پرچم های کوچک رنگی قله ها یا تابلوهای بزرگ فلزی؟
پرچم های کوچک رنگی قله ها یا تابلوهای بزرگ فلزی؟
(یادداشتی از مسئول باشگاه اسپیلت)
قله های مظهر و میعادگاه ما کوهنوردان است.
همه ما میکوشیم با رسیدن به چکاد آن خستگی از تن به در کنیم و مدال نادیده و مجازی آن صعود را بر گردن آویزیم و با مباهات و فخر به ارتفاعات پایین تر بازگردیم.
زمانی که به هر دلیلی این امر رخ ندهد و ناکام شویم ، موجی از یاس و غم وجود تک تک مان را فرا می گیرید.
ولی همه میدانیم این قانون تا نوشته ورزش ما و طبیعت کوهستان است که هیچ تضمینی برای رسیدن به قله در هیچ جایی برای کسی نوشته نشده است.
ما اسپیلتی ها زمانی که به یک قله مهم (توجه فرمایید مهم) می رسیم از باشگاه خود پرچمی کوچک و نارنجی برجای می گذاریم تا نشانی و نمادی باشد از تلاش تیم ما در آن برنامه سخت و طاقت فرسا.
شخصأ معتقدم اشیا نقش مهمی در زندگی برخی از ما انسان ها دارند و می توان با آن ها ارتباط برقرار کرد، همه ما شاید در زندگی شخصی آن را تجربه کرده باشیم.
پرچم های اسپیلت یادگاری کوچک و زودگذر از تلاش یک تیم منسجم و یکدست برای رسیدن به یک هدف مهم ورزشی ست چرا که پس از (حداکثر) شش ماه، پارچه نازک آن و دسته چوبی اش پوسیده شده از بین می رود.
(در زمان خرید پارچه به نازکی و بافت نازک آن دقت می شود)
برخی از هواخواهان سرسخت و متعصب محیط زیست کوهستان میپندارند این عمل یک حرکت ضد محیط زیستی ست ولی لازم است بدانند نشان گذاشتن پارچه های نازک و رنگی بر روی قله های مهم جهان از طرف بسیاری از کوهنوردان جهان پذیرفته شده و در حال انجام است.
شما زمانی که در آخرین ساعات صعود هستید و از دور پارچه های رنگی و بادگرفته قلل را میبینید جان تازه ای گرفته و با انرژی بیشتری به سوی آن می شتابید.
باشگاه اسپیلت خود را از پیشگامان حفظ محیط زیست کوهستان در میان باشگاه های کوهنوردی می داند و بر آن میکوشد.
ولی متاسفانه کسی بر آن اشراف ندارد و دیده نمی شود زیرا که نهادی آن را کنترل نمی کند.
اما پرچم گذاری ما روی قلل در فضای مجازی دست آویزی شده برای کسانی که خود را طرفدار محیط زیست دانسته فقط به دنبال پیدا کردن عیوب دیگرانند و شاید و (خدایی نا خواسته) به دنبال مطرح کردن خود هستند.
در رفتار شناسی اجتماعی یک اصل مهم وجود دارد با این مضمون که:
(یک تجدید نظر آگانه در هر عملی می تواند یک توانمندی مهم محسوب شود) که متاسفانه بسیاری از ما این توانمندی مهم را نداریم.
دوستان همنورد بیایید با تعصب و تنگ نظری به مسایل محیط زیست کوهستان نگاه نکنیم و آگاهانه به آن بپردازیم،
همان طوری که (به طور مثال) کندن چند برگ کوچک آویشن و بوییدن آن و یا مزه کردن یک تکه سبزی کوهی در فصل بهار، در مقابل کندن دسته دسته آن گیاهان و بردن به منازل خود، نه تنها اشکالی ندارد بلکه حرکتی مفرح و جانبخش است.
گذاشتن پرچمی (پارچه ای) کوچک و موقت برای زیبا کردن بیشتر قله ها در برابر رنگ آمیزی و میله گذاشتن و نصب تابلوهای فلزی بزرگ بر روی آنها، نه تنها اشکالی ندارد بلکه حرکتی ست رو به رشد و ترقی در این ورزش فلسفی و انسان ساز.
