این کوهستان در رشته‌کوه زاگراس و در غرب کوه‌های زردکوه بختیاری قرار گرفته است و مرز میان دو استان چهارمحال‌بختیاری و خوزستان را تشکیل می‌دهد.
در برخی نقشه‌ها این کوه را مُنار نامیده‌اند.
قله این کوه در استان خوزستان واقع است و به همین دلیل بلندترین قله این استان و از قلل 31گانه استانی ایران محسوب می‌شود.
برای رسیدن به پای صعود این قله، باید به منطقه بازفت (Bazoft) چهارمحال‌بختیاری سفر کرد و از آنجا پس از گذشتن از شهر کوچک چمن‌گلی (چم‌قلعه) به طرف جاده مسجدسلیمان ادامه مسیر داد و حدود 130 کیلومتری این شهر به طرف شمال، وارد جاده فرعی روستان لبد شد.
با طی حدود 8 کیلومتر در جاده فرعی لبد به گردنه‌ای می‌رسیم که یک دکل بزرگ مخابراتی دارد. اینجا محل مناسبی جهت شروع صعود است.
تیم ما به تعداد 8 نفر ساعت 6:00 عصر روز جمعه 1398.4.7 با 750 کلیومتر رانندگی با دو دستگاه اتومبیل به این نقطه رسید. (ارتفاع 2200 متر)
کمپ شب‌مانی را در همانجا برپا کرده و ساعت 4:30 روز بعد و در تاریکی صبحگاهی صعود را شروع کردیم. هوا خنک و فرحبخش بود.
اول مسیر یک شیب 200 متری بود که به بالای تپه‌ای می‌رسید و سپس از سمت راست (غرب) 200 متر ارتفاع کم می‌کرد تا به یک نقطه کفی که گوسفندسرایی کوچک قرار داشت،ختم می‌شد.
تاریکی هوا و نوع پوشش گیاهی منطقه (بوته‌های خار) باعث شد چند دقیقه‌ای در این قسمت دچار مشکل شویم. پس از پیدا کردن پاکوب اصلی، صعود که بر روی یالی پهن و پرشیب قرار داشت، صعود را ادامه دادیم.
این شیب تا ارتفاع حدود 3000 متری بالا می‌رود و به یک گوسفندسرای دیگر می‌رسد. از این به بعد برف‌چال‌های زیادی روی شیب‌ها وجود داشت که تاحد امکان از کنار آنها عبور کردیم.
در قسمت آخر، برف‌چال بلندی با شیب حدود 30 درجه را صعود کردیم که باید با احتیاط از آن می‌گذشتیم.
ساعت 9:00 صبح، شیب‌های منطقه به پایان رسید و به یک میدان کوهستانی بزرگی رسیدیم که قله اصلی دقیقاً در روبروی ما و در انتهای دره کم‌شیبی بود که با دو یال چپ و راست بهم می‌رسید.
ما مسیر سمت راست (غربی) را انتخاب کردیم که با فراز و نشیب ملایمی در ساعت 10:15 به قله اصلی رسیدیم (ارتفاع 3700 متر) و پس از عکاسی و استراحت از یال سمت شرق فرود را شروع کردیم.
پس از رسیدن به بالای شیب برف‌چال‌های پایین‌تر، کمی به طرف غرب انحراف مسیر دادیم تا کمتر درگیر عبور از شیب‌های تند آنها شویم.
در ساعت 13:00 کمی استراحت و صرف ناهار داشتیم. هوا گرم و آفتاب خوزستان تابناک و پرحرارت شده بود.
از بالا منطقه زیبای زاگرس با درختان و جنگل‌های بلوط خودنمایی می‌کرد. پس از استراحت، مسیر فرود را ادامه دادیم و حدود ساعت 14:30 پس از 8 ساعت تلاش، به نقطه پارک اتومبیل‌ها برگشتیم و پس از آماده شدن به طرف تهران حرکت کردیم.
با سپاس فراوان از هم‌باشگاهیان گرامی خانم سپیده میرشانی و آقای پیمان کمیجانی که اتومبیل‌های شخصی خود را جهت اجرای مناسب این برنامه دراختیار باشگاه قرار دادند.
اعضای شرکت‌کننده در برنامه:
آقایان: ذبیح اله حمیدی«سرپرست» ـ شایان زاهدی ـ نیما علاقه‌بند ـ حمید نصر ـ عبداله کمیجانی
خانم‌ها: حوریه جمالی ـ سدا هاکوپیان ـ سپیده میرشانی
گزارش از: ذبیح‌اله حمیدی
1398.4.10
دمتون گرم. واقعا سخت کوش و قوی بودید که همچی مسیر سخت و پیچیده و دشواری رو طری کردید مسیری که پایین اومدنش از بالا رفتنش سخت تر بوده .ما دو روز پیش رفتیم و برگشتیم