباً ۳۰۰۰ متر بود. حجم برف بسیار زیادی در ابتدای دهلیز دوم قرار داشت و همگی ابتدای این دهلیز را به صورت آزاد صعود کرده و به شیب اصلی دهلیز دوم رسیدیم.

مصطفی وزیری باقیمانده حدود ۵۰ متری مسیر را سرطناب صعود کرده و در بالای دهلیز دوم کارگاه طبیعی ایمنی گرفته و نفرات تک به تک با رعایت ایمنی از این قسمت نیز صعود کردیم. نکته حائز اهمیت ریزش زیاد سنگ و برف و یخ در این دهلیز و شیب حدود ۶۰ درجه‌ایی مسیر بود که انرژی زیادی از همگی نفرات گرفت.
پس از دهلیز دوم با عبور از مسیری تیغه‌ای در حمایت طناب به زیر دهلیز سوم رسیدیم.

قله فرعی کاملاً نمایان بود و فاصله بسیار کمی با ما داشت. ساعت ۱۳:۳۰ بود و آقای ظهوری سرپرست تیم شخصاً به صورت سرطناب این نقطه حساس و نفس‌گیر را که حدود ۴۰ متر با شیب بالای ۶۰ درجه و فِیس بود را با تبحر و انرژی زیادی صعود کرده و در ادامه تک‌تک نفرات از این دهلیز نیز گذر کردیم و بر روی خط‌الرأس اصلی منتهی به قله فرعی قرار گرفتیم. در ادامه با چندین صعود و فرود و درگیری با سنگ و یخ به شیب زیر قله فرعی رسیدیم. به سرعت از زیر قله فرعی تراورس کرده و پس از عبور از گذرگاه بین قله فرعی، زیر شیب قله اصلی قرار گرفتیم. سایه قله هزاربند بر روی جاده چالوس افتاده بود و منظره زیبا و بسیار جذابی را شاهد بودیم. ساعت ۱۶:۳۰ به قله رسیده و همگی نفرات پس از گرفتن عکسی به‌یادگار بلافاصله آماده فرود از جبهبه جنوبی شدیم.

باد شدیدی بر روی قله می‌وزید و هوا سرد شده بود. مسیر فرود را به طرف روستای همه‌جا ادامه دادیم. خورشید کاملاً غروب کرده بود و در مسیر فرود به شکافی یخ‌زده و مرتفع که به صورت آبشار فصلی بود رسیدیم. برای عبور از این قسمت، سرپرست تیم کارگاه ایمن و مطمئنی برای فرود گرفت و تک‌تک نفرات با رعایت ایمنی از این شکاف یخ‌زده فرود آمدیم.

با توجه به ارتفاع این شکاف و سخت بودن نقطه کارگاه فرود، زمان زیادی صرف فرود تیم شد. در ادامه مسیر را به صورت تراورس در شیبی خفته و پوشیده از برف ادامه دادیم.

ساعت ۲۰:۳۰ شب استراحتی برای خوردن غذا داشتیم. در این نقطه چراغ‌های روستای «همه‌جا» کاملاً دیده می‌شد و با تخمین، فاصله زمانی حدوداً ۲ ساعته با روستا داشتیم.

ساعت ۹:۰۰ شب مسیر را ادامه دادیم و ارتفاع کم کرده و به نقطه‌ای رسیدیم که دورتادور آن پرتگاه و دیواره بود. گویی یکی از یال‌ها را دیرتر فرود آمده بودیم و حدود ۴۰۰ متر ارتفاع کم کرده بودیم. چراغ‌های روستا کاملاً دیده می‌شد. ساعت ۲۲:۳۰ شب بود و در قسمت راست مسیر برای فرود دید کافی نداشتیم. سرپرست تیم از تمامی نفرات نظرسنجی کردند که اکثر نفرات با شب‌مانی در این قسمت تا روشن شدن هوا و فرود ایمن منتظر بمانیم.

از دور تا دور آن قسمت مقادیری چوب خشک برای روشن کردن آتش جمع کرده و سنگ‌چین مطلوبی برای در امان بودن از باد درست کردیم. تمامی نفرات تیم تجهیزات کامل یک بیواک ناخواسته را به همراه داشتیم. با موبایل شرایط را به خانواده‌ها گزارش داده تا نگران تیم نباشند.

حدود ساعت ۲۳:۰۰ نیمه‌شب متوجه نور مشخصی از روستا شدم که با نورهای دیگر تفاوت داشت. بلافاصله نور هدلامپ خود را در وضعیت S.O.S قرار دادم و متوجه جواب دان نور شدم. به سرپرست و دوستان موضوع را درمیان گذاشتم. ولی در آن شرایط دوستان باور نمی‌کردند که تیمی از روستا در حال رساندن خودشان به ما هستند.

در حالی که در کنار آتش و دود آن نشسته و خاطره تعریف می‌کردیم، حدود ساعت ۲۳:۳۰ بود که صدای روستاییان را شنیده و متوجه شدیم که برای کمک به ما در حال حرکت در مسیر هستند. ساعت ۱۲:۳۰ نیمه شب، ۳ نفر از جوانان روستا که از راهنمایان محلی روستای همه‌جا بودند، از همان مسیر زیر پرتگاه خودشان را به ما رسانده، پس از جویا شدن احوال تمامی نفرات تیم و شرح ماجرا، به طرف مسیر اصلی حرکت کردیم. راهنمایان محلی با گرفتن حدود ۲۰۰ متر ارتفاع و البته کاملاً دست‌به سنگ در مسیر دره قرار گرفته و پس از ۲ ساعت به روستای همه‌جا رسیدیم.

مهر و محبت و ایثار آقای مصطفی جوانمردی و برادر عزیزشان آقای مرتضی و همچنین آقای یاسر افضلی تا ابد در یاد و خاطره تک‌تک نفرات تیم خواهد ماند. در ادامه مسیر روستا تا ابتدای جاده چالوس که حدود ۲ کیلومتر می‌باشد را نیز پیاده طی کرده و دو نفر از دوستان با یک دستگاه نیسان عبوری از جاده چالوس خودشان را به محل پارک خودروها (روستای حسنکدر) رسانده و ساعت ۴:۳۰ بامداد همگی نفرات به طرف تهران حرکت کرده و رأس ساعت ۶:۰۰ صبح برنامه رسماً پایان یافت.

اعضای شرکت‌کننده در برنامه:

آقایان: صفتدر ظهوری (سرپرست) ـ محمدرضا بهروزی (مربی) ـ دکتر علی بلوچی ـ حسین صادق‌زاده (عکس و GPS) ـ مصطفی وزیری ـ بابک کرم‌بیگی

گزارش از: حسین صادق‌زاده
۱۳۹۶٫۱۱٫۹

دهلیز اول

دهلیز دوم

خط الرأس منتهی به قله فرعی

شیب زیر قله فرعی

سایه قله هزاربند

قله هزاربند ـ ۳۴۰۰ متر