متاسفانه طی چند سال اخیر با نصب تابلوهای فلزی بر روی بسیاری از قلل مواجه شده ایم که از طرف افراد و یا نهادهای معلوم الحال و بعضأ ناشناسی انجام میگیرد، شخصأ با آن مخالفم زیرا نمونه بارز ضدیت با قوانین محیط زیست کوهستان و ورزش کوهنوردی است و نکته جالب تر اینکه هنوز در این مورد مخالفتی جدی از سوی طرفداران محیط زیست و جامعه کوهنوردی و مراجع ذی صلاح به گوش نرسیده است.
امیدوارم اگر قرار است تابلویی بر روی قلل مهم کشور نصب گردد آنان تابلوهایی چوبی و یک شکل مانند تابلو مشهور و چوبی قله کلیمانجارو باشد و یا اگر قرار است قله نشانی داشته باشد می تواند یک نبشی کوچک آلومینیومی باشد البته با یک نصب فنی و دایمی مانند نبشی قله مشهور نانگاپاربات.
این تصمیمی ست که باید از سوی نهادها و مسئولین مربوطه اخذ شود.
به امید آن روز.
ذبیح اله حمیدی
موسس و مسئول باشگاه کوهنوردی و سنگنوردی اسپیلت
دی ماه ۱۳۹۸
دسامبر 29th, 2019 at 1:59 ب.ظ
استاد گرانقدر جناب آقای حمیدی مطلب بسیار متین و پر مغزی بود، بحق از خواندن آن لذت بردم، بخصوص برای توجه آنهایی که باشگاه مقتدر اسپیلت را بخاطر یک پرچم قله مورد شماتت قرار می دهند.
دسامبر 29th, 2019 at 6:27 ب.ظ
با درود و احترام
شاید ذکر ۳ نکته در مورد این یادداشت خالی از لطف نباشد.
نکته ۱:
احتمالا فلسفه فلزی بودن تابلو ها در قلل این است که با گذر فصول سال بر اثر سرما و گرمای شدید ، از میان نمی رود.
البته استفاده از چوب برای ساخت تابلو بسیار زیست محیطی تر خواهد بود ولی در صورت استفاده از چوب ، می بایست تابلو در فواصل زمانی کوتاه ، تعویض گردند زیرا سرما و گرما باعث از بین رفتن آن می گردد و این مسئله با توجه به تعداد قلل زیاد در سرزمین ایران ، می تواند از لحاظ عملی ، کاری تقریبا ناممکن و با مشکلات فراوان و هزینه های گزاف باشد. ضمن اینکه نفس استفاده از چوب به عنوان پلاک قله ، از دید برخی دوستاران محیط زیست ، ناپسند می باشد زیرا برای تهیه آن چوب ، درختی قطع شده است.
نکته ۲:
کوهنوردی که به قله می رسد با دیدن تابلو اطمینان حاصل می کند که به مقصد و مقصود رسیده است. و اگر تابلو کوچک باشد ، به احتمال غریب به یقین ، در زمستان در زیر برف مدفون خواهد شد.
تابلو افراشته قله می تواند نشانه و مرجع خوبی برای راهنمایی کوهنورد در نزدیکی قله باشد ، به خصوص در فصل زمستان که هوا مه آلود و برفی است ، دیدن تابلو قله از دور دست می تواند ، نوید و بشارتی باشد برای کوهنورد تا بتواند تصمیمی مناسب و مقتضی بگیرد و شاید مسیرش را صلاح نماید.
نکته ۳ :
برخی ترجیح می دهند با پرچم باشگاه عکس یادگاری اندازند ، و برخی که عضو باشگاهی نیستند ، شاید برایشان دلچسب و خاطره انگیز باشد که با تابلو قله که نشان آن قله محصوب می شود ، عکس یادگاری بگیرند . ماننذ قله ۲ برار و آزاد کوه . که تالواش می تواند بسیار خاطره انگیز باشد
همواره شاد ، سلامت و بر فراز باشید.